Terwijl om je heen de bliksem inslaat en het rotsachtige landschap razendsnel onder je voorbij trekt, komt het bericht door op de radio. Vijanden gesignaleerd. Je checkt de radar, de muziek zwelt aan en samen met de andere leden van je eskadron maak je je klaar voor de strijd. Missile lock. Fox 4…

Ace Combat is inmiddels een klassieke reeks wiens oorsprong te vinden is op de eerste Playstation. Toen was het al een wat vreemde eend in de bijt, op een spelcomputer die het vooral moest hebben van racegames, vechtspellen en rpgs. Sowieso is een vluchtsimulator op een console natuurlijk geen voor de hand liggende keuze, gezien de beperkingen van de hardware en de controllers. Daarom probeert de reeks ook niet om realistisch te zijn. De besturing is zeer eenvoudig en heeft zelfs in ‘expert modus’ niets te maken met de werkelijkheid van het vliegen. Het spel geeft je zelfs de optie om sommige interactieve, ‘saaie’ elementen, zoals landen of tijdens de vlucht brandstof tanken, over te slaan alsof het om een tussenfilmpje gaat.

Ook in Ace Combat 7 is dit allemaal nog steeds waar. Dat gebrek aan realisme is ook helemaal geen probleem. De game is eigenlijk meer verwant aan de aloude Wing Commander-spellen dan aan Flight Simulator. Alles draait om het gevoel van heroïek tussen de wolken, met dramatische wendingen, voice overs die in-game plotwendingen melden en een flinke dosis futuristische technologie. De makers verzonnen een ‘alternatieve Aarde’ met fictieve grootmachten die op een net zo fictieve landkaart elkaar bevechten. De sfeer doet denken aan bijvoorbeeld de Front Mission-games: er ligt veel nadruk op technologieporno met mooie beelden van de hardware in een klinisch aandoende oorlog, waar burgerslachtoffers slechts terloops worden gemeld, maar weer net zo snel zijn vergeten in de flitsende actie.

©GMRimport

Actie

De actie is erg de moeite waard. Je begint met een uitgebreide missiebriefing, waarin je achtergrondinformatie krijgt over je huidige opdracht. Hier zit al een dosis plotontwikkeling in verpakt en de informatie over de missie zelf is eigenlijk nauwelijks relevant. Elke vlucht blijkt namelijk nogal wat onverwachte wendingen te hebben. Na de briefing kies je je vliegtuig en bewapening. Ook kun je nieuwe toestellen en upgrades aanschaffen met punten die je in eerdere missies hebt verdiend. Er is een aardige verzameling vliegtuigen beschikbaar en elk toestel is uit te rusten met enkele speciale wapens. Hierbij moet je denken aan raketsalvo’s die meerdere doelen tegelijk kunnen zoeken, of gronddoelwapens voor het uitschakelen van vijandelijke basissen.

Behalve dat de missies zelf behoorlijk variëren qua doelen en tegenstanders, is de omgeving ook vaak indrukwekkend. In de lucht heb je te maken met realistisch getekende wolkenformaties en de grond is een waar visueel genot, vol doelwitten, dorpjes en soms megastructuren. Toch is te merken dat bepaalde strategieën altijd wel werken en dat het volbrengen van een missie minder te maken heeft met je vliegtuigupgrades dan je zou denken. De tech-tree voelt hierdoor niet altijd essentieel.

Priegelig

De arcade-actie zelf heeft ook een paar minpunten. Zo is de kunstmatige intelligentie van je teamgenoten niet denderend. Het lijdt sterk aan het ‘jij-bent-de-held-syndroom’, wat zich uit in het feit dat alleen jij het laatste doelwit kan vernietigen. Je wing-genoten negeren die laatste vijand tot jij hem uit de lucht knalt. Ook is het opvallend dat je niet met je teamgenoten kan botsen: je vliegt dwars door hen heen. Verder is het instrumentenpaneel nogal priegelig en is lang niet altijd duidelijk of je je wapens of antiraketsystemen wel hebt afgevuurd. Vooral wanneer je zuinig probeert te zijn met een van je speciale wapens, is dat nogal frustrerend, omdat je niet altijd weet of de bommen inderdaad naar hun doel vliegen.

Tenslotte is het checkpointsysteem behoorlijk frustrerend. De missies zijn soms behoorlijk pittig, en als je faalt ga je terug naar het laatste checkpoint. Die checkpoints liggen echter erg ver uit elkaar, wat betekent dat je heel vaak dezelfde onderdelen van een missie moet herhalen voor je weer bij het moeilijke stukje komt. Het lijkt bijna of de makers zo de speelduur kunstmatig proberen op te rekken, wat eigenlijk helemaal niet nodig is. Het singleplayergedeelte is namelijk met twaalf tot vijftien uur lang zat.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Virtual reality

En dan is er nog de vr-modus. Ja, ‘modus’: het is helaas niet mogelijk om de hele campaign in vr te spelen. Slechts een drietal speciale missies van elk ongeveer 20 tot 30 minuten is speelbaar met de PSVR-headset. De modus op zich in briljant. Als er één vr-ervaring is die laat zien wat de potentie van PSVR is, dan is het deze wel. Het gevoel van in de cockpit zitten terwijl land, zee en wolken aan je voorbij flitsen is ongekend goed. Dankzij het vrije zicht om je heen is het vechten nog intenser en tegelijk ook eenvoudiger. Je kunt immers de vijanden om je heen zien vliegen, wat het makkelijker maakt om je doelen te vinden.

Wel moet je over een getrainde vr-maag beschikken om dit alles veilig te doorlopen. Wie voor het eerst in virtual reality stapt, doet er goed aan een papieren zakje en wat luchtziektepillen bij de hand te houden.

Het gebrek aan vr-missies geeft de indruk dat dit eigenlijk een voorproefje is van een groter hoofdgerecht. Dit is zeker geen volwaardige vr-game. Ook niet als we de twee extra modi (luchtshow, waarbij je kijkt naar overvliegende toestellen en free flight, waarin je zonder vijanden rond kan vliegen) meerekenen. Het lijkt meer op een demo voor een Ace Combat die de makers nog niet aandurfden. De aanwezige vr-content is voor PSVR bezitters absoluut de moeite waard, maar het blijft niet meer dan een aardig extraatje.

©GMRimport

Lekker

Zoals gezegd is deze game geen simulator, maar een pure arcadegame. Dat is op zich geen probleem en hoeft geen mindere ervaring op te leveren. Toch blijft het spel wat oppervlakkig en voelt de actie soms ook wat leeg. ‘Baasgevechten’ zorgen voor interessante en filmische momenten, maar daar staan helaas ook wat net te lange gevechten tegen tientallen drones tegenover. Gelukkig is het allemaal lekker flitsend gepresenteerd en is de soundtrack om te zoenen. Ace Combat 7 is typisch zo’n spel voor tussendoor: leuk zolang je hem speelt, maar ook snel weer vergeten.

Ace Combat 7 is nu uit voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Voor de vr-modus is PlayStation VR vereist. Voor deze review is de game op een PlayStation 4 getest.

Meer reviews:

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.