Hoe tijden zijn veranderd. De UFC heeft een lange weg afgelegd, maar is een van de populairste sportfranchises ter wereld geworden. In sportprogramma’s en op sociale media houden de perikelen rond mma daarom zelfs in coronatijd gestaag aan. Misschien is EA Sports UFC 4 zich daar iets te bewust van.

Werkelijk alles in de carrièremodus draait om klout, online publiciteit en het vergaren van een online achterban. Laadschermen bestaan uit socialmediastories, gevechten in de carrièremodus kun je hypen met socialmediaberichten en je eigen socialemediakanalen in de hoofdmodus zijn een belangrijke graadmeter voor je succes als atleet. Het had wel wat minder gekund. Niet iedereen zit te wachten op de illusie dat ze online populair zijn.

©GMRimport

Knoppenbrei

Maar goed, EA Sports UFC 4 is meer dan zijn ontelbare verwijzingen naar online cultuur en zijn Virgil Abloh-achtige "cover art". Wat de UFC-serie van EA dan wél is, is na vier delen nog altijd moeilijk te omschrijven. Hoewel het een relatief jonge gamereeks betreft, heeft de serie op het front van gameplay en modi veel veranderingen achter de rug. Dit vierde deel hakt in die zin iets minder knopen door. UFC 4 neemt niet veel risico en bouwt verder op wat er al lag.

Het vechten zelf heeft opnieuw enkele wijzigingen ondergaan, vrijwel uitsluitend in goede zin. Zo voelen de clinches en takedowns iets soepeler en directer aan. Het submission-systeem vergt nog altijd gedraai aan pookjes of gestoei met triggers. Dat betekent dat het verdedigen en inzetten van klemmen opnieuw een soort van minigame is. Blijkbaar ontkom je daar als mma-game niet aan: een beter submission-systeem moet nog steeds worden uitgevonden.

Het navigeren tussen posities op de grond is iets makkelijker geworden. De game geeft je drie opties, die ieder basaal uitleggen wat er gaat gebeuren als je ze probeert in te zetten. Stel je ligt bovenop. Doe je pookje naar links en je gaat voor een ‘submission’. Wil je juist opstaan? Druk dan je pookje omhoog. Dit nieuwe systeem werkt goed als je weinig van jiujitsu begrijpt. De game pakt altijd de ‘dichtstbijzijnde’ submission. Zo hoef je de namen van klemmen of de ‘route’ naar een bepaalde submission niet uit je hoofd te leren.

Het nadeel is logisch: de keuzevrijheid vervalt. De game geeft enkel aan dat je voor een submission gaat, maar niet welke. Als je gewoon zelf wilt weten hoe je naar, bijvoorbeeld, een heel hook gaat, kun je in de opties het geavanceerde grondvechtsysteem aanzetten. Kenners is dat aan te raden.

De aangepakte gameplay voorkomt overigens niet dat de besturing van de game nog steeds als een knoppenbrei aanvoelt. UFC 4 wil net als eerdere delen meer simulatie dan arcade zijn. Dat resulteert in een boel knoppencombinaties en handelingen die niet helemaal soepel aan elkaar te rijgen zijn. Voor een uppercut moet je bijvoorbeeld twee knoppen tegelijkertijd indrukken, terwijl je sommige van die knoppen óók gebruikt om mee te trappen. De besturing doet een beetje verlangen naar het vechten met pookjes zoals in de latere Fight Night-delen. Dat is wishful thinking, omdat mma complexer is dan boksen, maar toch.

©GMRimport

Wegwijs

Een complexe besturing is in een mma-simulator een onvermijdelijk gegeven, maar laat je daar niet te veel door afschrikken als je de vorige delen niet gespeeld hebt.

EA Sports UFC 4 weet beginners keurig wegwijs te maken - in elk geval genoeg om verstandig en gecoördineerd te kunnen vechten. Dat doet het spel middels de carrièremodus. De game begint met een uitvoerig amateurtraject. Als beginnend vechter word je eerst de basis bijgebracht. Pas nadat je weet hoe je onder meer een takedown verdedigt, word je erop uitgestuurd om een winning streak op te bouwen in een serieuze professionele competitie. De tutorials, opgehangen aan een persoonlijke coach, zijn uitgebreid, en worden tijdens trainingen in aanloop naar gevechten meermaals herhaald.

Hoewel de carrièremodus uiteindelijk niet héél veel vlees om de botten heeft, is het wel een uitstekende introductie van de game. Of de career ook echt leuk is, is een ander verhaal. Je kunt je eigen trainingskamp uitvoerig plannen, maar de herhaling doet al snel zijn intrede. Een mild rpg-systeem laat je je vechtstijl op een eigen manier vormgeven, maar niet genoeg om écht van grote verschillen met het vorige deel te kunnen spreken.

