Tegenwoordig staat de Japanse ontwikkelaar FromSoftware voornamelijk bekend om de enorm uitdagende Dark Souls-reeks. Nog voor deze duistere serie het licht zag, specialiseerde het bedrijf zich al in afwijkende spellen. Eén van die titels, Metal Wolf Chaos XD, is nu opnieuw uitgebracht voor moderne systemen en daarmee voor het eerst speelbaar in het Westen.

Metal Wolf Chaos XD mag dan een in Japanse ontwikkelde game zijn, het spel staat voornamelijk in het teken van de Verenigde Staten en de verheerlijking van diens vrijheid. De premisse van Metal Wolf Chaos is dat die vrijheid zwaar onder vuur is komen te liggen nadat de vicepresident met hulp van het leger een staatsgreep heeft gepleegd. In een poging die coup d'etat ongedaan te maken kruip je in de huid van Amerikaanse president Michael Wilson, terwijl je een tot de tanden toe bewapende mech bestuurt. Wat volgt is een non-stop actievol avontuur waarbij het saboteren van een reusachtig laserkanon op Alcatraz en een gevecht met drie vijandige mechs in een Old West-stadje slechts enkele van de vele volstrekt belachelijke obstakels zijn.

©GMRimport

Een ware patriot

Het sterk overdreven verhaal leunt tegen satire en steekt op een geslaagde manier de draak met de vaderlandsliefde van het Amerikaanse volk. De president – die niet geheel toevallig erg lijkt op Michael Douglas uit The American President - trekt als een ware verdediger van zijn volk persoonlijk en alléén ten strijde. Hij weigert daarbij stellig de hulp van bondgenoten en weet ondanks de voortdurende demonisering van de opruiende Amerikaanse media toch het tij te keren en zijn geliefde land uit de klauwen van tirannie te bevrijden. Uiteraard gaat deze reddingsmissie gepaard met massa-explosies, tientallen Amerikaanse vlaggen en symbolen en ontelbare afgezaagde strijdkreten. Michael Bay zou er trots op zijn.

Het patriotisme ligt er zó dik bovenop dat de Amerikanen het zelf niet hadden kunnen bedenken. Het resultaat is een oer-Japanse kijk op het militarisme van hun Amerikaanse overburen die in gelijke delen bespottelijk én enorm vermakelijk is. Het is zonder twijfel de grootste charme van het spel.

©GMRimport

Een wandelend arsenaal

De gameplay van het spel laat zich het best vergelijken met titels als Mech Assault, dat ongeveer gelijktijdig met de oorspronkelijke release van Metal Wolf Chaos verscheen. Je bestuurt de mech vanuit een third-person perspectief en je moet je al lopend, springend en vliegend een weg door verschillende korte, thematische levels banen. Onderweg naar het eindpunt word je voortdurend belaagd door soldaten, tanks, helikopters en zelfs aliens. Geheel volgens recept verschijnt er met enige regelmaat een vijand van groter kaliber die als baas fungeert. Ook kun je een level verkennen om geld en punten te verdienen waarmee je aan het einde van een missie nieuwe wapens en upgrades kunt kopen. Het loont dus wanneer je van het gebaande pad afdwaalt en dat komt zowel het spelplezier als de herspeelbaarheid ten goede.

Overigens kun je niet zomaar een paar wapens kopen, maar een waar arsenaal. Van vlammenwerpers tot bazooka’s en lasergeweren; bijna elk denkbaar type wapen staat tot president Wilson’s beschikking. Die wapens hebben allemaal verschillende kwaliteiten en zijn vrij te combineren, waardoor iedere speler zijn of haar eigen tactiek kan ontwikkelen. Omdat je voor het uitbreiden van je wapenarsenaal geld en grondstoffen nodig hebt, word je ook regelmatig uitgenodigd een level voor een tweede keer te spelen en enige gemiste bonussen toch nog te verzamelen. Op die manier is het ook mogelijk om te sparen voor sterkere upgrades, mocht een level je net even iets te veel zijn.

Checkpoint, alsjeblieft

Echt moeilijk wordt het spel overigens zelden, zeker zodra je jezelf van sterkere wapens hebt voorzien. Toch zijn er hier en daar wat stukken die met de verkeerde strategie al snel een Game Over op je scherm toveren. Dat is met name vervelend omdat er in Metal Wolf Chaos geen checkpoints zitten. Daardoor moet je bij een nieuwe poging dus weer het hele level opnieuw spelen en óók alle verborgen upgrades, gijzelaars en andere bonussen opnieuw vinden.

Gevechten tegen een baas zitten vaak aan het einde van een level en juist daar is de kans op verliezen het grootst. Ook komt het zo nu en dan voor dat je door een ongelukkig camerastandpunt of een net niet goed getimede sprong de afgrond in tuimelt en ook dan is de game onverbiddelijk. Dat kan dat vooral op hogere moeilijkheidsgraden soms veel tijd kosten en al snel frustrerend worden.

