Hearthstone: Heroes of Warcraft - Blizzard legt zijn kaarten op tafel
Wanneer is een spel echt af? Het is een vraag die ontwikkelaars zichzelf ongetwijfeld vaak stellen. Aan de ene kant is er altijd wel wat te schaven aan je product, zie je altijd wel iets dat je net iets beter kunt maken. Aan de andere kant wil je je release niet oneindig uit blijven stellen, al is het maar omdat daar geen geld voor is. Toch moet je altijd zorgen dat wat je uiteindelijk in de winkels legt van hoge kwaliteit is.
Een verzamelkaartspel is iets heel tastbaars. De kaarten moeten van het goede papier zijn. Te dun en ze verkreuken te snel. Te dik en ze gaan rafelen aan de randen. Het oppervlak moet glanzen maar niet verblinden. En de echt goede kaarten hebben zelfs een bepaalde geur die je tegemoet komt bij het openen van de boosterpacks. Deze boosterpacks zitten in zakjes van een bepaald soort glanzend folie dat makkelijk open scheurt maar toch luxe aanvoelt. En het spel zelf neemt een hele tafel in beslag, waar je snel en geconcentreerd je monsters en spreuken neerlegt, die zo een eigen leven gaan leiden.
Het is nogal een uitdaging voor een ontwikkelaar om juist dat tastbare te vertalen naar een computerspel, waar kaarten enkel als bitmaps bestaan en de rol van ‘keukentafel’ wordt gespeeld door ‘beeldscherm’. Blizzard is met Hearthstone wel degelijk geslaagd in het vangen van het oh zo belangrijke gevoel van een verzamelkaartenspel, en heeft onderweg ook nog eens een boel broodnodige vernieuwingen ingevoerd.
Hearthstone is vernoemd naar een voorwerp uit de MMO World of Warcraft. Deze steen is een van de eerste voorwerpen die nieuwe spelers krijgen, en eentje die hen vanaf elke plek in de wereld kan verplaatsen naar een bepaalde herberg. De hearthstone staat voor veiligheid. Voor de reis naar huis als de dag ten einde is. En in dit geval is het ook een symbool voor de wereld waarin het kaartspel zich in afspeelt, namelijk Azeroth. Deze link gaat verder dan alleen de setting. Want hoewel het spel natuurlijk gebruik maakt van de helden en archetypen uit de MMO, is er ook een filosofische link. Hearthstone doet met kaartspellen wat WoW deed met MMO’s: het haalt het vervelende gedoe uit het proces.
Spelverloop
In Hearthstone begint de speler met één personage-klasse en een daarbij behorende set kaarten. Elke klasse heeft een evenknie in Warcraft: er is een Mage, een Rogue, een Paladin, en ga zo maar verder. Net als in Warcraft vertegenwoordigt elke klasse een speelstijl. Een Mage kan bijvoorbeeld veel spreuken gebruiken die schade veroorzaken. Een Warrior daarentegen kan zichzelf beschermen met wapenrusting en de ‘agressie’ van de tegenstander zo kanaliseren dat hij zelf buiten schot blijft. Het uiteindelijke doel is het verslaan van de held van de tegenstander door zijn levensenergie naar nul terug te brengen door hem aan te vallen.
De traditionele WoW vaardigheden waar je dat mee doet zijn vertaald in kaarten, die samen een deck vormen. Elke kaart vertegenwoordigt een spreuk of een monster. Monsters gebruik je om de tegenstander (of zijn monsters) mee aan te vallen. Spreuken kunnen schade aanrichten of hebben andere behulpzame effecten zoals het genezen van monsters of je held, of laten je meer kaarten van je stapel pakken zodat je meer mogelijkheden op je hand hebt. Er zijn kaarten die door elke spelersklasse gebruikt kunnen worden en er zijn kaarten die alleen in het deck van een specifieke klasse kunnen worden gestoken.
Aan het begin van het potje krijgt elke speler een aantal willekeurige kaarten om mee te beginnen. Een kaart kan alleen uitgespeeld worden als er genoeg mana beschikbaar is. Sterke monsters en spreuken vereisen meer mana. Elke beurt wordt de voorraad mana weer aangevuld en vergroot. Dus hoewel je bij beurt één maar 1 mana te besteden hebt, heb je bij beurt zes maar liefst 6 mana, waarmee je dus ofwel een enkele dure kaart ofwel een aantal kleine kunt uitspelen.
