Review: Dungeons of Hinterberg is de meest knusse manier om monsters te slachten

Het is waarschijnlijk het meest verfrissende aan deze debuutgame van de Oostenrijkse studio Microbird Games: de wereld vergaat niet, er is geen haast of paniek. Een paar jaar geleden zijn er plotseling 25 dungeons verschenen in een dorpje in de Alpen. Iedereen die de gloeiende portalen aanraakt, wordt meegevoerd naar een kerker vol monsters en puzzels en kan ineens magische spreuken gebruiken.

Dungeons of Hinterberg grijpt dit simpele concept bij de lurven om een veel intrigerender verhaal te vertellen dan de zoveelste schurk met snode plannen. De verschijning van deze portalen heeft namelijk de aandacht getrokken van duizenden toeristen, die massaal naar het kleine dorpje trekken om de magie zelf te ervaren. Microbird trekt hierin een sterke parallel met het toerisme in de Alpen: het levert het dorpje veel op, maar er gaat ook een hoop verloren.

Een berg problemen

Zo gaan bezoekers niet altijd even respectvol om met de magie die ze hier mogen aanschouwen. Sommigen laten zich in een bus laden, zetten een paar stappen in een dungeon, maken een selfie met een monster en gaan er dan weer vandoor. Anderen hebben weinig op met de lokale cultuur, terwijl het dorpje zich steeds meer aanpast aan de wensen van moderne toeristen. Een pittoresk festival over uien wordt bijvoorbeeld opgeblazen tot een heuse trekpleister, waardoor de knullige charme verloren gaat.

De spelwereld komt daarbij op bijzondere wijze tot leven met een opmerkelijke stijl die misschien niet iedereen zal liggen. De felle kleuren en het stripboekachtige lijnwerk kunnen op elk moment omslaan van prachtig naar lelijk. Een close-up van een personage ziet er soms onbedoeld koddig uit, terwijl een vergezicht van een besneeuwde bergtop juist onverwacht mooi kan zijn. Vooral het dorpje Hinterberg zelf komt goed uit de verf. De kleuren, gebouwen en uitzichten zullen een warm gevoel oproepen bij iedereen die wel eens in Oostenrijk op vakantie is geweest.

Ook jouw personage, de jonge Luisa, is een van die 'vervelende' toeristen. Ze probeert te ontsnappen aan haar drukke leven als advocaat in de grote stad en boekt zomaar ineens een ticket naar dit idyllische dorp. Ze wil iets anders met haar leven en hoopt in het slachten van monsters een nieuwe roeping te vinden. Gelukkig gaat zij wel wat voorzichtiger om met de cultuur van deze plek - tenminste, als jij daar voor kiest.

Tussen het kerkers plunderen door, heb je elke dag namelijk op Persona-achtige wijze tijd om één extra ding te doen in Hinterberg. Je kunt zelf kiezen met wie van de mensen in het dorp je je tijd doorbrengt om relaties op te bouwen, die je vervolgens weer bonussen opleveren tijdens gevechten. Als je vaak genoeg kletst met een van je mede-slayers, verdien je bijvoorbeeld meer gezondheid of mana. Weet je het vertrouwen te winnen van een hond, dan leidt hij je naar een verborgen kerker, terwijl de plaatselijke hangjeugd je kan leren hoe je vergrendelde kisten openmaakt.

Je verkent het dorp, leert telkens nieuwe mensen kennen, sleutelt aan je uitrusting en zet voorzichtige stapjes vooruit in het verhaal. Luisa leert zichzelf steeds beter kennen en hoort meer over de problemen in dit ooit zo vredige dorp. Af en toe kan ze ervoor kiezen om niet een dungeon te bezoeken, maar gewoon te genieten van een mooie plek in de natuur en de middag aan haar voorbij te laten trekken. Jawel, Dungeons of Hinterburg is stiekem een cozy game.

