Een musical waarin jouw keuzes het verhaal en de liedjes vormgeven: wat een uniek idee! Stray Gods: The Roleplaying Musical brengt het met verve en verveelt vrijwel nooit, ook al blijken je keuzes helemaal niet zoveel uit te maken.

Een musical heeft meestal geen reden nodig om mensen aan het zingen te krijgen. Op het podium beginnen ze gewoon spontaan aan een lied als ze hun diepste emoties en verlangens willen uiten. In een game zou dat misschien wat vreemd aanvoelen, en dus geeft Stray Gods een goede reden waarom het verhaal in zang moet worden verteld. Hoofdrolspeler Grace is namelijk een muze met de kracht om mensen hun hart bloot te laten leggen via muziek.

Grace erft haar krachten van Calliope, een mysterieuze vrouw die op een avond plotseling in haar armen sterft. Vrijwel direct wordt Grace meegenomen naar Olympus, waar haar wordt uitgelegd dat de Griekse goden echt bestaan en zich verbergen in de hedendaagse samenleving. Omdat het bloed van Calliope nog aan haar handen kleeft, wordt Grace verdacht van moord en het opslurpen van goddelijke krachten. Dat wordt in hemelse kringen nou niet bepaald toegejuicht.

Om de doodstraf te ontwijken, krijgt Grace een week de tijd om haar onschuld te bewijzen. Wat volgt is een intrigerend moordmysterie waarin je vrijwel elke god wel kunt verdenken. Het blijft tot het eind spannend wie nou de schuldige is, al struikelt de game onderweg wel over wat teleurstellende verhaalkeuzes.

Eeuwig is heel lang

Boeiender dan het onderzoek en de dreigende rechtszaak, zijn de achtergrondverhalen van goden als Persephone, Apollo en Aphrodite. Al sinds de oudheid draaien deze geile en wraakzuchtige goden om elkaar heen, en het gewicht van die duizenden jaren aan geschiedenis is voelbaar. Ze hebben allemaal wel een appeltje met elkaar te schillen, maar ze zijn vaak ook op elkaar aangewezen. In de schaduw van onze moderne wereld zijn het handjevol overgebleven onsterfelijken de enigen die elkaar begrijpen.

Als nieuwkomer dartelt Grace wat rond tussen deze eeuwenoude wezens, die vaak wat levensmoe overkomen. Door haar muzikale kracht in te zetten kijkt ze in hun harten en hoopt ze de ware dader te ontmaskeren. Interessanter is het om de verhoudingen tussen de Griekse goden uit te pluizen en misschien zelfs een potje te flirten met de hitsige cast.

Goddelijke cast

Stray Gods speelt als een visual novel: je hoeft niet rond te lopen of zelf op onderzoek uit te gaan, maar luistert naar de gesprekken en kiest wat Grace terugzegt. Het rpg-gedeelte van de game is zeer beperkt, waarbij je alleen één van drie eigenschappen kiest voor Grace. Ze kan slim zijn, aardig of juist krachtig, maar dat beïnvloedt alleen op spaarzame momenten de dialoogopties die je krijgt voorgeschoteld.

Die dialogen zijn uitstekend geschreven en komen heel natuurlijk over. Je voelt de verbazing in de stem van Grace wanneer ze ontdekt dat goden echt bestaan, of het gebrek aan levenslust van de geblondeerde surfer-versie van Apollo. Persephone is als voormalige heerser over Hades kwaad op alles en iedereen, maar aan haar stem hoor je al dat er meer achter haar schuilgaat. De sterrencast van bekende stemacteurs schittert op hoog niveau, met name Laura Bailey, Troy Baker, Felicia Day en Janina Gavankar.

Noten op je zang

Zij moeten niet alleen alles uit de kast halen middels de dialogen, maar zingen ook als de beste in de interactieve musicalnummers. Hier laat de game echt iets unieks zien: Grace kan telkens kiezen uit drie opties die bepalen hoe het volgende couplet klinkt. In een van de eerste nummers moet ze bijvoorbeeld kiezen tussen haar beste vriend Freddie of de hulp van de sjofele god Pan. Laat je hem zijn verhaal doen, luister je naar de waarschuwingen van Freddie of probeer je ze samen te laten werken?

Het is bijzonder om te horen hoe de muziek verandert op basis van jouw keuzes. Wat op het eerste gehoor het pakkende refrein van het nummer leek te zijn, wordt in een tweede playthrough met andere keuzes vervangen door een compleet andere strofe, soms zelfs in een andere muziekstijl. Het is alleen jammer dat het niet altijd duidelijk is wat voor effect jouw keuze zal hebben, maar door de muzikale verrassingen blijft die teleurstelling nooit lang hangen.

De nummers zijn buitengewoon goed gecomponeerd, met dank aan de gevierde componist Austin Wintory, bekend van games als Journey en The Banner Saga. Van zware ballads tot speelse jazz en drukkende elektro-beats weet de game je telkens te verbazen, soms zelfs binnen hetzelfde nummer.

