Een musical waarin jouw keuzes het verhaal en de liedjes vormgeven: wat een uniek idee! Stray Gods: The Roleplaying Musical brengt het met verve en verveelt vrijwel nooit, ook al blijken je keuzes helemaal niet zoveel uit te maken.

Een musical heeft meestal geen reden nodig om mensen aan het zingen te krijgen. Op het podium beginnen ze gewoon spontaan aan een lied als ze hun diepste emoties en verlangens willen uiten. In een game zou dat misschien wat vreemd aanvoelen, en dus geeft Stray Gods een goede reden waarom het verhaal in zang moet worden verteld. Hoofdrolspeler Grace is namelijk een muze met de kracht om mensen hun hart bloot te laten leggen via muziek.

Grace erft haar krachten van Calliope, een mysterieuze vrouw die op een avond plotseling in haar armen sterft. Vrijwel direct wordt Grace meegenomen naar Olympus, waar haar wordt uitgelegd dat de Griekse goden echt bestaan en zich verbergen in de hedendaagse samenleving. Omdat het bloed van Calliope nog aan haar handen kleeft, wordt Grace verdacht van moord en het opslurpen van goddelijke krachten. Dat wordt in hemelse kringen nou niet bepaald toegejuicht.

Om de doodstraf te ontwijken, krijgt Grace een week de tijd om haar onschuld te bewijzen. Wat volgt is een intrigerend moordmysterie waarin je vrijwel elke god wel kunt verdenken. Het blijft tot het eind spannend wie nou de schuldige is, al struikelt de game onderweg wel over wat teleurstellende verhaalkeuzes.

Eeuwig is heel lang

Boeiender dan het onderzoek en de dreigende rechtszaak, zijn de achtergrondverhalen van goden als Persephone, Apollo en Aphrodite. Al sinds de oudheid draaien deze geile en wraakzuchtige goden om elkaar heen, en het gewicht van die duizenden jaren aan geschiedenis is voelbaar. Ze hebben allemaal wel een appeltje met elkaar te schillen, maar ze zijn vaak ook op elkaar aangewezen. In de schaduw van onze moderne wereld zijn het handjevol overgebleven onsterfelijken de enigen die elkaar begrijpen.

Als nieuwkomer dartelt Grace wat rond tussen deze eeuwenoude wezens, die vaak wat levensmoe overkomen. Door haar muzikale kracht in te zetten kijkt ze in hun harten en hoopt ze de ware dader te ontmaskeren. Interessanter is het om de verhoudingen tussen de Griekse goden uit te pluizen en misschien zelfs een potje te flirten met de hitsige cast.

Goddelijke cast

Stray Gods speelt als een visual novel: je hoeft niet rond te lopen of zelf op onderzoek uit te gaan, maar luistert naar de gesprekken en kiest wat Grace terugzegt. Het rpg-gedeelte van de game is zeer beperkt, waarbij je alleen één van drie eigenschappen kiest voor Grace. Ze kan slim zijn, aardig of juist krachtig, maar dat beïnvloedt alleen op spaarzame momenten de dialoogopties die je krijgt voorgeschoteld.

Die dialogen zijn uitstekend geschreven en komen heel natuurlijk over. Je voelt de verbazing in de stem van Grace wanneer ze ontdekt dat goden echt bestaan, of het gebrek aan levenslust van de geblondeerde surfer-versie van Apollo. Persephone is als voormalige heerser over Hades kwaad op alles en iedereen, maar aan haar stem hoor je al dat er meer achter haar schuilgaat. De sterrencast van bekende stemacteurs schittert op hoog niveau, met name Laura Bailey, Troy Baker, Felicia Day en Janina Gavankar.

Noten op je zang

Zij moeten niet alleen alles uit de kast halen middels de dialogen, maar zingen ook als de beste in de interactieve musicalnummers. Hier laat de game echt iets unieks zien: Grace kan telkens kiezen uit drie opties die bepalen hoe het volgende couplet klinkt. In een van de eerste nummers moet ze bijvoorbeeld kiezen tussen haar beste vriend Freddie of de hulp van de sjofele god Pan. Laat je hem zijn verhaal doen, luister je naar de waarschuwingen van Freddie of probeer je ze samen te laten werken?

Het is bijzonder om te horen hoe de muziek verandert op basis van jouw keuzes. Wat op het eerste gehoor het pakkende refrein van het nummer leek te zijn, wordt in een tweede playthrough met andere keuzes vervangen door een compleet andere strofe, soms zelfs in een andere muziekstijl. Het is alleen jammer dat het niet altijd duidelijk is wat voor effect jouw keuze zal hebben, maar door de muzikale verrassingen blijft die teleurstelling nooit lang hangen.

De nummers zijn buitengewoon goed gecomponeerd, met dank aan de gevierde componist Austin Wintory, bekend van games als Journey en The Banner Saga. Van zware ballads tot speelse jazz en drukkende elektro-beats weet de game je telkens te verbazen, soms zelfs binnen hetzelfde nummer.

Het is alleen jammer dat er weinig pakkende melodieën of herkenbare refreinen te bespeuren zijn. Na afloop van de game is er niet echt een nummer dat blijft hangen en je lekker vals onder douche kunt blèren. Misschien komt het doordat het toch een game is en de muziek zich aan jouw keuzes moet aanpassen, maar dit voelt als een gemiste kans. Personages zingen vooral hun letterlijke gevoelens en intenties, en nemen weinig moeite om er wat gezelligs van te maken. Dat maakt een tweede playthrough minder aantrekkelijk, laat staan dat je de soundtrack thuis eens lekker op gaat zetten.