©GMRimport

Opgepoetst, maar iets te laat

Metal Wolf Chaos XD is in bijna alle opzichten precies dezelfde game als in 2004. Uiteraard is de game visueel wel wat opgepoetst, zodat het er op moderne resoluties toch nog strak uitziet. Die oppoetsbeurt weet niet te voorkomen dat het er uitziet als een vijftien jaar oud spel. Het geluid is eveneens van een hogere kwaliteit voorzien, maar gelukkig is het oorspronkelijke, heerlijk lachwekkende stemmenwerk intact gehouden. Ondanks dat de geluidskwaliteit onder handen is genomen zijn er hier en daar wel wat problemen met het volume: de gesprekken tussen de hoofdpersonages zijn bijvoorbeeld slecht te verstaan zijn en worden vervolgens plots afgewisseld met een verdovend harde cutscene.

Op technisch vlak valt Metal Wolf Chaos verder weinig aan te merken. Zo speelt het bijvoorbeeld vlekkeloos en zijn er nagenoeg geen laadtijden. Toch heb je te allen tijde het idee dat je een spel van meerdere generaties terug aan het spelen bent. Dat brengt wat irritaties met zich mee, zoals bijvoorbeeld een onoverzichtelijke kaart of het onvermogen op sommige plekken te springen terwijl dat wel mogelijk lijkt.

Het spel is overduidelijk een product van zijn tijd en is op bijna alle fronten door moderne titels voorbijgestreefd. Deze remaster is de eerste officiële mogelijkheid die het Westen heeft om van deze overdreven mech-shooter te genieten en hoewel het spel niet overdondert, levert het wel laagdrempelig vermaak op.

Metal Wolf Chaos XD is verkrijgbaar op pc, Playstation 4 en Xbox One. Voor deze review is het spel gespeeld op de Playstation 4.

Laatste reviews op Gamer.nl:

De klassieke rpg Fire Emblem: The Sacred Stones is nu speelbaar via Nintendo Switch Online.

Fire Emblem: The Sacred Stones kwam in 2004 uit in Japan en het jaar erop in Europa en de Verenigde Staten. In de game ligt het koninkrijk Renais in puin na de plotselinge invasie van een voormalige bondgenoot.

De koninklijke erfgenamen Eirika en Ephraim gaan er op uit om Renais opnieuw op te bouwen en het duistere geheim achter de oorlog in hun thuisland te achterhalen. Het betreft het achtste deel in de Fire Emblem-reeks en het tweede deel dat ook buiten Japan uitkwam.

Het gaat om een Game Boy Advance-game, en het spel verschijnt dan ook in de GBA-app op Nintendo Switch Online. Daar is dus niet alleen een abonnement op de online dienst voor nodig, maar ook op het uitbreidingspakket.

Palworld-ontwikkelaar Pocketpair claimt dat het bestaan van gamefranchises als Fallout, Ark: Survival Evolved en Tomb Raider aan om aan te geven dat de aanklacht van Nintendo ongeldig is.

Afgelopen september bleek dat Nintendo en The Pokémon Company Pocketpair voor de rechter sleept. Palworld wordt sinds release vaak vergeleken met Pokémon. Afgelopen november bleek dat de aanklacht gebaseerd is op geschonden patenten die Nintendo na de release van Palworld heeft aangemaakt.

Pocketpair heeft in een reeks reacties op de aanklacht (via VGC) gemeld dat die patenten nooit aangemaakt hadden mogen worden, aangezien er al allerlei games bestonden die de gameplaymechanismen die door deze patenten worden omschreven bevatten. Volgens Pocketpair hebben games als Ark: Survival Evolved, Octopath Traveler, Pikmin 3, Far Cry 5, Titanfall 2 en Tomb Raider dergelijke mechanismen.

Volgens Pocketpair was het voorheen in games als Pikmin 3, Far Cry 5 en Tomb Raider al mogelijk om allerlei objecten te gooien - net zoals het gooien van een bal in Pokémon en een Pal Sphere in Palworld. In games als Titanfall 2 en Rune Factory 5 is het daarnaast mogelijk om een monster te vangen en ze weer vrij te laten. Daarbij zou het in games als Octopath Traveler, Monster Super League en de Nukamon-mod voor Fallout mogelijk zijn om personages te 'vangen'.

Hoewel bovenstaande voorbeelden natuurlijk niet precies hetzelfde zijn als in Palworld en Pokémon, hoopt Pocketpair hiermee de door Nintendo aangemaakte patenten ongeldig te laten verklaren, of in ieder geval aan de rechter aan te tonen dat de patenten niet volstaan om Nintendo en The Pokémon Company te laten winnen.