Een brief aan Geoff Keighley
In de nacht van donderdag op vrijdag wordt het jaarlijkse The Game Awards weer uitgezonden. Michel zit die nacht traditiegetrouw klaar om al het nieuws uit te tikken, maar hij geniet natuurlijk ook van de show. Eigenlijk geniet hij de laatste tijd van zo’n beetje van alles wat presentator en organisator Geoff Keighley doet. Maar niet iedereen is zo positief gestemd over de journalist. Daarom besloot Michel een brief te schrijven naar Geoff.
Beste Geoff,
Je kent mij waarschijnlijk niet. Je hebt eerder dit jaar eens een post op gameforum ResetEra van mij geciteerd en ik heb je meermaals op internationale gamebeurzen zien rondlopen, maar daar houdt onze interactie wel op. Het lijkt mij erg stug dat je weet dat ik een gameredacteur ben. Waarom zou je ook? Ik schrijf – professioneel gezien – niet in het Engels en het zou mij echt verbazen als je een goed woordje Nederlands sprak.
Niet dat het verder uitmaakt, want ik heb ook geen behoefte om beste vrienden met je te worden. Ik schrijf deze brief alleen maar omdat ik even duidelijk wil maken dat ik je noeste arbeid waardeer. Zie het als iemand die een hart onder je riem steekt – al zul je vrij weinig van die uitdrukking begrijpen mocht een van je stagiairs deze tekst door Google Translate halen. En hoewel alles dat op internet staat vrij snel sarcastisch overkomt, is daar in dit geval geen sprake van. Ik ben bloedserieus. Ik vind dat je goede zaken doet binnen de game-industrie. Niet dat je mijn goedkeurig ook maar enigszins nodig hebt, maar toch.
©GMRimport
Ik heb in mijn jeugd getracht van de groten te leren. Aangezien ik altijd al gamejournalist wilde worden, las ik op vroege leeftijd de meest uiteenlopende tijdschriften en later ook websites door. Grondleggers als Ben de Dood, Skate the Great en daarna Niels ’t Hooft, Jurjen Tiersma en Jan Meijroos maakten indruk. Ook de internationale industrie hield ik in de gaten – Nederland is en blijft te klein. Op IGN bliezen teksten van Matt Casamassina mij bijvoorbeeld weg.
En dan was er GameTrailers TV, waar niemand minder dan jij, Geoff, een boel toffe shows presenteerde. Ik zag je vooral vaak tijdens E3, waar je voor G4 een aantal dagen live ontwikkelaars over hun nieuwste games interviewde. Dat concept zette je erna door via YouTube en het E3 Coliseum. Elk jaar, wanneer ik als een bezetene tijdens de persconferenties nieuws tik voor Gamer.nl en diens zustersites, houd jij mij tussendoor geprikkeld met interessante interviews met écht grote namen binnen de industrie. De Reggie Fils-Aimees, Phil Spencers en Peter Moores van deze industrie. Je schroomt daarbij niet om lastige vragen te stellen.
Je krijgt nogal wat kritiek te verduren van de gemiddelde gamer. Je zou een sell-out zijn, de Dorito Pope, een Kojima-fanboy. Ik moet toegeven: je hebt vast deals met gamebedrijven gesloten om je diverse programma’s te vullen. En inderdaad, die Doritos en Mountain Dew op de achtergrond tijdens een inmiddels
waren niet zo handig. Ook ik vond dat je de afgelopen jaren iets té enthousiast werd wanneer je over Hideo Kojima praatte, al heeft het je natuurlijk wel een grappige cameo in zijn meest recente game opgeleverd.
©GMRimport
Maar we zijn allemaal mensen, en mensen maken fouten. Ik vind het maar een kleine smet op de passie die je op elk moment over games uitstraalt. Haast kinderlijke passie zou ik het willen noemen, wat mij betreft onomstotelijk bewijs dat het recht uit je hart komt. Je bent elke E3 en elke The Game Awards-show weer onverminderd enthousiast over de line-up, de aankondigingen en de winnaars van de awards. Je probeerde dit bizarre jaar zonder een echte E3 met livestreams rondom losse aankondigingen op te vullen en er zo toch nog een feestje van te maken. Je
wanneer het maar kan. En die sterke banden die je met werknemers in de game-industrie hebt? Het geeft je juist het lef om tijdens interviews waar nodig een sneer uit te delen en zo een onverwacht antwoord uit te lokken.
Komende week sta je weer een ongetwijfeld spectaculaire The Game Awards-show te presenteren. Je bent al maanden met de voorbereidingen bezig en tijdens die ene avond moet het maar allemaal net goed gaan. Ik heb geen idee of het coronavirus ervoor zorgt dat het dit jaar niet live uitgezonden wordt, maar normaliter wel, en het is knap dat de show over het algemeen zo gestroomlijnd verloopt.
©GMRimport
Petje af dus voor al het werk dat je verricht om de game-industrie elk jaar weer een stukje feestelijker en zichtbaarder te maken. Zeker dit jaar was dat een pittige klus. Er zijn vast weer een hoop cynici die vinden dat je donderdag te gemaakt presenteert of dat The Game Awards doorgestoken kaart zijn (dat zijn ze trouwens niet), maar ik ben daar niet een van. Ik geniet weer met volle teugen van nóg een evenement dat mijn favoriete hobby én mijn werk in de spotlight zet. Aan de jaarlijkse kijkcijfers te zien ben ik gelukkig bij lange na niet de enige.
Ik mag graag denken dat ik met zo’n twintig jaar aan ervaring achter de kiezen inmiddels in de schaduw mag staan van bovengenoemde Nederlandse gameredacteuren. De schaduw van jou, Geoff, zou een mooi nieuw doel zijn om de komende twintig jaar naartoe te werken. Daarbij heb ik al een kleine voorsprong: ik vind zowel Doritos als Mountain Dew allemachtig smerig.
Met vriendelijke groet,
Michel Musters
Laatste columns op Gamer.nl:
