Top Spin was mijn eerste kennismaking met Xbox Live. De magie van online multiplayer maakte het voor mij op slag de leukste en spannendste tennisgame tot dan toe. TopSpin 2K25 probeert dat gevoel te evenaren. Sterker nog, in de reboot móét je altijd online zijn. Anders doet de game ‘t simpelweg niet.

In zekere zin is TopSpin 2K25 een kind van zijn tijd. Naast de online only-mentaliteit, forceert de game je direct om een 2K-account aan te maken. Vervolgens krijg je een handjevol pop-ups op je beeldscherm, met allerlei aanbiedingen, informatie over de season pass en een paar pay-to-win-achtige strategieën. Dit geldt zelfs voor de Grand Slam-editie die voor zo’n 120 euro te koop is.

Deze problematische structuur is een legitieme reden om de game links te laten liggen: 2K combineert hier namelijk een free-to-play-tactiek met een regulier verkoopmodel. In weinig andere games is het zo overduidelijk dat je een tijdelijke licentie huurt, in plaats van een product dat van jou is en blijft. Door de game als 2K25 (en niet Top Spin 5) op de markt te brengen, ligt het ook voor de hand dat we binnen twaalf maanden een vervolgdeel kunnen verwachten. Met andere woorden: wat heeft het voor zin om tijd (en mogelijk geld) te investeren in die season passes? En hoe lang blijven de servers – een noodzakelijk kwaad bij de offline carrière – beschikbaar?

Van cynisme naar hoop

Ik ben me bewust van mijn cynisme. Maar het recente portfolio van 2K rechtvaardigt deze kritische blik. NBA 2K kampt al jaren met dit soort problemen, met een verscheurde community tot gevolg. De basketbalgames behoren tot de top van het sportgenre, zolang je langs de sluwe verkoopmodellen kunt kijken. Lang niet iedereen wil dat of kan het zich veroorloven. NBA 2K22 bijvoorbeeld is zo’n twee jaar na de oorspronkelijke release al niet meer online te spelen.

TopSpin 2K25 bevindt zich in een vergelijkbare spagaat. De zorgen rondom de servers en de season passes staan in schril contrast met de actie op de tennisbaan. Alle randzaken vallen tegen, terwijl de gameplay juist in positieve zin opvalt. De besturing is scherp en precies, de AI vrij intelligent en de tennisactie spectaculair. Ontwikkelaar Hangar 13 slaagt er zo in om een prima balans te vinden tussen toegankelijke en gelaagde gameplay. Iedereen kan binnen een paar minuten een goed uitgevoerde forehand slaan, terwijl technische vaardigheden en complexe strategieën juist veel geduld en kunde vergen.

Zeker op hogere moeilijkheidsgraden, of in de online multiplayer, levert dit goede potjes tennis op. In concurrerende titels als Tennis World Tour en AO Tennis is er een winnende strategie: ballen zo hard mogelijk in de hoeken van het veld plaatsen. In TopSpin 2K25 draait het vooral om de timing van je slagen en de positionering van je speler. Heb je dat principe onder de knie, dan heb je een arsenaal aan mogelijkheden om je tegenstander van de baan te meppen. Dit uit zich voornamelijk in de diversiteit aan speelstijlen en strategieën – die elk hun voors en tegens hebben. Bij een verdedigende aanpak heb je meer tijd en ruimte om je slagen goed uit te voeren, terwijl de timing bij volleys en dropshots juist enorme precisie vereist.

Door de patronen van je tegenstanders te herkennen en daarop in te spelen, kun je deze stijlen inzetten om de wedstrijd in je voordeel te beslissen. Neem een aanvallende speler die leunt op krachtige slagen. Diens conditie is niet oneindig en elke slag kost energie. Door met slice al die ballen netjes terug te slaan, zorg je voor een langere rally die uiteindelijk beslist wordt op uithoudingsvermogen – vaak in het voordeel van de verdedigende partij. Een verdedigende speler is juist te verrassen door dropshots, lobjes en ballen met veel topspin af te wisselen: zo kan diegene niet zomaar anticiperen op je volgende slag.