Knusse puzzels

Het is dan ook niet gek dat we al zo ver in deze review zijn gevorderd, zonder het over de daadwerkelijke dungeons of gameplay te hebben. Toch zijn die ook belangrijk - je bent er immers de helft van de tijd mee bezig. De 25 kerkers zitten vol met slimme puzzels die je hersenen aan het denken zetten, maar waar je nooit te lang op vast komt te zitten. Deze puzzelkerkers zijn bovendien vrij gevarieerd en draaien meestal om één thema. Elk van de vier berggebieden in de game heeft namelijk zijn eigen twee magische spreuken, die je alleen in dat gebied kunt gebruiken. Je wordt dus nooit overbelast met een te grote hoeveelheid opties.

In het heuvelachtige Doberkogel kun je bijvoorbeeld een grote bal oproepen, die je daarna met een druk op de knop laat ontploffen. De bijbehorende kerkers zijn soms een soort knikkerbanen, waarin je je explosieve bol op de juiste plek moet zien te krijgen. In het bosrijke Hinterwald krijg je juist windkrachten, waarmee je objecten verplaatst en op afstand knoppen indrukt. Elke keer dat je bijna bent uitgekeken op een bepaalde mechaniek, weet het spel je weer te verrassen met een nieuwe insteek. Het is geen loodzwaar puzzelwerk, maar het is absoluut genoeg om je geboeid te houden.

Monsterlijk

Dungeons of Hinterberg probeert veel en bijna alles lukt, maar een van de grootste aspecten is toch een beetje mat: het vechten zelf. In kleine, afgebakende arena's ram je met je zwaard tegen vreemde monsters, die zijn gebaseerd op mythische wezens uit de Alpen. Luisa heeft een lichte of een zware klap, en kan ook de magische spreuken van het gebied gebruiken om schade te doen. De meeste gevechten monden uit in een potje knoppenrammen, aangezien er weinig tactiek of precisie bij komt kijken.

Daarnaast krijg je speciale moves die soms zo krachtig zijn, dat je vooral aan het wachten bent tot je ze weer kunt gebruiken. Zo tolt Luisa als een bezetene over het slagveld rond, waarbij ze iedereen in de buurt meerdere klappen geeft, of laat ze verwoestende hagel uit de lucht storten. Er is niet per se iets mis met de combat, maar dit is duidelijk niet waarvoor je deze game moet spelen.

Een ander minpunt is het gebrekkige platformwerk. Sterker nog, de game heeft niet eens een springknop, maar verwacht soms wel van je dat je van rotsblok naar rotsblok hupst. Luisa springt alleen als je op een rand afloopt, en dan is het maar hopen dat ze de goede kant op gaat. Het inschatten van afstanden of timen van een sprong is op die manier onmogelijk. Gelukkig hoef je niet al te vaak echt te platformen, maar een springknop was geen overbodige luxe geweest.

Nee, Dungeons of Hinterberg speel je voor de chille vibes, voor het opmerkelijke verhaal, de gesprekken met inwoners en toeristen en de aardige puzzels. Luisa probeert in Hinterberg te ontsnappen aan haar drukke bestaan, en zo voelt het voor de speler ook: een heerlijke afleiding die iets heel anders probeert te doen dan andere games.

Dungeons of Hinterberg is nu verkrijgbaar voor pc en Xbox Series X|S, en is ook beschikbaar via Game Pass. Deze game is gerecenseerd op een Xbox Series X.

Dungeons of Hinterberg

8

Uitstekend

Conclusie

Voor een game die zoveel dingen tegelijk wil doen, is het bijzonder hoe goed Dungeons of Hinterberg alle ballen in de lucht weet te houden. De bijzondere setting en knusse vibes maken dit een unieke versie van een game waarin je monsters moet afslachten in kerkers.

Plus- minpunten

Bijzonder verhaal over toerisme

Opmerkelijke stijl

Boeiende gesprekken met inwoners

Diverse en gelaagde puzzels

Gevechten zijn niet bepaald strak

Onhandig platformwerk