Het is inmiddels achttien jaar geleden dat de allereerste Kingdom Hearts verscheen en er is in al die jaren veel gebeurd. Absurd veel gebeurd. Ongelooflijk veel onbegrijpelijke en bizarre dingen zijn er gebeurd. Door al die onnavolgbare plotwendingen kunnen inmiddels alleen de echte fans (zoals ondergetekende) er nog een touw aan vastknopen.

Hoe dan ook, in die jaar tijd zijn we ook verwend met een gigantische verzameling uitstekende soundtracks. De verschillende collecties van Yoko Shimomura in deze serie behoren tot de beste gamesoundtracks ooit, en daarnaast krijg heb je ook nog meerdere Disney-muziekjes en bewerkingen van bekende nummers. Wie kan het moment vergeten waarop Elsa heel Let It Go zong in Kingdom Hearts 3, terwijl Donald en Goofy verdwaasd op de achtergrond liepen?

©GMRimport

Eerbetoon

Nu het emotionele einde van Kingdom Hearts 3 achter ons ligt en de trilogie (plus talloze spin-offs) is afgesloten, is dit het perfecte moment voor een terugblik op de serie. Melody of Memory doet dat in de vorm van een ritmegame, waarin het verhaal tot nu toe wordt samengevat. Tussen de muzikale levels door komen regelmatig tussenfilmpjes voorbij die voor nostalgische gevoelens zorgen bij de fans. Voor nieuwkomers is de samenvatting veel te summier om het verhaal te kunnen snappen, maar daar heb je inmiddels dan ook een encyclopedie voor nodig.

Het kan niet genoeg gezegd worden hoe heerlijk het is om nummers van al deze games in één pakket te hebben. De grootse verzameling van meer dan 140 liedjes voelt als een warme deken. Deze uitgebreide collectie beperkt zich daarbij niet alleen tot de hoofdgames, maar zet ook zijprojecten als Coded en Birth By Sleep in het zonnetje. Het is een uitstekend overzicht van de muzikale geschiedenis van deze franchise.

©GMRimport

Geen muziek in de oren

Daar houdt het goede nieuws helaas wel een beetje op. Als ritmegame komt Melody of Memory namelijk niet goed uit de verf. Het spel wil de bekende Kingdom Hearts-gameplay, waarbij hoofdpersoon Sora allerlei vijanden op hun hoofd mept met een gigantische sleutel, samensmelten met een ritmespel. Het verliest daarbij jammer genoeg alle belangrijke elementen van het genre uit het oog: ritme, overzichtelijkheid en flow.

Sora, Donald en Goofy lopen automatisch vooruit over een soort notenbalk en het is aan de speler om op het juiste moment op de aanvalsknop te drukken. Dat mag L1, R1 of X zijn, het maakt niet eens uit op welke knop je drukt. Ja, het lijkt logisch dat elk van de personages zijn eigen knop heeft, maar dat is niet zo. Daarnaast kan Sora springen om vliegende vijanden te raken en kristallen gebruiken met driehoekje om magische spreuken te doen. Dat moet natuurlijk allemaal op de maat van de muziek.

Bekende vijanden uit de serie stormen op het drietal af, en daar beginnen de problemen. De vijanden bewegen namelijk op onvoorspelbare manieren. Soms duiken vogels ineens snel naar beneden, staan vijanden ineens stil of lopen ze op een langzaam drafje op je af. Het is extreem onoverzichtelijk en maakt het bijna onmogelijk om het juiste ritme binnen een liedje te vinden. Denk aan een Guitar Hero waarbij je op elke knop mag drukken, maar de noten op willekeurige snelheden over het scherm wiebelen.

Er wordt ook geen duidelijk punt aangegeven waar de acties moeten worden uitgevoerd. Vooral als Sora moet springen, is de timing onbetrouwbaar. Er komt een blauwe pijl omhoog in beeld die aangeeft dat een sprong is vereist, maar als je wacht tot Sora op die pijl loopt, ben je te laat. Wanneer je dan wel precies moet springen, is niet nauwkeurig te bepalen.

©GMRimport

Alles went

Na een tijdje spelen valt er te wennen aan de ongebruikelijke besturing. Aanvallen worden bijvoorbeeld wel aangegeven met een krimpende cirkel boven vijanden, die je een beetje gevoel van timing geven. Maar die maken het spel niet bepaald leuker. Uiteindelijk probeer je je zo goed en kwaad als het kan op die cirkels te focussen en werkt alle opsmuk daaromheen vooral afleidend. Dat kan niet de bedoeling zijn.

Net als je het een beetje in de vingers hebt, kom je bij het Kingdom Hearts 3-gedeelte en wordt de game nog frustrerender. De meeste liedjes spelen zich daarbij boven volledige tussenfilmpjes uit die game af, die op volledig scherm worden getoond. Hoewel het leuk is om die prachtige beelden weer eens te zien, komt het de overzichtelijkheid niet ten goede. Je notenbalk is soms nauwelijks te zien boven al de spectaculaire cgi-video’s.

Uiteindelijk doe je het allemaal wel ergens voor, want voor fans is het einde meer dan de moeite waard. Deze serie heeft er inmiddels een handje van om cruciale verhaalelementen te verstoppen in spin-offs en dlc, en dat is hier niet anders. Het einde van Melody of Memory zet op intrigerende wijze de deur open naar de volgende delen in de serie (en ja, er komen volgende delen, zo bevestigt deze game). Het is niet zo’n hersensmeltende wending als het einde van Kingdom Hearts 3 Re:Mind, maar we krijgen wel erg veel zin om te zien wat regisseur Nomura allemaal van plan is.

Als nostalgische trip werkt Melody of Memory prima, met een verbijsterende hoeveelheid muziek en content. Het is alleen jammer dat je daar door de matige gameplay niet allemaal aan toekomt. Je moet wel een grote fan van de serie zijn om je hier doorheen te worstelen, en zelfs dan kan je het einde beter gewoon even op YouTube kijken.

Kingdom Hearts: Melody of Memory is getest op een PlayStation 4 en is daarnaast ook verkrijgbaar op Xbox One en Nintendo Switch.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."