Devil May Cry is terug, en hoe! Nou, ongeveer precies zoals je het je herinnert. Devil May Cry 5 doet weinig om de serie te vernieuwen en is een erg rechttoe rechtaan vervolg. Dat betekent dat sommige aspecten vast lijken te zitten in het verleden, maar dat je ook weer kunt rekenen op een heerlijk potje hakken als vanouds.

De Devil May Cry-serie draait altijd al om het zo stijlvol mogelijk afmaken van een leger aan vijanden, en dat is hier niet anders. Gedurende het spel verdien je een gigantische stapel nieuwe moves en aanvallen, die je aan elkaar kunt rijgen om heerlijk bloederige combo’s te maken. Wie echt goed is, wisselt de mêlee-aanvallen en geweerschoten met elkaar af en ziet zo de combometer stijgen en stijgen.

Het duurt even om alle verschillende mogelijkheden onder de knie te krijgen, maar dat is juist de aantrekkingskracht van Devil May Cry. Je kunt het spelen als een simpel potje hakken en zien hoe ver je komt, maar de echte pret zit hem in het ontdekken van je vele verschillende aanvallen en de manier waarop die in elkaar over kunnen gaan.

©GMRimport

Ouderwets op de goede manier

In dit deel is dat extra leuk, omdat je maar liefst drie verschillende personages onder de knoppen krijgt, die allemaal compleet anders besturen. Je begint als de jonge Nero, die in de tussentijd zijn demonische arm is kwijtgeraakt en het nu met een robotarm moet zien te doen. Dit snufje geeft je extra opties tijdens het gevecht: je kunt vijanden ermee naar je toe trekken, projectielen afvuren of de arm opofferen om jezelf uit een benarde situatie te bevrijden. Bovendien kun je allerlei verschillende armen aanschaffen, elk met een eigen functie.

Even later krijg je de controle over de mysterieuze V, en dan blijkt pas echt hoe gevarieerd Devil May Cry 5 is. V is namelijk een beetje zwak en kan beter bij gevechten uit de buurt blijven. Van een afstandje bestuur je zijn demonen – een panter en een vogel – die je met een druk op de knop laat aanvallen. De laatste klap moet wel van V zelf komen, dus dan zal hij zich toch in de drukte moeten wagen, maar daarna zoekt hij snel weer een veilig plekje op om zijn vijanden van een afstand te bestoken.

Het feest is compleet als ook oudgediende Dante zijn opwachting maakt. Deze flexibele vechter kan een hoop kanten op, en ook al die kanten combineren. Met de vierpuntsdruktoets kies je tussen vier verschillende stijlen, die je allemaal nieuwe moves opleveren. Ook de verschillende wapens (een zwaard, een shotgun, twee helften van een motor (ja echt)) spelen totaal anders en kunnen middenin een combo worden ingewisseld. Het vergt gevorderde vingergymnastiek, maar met een beetje oefenen ontaardt elk gevecht in een ballet van vliegensvlug geweld.

©GMRimport

Weinig keuze

Iedere speler zal zo zijn favoriete personage hebben. Het is dan ook jammer dat je bijna nooit mag kiezen met wie je aan de slag gaat; op een paar momenten na krijg je een verplichte held toegewezen. Sowieso zit de hele game nogal lineair in elkaar en valt er weinig te verkennen. Elke missie gaat eigenlijk als volgt: gangetje, arena met vijanden, gangetje, arena met vijanden, gangetje, eindbaas. Daar is op zich niks mis mee, maar het voelt wel wat ouderwets.

Dat komt ook doordat de missies door die opzet nogal sloom verlopen. Elke arena wordt ingeleid door een kort tussenfilmpje, wat het tempo enigszins uit de game haalt. Soms krijg je maar tien seconden de controle over je personage om door het gangetje te lopen, voordat het weer tijd is voor een volgende cutscene. Wat is dan nog de toegevoegde waarde dat je dat kleine stukje zelf moet lopen?

Ouderwets op de slechte manier

In ieder geval niet om van de omgeving te genieten, want die is weinig inspirerend. De missies zijn grotendeels onder te verdelen in twee verschillende plekken: een verwoeste stad, of een soort demonische wereld met allerlei rare flora en fauna. Het functioneert allemaal prima als achtergrond voor een goede matpartij, maar erg verheffend is het niet.

Dat komt ook door het vlakke verhaal, dat nooit echt op gang lijkt te komen. De drie helden nemen het op tegen een kwaadaardige boom die een stad heeft verwoest en de wereld volpompt met demonen. Om dit onkruid met wortel en al te verdelgen, moeten Nero, V en Dante een imposante demonenkoning verslaan die ergens in die boom de hele dag op een troon zit te wachten tot iemand hem uit komt dagen. Dat doe je overigens maar liefst vier keer in de game – van de variatie moet het verhaal het niet hebben. Er zijn wel wat bijzondere momenten met bekende personages waar de echte Devil May Cry-fans van zullen smullen, maar het hele raamwerk is bij vlagen slaapverwekkend.

©GMRimport

Niet alleen qua opzet is DMC5 trouwens ouderwets, maar ook in de manier waarop het verhaal verteld wordt. Let vooral op de manier waarop vrouwen gepresenteerd worden: terwijl de mannen warme leren jassen dragen op een regenachtige dag, hebben de vrouwelijke metgezellen zo goed als niks aan. En met name de manier waarop winkelier Nico – in een laag uitgesneden broek en superhoog naveltruitje – elke keer uitgebreid voorover bukt om een aangeschaft voorwerp te pakken, hoort thuis in de jaren negentig.

