Devolver Digital, de enfant terrible van de game-industrie, heeft met Fall Guys hun grootste hit ooit te pakken. De uitgever staat echter vooral bekend om hun typische, afwijkende en soms choquerende indiegames in pixel art-stijl. Zo is er Carrion, een game die op het eerste gezicht op en top Devolver is.

In Carrion ben je een glibberige hoop destructieve derrie van onbekende origine. Een slijmerige klodder van tentakels en muilen dat zich moordend en puzzelend een weg baant door een overheidsfaciliteit. Het monster is duidelijk gebaseerd op wezens uit klassieke horrorfilms, waarbij vooral The Thing en The Blob te binnen schieten als directe inspiratiebronnen. Daarin zien we soortgelijke, vormeloze creaturen paniek zaaien, met als grote verschil natuurlijk dat kijkers niet aan de kant van deze monsters staan.

©GMRimport

80’s creature feature

Niet alleen het Lovecraftiaanse schepsel dat je bestuurt lijkt rechtstreeks uit een genrefilm gestapt te zijn, ook de gehele sfeer van Carrion doet denken aan de gloriedagen van R-rated bioscoophits. Predator is volgens ontwikkelaar Phobia Game Studio voornamelijk gebruikt als referentiemateriaal, maar de game riekt naar invloeden van filmmakers als John Carpenter en David Cronenberg. Ook de muziek past perfect bij het klassieke horrorstijltje, met onheilspellende mineurakkoorden die gemixt worden met lichte synthpopelementen. Het levert een effectief geheel op dat we te danken hebben aan componist Chris Velasco.

Daardoor is Carrion door en door herkenbaar voor dertigplussers; alle esthetica doet op de een of andere manier een belletje uit het verleden rinkelen. Wanneer het monsterlijke organisme langs kettingen glibbert, hoor je het geschakelde metaal zacht rinkelen, iets dat herinneringen oproept naar een specifieke scène in Alien. Het gegil van een doodsbange vrouw klinkt exact als een geluidsfragment uit Terminator 2. Natuurlijk is het nostalgische trucje na games en films als Stranger Things, Hotline Miami en Far Cry 3: Blood Dragon bekende kost, maar als je er gevoelig voor bent heeft Carrion meteen al wat streepjes voor

©GMRimport

Standaard metroidvania

Ondanks diens inspiratiebronnen kun je Carrion niet een beangstigende game noemen. Het organisme bijt menig poppetje doormidden met bloederige gevolgen, maar dat is door de pixelige graphics eerder komisch dan choquerend. Daarbij bestuur je als speler natuurlijk zelf het monster en ben je dus niet het slachtoffer, maar de jager. Deze verwisseling van rollen is een geinig gegeven waar helaas niet bijzonder veel mee wordt gedaan. Carrion is namelijk een metroidvania, inclusief alle standaarden en clichés die we gewend zijn van het genre.

Waar monsters normaal de controle over de situatie hebben in horrorfilms en -games, is in Carrion eigenlijk de faciliteit waaruit je moet ontsnappen de baas. Het protagonistische organisme (protaganisme, zo je wilt) wordt namelijk gevangen gehouden binnen een reeks aan aaneengeschakelde omgevingspuzzels, die variëren van licht stimulerend tot aan ongeïnspireerd logisch. Hier komt het nodige backtracking bij kijken en tussen levels door moet er regelmatig gezocht worden naar de juiste weg, aangezien er geen minimap in Carrion zit. Maar over het algemeen glijdt het protaganisme vloeiend door de donkere gangenstelsels en zijn de meeste obstakels met gemiddeld gemak te overkomen.

De crux van Carrion

Het monster van Carrion ontwikkelt zich en krijgt nieuwe krachten en vaardigheden, waardoor voorheen onbereikbare paden ontgrendeld worden. Waar Carrion zich onderscheidt van andere metroidvania’s, is het feit dat je krachten zijn gekoppeld aan de biomassa van het wezen. De destructieve derrie neemt gedurende de game steeds meer in formaat toe, en elkr grootte heeft specifieke krachten. Wil je bijvoorbeeld een web kunnen afschieten om een hendel op afstand over te halen, maar is je biomassa te hoog, dan moet je een speciaal daarvoor bedoeld waterreservoir vinden om monsterweefsel te dumpen.

Het biomassasysteem is leuk verzonnen, maar zorgt er tegelijk voor dat puzzels ingewikkelder en tijdrovender worden. Dat is licht gechargeerd, want het voegt echt wel iets toe aan de beleving van Carrion, maar om het een gimmick te noemen is niet heel vergezocht. Interessanter is hoe het tentakelwezen zich laat besturen. Met een opvallende soepelheid en snelheid glibbert het wezen door de gangen, kruipruimtes en riolen van de game, in het bijzonder wanneer je de analoge sticks gebruikt om hem te besuren. Gecombineerd met de bijbehorende geluiden - met name het zwiepen van de tentakels - zorgt het ervoor dat de game langer interessant blijft dan het zou moeten.