Van hoop naar teleurstelling

Op het veld doet TopSpin 2K25 veel goed. Het is met gemak de leukste en interessantste tennisgame van de afgelopen jaren. Toch worden er – ook naast het verdienmodel – te veel misstappen begaan. Zo is de carrièremodus totaal uit balans. Zoals in zo’n beetje iedere tennisgame begin je met je zelfgemaakte speler onderaan de ranglijst. Door trainingen, speciale evenementen en toernooien doe je nieuwe vaardigheden op, speel je nieuwe kleding vrij en stijg je langzaamaan op de ranglijst.

Dit principe is nauwelijks origineel, maar er is ook weinig mis mee. Althans, op papier. In de praktijk levert het een suffe bedoening op. De trainingen en speciale evenementen heb je na een uur of twee wel gezien. De toernooien zijn in principe de moeite waard, zeker vanwege de kwantiteit en verscheidenheid. Er zijn alleen twee grote kanttekeningen. Ten eerste is er een gebrek aan gelicenseerde spelers: 25, waarvan een aantal al met pensioen is. In zowel de mannen- als vrouwentour speel je daardoor tegen een klein aantal bestaande spelers; de rest is allemaal fictief.

Daarnaast duurt het disproportioneel lang voordat je speler een vergelijkbaar level heeft als je tegenstanders. Na een uur of vier mocht ik meedoen aan de 500-toernooien. Ik speelde tegen tennissers met een level rond de 15 (van de 30); ikzelf was pas level 5. Nu is het best realistisch dat je niet gelijk doorstroomt naar de Grand Slams en zo hier en daar een pot verliest. Maar in TopSpin 2K25 betekent dit vooral dat je nodeloze potjes moet gaan spelen om maar voldoende ervaringspunten bijeen te sprokkelen. Dat heb ik gedaan door online te spelen en 250-toernooien opnieuw te doorlopen – in plaats van daadwerkelijk progressie te boeken in mijn carrière of beter te worden in de game. Het draait hier dus minder om je eigen vaardigheden dan om de kunstmatige levels van de tennissers.

Misschien niet verrassend: er is een “Rookie Rise Pack” waarin je zelfgemaakte tennisser gelijk op level 10 begint. Maar dit pakketje is alleen opgenomen in de Deluxe Edition (€99,99) en hoger, of los te koop (€12,99). Eigenlijk is dat de crux van TopSpin 2K25: er is een overdaad aan potentie, maar je voelt je als speler toch vooral in het ootje genomen.

TopSpin 2K25 is nu verkrijgbaar op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en pc. Voor deze review is de game op Xbox Series X gespeeld.

Drinkbox Studios, de ontwikkelaar van de Guacamelee-spellen, zal in 2025 zijn nieuwe game aankondigen.

Dat heeft de ontwikkelaar laten weten op social media. Details over de nieuwe game werden niet gegeven, maar zullen dus wel in 2025 volgen.

Drinkbox Studios is vooral bekend van de twee Guacamelee-games, metroidvania's met een focus op platformgameplay. Het meest recente wapenfeit van de studio is echter het in 2022 verschenen Nobody Saves the World.

In Nobody Saves the World stappen spelers in de schoenen van Nobody, een personage dat ruim vijftien verschillende gedaanten kan aannemen. Elke gedaante beschikt over een unieke vaardigheid, die spelers moeten combineren om puzzels op te lossen en quests te voltooien.

Een insider claimt dat de spellen Call of Duty: World at War en Singularity in de loop van 2025 naar Xbox Game Pass komen.

Sinds Activision Blizzard onderdeel uitmaakt van Microsoft zijn er diverse games van de uitgever op Game Pass verschenen, waaronder Crash Bandicoot N. Sane Trilogy, Diablo 4, Call of Duty: Modern Warfare 3 en Spyro Reignited Trilogy. Ook is op release meteen Call of Duty: Black Ops 6 op Game Pass geplaatst. Het is echter duidelijk dat de oude games van Activision Blizzard verspreid worden uitgebracht op de abonnementsdienst.

Volgens insider eXtas1s kunnen Game Pass-abonnees volgend jaar in ieder geval Treyarchs Call of Duty: World at War en Raven Softwares Singularity verwachten. Beide games zouden rond mei 2025 aan de dienst worden toegevoegd. Tot slot meldt de insider dat mensen in maart ook een andere Call of Duty-game op Game Pass kunnen verwachten, maar wordt geen titel genoemd. Officieel is op moment van schrijven nog niets officieel bevestigd.