Roguelikes en Metroidvania’s maken onder de indies de dienst uit. A Robot Named Fight is daarom een niet minder dan logische samensmelting tussen deze twee populaire genres.
Dat lijkt op het eerste gezicht een hele vreemde combinatie die met geen mogelijkheid goed kan werken, maar deze game weet er bijzonder genoeg toch iets van te maken. Het Metroid-achtige element is terug te herkennen in de map die als een waar doolhof in elkaar steekt. Er zijn deuren die alleen geopend kunnen met bepaalde wapens en kleine doorgangen die alleen te betreden zijn met een upgrade om in een kruipende spin te transformeren.
Het rogue-achtige element hierbij is dat iedere keer dat de robot Fight het loodje legt het doolhof als een stapel kaarten opnieuw geschud worden. De gangen lopen de volgende keer anders, de plaatsing van vijanden is omgekeerd en er liggen compleet andere items en eindbazen in de wereld verborgen.
Het is een creatieve samensmelting van genres, maar uiteindelijk is A Robot Named Fight nu ook weer niet zo willekeurig dat je steeds compleet andere levels speelt. Dezelfde kamers worden vaak hergebruikt en de opbouw van de verschillende gebieden is ook steeds hetzelfde. Hierdoor voelt A Robot Named Fight niet zo ‘rogue’ als het zichzelf verkoopt.
Eerbetoon aan Super Metroid
Als Metroidvania kan A Robot Named Fight er wat beter mee door. Alles in deze game is overduidelijk geïnspireerd door de koning van dit subgenre: Super Metroid. De sprites en animaties van het hoofdpersonage doen heel erg aan Samus denken, maar ook de sombere muziek heeft wel wat weg van deze kla ieker.
Het feit dat je in deze game wél als een robot speelt is natuurlijk ook een hele dikke knipoog naar alle spelers die destijds ervan overtuigd waren dat juist Samus een robot was. A Robot Named Fight draait niet om de hete brij heen als het om inspiratiebronnen gaat.
Het verschil met dit spel en een game zoals Metroid is dat de lol in andere onderdelen schuilt. In Metroid ga je soms ook dood, maar dan keer je altijd weer terug naar de laatste plek waar je het spel hebt opgeslagen. In A Robot Named Fight mag je het begin steeds weer opnieuw doen en dat gaat door het gebrek aan variatie vervelen. Er zijn wel kleine permanenten mijlpalen die je kunt bereiken, zoals upgrades die pas in de wereld verschijnen nadat je een specifieke eindbaas hebt verslagen, maar verder is de game vooral een herhaling van zetten. Voor een roguelike is dat niet zo erg, maar in een Metroidvania – waarin je zonder upgrades niets voorstelt – zijn die eerste uren niet het spannendste gedeelte.
Tijdsinvestering
In A Robot Named Fight draait het begin daarom vooral om het steeds opnieuw vinden van dezelfde nieuwe vaardigheden en het verkrijgen van kleine upgrades voor je gezondheid of de snelheid waarmee je kunt schieten. Zonder die extra’s is je robot wel heel erg lomp en log, wat het speelplezier in het begin niet ten goede komt. Het duurt mi chien maar tien minuten voordat het spel echt een beetje op gang komt, maar als je dat voor de vijftigste keer moet doen gaat de lol er wel vanaf.
Daartegenover staat het plezier van het echt doorgronden en begrijpen van de verschillende items en vijanden. A Robot Named Fight vraagt om een flinke tijdsinvestering en het maakt de eerste tientallen mislukte pogingen niet bepaald spannend. Even doorzetten is daarom echt nodig want achter die herhaling schuilt een degelijke Metroidvania die als roguelike niet echt weet te overtuigen.
A Robot Named Fight is verkrijgbaar op Nintendo Switch en pc.