Het falen van de Virtual Boy ligt inmiddels ver in het verleden en Nintendo vindt kennelijk dat de tijd rijp is om weer een poging te wagen met virtual reality, maar dan wel op een laagdrempelige manier. Met Nintendo Labo VR kunnen Switch-eigenaars namelijk vanaf deze maand zelf een vr-bril vouwen van kleurrijk bedrukt karton. Nu is een vergelijking met de lage kwaliteit van Google Cardboard of andere vr-ervaringen voor beginners al snel gemaakt, maar hoe zit dit nou werkelijk?

Om te beginnen is de Switch niet per se het meest geschikte apparaat om te transformeren tot een vr-bril. Er zit weliswaar genoeg kracht in de console om prachtige beelden van Hyrule in Zelda: Breath of the Wild of New Donk City in Super Mario Odyssey op het scherm te zetten, maar voor een prettige vr-ervaring zijn zaken als een hoge resolutie en framerate niet onbelangrijk om de gebruiker niet gruwelijk misselijk te maken. Gezien het feit dat het scherm een resolutie van 720p heeft en veeleisende games als Breath of the Wild niet in staat zijn om op 60fps te draaien, is het niet gek dat we met een gezonde dosis scepsis begonnen met het Nintendo Labo VR-pakket.

©GMRimport

Vouwen voordat je mag aanschouwen

En dat beginnen is niet even snel gedaan. Zoals je misschien weet van de eerdere Labo-pakketten kost het nogal wat tijd om de kartonnen creaties te maken. Door middel van duidelijke en vaak vermakelijke aanwijzingen op het scherm zet je de verschillende ‘Toy-Cons’ in elkaar, zoals je dat zou doen met een Billy-kast van de Ikea. In het complete Labo VR-pakket zit de basismodule met de lenzen (waar de Switch in wordt geschoven) en hier bovenop worden extra modules als een olifant met slurf, camera of enorme bazooka-achtrige Blaster geschoven. De bouwtijd van alle Toy-Cons loopt behoorlijk op, met de kortste bouwduur geschat op 30 tot 60 minuten en de langste (de Blaster) op maar liefst twee tot drie uur. Alles bij elkaar opgeteld ben je volgens Nintendo’s inschattingen dus zeven tot twaalf uur bezig voordat alles klaar is. Het bouwen van Labo is gelukkig net zo leuk als Lego in elkaar zetten, maar houd er rekening mee dat het even kan duren voordat je met je gewenste creatie aan de slag kan.

Na het zorgvuldig vouwen van de kartonnen vr-headset, wordt duidelijk dat er een belangrijk verschil is met ‘echte’ vr-headsets. Er is namelijk geen hoofdband of andere manier aanwezig om de bril op je hoofd te houden. In de praktijk betekent dit dat je de vr-bril met of zonder extra aanhangsels met je handen tegen je gezicht moet drukken. De Toy-Cons houd je vaak op een alternatieve manier vast, zoals bijvoorbeeld je ene hand op de slurf en de ander aan de onderkant van het olifantenhoofd. Onze armen werden moe van voortdurend dezelfde positie blijven vasthouden. We kunnen enkel gokken waarom Nintendo voor deze aanpak heeft gekozen. Wellicht wil het bedrijf de jonge doelgroep forceren om niet al te lang aan één stuk door in virtual reality te blijven of zijn er andere veiligheidsredenen. Hoe dan ook zorgt deze designkeuze ervoor dat je geen langdurige speelsessies met Labo VR houdt (tenzij je biceps de uitdagingen wel aandurven).

Soepel zonder krachtpatserij

De grafische kwaliteit van de minigames die we speelden heeft ons aangenaam verrast. Zoals verwacht is de resolutie niet erg hoog en zie je de lijnen van de pixels op het scherm. De ervaring zelf is wel uitermate soepel, vermoedelijk door de hoge kwaliteit van de gyroscopen en andere trackers in de Switch. In hoeveel fps de vr-actie precies wordt gerenderd kunnen we niet zeggen, maar het is in ieder geval voldoende om ons niet beroerd te laten voelen (al kan dit per persoon verschillen natuurlijk). Nintendo snapt gelukkig goed wat de nadelen van hun vr-bril zijn en speelt hierop in door simpele vormen en kleurgebruik en grote letters te gebruiken.

©GMRimport

De content die je speelt met Labo VR is niet per se voor de ervaren (vr-)gamers bedoeld. Je speelt voornamelijk korte games waar je meestal niet meer dan een paar minuten voor nodig hebt en waar weinig progressie in zit. Deze oppervlakkige spelletjes zijn voor de korte duur wel vermakelijk, omdat Nintendo erin slaagt om simpele gameplay-elementen aan te bieden die passen bij de Labo-modules die je hebt gemaakt. Met bijvoorbeeld de Camera-module kan je onderwater op jacht gaan naar vissen om deze te fotograferen. Grappig is hierbij dat je de lens aan de voorkant draait om ook echt in en uit te zoomen in de onderwaterwereld, terwijl je een ratelend geluid hoort. Druk op een knop op je Joy-Con die als sluiter fungeert en je foto is gemaakt. Deze fysieke handelingen sluiten nauw aan bij de acties in virtual reality en zijn de voornaamste entertainmentfactor in de ervaringen.

