Kentucky Route Zero spelen is net als het stuiten op een oud boek in de bibliotheek. Je vindt het ergens tussen andere boeken verstopt, het is half van de plank afgevallen en het lijkt alsof niemand meer weet dat het daar ligt.

Maar je begint het stoffige boek te lezen en wordt meteen gegrepen door de setting en de personages. Misschien begrijp je niet alles helemaal, maar de wereld zuigt je zo erg op, dat je het hele boek uitleest op de vloer van de bibliotheek. Verward kijk je om je heen. Weten andere mensen wel dat dit boek bestaat? Het lijkt wel alsof dit verhaal speciaal voor jou is geschreven, met beelden die uit je dromen zijn geplukt. Is dit boek er wel echt, of is het een vreemde illusie? Ben je wel echt in die bibliotheek, of lig je thuis in je bed te dromen?

Het is wellicht een rare manier om een recensie te beginnen, maar Kentucky Route Zero is dan ook een rare game. Droomachtige beelden en verhalen volgen elkaar op in een langzame, maar onophoudende stroom aan creativiteit. Soms lijken ze niks met elkaar te maken hebben, andere keren vallen allerlei puzzelstukjes juist in één keer op hun plaats. Al kun je de afbeelding die je zo bij elkaar hebt gepuzzeld, misschien niet helemaal plaatsen.

©GMRimport

Bezorgde bezorger

Even terug naar de basis: de opzet van Kentucky Route Zero is in principe simpel. Het is een point-and-click adventure, maar dan zonder puzzels. Eigenlijk is het dus meer een interactief boek. Jij speelt (meestal) als Conway, een oude vrachtwagenchauffeur die zijn laatste bezorging doet voor een failliete antiekwinkel. Hij kan het adres niet vinden en dus vraagt hij om hulp bij een tankstation.

Daar begint de vervreemding: een blinde bediende verwijst je door naar een soort mythische snelweg, de Zero. Deze weg heeft geen afslagen, je kunt er eigenlijk niet komen en als je er eenmaal bent, verdwijnt de ingang. Voor de speler is het een absurd gegeven, maar voor de personages in de spelwereld is het de normaalste zaak van de wereld. De game valt namelijk onder het magisch realisme, een stroming waarin de gewone wereld wordt verweven met droomachtige elementen. Het resultaat is een bijzondere omgeving die vaak normaal lijkt, en door de inwoners ook als normaal wordt gezien, maar waar zich heel aparte zaken afspelen.

©GMRimport

Roadtrip

De bezorging van je antiekbestelling is dan wel de drijvende kracht achter het verhaal, maar is absoluut niet het belangrijkst. Wat volgt is namelijk een roadtrip waarbij Conway telkens nieuwe personages ontmoet en een gesprek aan kan knopen. Het graven in de levensverhalen van deze reisgenoten is het meest plezierige in de game. De dialogen zijn uitstekend geschreven en het is een genot om steeds meer te weten te komen over je metgezellen en alle vreemdelingen die je onderweg tegenkomt.

Ook de bizarre locaties die Conway bezoekt, maken een blijvende indruk. Onderweg stuit je bijvoorbeeld op een museum voor huizen, waar dan ook weer echt mensen in wonen. Of je moet je een weg zien te worstelen door de immense bureaucratie in een kantoorgebouw, alleen om aan iemand de weg te kunnen vragen. Het zou jammer zijn om hier alles te verklappen, maar laten we zeggen dat de game vele scènes bevat die je hersenen even wakker schudden.

Ongeëvenaard

Er wordt bovendien naar hartenlust geëxperimenteerd met manieren van verhaalvertelling. Lang niet alles wordt op een normale manier verteld en de game weet regelmatig te verrassen met een nieuwe vorm. Eén van de situaties beleef je bijvoorbeeld niet vanuit Conway’s oogpunt, maar vanuit iemand die jaren later de bewakingsbeelden terugkijkt en commentaar levert op zijn keuzes. Het is bijzonder knap dat een game wiens eerste episode in 2013 uitkwam, nog altijd ongeëvenaard is in dit soort ongebreidelde creativiteit.

Vooral de interludes - kleinere aktes die je tussen de hoofdstukken door geserveerd krijgt - blinken daarin uit. Dit waren oorspronkelijk zoethoudertjes die het lange wachten tussen de verschillende episodes draagbaar moesten maken, maar passen bijzonder goed in het hele pakket. Tijdens het spelen lijken het losstaande verhaaltjes, maar verderop in het avontuur steken personages of thema’s uit die interludes toch weer de kop op. Bovendien heeft ontwikkelaar Cardboard Computer hier echt de vrijheid genomen om te experimenteren. Zo beleef je als zwijgzaam ensemble-lid een theaterstuk, maar kun je ondertussen om je heen kijken en tegelijkertijd de aanwijzingen van de regisseur, een journalist die in het publiek alvast zijn recensie schrijft of de geluidsman afluisteren.

De avonturen van Conway staan met één been in de realiteit en de andere in een magische wereld, maar de thema’s die worden aangesneden zijn uit het echte leven gegrepen. Kentucky Route Zero behandelt soms zware thema’s die erg realistisch aanvoelen. Vooral de strijd tegen grote organisaties die steeds meer macht vergaren, komt goed over. Burgers halen zich steeds meer schulden op de hals om te kunnen overleven. Er zijn niet genoeg banen, hele dorpen zijn in verval en iedereen heeft moeite om de dag door te komen.

©GMRimport

Verhalenbundel

De game presenteert constant kleine verhaaltjes die aansluiten op die grotere ideeën. Soms vertelt een passant je iets dat je een beter beeld geeft over je eigen verhaal, maar net zo vaak kom je iets tegen dat eigenlijk nergens wat mee te maken heeft, maar wel leuk is om te lezen. Denk aan een kort verhaal over een man die scheepswrakken schildert, of een gesprekje met een oude man die hulp zoekt bij het maken van zijn online dating-profiel. Het zijn geen dingen die het verhaal voortstuwen, maar het is wel heerlijk om in weg te zinken.

Daarbij moet gezegd dat de game dat trucje net iets te vaak herhaalt. Zo rond Act 4, wanneer de zoveelste voorbijganger zijn levensverhaal aan je begint te vertellen, begint het een beetje langdradig te worden. Misschien komt dat doordat we een game die de afgelopen zeven jaar druppelsgewijs is uitgebracht nu als compleet pakket doorspelen. Toch is het opvallend in een project dat verder barst van de innovaties.

Na een uur of acht spelen kom je bij het net uitgebrachte Act 5, de ontknoping van een jarenlang avontuur dat ooit als Kickstarter-project begon. Ook in dit laatste hoofdstuk wordt een gedurfde stap gezet, met een emotioneel einde als gevolg. Het is een passend slot voor een game waarin veel dingen uit het leven zijn gegrepen, maar uiteindelijk niks is wat je verwacht. Wie schrijfwerk van het hoogste niveau in games wil ervaren, moet Kentucky Route Zero een kans geven. Deze game is getest op Nintendo Switch.

Kentucky Route Zero: TV Edition is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."