©GMRimport

De carrièremodus is beter dan eerst, maar op wat tussenfilmpjes na is het nog altijd een vrij zoutloze opsomming aan gevechten, aangevuld met saaie trainingen en nietszeggend promotiewerk. Nee, je moet het in de career uiteindelijk hebben van het vechten. Overigens is aan te raden de moeilijkheidsgraad van die gevechten niet op easy te zetten. Voorgaande games stonden bekend om hun sterk variërende moeilijkheidsgraad, maar easy is ditmaal daadwerkelijk easy. Zelfs als je op triviale knoppen ramt is het mogelijk gevechten binnen seconden te beslissen.

Na of buiten de career om ben je aangewezen op de online gevechten, maar ook daar geldt dat het vechten de hoofdmoot van het plezier vormt. Er zijn een boel online modi, maar ze zijn vooral samen te vatten als variaties op het welbekende, zoals toernooien, vechten met zelfgemaakte vechters en ranked matches. Het nieuwe Blitz Battles is nog wel enigszins vernieuwend dankzij een supersnelle toernooiopzet, maar zelfs die modus is toegespitst op de grootste pijler in deze game: het vechten.

©GMRimport

Niets meer, wel minder

En dat is dan ook wat je moet weten over deze game: alle randzaken staan in het teken van het vechten. Er is geen experimentele modus of een andere afwijkende insteek. Sterker nog: de Ultimate Team-modus, de meest afwijkende pijler van het vorige deel, is compleet uit het spel gehaald. Is dat erg? Deels.

Aan de ene kant heeft Electronic Arts geluisterd naar de kritiek. Die snelle knockouts aan het begin van een potje behoren in dit deel grotendeels tot het verleden, de grondgevechten zijn beter uitgewerkt en ook het clinchen verloopt veel soepeler dan in vorige delen. Het resultaat is een toegankelijkere mma-game die nieuwe aspecten keurig verkent in een beter opgebouwde carrièremodus.

Maar tegelijkertijd is UFC 4 een erg conventioneel deel. Als de Ultimate Team-modus was vervangen met een interessante modus had dat veel minder pijn gedaan. Bovendien is er grafisch, op wat animaties na, weinig veranderd. Nou ja, de tekst lijkt kleiner te zijn geworden en de menu’s ingewikkelder. Om maar even in vage vechtsporttermen te blijven: er mist pit en ziel. En dan heb ik het niet eens over het ontbrekende commentaar van Joe Rogan.

EA Sports UFC 4 is nu verkrijgbaar op Xbox One en PlayStation 4.

Meer reviews:

De nieuwe Feybreak-update voor Palworld is vanaf vandaag beschikbaar voor de game.

De update bevat nieuwe Pals, wapens, gebouwen, een nieuwe factieleider en een nieuw eiland dat ongeveer zes keer groter is dat Sakurajima, het vorige eiland dat middels een update werd toegevoegd.

Daarbij zijn er nieuwe bronmaterialen om te verzamelen - Chromite en Hexolite Quartz - kunnen spelers Pals op expedities sturen om meer materialen te verzamelen en kunnen spelers onderzoeken uitvoeren in het Pal Labor Research Laboratory om permanenten passieve boosts te ontgrendelen.

Ook nieuw is Meowmeow, een zwaard die kogels afvuurt die uit Terraria afkomstig is. Volgens de makers is dit nog meer een voorproefje van de samenwerking tussen Palworld en Terraria die volgend jaar wordt voortgezet.

Palworld groeide begin dit jaar na release op pc, Xbox en Game Pass in een mum van tijd uit tot een grote hit met vele miljoenen spelers. In de game kunnen spelers zogeheten Pals verzamelen. Deze wezens helpen spelers met klusjes op de boerderij en kunnen ter bescherming dienen, maar kunnen ook verkocht worden. Daarnaast verkennen spelers diverse kerkers. Daarbij kunnen Pals worden neergeschoten, zodat ze voedsel of materialen opleveren. De game is inmiddels ook speelbaar op PlayStation 5.

Afgelopen september bleek dat Nintendo en The Pokémon Company Pocketpair voor de rechter slepen in verband met geschonden patenten in laatstgenoemde game. Sinds de release van Palworld eerder dit jaar wordt de game regelmatig vergeleken met de Pokémon-spellen, niet in de laatste plaats vanwege de gelijkenissen tussen de monsters in beide games. Niet geheel toevallig wijzigde Pocketpair onlangs de precieze werking van de zogeheten 'Pal Spheres', die erg op Pokéballs lijken.

Zowel Johnny Silverhand als de vrouwelijke versie van hoofdpersonage V komen beschikbaar als skins in Fortnite.

Eind vorige week deelden insiders de skins al en inmiddels heeft Epic Games er zelf ook al naar gehint met een korte video waarin Silverhand - vertolkt door Keanu Reeves - en V te zien zijn.

Volgens de leaks gaan zowel Johnny Silverhand als V per stuk 1500 V-Bucks kosten. Ook komen de katana van Johnny beschikbaar, alsmede V's Mantis Blades en een Quadra-voertuig. Zover bekend komen al deze skins en items in de loop van vandaag beschikbaar in Fornite.

Het is overigens niet voor het eerst dat Keanu Reeves in Fortnite voorkomt. Eerder werd er al een skin gebaseerd op John Wick aan de game toegevoegd - een rol die ook wordt vertolkt door Reeves.