Impire
Wanneer is een spel echt af? Het is een vraag die ontwikkelaars zichzelf ongetwijfeld vaak stellen. Aan de ene kant is er altijd wel wat te schaven aan je product, zie je altijd wel iets dat je net iets beter kunt maken. Aan de andere kant wil je je release niet oneindig uit blijven stellen, al is het maar omdat daar geen geld voor is. Toch moet je altijd zorgen dat wat je uiteindelijk in de winkels legt van hoge kwaliteit is.
Wanneer tovenaar Oscar van Fairweather de demon Baal-Abaddon oproept, verschijnt deze machtige helleheer per ongeluk in het petite lichaam van een imp. Een schattige imp met kleine klauwtjes en een sardonische grijns. Hoewel weinig gecharmeerd van zijn nieuwe, imbeciele meester helpt Baal hem noodgedwongen in zijn queeste naar wraak en werelddominantie.
©GMRimport
Heer en meester van de kerker
Aan Baal de taak om een degelijke kerker te bouwen en gehoorzame imps te creëren. Deze imps houden de kerker draaiende, beschermen de boel tegen infiltrerende helden en kunnen eropuit worden gestuurd, zowel ondergronds als bovengronds, om chaos te veroorzaken en schatten te verzamelen. Als heer en meester van de kerker is Baal de machtigste imp en ook de enige die bepaalde acties kan uitvoeren, zoals het openen van deuren naar vijandelijk gebied of vernietigende spreuken loslaten op de goedzakken.
Het klinkt een beetje als Dungeon Keeper, maar waar die klassieker echt draaide om het managen van je kerker, lijkt Impire meer op een RTS. Elk level moet je opnieuw een basis bouwen, minilegertjes (ofwel squads) trainen en vijanden verslaan. De leuke animaties van ijverige imps ten spijt: dat je elk keer weer een nieuwe kerker moet opzetten, gaat op den duur ietwat vervelen.
Bijtanken in de keuken
Vooral omdat je niet heel veel vrijheid hebt in het opbouwen van je basis. Je kunt kamers, variërend van een smederij tot een gevangenis, roteren voordat je ze plaatst, maar dat was het wel. Ze hebben allemaal een functie. Zo kunnen vermoeide imps hun 'agressie' bijtanken door in de keuken te eten. En ook in deze game kun je helden dronken voeren (een running gag van uitgever Paradox?), hier door een bierbrouwerij te bouwen. Maar je hebt geen omkijken meer naar de kamers als ze eenmaal zijn gebouwd en je er een werkimp hebt gestationeerd.
Veel voldoening haal je ook niet uit het bedenken van een slimme layout voor je kerker, zoals een ondoordringbaar gangenstelsel met dodelijke vallen. Nadat de helden een paar keer hebben gefaald bij de hoofdingang klimmen ze via ladders op willekeurige plekken je kerker binnen. Recht voor de deur naar de schatkamer bijvoorbeeld. En als je die kwijtraakt, mag je weer opnieuw beginnen.
©GMRimport
Irritant, maar geen bedreiging
Niet dat de helden echt een bedreiging vormen. Zowel Baal als zijn imps teleporteren namelijk kosteloos en per direct overal naartoe. Verschijnt er ergens een ladder, huppakee, je parkeert er onmiddellijk een leger. Aangezien er om de paar minuten ergens een ladder verschijnt, ben je wel voortdurend bezig met dit soort micromanagement. Het helpt dan niet dat de interface omslachtig is en zorgt voor eindeloos gehannes met tussenmenu's. Een simpele handeling als het aanvullen van je squad gaat gepaard met veel vensters en clicks.
Nu hebben de vechtpartijen zelf redelijk weinig om het lijf. Tactisch vechten beperkt zich tot buiten bereik blijven, of zorgen dat een eindbaas niet de voedseltafel bereikt zodat hij zich kan genezen door fungi te eten. De schermutselingen bovengronds stellen nog minder voor. Het idee dat je een 'raid' kan uitvoeren op nietsvermoedende dorpelingen is leuk, maar je hebt zelf geen macht over hoe die raid verloopt. Je hebt elk level een kaart met plekken die je kunt overvallen voor schatten of grondstoffen, je stuurt er een squad op af en na een kleine minuut keren ze huiswaarts met de goodies. Er is nauwelijks sprake van interactie.
©GMRimport
Vlees noch vis
Door extra kwaadaardig te zijn, verdien je punten en die zijn weer te besteden aan sterkere imps, vallen en spreuken. Ook Baal verdient upgrades en verandert zelfs van een schattige imp in een formidabele gestalte. Deze rpg-achtige elementen zijn echter niet relevant genoeg om je te motiveren om door te blijven spelen. En dat is precies het manco van alle onderdelen van Impire. Elk idee lijkt op papier aardig, soms zelfs goed, maar de uitvoering laat altijd te wensen over. De ontwikkelaar had zich wellicht meer moeten focussen: of een charmante dungeonsim maken, of een intelligente RTS. Nu is Impire vlees noch vis.
De aankleding kan dat niet redden. De spelwereld en de imps zijn koddig, de graphics zijn aardig - de wat stroeve cutscenes niet meegerekend - maar veel van de sfeer wordt teniet gedaan door tenenkrommende dialogen en misplaatste grappen. Het mag dan een kwestie van smaak zijn, wie niet meer bijkomt van Impire mag zijn smaak gerust uniek noemen. De grappen, meestal een poging tot sarcastische of absurdistische dijenkletsers, zijn stuitend. Humor is vaak een belangrijk onderdeel in games waarin je als de bad guy speelt, in Impire is zelfs het feit dat de grappen pijnlijk slecht zijn niet om te lachen.
Tel daar meerdere kinderziektes bij op - een enkele bug wordt zelfs mee opgeslagen, waardoor je savegame niets meer waard is - en het spelen van Impire voelt soms meer als een karwei dan als plezierig tijdverdrijf. Dat het spel wat meer diepgang krijgt en mogelijkheden geeft na uren spelen, maakt dat nog niet goed. Je moet niet hoeven investeren in een spel voordat het leuk wordt. Teveel onderdelen zijn onvoldoende uitgewerkt en vormen daardoor ook samen geen afgerond, goed functionerend geheel. Zonde, want het kan zo fijn zijn om als slechterik te spelen.
Als slechterik een eigen kerker bouwen en strijden voor werelddominantie: bekend terrein dat ons niet snel verveelt. Doordat Impire focus mist, rommelig aanvoelt en veel geduld vraagt, voelt het spelen van de game soms echter meer als een karwei. Een optelsom van aardige ideeën die geen van alle voldoende zijn uitgewerkt.
- Imps, animaties van imps, meer imps, spelen als slechterik, het idee voor de game, en imps
- Levels voelen als herhalingsoefening, vraagt weinig strategie, de uitwerking van de game
