Het maken van een game over een kat is eigenlijk een onmogelijke opgave. De essentie van de meeste katten leent zich namelijk helemaal niet voor een game die je precies moet kunnen besturen.

Katten luisteren niet, doen waar ze zelf zin in hebben, gooien je spullen van tafel of doen een dutje net wanneer je eindelijk tijd voor ze hebt. Dat is niet bepaald een goed fundament voor een videogame. Het is dan ook knap dat de Franse ontwikkelaar BlueTwelve Studio in zijn eerste game zo goed het kattenbestaan weet te vangen.

©GMRimport

Het begin van Stray is perfect. Als roodharige kat word je wakker tussen je kattenvriendjes, die je met een druk op de knop likt en kopjes geeft. Samen gaan jullie op pad, vrolijk miauwend naar elkaar dankzij de toegewijde miauw-knop. Af en toe drink je wat uit een plasje water. Dan slaat het noodlot toe: jouw kat valt naar beneden, diep in de krochten van een stad vol robots.

De aandacht waarmee jouw kat is gemaakt, is uitzonderlijk. Nooit eerder zagen we zulke natuurgetrouwe kattenbewegingen in een game. De manier waarop ze loopt, klautert en krabt ziet er levensecht uit. Na haar ongelukkige val loopt ze eventjes kreupel op een manier die je hart gelijk laat smelten. Stray is de beste kattengame ooit gemaakt waarin je gewoon een normale en echte kat speelt, al is er wat dat betreft weinig concurrentie.

Rare sprongen

Ook het springen voldoet aan het imago van de diertjes: als een echte kat mis je nooit een sprong. Je laat namelijk niet je kat zelf springen, maar ziet een icoontje verschijnen waarmee je aangeeft waar ze het beste kan landen. Het had er waarschijnlijk ook raar uitgezien als je als speler overal zelf maar kon springen. Telkens mis springen zou de illusie van de perfecte kat verbreken.

Maar deze oplossing berooft de game tegelijk ook van haar gameplay. Je springt nooit mis, dus zit er ook geen enkele uitdaging in het platformen. Toch bestaat ongeveer de helft van de game uit secties die vooral draaien om platformactie, ook al haal je daar als speler dus geen enkele voldoening uit. Stray probeert de gameplay hier en daar op te fleuren met een extra mechaniek, zoals het sluipen langs wachters of het ontwijken van agressieve monstertjes, maar dit is allemaal erg oppervlakkig uitgewerkt. Deze gameplayvariaties verdwijnen gelukkig net zo snel als ze worden geïntroduceerd, waardoor je je er niet al te lang aan kunt ergeren.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Kat van huis

De andere helft van Stray is een stuk interessanter, omdat je daarin op verkenningstocht gaat. Je kat vindt al gauw een robotvriendje die tegen je praat en de andere robots in de stad verstaat. Je doel is om een uitweg uit de mechanisch afgesloten stad te vinden en ondertussen te ontrafelen waar al die robots vandaan komen en waar de mensheid is gebleven.

Er valt genoeg te ontdekken in deze uitgestorven stad, van bladmuziek voor een robot met een gitaar, tot gekleurde planten voor een tuinierende robot. Je kat is echter meer geïnteresseerd in alle elementen die speciaal voor haar zijn neergezet. Overal vind je wel kleedjes of banken om je nagels aan te scherpen, verfpotten die je van een plank af kunt gooien of gewoon een lekker plekje om een dutje te doen.

Ook hier valt op hoe goed er is nagedacht over het unieke perspectief van een kat. Het is nou eenmaal een klein wezentje, dus je hebt niet altijd het overzicht. Als je een kroeg betreedt, loop je langs de barkrukken en robotbenen, met je snuitje dicht bij de grond. Pas als je op de bar of een kruk springt, kun je met de robots praten en goed om je heen kijken.

©GMRimport

De game is verder opgevuld met wat simpel puzzelwerk, maar dat is zo ontzettend licht dat het eigenlijk geen naam mag hebben. Je zoekt bijvoorbeeld naar een code van een kluis, die iets verderop op de muur staat geschreven. Of je probeert in een gesloten winkel te komen en ziet twee robots die dozen aan het uitladen zijn. Je verstopt je in de doos en wordt vervolgens naar binnen gedragen. Het zijn enorm simpele uitdagingen waar je waarschijnlijk niet langer dan vijf seconden over na hoeft te denken.