©GMRimport

Carry on

Helaas is die besturing niet perfect. Het overmeesteren van soldaten met gebruik van de tentakels van het wezen, dat zich behoorlijk op physics richt, is vaak onoverzichtelijk en verwarrend. Het voelt verre van intuïtief aan, waardoor je later in het spel snel geneigd bent vijanden te vermijden in plaats van te verorberen. Zeker zodra de soldaten zichzelf beschermen met energieschilden waardoor je gedwongen wordt ze van achteren aan te vallen, slaat de frustratie snel toe. Het protaganisme zelf beweegt té snel, waardoor het amper zichtbare tentakel niet nauwkeurig bediend kan worden. Makkelijker is het om het drekkige Blob-lichaam op goed geluk over de tegenstanders te draperen totdat er gegeten wordt.

Daarbij bestaan de omgevingen zo goed als altijd uit donkere gangenstelsels, wat weinig inspirerend is. Soms worden de grijze en donkere tinten wat gebroken met groene begroeiing. Ook word je een paar keer de nachtelijke, en dus ook donkere buitenlucht ingelaten en lopen gangen vol met water waardoor je ze rioleringen zou kunnen noemen. Er zit echter amper afwisseling in het interieur van de Relith Science-onderzoeksfaciliteit. Dat moedigt extra aan om zo snel mogelijk te ontsnappen, maar kan natuurlijk niet de bedoeling van de ontwikkelaar zijn.

Carrion is op zijn best wanneer je soepel door de puzzels glijdt en als de visuele verhaalvertelling je kleine stukjes plot toedient. De game kent een aantal leuke ideeën, waarvan het feit dat je speelt als een mensenverslindend monster het meest uniek is, maar het mondt zeker niet uit in Devolver’s leukste game.

Carrion is getest op een Xbox One X. De game is nu beschikbaar voor Xbox One, PlayStation 4, Nintendo Switch, pc en Mac.

Lees meer reviews:

Nightdive Studios geeft aan bereid te zijn Xbox 360- en PlayStation 3-games van remasters te voorzien.

De ontwikkelaar is gespecialiseerd in het overzetten van klassieke games naar moderne platforms. De afgelopen jaren heeft het bedrijf nieuwe versies van games als Doom 64, Quake en Quake 2, de Turok-trilogie, The Thing, System Shock, Blade Runner en Shadow Man uitgebracht. Over het algemeen gebruikt het bedrijf daarvoor pc-versies van deze games, die vervolgens worden overgezet naar de KEX Engine van Nightdive.

Aan VGC lieten Nightdive-studiohoofd Stephen Kick en director of business development Larry Kuperman echter weten van plan te zijn games die alleen op Xbox 360 of PlayStation 3 zijn uitgekomen naar moderne platforms te brengen. Dat is wel afhankelijk van of er broncode van de betreffende games beschikbaar is. "Er zijn een aantal hele goede games uit dat tijdperk die niet verloren mogen gaan", aldus Kuperman. Kick gaf Haze van Crytek UK (oorspronkelijk Free Radical Design) als voorbeeld van een game die van een remaster voorzien kon worden.

De mannen laten daarbij weten dat het specifiek een uitdaging wordt om PlayStation 3-games over te zetten, aangezien die console unieke architectuur had. Kick: "Die architectuur was tijdens de release van de console al een uitdaging voor ontwikkelaars, en dat levert ook problemen op met backward compatibility. (...) Wanneer we aan PS3-games toekomen, wordt dat zeker een uitdaging. Maar ik denk dat we genoeg ervaring hebben opgedaan om een goede PS3-remaster af te kunnen leveren."

GameCube-games zouden wel eens via Nintendo Switch Online aangeboden kunnen gaan worden.

Dat claimt de over het algemeen betrouwbare insider Nate the Hate in zijn YouTube-video met voorspellingen voor de Nintendo Switch 2 Direct. De insider meldt dat hij heeft vernomen dat GameCube-games naar de online dienst voor Switch-consoles komen. "Het is geen kwestie van of, maar van wanneer." GameCube-games zouden volgens hem al ergens gedurende het eerste jaar van de Switch 2-release kunnen verschijnen.

Eerder dit jaar werd er een FCC-registratie ontdekt voor een mogelijke GameCube-controller voor Nintendo Switch 2. Nintendo heeft voor diverse andere consoles waarvan via Switch Online games zijn te spelen ook replica's van controllers uitgebracht, dus het zou logisch zijn als het bedrijf dit ook doet voor GameCube-spellen.

Via Nintendo Switch Online (en het uitbreidingspakket waar meer betaald voor moet worden) krijgen Switch-gamers toegang tot diverse apps van oude consoles, waaronder NES, SNES, Nintendo 64, Game Boy, Game Boy Advance en Mega Drive. Het ligt in de lijn der verwachting dat dit concept wordt voortgezet - en uitgebreid - op Nintendo Switch 2.

Vandaag om 15:00 uur zendt Nintendo een Direct-livestream uit rondom de Nintendo Switch 2 en diens games. De presentatie duurt ongeveer een uur. De komende dagen worden er daarnaast livestreams gehouden waarin meer gameplay van aankomende Switch 2-game te zien is. Lees hier meer over de Direct.