Het is alleen jammer dat er weinig pakkende melodieën of herkenbare refreinen te bespeuren zijn. Na afloop van de game is er niet echt een nummer dat blijft hangen en je lekker vals onder douche kunt blèren. Misschien komt het doordat het toch een game is en de muziek zich aan jouw keuzes moet aanpassen, maar dit voelt als een gemiste kans. Personages zingen vooral hun letterlijke gevoelens en intenties, en nemen weinig moeite om er wat gezelligs van te maken. Dat maakt een tweede playthrough minder aantrekkelijk, laat staan dat je de soundtrack thuis eens lekker op gaat zetten.

Statisch en beperkt

Ook de statische animatiestijl werkt niet echt mee om er een spectaculair geheel van te maken. De stripboekachtige stijl met dikke, zwarte lijnen en felle kleuren is opvallend en ziet er in dialogen prachtig uit, maar de musicalnummers komen door de stilstaande plaatjes minder goed uit de verf. In het eerste nummer staat Grace bijvoorbeeld in haar eentje in een lege zaal, waarbij haar getekende gezicht slechts om de twee seconden verandert. Dan is er buiten de muziek wel heel weinig om je aandacht vast te houden.

Daarnaast valt jouw invloed op het verhaal tegen. Wat je ook kiest, je komt eigenlijk altijd op hetzelfde punt uit, met slechts een paar belangrijke variaties. Dat is op zich niet erg en het verhaal dat Stray Gods vertelt is interessant genoeg, maar soms voel je je als speler daardoor wel erg overbodig. In het eerder genoemde nummer maakt je keuze tussen Freddie of Pan bijvoorbeeld weinig uit. Uiteindelijk blijven ze je allebei gewoon helpen, al zal de een je misschien ietsje aardiger vinden dan de ander.

Tot slot duiken er kleine technische problemen op, met name bij het geluid. Sommige sprekers klinken opeens erg zacht, waardoor ze nauwelijks verstaanbaar zijn. Bij anderen is de audio plotseling zo hard, dat het bijna overstuurd klinkt. Het zijn kleine ergernissen, maar wel opvallende punten in een game waarbij de acteerprestaties zo belangrijk zijn.

Dat deze minpunten de ervaring niet verpesten, laat zien hoe goed geschreven en meeslepend Stray Gods is. De dialogen zijn zo goed, dat je bijna echt gaat geloven dat er goden onder ons kunnen zijn. Het gewicht van onsterfelijkheid rust zwaar op hun schouders, en iedere god heeft een eigen manier om met die eeuwigheid om te gaan. Van emotionele klaagzangen tot vrolijke liefdesnummers, Stray Gods heeft het allemaal.

Stray Gods is nu verkrijgbaar op pc, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en Nintendo Switch. Voor deze review is de game op PlayStation 5 gespeeld.

Een populaire mod voor Bloodborne is offline gehaald nadat Sony een DMCA-strike uitvoerde op de mod.

Modder Lance McDonald laat weten dat Sony hem heeft verzocht de mod te verwijderen, en daar heeft hij gehoor aan gegeven. In 2021 gaf McDonald de mod via een patch uit, waarmee de game in 60 frames per seconde kan lopen op PlayStation 4. Vier jaar later is Sony blijkbaar achter het bestaan van de mod gekomen.

McDonald hackte de game in 2020, waardoor hij de PS4-exclusive in 60 farmes per seconde kon laten draaien. In eerste instantie bracht McDonald er geen mod voor uit, omdat hij hoopte dat Sony en FromSoftware zelf een patch zouden uitbrengen om dit mogelijk te maken. Dit is echter nooit gebeurd.

Bloodborne wordt gezien als een van de beste games van het bedrijf achter Elden Ring en Dark Souls. Veel PlayStation-gamers hopen dan ook al geruime tijd op een PS5-remaster of -remake van de game.

Simu Liu, die Shang-Chi speelt in de Marvel-films, geeft aan dat hij nog altijd zijn best doet om de verfilming van Sleeping Dogs mogelijk te maken.

Eerder deze maand meldde acteur Donnie Yen, die de hoofdrol zou gaan spelen in de film, dat de verfilming niet meer doorging. "Ik heb er veel tijd en werk aan besteed met de producenten, en zelfs wat van mijn eigen geld gestopt in het verkrijgen van concepten en rechten. Ik heb jaren gewacht en wil het echt doen. Ik heb allerlei visies in mijn hoofd, maar helaas... je weet hoe het gaat in Hollywood. Ik heb er jaren aan besteed. Het is jammer."

Liu reageerde onlangs echter op een teleurgestelde fan via social media: "Ik werk samen met de eigenaren van de Sleeping Dogs-rechten om het op het grote scherm te krijgen!" Het is op moment van schrijven niet duidelijk in hoe vergevorderd deze poging is. In een ander bericht op X meldt hij dat het zijn droom is dat er eerst een verfilming uitkomt, en daarna een vervolg op de game.

Sleeping Dogs is een in 2012 verschenen openwereldgame van Square Enix en het inmiddels gesloten United Front Games, waarin men speelt als undercover agent die een Triade-organisatie probeert te ontmantelen in Hong Kong. De game kwam oorspronkelijk naar PlayStation 3 en Xbox 360, maar een remaster verscheen ook op PS4 en Xbox One. Daarnaast is de game op pc speelbaar. Ook is er een spin-off multiplayergame genaamd Triad Wars uitgekomen, maar die werd in 2016 offline gehaald. De film werd in 2017 aangekondigd.