Gato Roboto is een snelle, zwart-witte Miauwtroidvania
Er zijn al meer dan genoeg Metroid-achtige games, zou je misschien denken. Toch heb je er nog nooit eentje zoals Gato Roboto gespeeld. In deze game ben je niet een intergalactische premiejager of vampierverdelger, maar een schattig katje in een robotpak.
De kat is eigenlijk niet de bedoelde bestuurder van deze gepantserde outfit. De eigenlijke piloot zit vast onder het puin van zijn gecrashte ruimteschip en stuurt er daarom zijn vriendelijke huiskat erop uit. Iemand moet natuurlijk het gangenstelsel onder de korst van de buitenaardse planeet verkennen.
Kattengimmick
Gato Roboto volgt de Metroid-formule tot in de puntjes en laat het Castlevania-gedeelte grotendeels achterwege. Nieuwe vaardigheden zijn er in de vorm van een extra sprong, een raketlanceerder en een dash-move. Het is allemaal redelijk voorspelbaar. Gato Roboto moet het echt hebben van zijn unieke gimmick en dat is de kat.
Deze pluizenbol kan op ieder moment namelijk uit de mech stappen en op vier pootjes de wereld verkennen. De kat kan tegen muren oprennen en ook kleine openingen zijn op deze manier toegankelijk. Als kat ben je alleen wel heel erg kwetsbaar. Eén keer geraakt worden en het avontuur is voorbij.
©GMRimport
Mini Metroid
Een andere handige bijkomstigheid is dat er op deze manier ook gewisseld kan worden tussen voertuigen. Een duikboot en een turret kunnen op dezelfde manier bestuurd worden. Het geeft Gato Roboto net die ene nodige, unieke draai waardoor het spel boven de gemiddelde Metroidvania uit weet te stijgen.
In ongeveer drie uur worden zo’n beetje alle gameplaymogelijkheden met deze spelprincipes uitgevoerd. Daarna loopt het verhaal van Gato Roboto wel op zijn einde en zijn er alleen nog wat extra, optionele upgrades te vinden. Dat klinkt misschien als een flink kritiekpunt, maar Gato Roboto gaat simpelweg niet langer door dan nodig. Het is de Metroid-ervaring gecondenseerd in een spel die je in een avond uitspeelt.
Niet simpel
Bij zo’n minimalistische aanpak hoort natuurlijk ook een bijpassende soundtrack. Bij het verkennen van de wereld hoor je vooral het robotpak rammelen en veel atmosferische omgevingsgeluiden. Het idee dat de kat zich op een vreemde planeet begeeft waar zich iets heel raars heeft afgespeeld, wordt hierdoor alleen maar versterkt. De muziek is alleen nadrukkelijk aanwezig wanneer een eindbaas de weg blokkeert.
©GMRimport
Het is te makkelijk om de grafische stijl van Gato Roboto te omschrijven als simpel. Met enkel zwart en wit en veel flitsende pixels weet het spel prima het gevoel te geven dat het hier om een flink opgevoerde Game Boy-game gaat. Verstopt in het doolhof zijn daarnaast filters te vinden die de wereld twee andere kleuren geven. Dat heeft geen verder effect op de gameplay, maar wel op je ogen wanneer je het spel bijvoorbeeld in Virtual Boy-rood en zwart speelt.
Gato Roboto is misschien wel snel voorbij, het wordt tegen het einde ook duidelijk dat de game weinig nieuws meer hoeft toe te voegen. Alleen de eindbazen rekken de boel nog een beetje op. Dat valt vooral op omdat de moeilijkheidsgraad bij deze momenten ineens gigantisch omhoog schiet. Onmogelijk wordt het nooit – helemaal niet als je even rechtsomkeert maakt en naar wat nieuwe gezondheidsupgrades zoekt – maar uiteindelijk voelen deze gevechten als onnatuurlijk grote drempels voor de rest van het spel.
Gato Roboto is voor 7,99 euro verkrijgbaar op de Nintendo Switch en op Steam.
Laatste reviews op Gamer.nl:
Gato Roboto is verre van een wereldschokkende Metroidvania. Deze game doet bijzonder weinig fout zonder zelf veel nieuws te doen. De ster van de show is uiteindelijk de veelzijdige kat die een even capabele als aaibare vervanging voor Samus is
- Korte, compacte Metroidvania, lief katje
- Moeilijkheidsgraad schiet iets teveel omhoog bij eindbazen