Een weekendje lol

Devil May Cry 5 speelt heerlijk weg, maar na tien tot twaalf uur rolt de aftiteling alweer over het scherm. Hartstikke prima als je iets zoekt om in een weekend lekker doorheen te hakken, maar wel iets om rekening mee te houden voordat je je portemonnee trekt. Je kunt natuurlijk nog voor de hoogste moeilijkheidsgraad gaan en je highscores verbeteren, maar iets meer missies hadden niet misstaan.

Je kunt daarna wel nagenieten van de soundtrack, want dat is een pareltje. Van snoeiharde rock en heavy metal tot panische jazzpiano’s op belangrijke momenten; alles komt samen om je vol adrenaline door de gevechten heen te loodsen.

Devil May Cry 5 is misschien niet van deze tijd, maar die frustratie verdwijnt tijdens de gevechten. Wanneer Dante van een shotgun naar een zwaard naar de iconische Ebony- en Ivory-pistolen wisselt en onder en over de aanvallen van zijn vijanden heen duikt, valt alles op zijn plaats.

©GMRimport

Devil May Cry 5 is getest op een Xbox One en is vanaf 8 maart verder verkrijgbaar op PlayStation 4 en pc.

Laatste reviews op Gamer.nl

Deep Silver en Warhorse Studios hebben bekendgemaakt welke content Kingdom Come Deliverance 2-spelers in de loop van het jaar voor de game kunnen verwachten.

Zo zal aankomende lente een aantal gratis updates verschijnen, waaronder een 'kappersfeature' om het uiterlijk van het hoofdpersonage te veranderen, een Hardcore-modus voor nog meer uitdaging en paardenraces. Gedurende de rest van het jaar zullen er diverse gratis updates uitkomen om de game te verbeteren.

In de loop van de zomer verschijnt de betaalde uitbreiding 'Brushes with Death'. Hierin helpt hoofdpersonage Henry een artiest met een twijfelachtig verleden. Ook in het najaar volgt een betaalde uitbreiding, ditmaal met de naam 'Legacy of te Forge', waarin spelers de smidsafkomst van Henry verkennen. Tot slot zal ook volgende winter een betaalde uitbreiding verschijnen in de vorm van 'Mysteria Ecclesia', waarin spelers de intriges van het Sedlec-klooster achterhalen.

De hierboven genoemde betaalde uitbreidingen maken onderdeel uit van de uitbreidingspas van de game, die ook bij de Gold Edition van het spel zit. Deze Gold Edition kost 79,99 euro.

Kingdom Come Deliverance 2 is het vervolg op de in 2018 verschenen eerste game en laat spelers terugkeren naar het Centraal Europa van de vijftiende eeuw - de game speelt zich na het eerste deel af. Spelers besturen Henry, de zoon van een smid, die in een duizelingwekkend verhaal van wraak, bedrog en zelfontdekking terechtkomt.

De game speelt zich af in het Boheems Paradijs, een echte locatie die nog altijd bezocht kan worden in de Tsjechische Republiek. Zo zijn er het majestueuze Kasteel Trosky en de mijnstad Kutná Hora. Het gameplayconcept van het origineel, waarin de wereld realistisch op de acties van de speler reageert, blijft intact. Wel is het vechtsysteem op de schop gegaan, en zijn er nu ook nieuwe wapens voor op afstand, zoals kruisbogen en vroege vuurwapens.

Kingdom Come Deliverance 2 komt op 4 februari naar pc (Steam en Epic Games Store), PlayStation 5 en Xbox Series X en S. Onlangs bleek nog dat het spel volgens de makers het langste script voor een game ooit heeft.

Marvin Toepoel ging onlangs aan de slag met de game, zoals te lezen valt in de preview: "De rijke natuur van Bohemen komt nog veel beter tot zijn recht dan in het eerste deel, met dank aan sterk verbeterde graphics en belichting. Het geheel draait op PS5 soepel op 60 fps. Vanaf minuut één is ook duidelijk dat Warhorse Studios KCD2 een stuk beter heeft afgewerkt dan zijn voorganger. Npc’s bewegen natuurlijker en het handjevol bugs dat we tegenkomen is zo minimaal dat je goed op moet letten om er überhaupt iets van mee te krijgen (op twee crashes na). Waar deel één na zijn release nog maanden aan patches nodig had, lijkt het vervolg al voor release in een betere staat te verkeren."

Het importtarief dat de Verenigde Staten op in Mexico gemaakte producten gaat leggen, kan er voor zorgen dat de prijs van games gaat stijgen - uiteindelijk mogelijk zelfs globaal.

De huidige Amerikaanse president Donald Trump heeft aangegeven vanaf februari een handelstarief van 25 procent op producten uit Canada en Mexico te leggen die in de VS verkocht worden. Dat zou kunnen betekenen dat deze producten qua prijs gaan stijgen in dat land, om er voor te zorgen dat bedrijven deze tarieven kunnen betalen zonder in te leveren op hun verdiensten.

Mat Piscatella, de over het algemeen goed geïnformeerde executive director van gamemarketonderzoeksinstelling Circana (NPD), claimt dat deze importtarieven een negatief effect op gameprijzen kunnen hebben. Veel fysieke games die in de Verenigde Staten worden verkocht, worden namelijk in Mexico samengesteld.

Dit zou dus als effect kunnen hebben dat gameprijzen omhoog gaan - zowel voor fysieke als digitale games, aangezien gamebedrijven de prijzen van digitale games mogelijk gelijk zullen willen houden met fysieke games. Om de situatie overal gelijk te houden, is het mogelijk dat uitgevers de prijzen wereldwijd verhogen. De importtarieven kunnen er volgens Piscatella ook voor zorgen dat er minder games fysiek zullen uitkomen.