Tales of Arise voelt als een warm bad met andere zeep
Tales of Arise moet een frisse start vormen voor een franchise die 25 jaar bestaat. Na al die tijd is de sleur er wel een beetje ingeslopen, maar met het vorige deel liet Bandai Namco zien dat de formule enkele veranderingen kan hebben, zonder z’n gezicht te verliezen. Arise frist de formule op, terwijl enkele aspecten van de game helaas archaïsch, chaotisch en oppervlakkig aanvoelen. Zijn dat redenen om je tegen te laten houden?
De Japanse actie-rpg Tales of Arise behandelt in zijn verhaal volwassen thema’s als slavernij, racisme, onderdrukking en het als de underdog opnemen tegen grotere machten. Vooral dat laatste blijkt een fijne, doch onoriginele motivatiebron. Die grote en sterke machten worden ingevuld door de geavanceerde samenleving op planeet Rena. Door diens technische en magische superioriteit heeft men de bevolking van de onderontwikkelde planeet Dahna in bedwang.
De mensen aldaar moeten als slaven werken, terwijl ze hun rijkdommen en hulpbronnen afstaan aan de machthebbers. Totdat één slaaf, genaamd Alphen, opstaat en de wereld intrekt om dat te veranderen. Hij krijgt onderweg hulp van een verrader van Rena, genaamd Shionne. Samen zorgen ze voor een revolutie terwijl ze door de vijf regio’s van Dahna reizen, metgezellen voor het leven maken en de macht omver werpen.
©GMRimport
Skits verliezen charme
Door de lineaire opzet van Tales of Arise kan Bandai Namco zich helemaal storten op het uitgebreide verhaal, de gesprekken onderling en de skits (gesprekken die personages onderling voeren). Er zijn wel extra activiteiten om te doen, maar die vergen maar weinig tijd. Zijmissies zijn zo voltooid, het vissen gaat erg snel en de boerderij (een nieuw onderdeel) blijft qua werkzaamheden vrij oppervlakkig. Je verzamelt er ingrediënten mee waarmee je kookt. Maaltijden koken heeft als effect dat je een aantal minuten een speciale bonus krijgt; voorheen was dat voor één gevecht. De nieuwe werking is een betere implementatie, omdat het spelers meer ruimte geeft.
De eerdergenoemde skits zijn een belangrijk onderdeel van Tales of-games: ze vormen een rode lijn voor de teamontwikkeling. Ook nu is dat het geval en is er wederom ruimte voor humor, extra uitleg, zelfreflectie en verontwaardiging. Het is tof om te zien dat de personages in-game de zware onderwerpen overpeinzen en bespreken vanuit hun eigen perspectieven. Voor die gesprekken voert Bandai Namco wel een onnodige verandering door: de getekende animestijl is is ingeruild voor een driedimensionale presentatie. Daardoor komen emoties en handelingen minder goed uit de verf dan in eerdere delen. Bovendien valt op dat de lipsynchronisatie niet altijd lekker werkt. Daar tegenover staat dat de personages er uitzien zoals je hen aangekleed hebt, met de verzamelde kledingstukken en accessoires (mits dat past binnen de context van het verhaal). Dat kon in eerdere delen niet, omdat die gesprekken vooraf getekend waren.
Door de lineaire opzet van Tales of Arise kan Bandai Namco zich helemaal storten op het uitgebreide verhaal, de gesprekken onderling en de skits.
-
Relaties blijven een belangrijk onderdeel
De skits zijn er in overvloed. Soms zoveel, dat de vaart uit Tales of Arise eruit gehaald wordt. Ze zijn over te slaan, maar dan mis je een heel deel van het avontuur. Daar is dus geen sprake van balans. Tijdens de gesprekken vorm je banden met de personages, omdat ze praten over dezelfde dingen die je als speler meemaakt in de game.
Die verbondenheid is deels afwezig wanneer je de prachtig ogende wereld verkent. De teamleden converseren constant met elkaar. Omdat je te allen tijde één teamlid bestuurt en niemand achter je aan loopt, voelt dat toch aan als een droevige en eenzame bedoening. Juist een game in de Tales of-serie heeft baat bij teamleden die zichtbaar met de speler meelopen, omdat het teamgevoel dan des te groter is. Dat gaat ten koste van de saamhorigheid. Het maakt van Tales of Arise een ietwat archaïsche ervaring, terwijl dat niet hoeft. Dat heeft de Definitive Edition van Dragon Quest 11 inmiddels wel bewezen.
©GMRimport
Flitsende en chaotische gevechten
Gelukkig komt dat teamgevoel goed naar voren in de actievolle gevechten. In de basis zijn de gevechten onveranderd gebleven ten opzichte van eerdere Tales of-games. Het team strijdt in een ronde arena en gebruikt allerlei snelle en uitgebreidere aanvallen, genaamd Artes. Die aanvallen hebben soms strategische elementen: de gewone versie doet schade en de uitgebreide versie doet méér schade en gaat ook ten koste van de levenspunten van de speler. Die gebruik je dus niet zomaar.
Verder is ontwijken meer dan in voorgaande games een valide optie in Arise. Die optie maakt de combat sneller en veelzijdiger dan ooit, waardoor het nooit aankomt op domweg knoppenrammen. Ook gezamenlijke aanvallen, Mystic Artes – krachtigere versies van bestaande Artes – en een soort hypermodus waarin Artes ongelimiteerd uitgevoerd kunnen worden maken onderdeel uit van de gevechten. Je gebruikt al die elementen op verschillende momenten en kan daarin de unieke eigenschappen van de teamleden gebruiken wanneer je wil. Meestal zijn er specifieke situaties waarin je bepaalde personages wil gebruiken, waardoor elk teamlid wel een keer aan bod komt.
