Mario and Sonic at the Olympic Games Tokyo 2020 emuleert de afwisseling van het echte toernooi
Japan maakt zich op om volgend jaar de Olympische Spelen te organiseren en ter voorbereiding slaan Nintendo en Sega weer de handen ineen voor de inmiddels zesde game in de franchise met Mario en Sonic in de hoofdrol. Nieuw in deze Switch-game zijn een uitgebreide verhaalmodus en een extra retrosausje. Het blijken waardevolle toevoegingen te zijn.
Screenshots van de game verklappen het al: dit nieuwe olympische avontuur van de twee mascottes wordt niet via met moderne 3D-graphics vertoond. Nieuw is dit keer de door retrogames geïnspireerde, tweedimensionale pixelartstijl. Dit is wel even wennen: je ziet namelijk zowel de figuren uit de Mario-games als die uit de Sonic-games in pixelvorm verschijnen, terwijl deze niet uit precies dezelfde generatie afstammen. Wat je in deze game ziet is namelijk een mix van de 8-bit-weergave van de NES en de 16-bit-weergave van de Sega Mega Drive. In de game zie je regelmatig een blokkerige Mario samen met Sonic lopen, die toch wel een stuk meer detail heeft.
Voor retropuristen is het dus een rare mengelmoes, maar gelukkig neem je dit al snel voor lief en waardeer je hoeveel liefde in deze klassieke uitstraling is gestopt. Dat Sonic en Mario het scherm van een videogame delen blijft nog altijd een beetje speciaal. Als je dan de originele sprites naast elkaar legt, uit de tijd dat de console-oorlog op z’n vurigst was, creert dat al helemaal al een soort mindfuck voor de gamers die dat tijdperk niet zijn vergeten. Ook qua gameplay zorgt deze 2D-stijl voor wat gezonde afwisseling. De minigames die je speelt zijn immers in 2D en spelen dus compleet anders dan de driedimensionale tegenhangers. Deze wisselwerking tussen 2D en 3D werkt erg prettig en zorgt voor prettige variatie tijdens je speelsessies.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Op pad in Tokio
Waarom er überhaupt twee visuele stijlen aanwezig zijn in deze game wordt verantwoord in de verhaalmodus van de game. Het lieflijke duo Dr. Eggman en Bowser heeft Sonic en Mario verbannen naar een gameconsole waarin de Olympische Spelen van 1964 worden gespeeld. Helaas voor de schurken zijn ze zelf ook meegestuurd en moeten ze gouden medailles winnen om uit de 2D-gevangenis te ontsnappen. Tegelijkertijd probeert Luigi samen met Tails en andere bekende en obscure figuren uit de Sonic- en Mario-games te helpen, door sportactiviteiten te doen in 2020.
Deze verhaalmodus is bizar, dankzij de mengeling van stijlen en van figuren uit de twee franchises. Het verhaal is flinterdun, maar biedt net genoeg motivatie om de minigames te blijven spelen. Leuk is vooral dat je flink wat trivia over de Olympische Spelen en beide gamefranchises tegenkomt terwijl je door Tokio struint in deze modus. Je komt niet alleen bij sporthallen en stadions, maar ook langs het beroemde kruispunt in Shibuya, de prachtige Sensoji-tempel in Asakusa en de iconische Tokyo Tower. Ondergetekende is al vaker in de Japanse hoofdstad geweest en kon met deze game weer wat fijne herinneringen ophalen. We kunnen ons echter prima voorstellen dat dit ook de moeite waard is als je nog nooit een bezoekje hebt gemaakt.
De wisselwerking tussen 2D en 3D werkt erg prettig en zorgt voor prettige variatie tijdens je speelsessies
-
©GMRimport
De ene minigame is de andere niet
Het hoofdgerecht van deze Olympische maaltijd bestaat uiteraard uit de sportieve minigames die (grotendeels) gebaseerd zijn op de gekozen activiteiten voor het daadwerkelijke toernooi. Het is Sega, met hulp van de inmiddels gesloten studio Alpha Dream, gelukt om meer dan dertig activiteiten in de game te proppen, die behoorlijk verschillen in diepgang en fun. De Triple Jump is bijvoorbeeld een verijdelde Quick Time Event, terwijl je bij skateboarden met sturen, springen en trucs uithalen veel meer zelf in de hand hebt.
Dat niet alle minigames even uitgebreid zijn, is niet per se heel storend. Voordat je het weet ben je bij de volgende sport, dat weer genoeg interessants weet te bieden om je weer even bezig te houden. Wel is het opvallend dat de moeilijkheidsgraad van de spelletjes best kan verschillen. Zo konden we zonder enkele moeite minigames als de 100 meter sprint en kanoën doorkomen, maar waren er veel pogingen met vloeken en tieren nodig om te winnen met volleybal.
Fijn is wel dat de gehele game zonder motion controls te spelen is. Veel minigames laten je zwaaien met een of twee Joy-Cons om bewegingen te doen die ons met nostalgie herinneren aan het Wii-tijdperk. In de multiplayerstand is het zonder twijfel leuker om vrienden gekke bewegingen te laten maken, maar wanneer we alleen spelen schakelden we al snel terug naar de knoppenbesturing voor wat meer precisie.
©GMRimport
De Olympische spelen betreffen altijd een speciale tijd. De kans is aanwezig dat je geen intense passie voor hardlopen, speerwerpen of schoonspringen hebt, maar als je het toernooi tegenkomt op je televisie kom je met een beetje zappen genoeg sport tegen om je vijf minuten te vermaken tot je overschakelt naar de volgende sport die je korte tijd bezig kan houden. Grappig genoeg is deze variatie ook de reden waarom Mario & Sonic at the Olympic Games Tokyo 2020 weet te vermaken.
Mario & Sonic at the Olympic Games Tokyo 2020 verschijnt op 8 november voor Nintendo Switch.
Laatste reviews op Gamer.nl:
Mario & Sonic at the Olympic Games Tokyo 2020 weet je mee te trekken in het enthousiasme rondom de Olympische Spelen. De sporten zijn niet allemaal even sterk uitgewerkt, maar de gevarieerde minigames, wonderlijke verhaalmodus en aangename 2D-versies van bepaalde sporten zorgen voor genoeg vermaak. Voor je het weet ben je urenlang aan het sporten met bekende en obscure figuren uit beide franchises.
- Charmant retrostijltje, goede variatie aan sporten, bizarre verhaalmodus
- Wisselende diepgang, inconsistente moeilijkheidsgraad
