Lost Ember probeert duidelijk uit hetzelfde vaatje te tappen als games van Journey’s kaliber. Dat resulteert in een spel met ambities, maar ook een hoop moeite om die waar te maken.

We hebben het afgelopen decennium tal van avonturenspellen met louter verhaal en een zeer beperkte mate van spelactie de revue zien passeren. Dat concept heeft vooral veel invulling gevonden bij diverse onafhankelijk studio’s, die deze opzet slim benutten om verhalen te vertellen zonder de noodzaak om groots uit te pakken in graphics of gameplay. Wat dat betreft verdient het Duitse Mooneye Studios lof: met Lost Ember is duidelijk geprobeerd om meer gameplay te verwerken in de interactieve vertelling van een emotioneel verhaal.

©GMRimport

Veelbewogen geschiedenis

Het grootste deel van de tijd loop, ren en spring je in Lost Ember rond als wolf, onder begeleiding van een mysterieuze verloren ziel. Al snel ontdek je dat de wereld vol zit met verwijzingen naar jouw evenzo mystieke verleden en je betrokkenheid bij een compleet weggevaagd volk. Op diverse plekken, zoals ruïnes, vang je glimpen op van die veelbewogen geschiedenis. De game weet zo op bepaalde momenten een gevoelige snaar te raken, al kan het soms wel lastig zijn om alle plotelementen duidelijk op een rij te houden.

Onderweg neem je de gedaanten van andere dieren over. De wolf is vooral snel en lenig, maar alleen als marmot kun je door nauwe gangetjes, terwijl diverse vogels je in staat stellen om stukken te vliegen. Hoewel het best vermakelijk is om de spelwereld letterlijk vanuit behoorlijk verschillende perspectieven in je op te nemen, is de toepassing van deze ‘dierwisselingen’ soms wat triviaal – als mol graaf je jezelf vlug een weg onder een krakkemikkige muur, om direct daarna weer als wolf verder te huppelen.

Anderzijds: in de rondte waggelen en fladderen als eend verveelt eigenlijk zelden. Toch komt Lost Ember overwegend over als een opgeleukte walking simulator, met als enige extra bezigheid het spotten van allerlei paddenstoelen, bloemen en andere natuurlijke objecten. Gevechten of agressieve confrontaties tref je hier niet aan, maar wat meer uitwerking in de unieke vaardigheden van elk diersoort had niet misstaan.

©GMRimport

Kleurrijk en kaal

De aanvankelijk vooral heel erg groene spelwereld is verrassend uitgestrekt. Later kom je ook indrukwekkende woestijnen en koraalriffen tegen. Op papier kun je die reis vergelijken met de omgevingen die je in games als Journey en Abzu doorkruist, al is Lost Ember duidelijk een stuk minder verfijnd. De meeste modellen en texturen ogen ruw en ook qua belichting doet de game niet echt iets bijzonders. Wat overblijft is een kleurrijke, maar tegelijkertijd toch wat kaal aandoende wereld. Ergerlijker zijn de haperingen en glitches in de besturing van de dieren, die de flow van je verkenningstocht soms hinderen.

Toch is er reden om een lans te breken voor Lost Ember, bijvoorbeeld omdat de game door een zeer klein ontwikkelteam is gemaakt. Niet dat je daarom maar de gebreken voor lief moet nemen, maar de ambitieuze wijze waarop de game een beladen, ontroerend verhaal uit de doeken probeert te doen, is wel duidelijk merkbaar en prijzenswaardig. De keuze voor een grote spelwereld en het brede scala aan diersoorten (meer dan tien), heeft daarmee wellicht geleid tot een gebrek aan afwerking en daadwerkelijk innemende gameplay. Lost Ember laat je evenzogoed een mooi verhaal beleven met net genoeg gameplay om je bezig te houden, maar het niveau van een Journey wordt nooit bereikt.

Lost Ember is getest op PlayStation 4 Pro en is nu verkrijgbaar, ook op Xbox One en pc. De Nintendo Switch-versie verschijnt op een later moment.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Het lijkt er op dat er in de toekomst een game genaamd Terminator 2D: No Fate uitkomt.

Die naam is namelijk gespot op de Australische classificeringswebsite. Daarbij wordt gemeld dat de game verschijnt op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One, Nintendo Switch en pc.

Meer details over het spel zijn er nog niet, maar gezien de naam ligt het in de lijn der verwachting dat het een tweedimensionaal actiespel is. Daarbij valt te lezen dat het spel wordt uitgegeven en ontwikkeld door Reef Entertainment, dat in 2019 ook de firstpersonshooter Terminator Resistance afleverde. Het is niet bekend wanneer het spel officieel wordt aangekondigd.

Thijs Barnhard gaf een 5,5 aan Termninator Resistance: "Terminator Resistance is een B-game zoals ze tegenwoordig nog maar nauwelijks gemaakt worden. Veel van de ambitieuze ideeën komen niet uit de verf, maar ondanks dat is de game gewoon prima speelbaar en vermakelijk. Dat Resistance de Terminator-lore zo serieus neemt is vooral fijn voor de fans, maar het is vooral de liefhebber van de echte B-game die met dit spel zijn lol op kan."

Er zouden flink wat wijzigingen plaatsvinden binnen het managementteam van Star Citizen-ontwikkelaar Cloud Imperium Games.

Dat meldt Insider Gaming te hebben vernomen. Volgens anonieme bronnen die niet publiekelijk over de plannen van de studio mogen plaatsen zijn diverse werknemers in leidinggevende posities ontslagen, en zijn andere managers in andere rollen verdeeld.

De veranderingen zouden eerder deze maand van start zijn gegaan en zijn aangekondigd middels een interne memo van baas Chris Roberts. De directeur zou spreken van een "laserfocus" met als doel om de 1.0-versie van Star Citizen en de singleplayercampagne Squadron 42 uit te brengen. Sommige werknemers zouden echter vermoeden dat de veranderingen vooral worden doorgevoerd om kosten te besparen. Afgelopen november werden er ook al werknemers ontslagen bij de studio.

De crowdfunding voor Star Citizen heeft onlangs de 750 miljoen dollar gepasseerd. Star Citizen wordt al jaren gecrowdfund en is nog altijd niet af, wat de makers de nodige kritiek oplevert. Veel mensen claimen dat het geheel - ondanks dat de multiplayermodus speelbaar is - als een zwendel aanvoelt. Cloud Imperium Games heeft onlangs een nieuwe video van Star Citizen uitgebracht, waarin in anderhalve minuut wordt getoond waar de game om draait. Deze video is hieronder te zien.