Door al die opties en aanvallen kunnen gevechten nogal chaotisch worden, waardoor je soms het overzicht verliest. Als het eenmaal klikt, heb je gelukkig altijd de benodigde controle en overzicht die nodig is tijdens de flitsende gevechten. Je hebt bovendien zelf een effect op de chaotische gameplay. In het menu geef je namelijk aan hoe je andere teamleden spelen. Je bepaalt hoe ze reageren op situaties door hun gedrag aan te passen. Als het je niet bevalt, wissel je snel en op toegankelijke wijze van personage, waardoor je hun vaardigheden overneemt.
©GMRimport
CP gebruiken
Nieuw is het gebruik van CP, wat staat voor cure points. Tijdens gevechten kunnen personages met helende vaardigheden teamleden van health voorzien en hen weer tot leven wekken. Je gebruikt die punten echter ook voor interactieve elementen in de regio’s. Bepaalde kamers of gebieden op de kaart bereik je alleen door CP in te zetten, en dat geeft constant een fijn gevoel van verkenning en ontdekking.
Dat laatste geldt overigens ook voor het skill-systeem. Per personage verschillen de skills en de manier waarop ze er toegang tot krijgen. Soms moet je een bepaalde aanval meerdere keren uitvoeren, specifieke onderdelen in de wereld bezoeken of mensen helen. Het systeem motiveert je de wereld te verkennen en de verschillende personages uit te proberen, want anders krijg je geen toegang tot nieuwe mogelijkheden.
Die wereld is zoals gezegd weelderig en beeldschoon. Bandai Namco heeft een schilderachtige techniek toegepast die het geheel een aquarelverfachtig uiterlijk geeft. Doordat er voor het eerst gebruik gemaakt wordt van Unreal Engine 4, is dit de mooiste Tales of-game die we tot dusver gezien hebben. Het loont dan ook om af en toe je tocht naar het volgende avontuur te staken en de omgeving in je op te nemen.
In de digitale winkels staan artefacten waarmee je meer ervaringspunten verdient per gevecht of voor een paar echte euro’s wat levels koopt. Nu is dit niet nieuw voor de serie, maar het blijft tijdens het spelen wel knagen.
-
Knagende microtransacties
Wanneer je door de wereld loopt, is het vrijwel altijd duidelijk waar je naartoe moet en hoe je er komt. Ook de gameplayonderdelen worden goed uitgelegd. Maar Tales of Arise is helaas slecht in het communiceren van het benodigde niveau voor zijmissies. Wanneer je door hebt wat nodig is, is het vaak te laat. Ook komt het spel een beetje traag op gang, maar dat hoeft niet voor iedereen een probleem te zijn. Er komen namelijk veel gameplayonderdelen op je af, waardoor er genoeg tijd is die tot je te nemen.
Dan is er nog de downloadbare content. In de digitale winkels staan artefacten waarmee je meer ervaringspunten verdient per gevecht of voor een paar echte euro’s wat levels koopt. Nu is dit niet nieuw voor de serie, maar het blijft tijdens het spelen wel knagen. Heeft Bandai Namco bepaalde onderdelen moeilijker gemaakt om nog wat extra geld uit spelers te knijpen? Eindbazen kunnen namelijk pittig zijn en je items opvreten – de vraag is nu in hoeverre dat bewust gedaan is en welk doel dat dient.
©GMRimport
Het kopen waard
Tales of Arise is in de basis geen andere game in vergelijking met voorgaande delen. Wel is duidelijk dat Bandai Namco veel aandacht aan het spel besteed heeft, om een ervaring af te leveren die zowel nieuwe als oude spelers moet aantrekken. Dat is grotendeels gelukt. De combat is snel en responsief, de personage zijn herkenbaar en de spelwereld heeft er binnen de franchise nog nooit zo aanlokkelijk uitgezien.
De ontwikkelaar voert enkele verbeteringen door, maar grote veranderingen blijven achterwege. Echte risico’s neemt Bandai Namco niet. Dat is jammer, want de Tales of-reeks kan wel wat vernieuwing gebruiken. Ondanks dat is Tales of Arise het spelen zonder meer waard. Het spel voelt mede door het gebrek aan echte vernieuwingen als een warm bad voor de fan, waarbij je voor de verandering eens een andere zeep gebruikt. Hopelijk durft de ontwikkelaar bij het volgende deel grotere stappen voorwaarts te zetten.
Tales of Arise is verkrijgbaar voor PS4, PS5, Xbox one, Xbox Series X/S en PC.
Tales of Arise heeft een chaotisch maar onderhoudend en strategisch gevechtssysteem, een weelderige en prachtig vormgegeven wereld om te verkennen en personages waarin je jezelf kunt herkennen. De rode lijn van het verhaal – de underdog die de tirannie ten val brengt – is een mooie motivatie. Grotere vernieuwingen blijven uit, maar dat neemt niet weg dat deze Japanse actie-rpg een feest is voor iedereen met interesse in de reeks en ’het genre in het algemeen.
- Schilderachtige wereld, strategisch gevechtssysteem, pakkend en onderhoudend verhaal, personages en onderlinge relaties, nieuwe engine
- Grote vernieuwingen blijven uit, sommige toevoegingen zijn te oppervlakkig, gevechten zijn soms chaotisch, betaalde dlc om sneller in level te stijgen
