Een minuut of vijf na het opstarten van Avowed moet ik een kasteel in. In mijn ooghoek zie ik een waterval. Die is best wel uit de weg, en ik zit nog in de tutorial, maar… zou het? Zeer zeker: achter de waterval ligt mijn eerste nieuwe wapen. Al na vijf minuten spelen laat Avowed zien dat het de wetten van een goede videogame begrijpt. Wat ik toen nog niet wist, is dat het spel dat daarna zou blijven doen.
Ontwikkelaar en rpg-meestersmid Obsidian Entertainment claimt dat je de game binnen vijftien uur kan uitspelen. Ik verafschuw de persoon die Avowed binnen vijftien uur uitspeelt. Ik heb ieder hoekje veertig uur lang uitgeplozen voordat ik richting het einde ging. In die veertig uur bleef Avowed geven. Meer skills, meer personages, meer keuzes, meer verhaal, meer missies, meer omgevingen.
Is dat allemaal goed? Ja, op wat details na is alles in deze game goed. De steunpilaren van de game - het schrijfwerk, de verkenning en de actie - zijn met zeldzame precisie uitgehouwen. Maar is het allemaal uitzonderlijk en nooit eerder gedaan in een videogame? Nee, Avowed doet an sich weinig nieuws. De vraag is enkel hoe erg dat is. Ik kan me weinig westerse rpg’s heugen die zo onderhoudend zijn als Obsidians nieuwe rpg.
De meesterlijke pen van Obsidian
Avowed speelt zich af in het universum van rpg-reeks Pillars of Eternity, al merk je daar als onwetende nieuwe speler weinig van. Je speelt een afgevaardigde die naar een groot eiland is gestuurd. Daar heerst een soort allesverslindende ziekte die jij als vertegenwoordiger van je koninkrijk moet onderzoeken. Je bent óók een godlike - de kroost van een god. Het probleem is enkel dat je al je hele leven niet weet welke god dat is.
Tijdens je reis door de zogeheten Living Lands ontrafel je samen met je teamgenoten de geheimen van jouw god, de lokale politiek en die nare ziekte. Het verhaal is simpel in opzet, maar gaat een paar onverwachte kanten op. Al vrij vroeg in de game wordt duidelijk dat er meer aan de hand is dan een simpele ziekte. Toch is het niet het verhaal an sich dat de show steelt, maar de manier waarop dat verhaal wordt verteld.
Het schrijfwerk in Avowed is ontzettend goed. De honderden gesprekjes die je op dit eiland houdt zijn allemaal doorspekt met onverwachte opmerkingen en vermakelijke uitkomsten. Je kunt serieuze situaties luchtig houden, of luchtige gesprekken een kwestie van leven en dood meegeven. Die keuze is aan de speler, al voelt dat zelden zo. Soms weet de game beter wat ik wil zeggen dan ik dat zelf weet.
Avowed laat je zo vaak een antwoord geven waarvan je denkt: ik moet dit wel zeggen, enkel om te zien wat er dan gebeurt. Een persoonlijke favoriet is een zijmissie waarin je viagra moet afgeven aan iemand in de stad. “Hier zijn je drugs en je tweelingbroer is dood”, zo is een van de dialoogopties. Waarom zou je dat in hemelsnaam op die manier zeggen? Omdat het kan natuurlijk. En dit kan in Avowed aan de lopende band.
Vervolgens kun je nog een heel lulverhaal ophangen over hoe jij urenlang hebt lopen trippen door de ‘verboden middelen’. Daar is niets van waar, want die ‘drugs’ hebben geen bijwerking. Je probeert op dat moment vooral te maskeren dat die broer is gestorven aan een lullige spinnenbeet, net voor het overhandigen van de viagra. En ja, je hebt die broer betaald, maar dat geld heb je daarna ook weer van zijn lijk gepakt toen hij in elkaar zakte.
Moet je dat zeggen? Nee, maar nogmaals, het kan. Zo’n gesprek is in Avowed amper uniek. Deze game zit er vol mee. Het zal je verbazen hoe vaak je je uit penibele situaties kunt lullen met de juiste (of verkeerde) antwoorden.