Emotionele impact

In een game die qua gameplay zo weinig om het lijf heeft, is de sfeer een van de meest belangrijke pijlers. Een game als Inside is ook niet bijster uitdagend, maar is door de bedrukkende omgevingen toch bijzonder. Gelukkig zit dat bij Stray wel goed: de robotstad wordt prachtig weergegeven. Vooral de belichting is buitengewoon goed, met neonlichten die de bewoonde delen een warme gloed geven en kille straatlantaarns die hun felle licht over verlaten straten verspreiden.

Hier en daar zijn ook interessante verhaalelementen te vinden. De robots blijven bijvoorbeeld menselijke handelingen uitvoeren, ook al is de mensheid hier allang uitgestorven. Ze verzorgen de planten terwijl ze de zuurstof niet nodig hebben en emuleren restaurants en kroegen zonder dat ze zelf behoefte hebben aan voedsel.

Het overkoepelende verhaal mist helaas emotionele impact, juist omdat je met een kat speelt. Je robotvriendje ontdekt aardig wat verbijsterende waarheden over zichzelf, maar dat kan die poes natuurlijk helemaal niks boeien. Die gaat gewoon lekker liggen tukken na een spannende onthulling, of gooit nog eens een bierflesje om. Het verhaal heeft totaal geen impact op zijn hoofdrolspeler, waardoor het bij jou als speler ook niet helemaal landt.

Stray heeft verder weinig herspeelwaarde. Na een uur of vijf hadden wij de game uitgespeeld en bijna alle optionele content gevonden. Dat is niet per se een minpunt, maar wel goed om te weten als je een krappe portemonnee hebt en meer speeluren voor je geld wilt.

©GMRimport

Stray is een unieke game die het leven van een kat bijna perfect weet te vangen. Matige gameplaysecties bederven de pret een beetje, maar blijven gelukkig nooit al te lang hangen. De wereld is prachtig vormgegeven en een genot om te ontdekken, zeker omdat je overal mogelijkheden vindt om je innerlijke kat los te laten. Kattenliefhebbers zien om de vijf minuten wel iets waardoor ze hardop 'ahwww!' naar de tv roepen. Wat wil je nog meer?

Stray is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, PlayStation 5 en pc. PlayStation Plus Extra en Premium-leden kunnen het spel kosteloos spelen. Voor deze review is de game getest op een PlayStation 5.

Drinkbox Studios, de ontwikkelaar van de Guacamelee-spellen, zal in 2025 zijn nieuwe game aankondigen.

Dat heeft de ontwikkelaar laten weten op social media. Details over de nieuwe game werden niet gegeven, maar zullen dus wel in 2025 volgen.

Drinkbox Studios is vooral bekend van de twee Guacamelee-games, metroidvania's met een focus op platformgameplay. Het meest recente wapenfeit van de studio is echter het in 2022 verschenen Nobody Saves the World.

In Nobody Saves the World stappen spelers in de schoenen van Nobody, een personage dat ruim vijftien verschillende gedaanten kan aannemen. Elke gedaante beschikt over een unieke vaardigheid, die spelers moeten combineren om puzzels op te lossen en quests te voltooien.

Een insider claimt dat de spellen Call of Duty: World at War en Singularity in de loop van 2025 naar Xbox Game Pass komen.

Sinds Activision Blizzard onderdeel uitmaakt van Microsoft zijn er diverse games van de uitgever op Game Pass verschenen, waaronder Crash Bandicoot N. Sane Trilogy, Diablo 4, Call of Duty: Modern Warfare 3 en Spyro Reignited Trilogy. Ook is op release meteen Call of Duty: Black Ops 6 op Game Pass geplaatst. Het is echter duidelijk dat de oude games van Activision Blizzard verspreid worden uitgebracht op de abonnementsdienst.

Volgens insider eXtas1s kunnen Game Pass-abonnees volgend jaar in ieder geval Treyarchs Call of Duty: World at War en Raven Softwares Singularity verwachten. Beide games zouden rond mei 2025 aan de dienst worden toegevoegd. Tot slot meldt de insider dat mensen in maart ook een andere Call of Duty-game op Game Pass kunnen verwachten, maar wordt geen titel genoemd. Officieel is op moment van schrijven nog niets officieel bevestigd.