EA gebruikt in steeds meer games de Frostbite-engine, ontwikkeld door DICE voor Battlefield. Inmiddels draait praktisch het hele wagenpark van EA op deze motor; van Need for Speed en PGA Tour tot aan Dragon Age: Inquisition en Star Wars Battlefront. En sinds dit jaar dus ook Fifa. Zo’n nieuwe engine kan nogal ingrijpende gevolgen hebben voor een sportgame, waarin het gebruikelijk is om juist jaar op jaar voort te borduren en de game beetje bij beetje beter te maken. Het is dan ook zowel goed als slecht nieuws dat de overschakeling naar de Frostbite-engine geen heel ingrijpende gevolgen heeft.
Het meest opvallende is dat de Frostbite-engine voor een heel andere look zorgt. Fifa 17 oogt beduidend zachter dan zijn voorgangers. Kleuren knallen veel minder fel van het scherm, schaduwen zijn gelijkmatiger en de stadionlampen zijn niet alleen kunstmatige sterretjes aan de dakrand, maar overspoelen de grasmat echt met licht. Gras, shirts en de huidskleur van spelers ogen daardoor veel natuurgetrouwer en minder plastic dan voorheen.
Zorgvuldig opbouwen
Onder deze grafische laag zitten echter grotendeels dezelfde animaties en spelmechanieken. Fifa 17 voelt daardoor gelijk vertrouwd, hoewel het tempo weer wat lager ligt dan in Fifa 16. Vooral sprinten is aangepakt. Zelfs met snelheidsduivels als Arjen Robben is het moeilijk om écht explosief te zijn.
Het spel verschuift daardoor nog meer van de flanken naar het middenveld, waar het fysiekere spelletje van Fifa 17 goed floreert. Spelers duwen, trekken, draaien weg en schermen af, wat je ook voelt aan de controller dankzij bevredigende trillinkjes bij contact. Het nodigt uit tot zorgvuldig opbouwen, de zestien proberen te penetreren, rondspelen, de bal kwijtraken, heroveren en opnieuw te beginnen. Knal je de bal dan eens écht lekker van buiten de zestien in de kruising, dan is het moeilijk om niet hardop te juichen.
Maar het is even zo vaak frustrerend als je vleugels weigeren diep te gaan, je de bal maar moeilijk over de verdediging gelobd krijgt of die vlugge combinaties maar niet van de grond komen. Bij de zoveelste wedstrijd die in een oersaai 0-0 of 1-1 eindigt slaken supporters van Ajax of Oranje een vermoeide zucht – dit soort wanvertoningen zien we al genoeg in het echt, virtueel willen we iets meer sensatie.
Dode spelsituaties als wapen
Gelukkig vormen dode spelsituaties nu een nieuw wapen, mits je bereid bent hier voldoende op te trainen. Niet langer slinger je de bal maar voor en hoop je op het beste. Met een dradenkruis bepaal je nu exact waar je corner (of indirecte vrije trap) terechtkomt en door ook de ontvangende speler te bedienen, neemt de kans toe dat de bal met voorbedachten rade tegen de touwen vliegt. Je kunt zelfs experimenteren met inlopen vanaf de rand van het zestienmetergebied, al vergt dat wel even wat oefening.
Ook bij vrije trappen krijg je nu meer controle, doordat je zelf bepaalt waar een speler gaat staan ten opzichte van de bal; helemaal aan de zijkant voor een flinke curve, of juist als Ronaldo recht achter de bal. Zelfs penalty’s zijn aangepast, waarbij je nu tijdens je loopje precies aangeeft met hoeveel kracht en naar welke kant je schiet. Dat resulteert de eerste paar keer wellicht in een paar penalty’s waar zelfs Zaza en Pelle van fronsen, maar na een paar keer oefenen voelt deze manier realistischer aan.
Tijdens corners en vrije trappen valt echter ook op dat er nog maar weinig progre ie is geboekt als het om de animaties tijdens botsingen gaat. Spelers buitelen nog te vaak over elkaar heen of blijven na een botsing net even te lang verbouwereerd stilstaan, wat het toch al lage tempo van de game niet ten goede komt.
