Wanneer is een spel echt af? Het is een vraag die ontwikkelaars zichzelf ongetwijfeld vaak stellen. Aan de ene kant is er altijd wel wat te schaven aan je product, zie je altijd wel iets dat je net iets beter kunt maken. Aan de andere kant wil je je release niet oneindig uit blijven stellen, al is het maar omdat daar geen geld voor is. Toch moet je altijd zorgen dat wat je uiteindelijk in de winkels legt van hoge kwaliteit is.

Street Fighter. Tekken. Super Smash Bros. Zo noemen we toch even drie van de belangrijkste vechtgamereeksen op. Grootheden die door hun uitgekiende gameplaymechanieken, imposante presentatie of een combinatie van beide stuk voor stuk een enorme fanbase hebben opgebouwd. Maatstaven in het genre, zonder meer. Het is dan ook extra opmerkelijk als er zomaar opeens een nieuweling komt – een indiegame nota bene – die vrijwel gelijk wordt opgenomen in de prestigieuze Evolution Championship Series (EVO), het officieuze wereldkampioenschap vechtspellen.

©GMRimport

Enorme worm

Toch gebeurde dat met Nidhogg, een fighter met een opzet die in de basis zó simpel is, dat je afvraagt waarom het idee nooit eerder tot een succesvolle game uitgroeide. Men neme twee spelers, elk uitgerust met een zwaard, en laat ze elkaar bevechten tot de dood erop volgt. De winnaar mag een stukje doorlopen, waarna de strijd (afhankelijk van waar zijn tegenstander weer tor leven komt) wordt hervat. En dat gaat net zolang door totdat één van twee ver genoeg is gekomen om als beloning opgegeten te worden door een enorme worm – de Nidhogg.

Natuurlijk komt er in de praktijk iets meer bij elk duel kijken. Vooropgesteld dat je het zwaard op drie verschillende hoogtes kunt vasthouden, wat zowel van offensief als defensief belang is. Je kunt je zwaard subtiel in het vlees van de ander prikken óf flink uithalen, maar dan wel gevolgd door een korte periode van kwetsbaarheid. Ook de ander ontwapenen behoort tot de mogelijkheden, al verkort dat eigenlijk alleen maar het bereik: na een tackle of een salvo rake vuistslagen ga je tegen de vlakte en is er volop kans voor je opponent om je nek om te draaien. Menig gevecht kent ook de nodige airtime door een zeer nuttige divekick. Gevorderde spelers kunnen zich bovendien uitleven met het gooien van hun zwaard, muren op rennen en zelfs het uitvoeren van radslagen.

©GMRimport

Vechtmechanieken
De vechtmechanieken van Nidhogg zijn over de gehele linie zó ontzettend goed uitgekiend – en bovendien het cliché-aureool easy to learn, hard to master meer dan waard – dat de game je tot in de eeuwigheid spannende gevechten laat beleven. Tenminste, zolang je vrienden hebt om mee te spelen: de weinig spannende stand voor één speler beperkt zich tot het verslaan van zestien tegenstanders die elk iets beter zijn dan hun voorganger. Je kunt het online proberen, maar ondanks meerdere langdurige pogingen wist de matchmaking (van de PlayStation 4- en Vita-versies althans) ons nooit aan een ander te koppelen.

Nee, Nidhogg is bij uitstek een vechtgame om op de ouderwetse manier te spelen: met een ander op de bank, bij voorkeur omring door een hele groep, zodat je constant kunt doorwisselen of een toernooitje kunt spelen. Zolang iedere spelers enigszins op de hoogte is van de makkelijk te leren basismogelijkheden is een spannend potje haast gegarandeerd. Daardoor zou je haast vergeten dat de game slechts vier verschillende levels bevat – hetzij stuk voor stuk behoorlijke uiteenlopende decors: sommige open, andere nauw, elk met hun eigen hindernissen en voorzien van dynamische electromuziek van Daedalus. De even minimalistische als kleurrijke, Commodore 64-achtige visuele presentatie staat geheel passend in dienst van de gameplay en houdt de nadruk op de acties van de spelers. En wanneer de gang van een level besmeurd is met felkleurig bloed, weet je dat er een goed duel aan de gang is.

©GMRimport

Weinig games bieden feitelijk zo weinig content voor de vraagprijs (normaliter toch minimaal een tientje) als deze. Maar de gameplay van Nidhogg is zó uitgekiend dat je toch wel een kniesoor moet zijn om daar echt problemen mee te hebben. Overigens zijn er wel de nodige modificaties aan de opzet van elk duel aan te brengen, zoals het instellen van een tijdlimiet tot sudden death, vertraging of versnelling van de actie en de ietwat lugubere optie om de ruggengraat van je tegenstander als wapen te gebruiken. Het feit dat wij deze mogelijkheden echter pas ontdekten na vele tientallen sessies met de game en evenzoveel speeluren, zegt eigenlijk genoeg over de kracht van de basisgameplay.

Nidhogg is al enige tijd verkijgbaar op de pc en sinds afgelopen oktober op de PlayStation 4 en Vita. We vinden de game echter belangrijk en origineel genoeg om 'm alsnog te bespreken.

De tweede grote update voor de early access-versie van Hades 2 is uitgekomen, genaamd Warsong Update.