Naast de negen uitgebreide ervaringen, zoals het hierboven genoemde fotograferen van vissen, het stoppen van alien-invasie met de Blaster of het kunnen tekenen in 3D met de olifantenslurf, bevat de VR Plaza-modus 64 piepkleine minigames, die ieder op een andere manier op inventieve manier gebruikmaken van de vr-bril en bijbehorende modules. Denk hierbij aan het gooien van een boemerang of een simpele platformer waar de enige toegevoegde waarde het vr-perspectief is. Deze minigames zijn in de meeste gevallen beter te omschrijven als tech-demo’s en zijn een leuk extraatje die de waarde van het pakket iets omhoog krikken.

©GMRimport

Conclusie

Het is duidelijk dat Nintendo niet de strijd met de concurrentie aan wil gaan met Labo VR. Net als bij eerdere Labo-releases zit een groot gedeelte van het plezier in het bouwen zelf. De ervaringen die de verschillende creaties mogelijk maken zijn een leuke beloning voor het harde vouwwerk, maar zijn niet veel meer dan dat. De techniek werkt beter dan verwacht en laat zien dat er naast krachtige hardware ook andere aspecten belangrijk zijn voor een prettige vr-ervaring, wat Nintendo goed snapt. Later deze maand kun je met Labo VR ook een modus in Super Mario Odyssey en het gehele Zelda: Breath of the Wild spelen, waar we vooral bij die laatste nog onze vraagtekens bij hebben staan. Labo VR is in ieder geval een geslaagd experiment en biedt een toegankelijke en leuke manier om jonge gamers in aanraking te laten komen met de magie van virtual reality.

Nintendo Labo: VR is vanaf 12 april beschikbaar Nintendo Switch in een compleet pakket of via een starterset en eventuele uitbreidingssets.

Capcom heeft eerder deze ochtend een update uitgebracht om een game-brekende bug in Monster Hunter Wilds te verhelpen.

De update ging rond 09.00 uur online op alle platforms en bevat fixes voor problemen met de Ingredient Center, Grill a Meal en progressie in de verhaalmissie “A World Turned Upside Down”. Die missie bevindt zich in het High Rank-gedeelte van de game en moet voltooid worden om de Hunter Rank verder op te hogen en door te gaan met de verhaalmissies. Door een bug was dat dus onmogelijk voor spelers.

Capcom leek in eerste instantie alleen op de hoogte van de problemen met de Grill a Meal-functie en de Ingredient Centre, maar liet gisterenavond weten ook een fix te brengen voor de blokkering op de progressie. Om online te kunnen spelen moeten spelers eerst de nieuwe patch downloaden. Met een grootte van pakweg anderhalve gigabyte op PlayStation 5, zal de wachttijd op dat platform hoogstwaarschijnlijk tot een minimum beperkt blijven. Naar verwachting zal de wachttijd op andere platform niet veel verschillen.

Monster Hunter Wilds is sinds vrijdag verkrijgbaar voor de huidige generatie consoles en pc. Alicia Tai geeft de game een 9 op Gamer.nl. “Monster Hunter Wilds is een meesterlijke evolutie van de serie. Jagen en verkennen gaan naadloos in elkaar over, de wereld voelt dynamischer en vernieuwingen zoals de Seikret en Focus-modus maken de ervaring toegankelijker zonder de kern te verliezen. Veteranen missen mogelijk wel uitdaging, maar Wilds bewijst dat Monster Hunter nog steeds een stap hoger in de voedselketen kan zetten.”

Secret Mode, de Brite uitgever achter indiegames als Still Wakes the Deep en A Little to the Left, is verkocht. Het is de bedoeling dat de uitgever onder de nieuwe eigenaar onafhankelijk te werk kan gaan.

Sumo Group verkocht Secret Mode aan de investeringsmaatschappij Emona Capital, dat samen met topmannen James Schall en Ed Blincoe op is getrokken om de deal waar te maken. In de nieuwe constructie moet Secret Mode onafhankelijk gaan opereren in samenwerking met de nieuwe eigenaar. Het is niet bekend welk bedrag gemoeid is met de overname.

“Door onafhankelijk te worden kunnen we ons volledig richten op het ontdekken van indieparels waarvan gamers nooit wisten dat ze die nodig hadden in hun leven”, zegt topman Schall in een verklaring. “Met toewijding zullen we de allerbeste indiegames naar spelers toe brengen, of ze nu gloednieuw of al beschikbaar zijn.”

Sumo Group richtte Secret Mode in 2020 op als label dat games zoals Dear Esther, Still Wakes the Deep, Eternal Threads en A Little tot he Left zou uitgeven. Vorig jaar ontsloeg Sumo nog vijftien procent van alle werknemers en eerder deze maand maakte de ontwikkeltak van het bedrijf bekend te stoppen met de ontwikkeling van eigen IP’s. In plaats daarvan moest de studio zich vooral als hulpontwikkelaar op gaan stellen voor werk aan bestaande games van andere ontwikkelaars.