Erica is een interessant experiment dat zichzelf in de weg zit
FMV-games staan weer een beetje in de spotlight. Naast het prijswinnende Her Story en het net uitgekomen Telling Lies van Sam Barlow, Bandersnatch van Netflix of het tenenkrommende The Quiet Man, komt ook Sony met een eigen game vol gefilmde scènes met echte acteurs.
Erica werd al in 2017 aangekondigd als een PlayLink-titel, maar verdween geruisloos uit het nieuws. Tijdens Gamescom dit jaar was het spel ineens terug, met een andere actrice, en bleek hij gelijk klaar te zijn om te spelen. En in eerste instantie maakt het een goede indruk.
©GMRimport
Bloederige post
Het verhaal weet namelijk direct te boeien. Erica is een jonge vrouw die alleen woont en zichzelf nogal in een isolement houdt na het overlijden van haar ouders. Als jong kind vond ze haar vader in een plas bloed, met een vreemd symbool in zijn borst gesneden. Haar moeder overleed onder mysterieuze omstandigheden. Al die gebeurtenissen hebben Erica nogal wat mentale littekens bezorgd.
Ze raakt weer bij de zaak betrokken wanneer ze een ledemaat krijgt toegestuurd met de post, met hetzelfde symbool als toen in haar vader stond gegraveerd. De politie stuurt haar naar een psychiatrische inrichting die haar vader ooit oprichtte, om vandaaruit te helpen bij het onderzoek. Natuurlijk valt ze van de ene ontwikkeling in de andere en is het al gauw de vraag of hier iets bovennatuurlijks speelt, of dat er misschien een samenzwering heerst in de inrichting.
Zoals gezegd wordt het hele spel verteld met gefilmde scènes met echte acteurs, maar het acteerwerk is helaas matig. De meeste personages die Erica tegenkomt zijn nogal vlak, en er ontbreekt een flinke scheut snelheid in hun spel. Alleen hoofdpersoon Erica heeft nog enige charme, maar het script zadelt actrice Holly Earl vooral op met de taak om bang en geschrokken in de camera te kijken.
Het verhaal is gelukkig boeiend genoeg om je erdoorheen te slepen, vol intriges waarvan je nooit echt zeker weet wat nou waar is, en wat niet
-
Slepende besturing
Jij als speler helpt Erica bij haar onderzoek door met enige regelmaat keuzes te maken. Waar loopt Erica heen, waar verstopt ze zich, en hoe reageert ze tijdens dialogen? Vertrouwt ze het hoofd van de politie, of wordt ze boos en weigert ze mee te werken? Het verhaal vertakt na jouw keuzes en de spanning is daardoor om te snijden.
Andere interacties zijn helaas minder geslaagd. Om de haverklap moet je kleine klusjes uitvoeren, die de voortgang van het verhaal vooral in de weg zitten. Je veegt bijvoorbeeld de condens van een raam om naar buiten te kijken, of draait de sleutel in een slot rond. Het is helemaal niet boeiend om een deur open te maken door te vegen, het duurt alleen maar langer dan als dat gewoon automatisch gebeurde in het verhaal.
De besturing is bovendien verre van ideaal. Al je inputs doe je door te vegen, op je telefoon in een speciale app of over het touchpad van de controller. Voor het schoonvegen van een raam is dat misschien nog te begrijpen, maar het selecteren van een gespreksoptie is zo een heel karwei. Je veegt naar het goede antwoord toe, maar de kans dat je mis klikt is levensgroot. Het is onbegrijpelijk dat je dit niet gewoon met de joystick en knoppen kunt doen. Het is een duidelijk overblijfsel van toen dit nog een Playlink-titel was, het inmiddels opgedoekte initiatief van Sony om games te maken die je met de telefoon bestuurt.
©GMRimport
Lijst met plotgaten
Het verhaal is gelukkig boeiend genoeg om je erdoorheen te slepen, vol intriges waarvan je nooit echt zeker weet wat nou waar is, en wat niet. De game worstelt met interessante concepten, maar uiteindelijk valt het eindresultaat toch een beetje tegen. Na drie speelsessies (de game is ongeveer 1,5 uur lang) hebben we nog steeds geen antwoord op de basisvragen die in de game worden gesteld, laat staan dat de kleinere plotgaten verklaard zijn.
Dat kan twee dingen betekenen: of de game heeft zelf helemaal geen antwoorden, wat spijtig is, of er zijn nog meer playthroughs nodig om de antwoorden te achterhalen. Maar ook dat is niet prettig, want de game nodigt niet echt uit om vaker te spelen. De besturing voelt de tweede en derde keer nog een stuk trager, en grote delen van de game zijn hetzelfde, welke keuzes je ook maakt. Er is geen optie om scènes die je al hebt gezien over te slaan, waardoor je tientallen minuten dezelfde dialogen te horen krijgt.
Erica is een interessant experiment dat nieuwe dingen probeert in het FMV-genre, maar vooral zichzelf in de weg zit. De gebrekkige besturing en vlakke acteerprestaties werken net teveel op de zenuwen, en de uiteindelijke ontknoping laat te wensen over. Mocht je een zwak hebben voor middelmatige thrillers, dan val je je voor de lage prijs geen buil aan Erica. Maar zelfs in dit niche genre zijn er genoeg betere alternatieven.
Erica is nu verkrijgbaar op PlayStation 4.
Laatste reviews op Gamer.nl:
FMV-game Erica doet een hoop goed, maar struikelt constant over onnodige obstakels. De gebrekkige besturing, vlak acteerwerk en een onbevredigend eindstuk trekken deze boeiende thriller naar de middenmoot.
- Goed gefilmd, boeiend concept, interessante keuzes, verhaal
- Besturing, acteerwerk, uitwerking verhaal, weinig herspeelbaar