Keuze is reuze
Sommige dialoog heeft daadwerkelijk invloed op het verloop van het spel. Tijdens hoofdmissies komt het voor dat je belangrijke knopen moet doorhakken. Dat vergt wel wat uitleg. Avowed is geen rpg zoals Baldur’s Gate 3, die blijft verrassen met variabelen om de wereld naar je hand te zetten. In Avowed vinden alle keuzes plaats binnen de perken die Obsidian heeft vastgesteld. Je kunt niet op de bonnefooi npc’s aanvallen of winkels beroven.
Wat dat betreft zijn de Mass Effect-games een betere vergelijking: als je een belangrijke keuze moet maken, krijg je die op een presenteerblaadje aangereikt. Tegelijkertijd kan Avowed ook subtiel zijn. Het beste schrijfwerk zit ‘m misschien wel in luttele missies en dialogen. Zo kun je op een gegeven moment het huis van de burgemeester verkennen - hoeft niet, maar het kan. En als je een kamer binnensluipt, tref je daar een doodzieke vrouw aan.
Dan kun je omkeren, maar je kunt ook naar boven lopen, de burgemeester aanspreken en hem vragen wie die vrouw is. Dan legt die burgemeester uit dat de vrouw, zijn moeder, stervende is. Ze lijdt aan die nare ziekte die het eiland teistert, wat dan weer invloed heeft op zijn politiek. Die hele situatie is optioneel - je kunt dat gesprek makkelijk missen. Er zijn geen markers die naar de burgemeester of de kamer wijzen: je moet dit zelf willen ontdekken.
Avowed barst van zulke momenten, van domme zijweggetjes die misschien niet van grote invloed zijn, maar door het fantastische schrijfwerk alsnog nooit teleurstellen. Sowieso is deze game niet van de gigantische veldslagen. Je gaat geen gescripte, schermvullende eindbazen bevechten. Je bent gewoon een gast op een eiland die wil weten wat er in hemelsnaam aan de hand is.
Dat wil niet zeggen dat Avowed nooit indruk maakt. Hoofdmissies loodsen je naar prachtige locaties of schotelen je hele bijzondere keuzes voor. Ook sidequests hebben altijd wel een unieke twist, van zombietuinmannen tot twijfelachtige sekspraktijken. Sommige zijmissies mag je absoluut niet missen. Die spelen zich af in goed verstopte gebieden en behandelen meerdere verhaallijnen door elkaar heen, vaak ieder met eigen keuzes.
Echt alle missies zijn de moeite waard, maar het is jammer dat de beloning dat niet vaak is. Veel loot is matig en buitgemaakte geldbedragen zijn laag. Dat blijft de hele game zo. Een wapen kopen bij een winkelier is in Avowed bijkans een once-in-a-lifetime ervaring. Je bent de hele game aan het sparen en wordt gedwongen om twintig keer na te denken voordat je al dat geld aan een nieuw wapen uitgeeft.
Call of Duty
Toch vind je in Avowed aan de lopende band nieuwe wapens in de spelwereld. Er is ook geen gebrek aan vaardigheden, spreuken en andere speciale krachten. Hoe je die combineert is aan jou. Het is prima mogelijk om half tovenaar, half boogschutter te zijn. En je kan gerust een ridder in zware bepantsering spelen die ook op ieder willekeurig moment onzichtbaar kan worden, om vijanden vervolgens van achteren neer te steken.
Mijn favoriete build gebruikt een toverstok in iedere hand (ja, dual wield). De game verandert dan in een soort toverversie van Call of Duty. Is dat niet leuk meer? Je kunt op ieder moment besluiten om je build aan te passen. Als je als rambo-magicus een sterk zwaard vindt, gooi je in minder dan een minuut je skilltree om in dienst van je nieuwe wapen. Experimenteren met builds is niet per se nodig, maar Avowed maakt het wel enorm toegankelijk.
Ongeacht hoe je Avowed speelt, de actie dwingt je om actief te zien. Ook een Call of Duty-tovenaar moet leren om aanvallen te ontwijken. Vijanden kunnen lange afstanden overbruggen en springen soms letterlijk in je gezicht. Daar komt ook je stamina-meter om de hoek kijken. Als je geen stamina hebt, kun je op zulke momenten niet wegduiken. Mede daardoor voelt dit spel soms meer als een actiegame dan een rpg.