The Journey
Naast een nieuwe engine kent Fifa 17 nog een grote nieuwigheid: The Journey. In een tijd waarin veel ontwikkelaars zich juist richten op online (en EA bakken met geld binnenhaalt met het online georiënteerde Fifa Ultimate Team) is het opvallend dat er juist een volledige offline ervaring aan Fifa wordt toegevoegd. Feitelijk is The Journey niet meer dan de Be a Pro/spelerscarrièremodus die we al kennen, maar dan met een verhaal eromheen. En waarom ook niet? Er zijn rpg’s waarin we in de huid van een drakendoder of intergalactische redder kruipen, dus waarom niet eentje met de wat realistischere jongensdroom van voetballer worden?
Als de piepjonge Alex Hunter moet jij zien door te breken in de Engelse Premier League. Dat doe je niet alleen door wedstrijden te spelen, want in het begin van je prille carrière zul je vooral de bank warmhouden en moet je dus tijdens de trainingen indruk zien te maken op de gaffer. Door goed te spelen tijdens de trainingen, waarvoor de bekende skill-minigames als vrije trappen schieten en rondo’s worden ingezet, verbeter je bovendien de skills van Hunter. Verder bepaal je hoe Hunter reageert in interviews of gesprekken met zijn coach en ploeggenoten, wat enigszins invloed heeft op het verloop van zijn carrière. Verwacht geen Ma Effect, maar het is zeker grappig om de hele tijd als een arrogante kwal te reageren, of juist in interviews overdreven politiek correct te strooien met termen als ‘teamprestatie’ en ‘de jongens’.
The Journey biedt dus meer dan alleen voetbalwedstrijden spelen en is daarmee een fri e variatie binnen Fifa. Wel is het jammer dat je geen eigen personage kunt maken en de focus volledig op de Premier League ligt. Daardoor is het natuurlijk makkelijker om een verhaal in scène te zetten en dit maakt het bovendien mogelijk dat het publiek je met naam en al toezingt (wat stiekem best een goed gevoel geeft), maar wie droomt van een carrière bij Ajax of Feyenoord, is alsnog aangewezen op de standaard carrièremodus van de game. Daarnaast heeft The Journey een overdaad aan menuutjes, laadschermen en trainingen en wordt daardoor een tikkeltje traag. Hier moet EA duidelijk nog even de juiste balans in vinden.
Bekende plus- en minpunten
Op mi chien wat kleine tweaks na is het gros van de modi verder ongewijzigd. Met carrièremodi als trainer en speler, online toernooien en FUT biedt Fifa 17 echter nog altijd een zeer uitgebreid pakket aan modi. Ook bevat Fifa 17 haast elke competitie die je kunt verzinnen, tot onbekende Aziatische competities aan toe. Het blijft echter jammer dat slechts een fractie van de spelers ook echt daadwerkelijk lijkt. De grote jongens uit Spanje en Engeland zijn wel allemaal nagemaakt, maar het blijft voor ons Nederlanders wrang dat in de Eredivisie niemand te herkennen is, op een enkeling met buitenlandse ervaring na, zoals Eljero Elia en Tim Krul. Ook mi en we de nieuwe voetbalregels, zoals aan de aftrap verschijnen met maar één speler en dat spelers na een ble urehandeling binnen de lijnen mogen blijven. Fifa 17 laat dus genoeg ruimte over voor verbetering en vergeet zelfs te actualiseren, maar is desondanks gewoon weer een geslaagd nieuw hoofdstuk in de Fifa-serie en legt de bodem voor een nieuwe generatie voetbalgames.
Fifa 17 is vanaf 29 september beschikbaar op PlayStation 4, Xbox One, pc, PlayStation 3 en Xbox 360. Voor deze recensie is de Xbox One-versie getest. De recensie is gebaseerd op de offline versie van de game.