Een van de grootste toevoegingen van de update is een nieuwe Olympian in de vorm van de god van de oorlog, oftewel Ares. Spelers kunnen diverse moves van dit personage overnemen en gebruiken. Ares kwam ook al in de eerste Hades voor, maar is van een redesign voorzien in het vervolg.

Verder is er een zogeheten 'Final Confrontation' toegevoegd voor mensen die het oppervlak bereiken aan het einde van de game. "Kom er achter wat er voorbij de Guardian of Olympus ligt... als je durft!"

Verder zijn er meer dan tweeduizend nieuwe ingesproken zinnen toegevoegd, is de Altar of Ashes verbeterd met nieuwe art en Arcada-effecten en zijn er diverse nieuwe details en interacties in de game te vinden, waaronder de mogelijkheid om een duet te zingen in de Crossroads.

Een compleet overzicht van alle inhoud van de update is op Steam te vinden, en hieronder kan een trailer worden bekeken waarin de nieuwe content ook wordt uitgelicht. Afgelopen oktober verscheen de eerste grote update voor de game.

Over Hades 2 gesproken: er ontstond eerder deze week enige controverse toen stemacteur Marin Miller, die de stem van Athena in beide Hades-game inspreekt, ontwikkelaar Supergiant Games min of meer beschuldigde van het recasten van het personage in verband met de huidige acteursstaking in de game-industrie. Hoewel niet direct de ontwikkelaar werd genoemd, werd er wel naar gehint met woorden als 'super' en 'giant' in caps lock geschreven. Supergiant Games bracht een beknopte reactie naar buiten waarin het bedrijf meldt dat er geen sprake is van een recast en dat het bedrijf wil blijven samenwerken met alle stemacteurs.

Hades 2 speelt zich in hetzelfde universum af als de eerste game, maar heeft ditmaal een vrouwelijk hoofdpersonage in de vorm van Melinoë. Dit is de zus van Zagreus - ze wordt ook wel de prinses van de onderwereld genoemd. Ze heeft als doel om Chronos te doden, de god van de tijd. Melinoë kan onder andere van hekserij gebruikmaken. Het vervolg op de succesvolle game is als early access-spel verkrijgbaar via Steam en Epic Games Store.

De zogeheten 'Friend Pass' voor Split Fiction, waarmee een tweede persoon de game gratis mee kan spelen, bevat cross-play-functionaliteit. Het maakt dus niet uit op welk systeem de tweede persoon speelt.

Dat werd via een FAQ en onderstaande trailer onthuld. Net zoals It Takes Two, de vorige game van Hazelight Studios, wordt Split Fiction geleverd met een Friend Pass. Omdat de game alleen in co-op speelbaar is, hoeft maar één speler het spel aan te schaffen. De bijgeleverde Friend Pass kan vervolgens met een andere speler gedeeld worden om de game samen te doorlopen.

Nu is dus duidelijk dat het niet uitmaakt op welk systeem de betreffende vriend of vriendin speelt - de Friend Pass is geheel cross-play en werkt dus op alle platforms. Wanneer men de game samen doorloopt, maakt het dus niet uit wie er op pc, PlayStation 5 of Xbox Series-consoles speelt. Wel heeft iedereen een EA-account nodig om de game te spelen.

De FAQ onthult nog een interessant feitje over de Friend Pass: deze kan oneindig worden gebruikt met een onbeperkt aantal vrienden. Hoewel het niet aan meerdere spelers tegelijk uitgedeeld kan worden, betekent dit wel dan iemand die de game koopt, het spel eerst met iemand kan doorlopen en daarna weer met iemand anders. Het dus dus niet een code die maar eenmalig werkt.

Aangezien de persoon die de game heeft gekocht bepaalt vanaf en tot waar gespeeld wordt, kunnen er zelfs verschillende vrienden ingeroepen worden voor verschillende secties van de game. Mensen die de game via de Friend Pass spelen, slaan hun progressie wel op, mochten ze ooit bijvoorbeeld zelf de game aanschaffen en verder willen spelen. Trophies en Achievements worden echter alleen ontgrendeld door eigenaren van de game.

Tot slot kan Split Fiction ook geheel offline in co-op gespeeld worden op hetzelfde systeem als daar behoefte aan is. Daar is de Friend Pass logischerwijs niet voor nodig.

Hazelight specialiseert zich in het ontwikkelen van games die coöperatief gespeeld moeten worden. Split Fiction is dan ook een coöperatieve game: twee spelers besturen Mio en Zoe, twee schrijvers die worden ingehuurd om verhalen te creëren voor een technologie die deze verhalen kan simuleren. Het bedrijf dat ze inhuurt vangt de vrouwen echter in deze simulaties om hun ideeën te stelen.

Dankzij dit concept schakelen spelers in Split Fiction telkens tussen de twee verhalen van de hoofdpersonages. Een van de settings is futuristisch, terwijl het verhaal van het andere hoofdpersonage een fantasiesetting betreft. Natuurlijk moeten de personages - en dus de spelers - samenwerken om de verschillende uitdagingen te overkomen. Er zijn zwevende voertuigen, draken en spelers kunnen zich oprollen in magnetische ballen om puzzels vergelijkbaar met die uit Metroid Prime te klaren.

Split Fiction verschijnt op 6 maart voor pc (Steam), PlayStation 5 en Xbox Series X en S.