En dat is opnieuw helemaal oké, want ook op dat front is de basis uitstekend. Het vechten in Avowed is log, maar geraffineerd. Het voelt zó goed om een inkomende aanval te pareren, weg te duiken voor wat pijlen, de tijd te vertragen en vervolgens zelf een pijl in het voorhoofd van een skelet te schieten. En niet onbelangrijk: het klinkt en oogt ook goed. Zeker de latere toverspreuken zijn audiovisueel oprecht imponerend.
Niet uitgestrekt
Avowed is dan ook een mooie game met veel variatie en kleur. Zelfs in dorre woestijngebieden vind je prachtige oases. Nu zijn niet alle locaties even mooi - zeker het laatste gebied is misschien iets droeviger dan nodig is, maar er is in elk geval veel afwisseling. Bovendien ben ik weinig bugs tegengekomen. De polish in Avowed was tijdens mijn speelsessie indrukwekkend, al zijn er naar verluidt recensenten met andere verhalen.
De spelwereld heeft een open structuur en bestaat uit verschillende zones. Die zones voelen niet overweldigend, maar zijn tot de nok toe gevuld met missies, kistjes, lore en triviale npc’s. Het loont daarom continu om op verkenning te gaan. In aanloop naar Avowed werd de game veel vergeleken met The Elder Scrolls 5: Skyrim, maar als het gaat om werelddesign, gaat die vergelijking volledig mank.
Avoweds wereld is niet uitgestrekt. Iedere plek voelt betekenisvol en met de hand geplaatst. Zelfs in wateren of grachten kom je schatkisten en bruikbare loot tegen. Verkennen is een van de leukste dingen om te doen, maar game doet weinig om verkennen te stimuleren. Je moet die motivatie uit jezelf halen, maar doe dat, want je loopt echt geweldige situaties mis als je je reis beperkt tot de opdrachten in je questlog.
Zeloten
Natuurlijk is Avowed niet perfect. De stealth bijvoorbeeld stelt niets voor. Steek je iemand stiekem neer, dan alarmeer je iedere vijand in een straal van honderd meter. Je kunt bovendien alles stelen wat los en vast zit zonder enige gevolgen. En ja, je moet in deze game een hypotheek afsluiten om een nieuw wapen te kunnen kopen. Misschien wel twee. Bovendien - en dit is misschien wel het belangrijkste – is Avowed geen revolutionaire rpg.
Dat laatste is juist nu belangrijk om bij stil te staan. We leven in een wereld ná Baldur’s Gate 3, een rpg die je continu nieuwe dynamieken en opties voorschotelt. Avowed is simpeler. Dit is geen rpg waarin je laag na laag afpelt. Avowed is vooral zijn fundering: schrijfwerk, verkenning en de actie.
Als jij daarom niet weet of Avowed iets voor jou is, moet je jezelf deze lange vraag stellen: ga je jezelf ergeren aan ‘gebrekkige innovatie’ als je het ein-de-lijk meteorieten laat regenen op een bloeddorstige zeloot die jou al twintig uur het leven zuur maakt, en die iedereen heeft vermoord die je eerder die dag hebt ontmoet? Als je daarop ‘ja’ antwoordt, kun je Avowed gerust laten liggen. Of je kunt vrienden worden met de zeloot. Zo is Avowed dan ook wel weer.
Avowed is gespeeld op pc en is vanaf 18 februari verkrijgbaar voor Xbox Series X en S en pc. Ook komt het spel op Xbox Game Pass te staan. De early access-versie is nu al beschikbaar.
Het schrijfwerk is fenomenaal, het vechten vloeit als een actiegame, de spelwereld is iedere vierkante centimeter waard en zelfs de kleinste verhaaltjes zijn memorabel. Avowed is misschien geen grensverleggende, dynamische rpg, maar weet precies waar het goed in is, en zet daar met volle overtuiging op in. Het resultaat is de beste Microsoft-rpg van de afgelopen jaren.
- Meesterlijk geschreven
- Geweldige spelwereld
- Vloeit als een actiegame
- Barst van leuke missies
- Keuzevrijheid tijdens dialoog
- Sluipen werkt amper
- Veel sparen, weinig uitgeven
