Je komt weleens van die spellen tegen waarvan je meteen weet dat iemand er zijn ziel en zaligheid in heeft gestopt. Dag en nacht en dat jarenlang, waarschijnlijk tegen beter weten in. Gorogoa hoort zonder twijfel in die categorie. De puzzels en prachtige prenten in deze game zijn allemaal het werk van één persoon, Jason Roberts. Elk van de panelen waaruit het spel is opgebouwd sluit precies op de rest aan. Zo ontstaat een levend schilderij waarvan je alle stukjes goed bestudeert. Zowel uit noodzaak als uit bewondering.
Je bestuurt in Gorogoa een jochie dat op zoek is naar een paar gekleurde ballen. Zo klinkt het ineens een stuk minder cryptisch. Dat is ook gelijk de kracht van Gorogoa. Het neemt je mee op een surrealistische reis langs allerlei fantasierijke omgevingen, maar stiekem loop je gewoon van deur tot deur.
Puzzel met panelen
Toch ga je officieel nergens heen. Gorogoa speelt zich volledig af in maximaal vier vierkante panelen. Zie het als een schuifpuzzel waarbij je ieder vlak vrij kunt schuiven naar een andere positie. Is dat vlak al bezet, dan wi elen de twee panelen van positie. In ieder vlak zie je een stukje van de spelwereld, of beter gezegd een laag. Soms op microniveau via een mot die rond een brandende lantaarn vliegt, soms op macroniveau via een uitzicht op de sterrenhemel.
Met deze panelen moet je als het ware een kloppend plaatje maken. De ene keer is dat letterlijk een pad aanleggen door twee panelen met aaneensluitende wegen naast elkaar te zetten, de andere keer ben je eerder verhaaltechnisch alles op een logische plek aan het plaatsen.
Met maar vier puzzelstukjes ben je dan snel klaar qua aantal mogelijke combinaties, maar de magie ontstaat doordat je dieper in een paneel kunt duiken. Vrijwel iedere tekening heeft wel een aantal voorwerpen om van dichterbij te bekijken en zo vallen er weer nieuwe combinaties te maken. Zoom in op een kaart met treinverbindingen en de rails vormen ineens een ladder die je kunt gebruiken om naar een toren in een ander paneel te klimmen. Het voelt zo logisch als je de oplo ing eenmaal hebt gevonden, terwijl de logica eigenlijk volledig ontbreekt.
Lastig genoeg
Toch is het altijd intuïtief. De game geeft je de mogelijkheid om alle interactieve voorwerpen op te laten lichten, zodat je weet waar je het ongeveer moet zoeken. Ook worden sommige panelen tijdelijk vastgezet zodra je aan een puzzel bent begonnen. Op die manier weet je dat een gedeelte van de oplo ing alvast goed staat. Toch blijft het gelukkig lastig genoeg om de puzzels goed te krijgen.
Gorogoa begint vooral heel mooi en bijzonder. Je hebt dan nog alle tijd en ruimte in je hoofd om de subtiel geanimeerde stillevens te bestuderen. Ergens op de helft gaat de moeilijkheidsgraad omhoog. Dan heb je plotseling meerdere panelen en lagen nodig om het jongetje verder op weg te helpen. Op die momenten doet het zelfs een beetje denken aan geïmproviseerde bouwsels in The Incredible Machine. Je schuift, wi elt, zoomt in en uit; alles om een stukje steen dat in een boek staat afgebeeld op een glazen bol in het naastgelegen paneel te laten vallen.
Bij enkele puzzels is zelfs wat snelheid vereist. Op een iPhone met een wat kleiner scherm (lees: geen Plus of X) komen die iets minder uit de verf, omdat het dan een beetje priegelwerk wordt en je per ongeluk uitzoomt of een verkeerd voorwerp aantikt.
Gorogoa komt daarom ook beter tot zijn recht op een groter scherm. De Switch- of pc-versie genieten daarom een kleine voorkeur, al staat er wel een hogere prijs van 14,99 euro tegenover. De iOS-versie (ook voor iPad) is met 5,49 euro wat zachter geprijsd. Voor een game van een uur of drie is dat helemaal prima, zeker een die zo goed is uitgedacht en uitgevoerd.
Gorogoa is verkrijgbaar voor iOS, pc en Nintendo Switch.