Knap
Hier zit al een deel van het geniale van Hearthstone in verpakt. In een kaartspel als Magic: the Gathering is het verkrijgen van mana een ingewikkeld proces. Je moet speciale land-kaartjes uitspelen van verschillende types, die je ook nog eens moet ‘tappen’ om dit te kunnen gebruiken. Een deel van je deck moet dus al bestaan uit ‘landjes’ en het is steeds hopen dat je genoeg landjes op handen krijgt om je latere grote kaarten te kunnen uitspelen. Hearthstone omzeilt dit door de mana voorraad een vast gegeven te maken: je begint met weinig en later heb je veel. Zo kan je je meteen op strategie en aanvallen richten.
Ook is het principe van spelersklassen een heel goede manier om beginners te leren hoe je een deck samenstelt. Door in gedachten te houden wat voor strategie past bij een bepaalde klasse is het veel intuïtiever om daar de juiste kaarten bij te zoeken.
Meer kaarten
Het is ook verrassend hoe veel spel Hearthstone biedt vóór je de portemonnee zou moeten trekken. Door simpelweg te spelen verdien je al snel booster packs en krijg je voldoende materiaal om leuke decks samen te stellen. Het openen van een nieuwe booster pack is grafisch geweldig gedaan, met vrolijke geluidseffecten en een enthousiaste mededeling als we een ‘legendary’ of ‘rare’ kaart hebben verkregen. Het is bijna nog leuker dan het openscheuren van een echt zakje.
We hebben ook op geen enkel moment het gevoel gehad dat we echt iets moesten kopen om plezier te hebben. Pas als de verzamelwoede toeslaat en je alle sets compleet wilt hebben begint de portemonnee pas echt te kriebelen. En zelfs dan is het mogelijk om een groot deel van je wensen zelf te vervullen door overtollige kaarten te vermalen tot grondstoffen waarmee je nieuwe kaarten kan maken.
Ruilen
Het enige wat absoluut niet kan is het ruilen van kaarten. Dit is op het eerste gezicht een vreemde keuze, vooral omdat bij ‘echte’ kaartspellen zoals Magic en Pokemon dit een belangrijk onderdeel is van de cultuur. Maar bij nader inzien zijn we er ook wel blij om dat het niet kan. Voor je het weet ontstaat er een zwarte handel en is winnen opeens een kwestie van zo veel mogelijk sterke kaarten kopen. Als er een ding is dat Hearthstone op dit moment niet is, is het wel pay-to-win.
Schelden
Een ander sociaal aspect dat Blizzard heeft weggelaten, is chat. Het is niet mogelijk om tegenspelers aan te spreken, behalve via voorgekookte boodschappen. Veteranen als we zijn van de WoW Dungeon Finder en het daarbij blijkbaar horende asociale gescheld, vinden we dit een fantastische keuze. Hearthstone kan nu gelukkig nooit verzanden in onsportief gedrag.
Al dit voorgaande, plus de aanstekelijke vrolijke stijl en snelle potjes maakt van Hearthstone een heel toegankelijk en tegelijk diep spel. Dit is perfect voor spelletje tijdens de lunchpauze, maar ook hebben we inmiddels een paar heerlijke marathonsessies gespeeld. Hearthstone haalt, net als WoW, alle vervelende gedoe uit het spel en geeft je een bezigheid waar je niet zonder glimlach bij weg kan lopen. Zelfs als je verliest.
Blizzard’s eerste Free to Play spel biedt diepgang zonder complex te worden. Het neemt spelers serieus en is heel goed speelbaar zonder (veel) geld uit te geven. Sfeer, snelheid en briljante geluidseffecten zorgen voor snelle bevredigende potjes, waar geluk en tactiek hand in hand gaan.
- Stijl. Kaart ontwerp. Spel is gewoon ontzettend leuk. Perfecte moeilijkheidsgraad
- Geen kaartruil mogelijk.
