Dangerous Driving stuurt je vol gas vijftien jaar terug
Stel je even voor dat Burnout Revenge, Dominator en vooral Paradise nooit gemaakt zouden zijn. En dat Burnout 3: Takedown – in mijn ogen nog altijd de beste in de reeks – een rechtstreeks vervolg zou krijgen. Zowaar: vijftien jaar na de release van dat derde deel is die opvolger er nu in de vorm van Dangerous Driving!
Om rechtentechnische redenen heet deze game Dangerous Driving (de rechten op Burnout liggen immers nog steeds bij Electronic Arts), maar wie zich verdiept in de makers, weet waar deze nieuwe, pure arcaderacer volgens de oude vertrouwde opzet écht vandaan komt. Ontwikkelaar Three Fields Entertainment is immers opgericht door dezelfde mensen die in 2000 begonnen met Criterion, de studio die vooral in het PlayStation 2-tijdperk faam vergaarde met de Burnout-franchise.
Three Fields Entertainment produceerde eerder al Dangerous Golf en Danger Zone – feitelijk een doorontwikkeling van het crash-speltype uit Burnout – en heeft zich met Dangerous Driving volledig gestort op belachelijk snel door het verkeer racen op brede openbare wegen met veel hoogteverschillen en doordraaiende bochten. Daarbij mogen natuurlijk de met gevaarlijk rijgedrag te vullen boostmeter en het genadeloos van de weg rammen van tegenstanders (die nog harder rondom jouw auto blijven plakken dan vers uitgespuwde kauwgom onder je schoenen) niet ontbreken. Let wel: ditmaal is het beuken van rustig rijdende medeweggebruikers (bekend uit Burnout Revenge) er niet bij, om nog maar te zwijgen van een open spelwereld.
©GMRimport
Van Burnout tot Need for Speed
Wel kun je rekenen op een scala aan speltypes dat de eerste drie Burnouts en later werk zoals Need for Speed: Hot Pursuit zo sterk maakte. Naast gewone races zijn er onder meer tijdritten, uitdagingen om zo lang mogelijk achter elkaar je boostmeter leeg te krijgen en zelfs een achtervolgingsstand om met loeiende sirenes op je wagen wegpiraten van het asfalt te drukken.
Daarbij bevat Dangerous Driving zowaar nog een stel nieuwe features om de diverse events interessanter te maken. Zo blijven autowrakken na crashes liggen, waarmee ze vooral in de laatste ronde van een langere race serieuze hindernissen kunnen vormen. Ook vuurt het spel op bepaalde momenten differentiaties op je af tijdens de illustere road rage-races (waarin je zoveel mogelijk tegenstanders tot schroot moet reduceren), door je bijvoorbeeld alleen op bepaalde creatieve wijzen slachtoffers te laten maken. Een online-multiplayerstand ontbreekt vooralsnog jammer genoeg, maar volgt volgens de ontwikkelaars binnen een maand na de lancering. Wel is er al slimme Spotify-integratie om je favoriete gelicenseerde afspeellijst tijdens het rijden te kunnen bedienen met de controller.
Los van de identieke opzet en uitstraling – de interface in zowel de menu’s als in-game is haast een directe kopie van Burnout 3: Takedown – is wel aan diverse facetten te merken dat Dangerous Driving met een aanzienlijk lager budget en veel kleiner team gemaakt is. Zo kent elke autoklasse eigenlijk maar één voertuig (evenals enkele variaties daarop met subtiele technische verschillen) en maken omgevingen als High Dunes Desert en Cool Water Valley een ongeïnspireerde indruk.
©GMRimport
Boter in de koekenpan
Relevanter is overigens het relatieve gebrek aan verfijning in de physics. De auto’s laten zich – zoals het een échte arcaderacer betaamt – vliegensvlug besturen en driften net zo gemakkelijk door de bochten als een boterklontje in een in een gloeiend hete koekenpan, maar gaan daardoor zo eigenlijk iets té gemakkelijk de hoek om. Ook lijken je tegenstanders vaak weinig tegenstand te bieden aan je pogingen om ze van de weg te rammen.
Voor een ontwikkelingsteam van acht mensen heeft Three Fields Entertainment wel een knappe technische prestatie afgeleverd: op de PlayStation 4 Pro wordt een strakke framerate van zestig beeldjes per seconden gehaald bij een resolutie van 1080p. De gewone PS4 moet het met dertig fames doen, net als de Xbox One – al kan de Xbox One zelfs 1440p aan. Op wat kleine haperingen in tunnels (die soms fungeren als overgang tussen twee parkoersen) na is de game grafisch zeker niet onaardig te noemen.
Bovenal is Dangerous Driving een heerlijk eerbetoon aan de pure snelheid en sensatie die z’n spirituele voorganger uit 2004 met succes wist over te brengen. Ook hier voelde ik een beetje kippenvel toen ik voor het eerst een Formule 1-achtige bolide met krankzinnige snelheden door het verkeer mocht jagen, onder begeleiding van intens motorgehuil en poprock uit het vorige decennium.
Dangerous Driving is getest op PlayStation 4 Pro en vanaf 9 april tevens verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en Xbox One X.
Laatste reviews op Gamer.nl:
Dangerous Driving is in alle opzichten - behalve de naam - een waardige nieuwe Burnout-game, hetzij met een veel goedkopere afwerking dan je misschien gewend bent. Kun je dat voor lief nemen, dan is dit een heerlijke arcaderacer zoals ze nauwelijks meer gemaakt worden.
- Bloedsnelle actie, toffe nieuwe features naast vertrouwde opzet, vriendelijk arcade rijgedrag
- Low-budget uitstraling, rijgedrag en crashes voelen soms te zweverig