Statisch en beperkt

Ook de statische animatiestijl werkt niet echt mee om er een spectaculair geheel van te maken. De stripboekachtige stijl met dikke, zwarte lijnen en felle kleuren is opvallend en ziet er in dialogen prachtig uit, maar de musicalnummers komen door de stilstaande plaatjes minder goed uit de verf. In het eerste nummer staat Grace bijvoorbeeld in haar eentje in een lege zaal, waarbij haar getekende gezicht slechts om de twee seconden verandert. Dan is er buiten de muziek wel heel weinig om je aandacht vast te houden.

Daarnaast valt jouw invloed op het verhaal tegen. Wat je ook kiest, je komt eigenlijk altijd op hetzelfde punt uit, met slechts een paar belangrijke variaties. Dat is op zich niet erg en het verhaal dat Stray Gods vertelt is interessant genoeg, maar soms voel je je als speler daardoor wel erg overbodig. In het eerder genoemde nummer maakt je keuze tussen Freddie of Pan bijvoorbeeld weinig uit. Uiteindelijk blijven ze je allebei gewoon helpen, al zal de een je misschien ietsje aardiger vinden dan de ander.

Tot slot duiken er kleine technische problemen op, met name bij het geluid. Sommige sprekers klinken opeens erg zacht, waardoor ze nauwelijks verstaanbaar zijn. Bij anderen is de audio plotseling zo hard, dat het bijna overstuurd klinkt. Het zijn kleine ergernissen, maar wel opvallende punten in een game waarbij de acteerprestaties zo belangrijk zijn.

Dat deze minpunten de ervaring niet verpesten, laat zien hoe goed geschreven en meeslepend Stray Gods is. De dialogen zijn zo goed, dat je bijna echt gaat geloven dat er goden onder ons kunnen zijn. Het gewicht van onsterfelijkheid rust zwaar op hun schouders, en iedere god heeft een eigen manier om met die eeuwigheid om te gaan. Van emotionele klaagzangen tot vrolijke liefdesnummers, Stray Gods heeft het allemaal.

Stray Gods is nu verkrijgbaar op pc, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en Nintendo Switch. Voor deze review is de game op PlayStation 5 gespeeld.

Halo Infinite ontvangt in de loop van november de optie om de game met een derdepersoonsaanzicht te spelen.

Dat werd tijdens het 2024 Halo World Championship-toernooi te Seattle aangekondigd. Ergens in november verschijnt een nieuwe update voor de game, waarmee men de optie krijgt om de camera achter de schouder van het speelbare personage te plaatsen. Dit is voor het eerst in een Halo-game.

343 Industries gaf wel aan dat de optie niet zomaar in elke modus ingeschakeld kan worden, maar dat de ontwikkelaar dit per modus beschikbaar moet stellen. Zeker is in ieder geval dat het in de Forge-modus beschikbaar komt, en dat er een third-person-versie van Firefight wordt toegevoegd via een toekomstige update.

De meningen over de aankomende toevoeging zijn verdeeld onder de fans. Velen zijn enthousiast dat het mogelijk wordt om Halo Infinite (deels) in de derde persoon te spelen, terwijl anderen opperen dat dit een poging is om de Fortnite-doelgroep aan te spreken.

Het eerste seizoen van de Amazon Prime-serie Fallout is inmiddels door honderd miljoen mensen bekeken.

Dat werd eerder deze week via social media aangekondigd. Het is daarbij niet bekend wat precies onder een kijker valt - of bijvoorbeeld het gehele seizoen bekeken moet worden om mee te tellen - maar ondanks dat is het een erg hoog aantal kijkers.

In de eerste zestien dagen sinds release van de serie werden er al 65 miljoen kijkers bereikt, en de verkoop- en spelerscijfers van diverse Fallout-games stegen dan ook als gevolg daarvan. Een tweede seizoen komt dan ook zo snel mogelijk uit. "We geven er flink gas op om het tweede seizoen zo snel als mogelijk is uit te brengen", aldus de showrunners eerder dit jaar.

De remake van Assassin's Creed 4: Black Flag waar al geruime tijd geruchten over gaan zou sneller uitkomen dan veel mensen denken.

Dat claimt Tom Henderson op Insider Gaming. Vorig jaar gingen er al geruchten over een remake, en begin dit jaar werd gemeld dat de ontwikkeling vorig jaar september begonnen.

Ondanks dat zou de remake helemaal niet zo lang op zich laten wachten - volgens ontvangen documentatie zou de ontwikkeling al verder gevorderd zijn dan gedacht. De game - die de codenaam Obsidian zou dragen - zou zelfs gepland staan voor een release rond november 2025.

Daarbij benadrukt Insider Gaming wel dat deze geschatte releasemaand afkomstig is van voordat Assassin's Creed Shadows werd uitgesteld naar 14 februari 2025. Het is niet bekend of dat uitstel ook invloed heeft op de releaseperiode van de Black Flag-remake.

Volgens Insider Gaming maakt de remake onderdeel uit van Ubisofts strategie om de Assassin's Creed-reeks uit te breiden. Er zouden zo'n tien spellen in de reeks in ontwikkeling zijn die de komende vijf jaar moeten verschijnen, waaronder de mobiele game Jade.

Hoewel de remake van Black Flag vooralsnog niet officieel bevestigd is, claimt Insider Gaming gameplay van de game te hebben gezien. Daarin zou te zien zijn hoe hoofdpersonage Edward Kenway op een schip vaart. De beelden zouden draaien op de geüpgraded versie van de Anvil Engine.

Assassin's Creed 4: Black Flag verscheen in 2013 en was het eerste hoofddeel in de reeks dat een minder grote focus op stealth legde. De piratensetting - de game speelt zich af in het Caribisch gebied in de achttiende eeuw - werd door veel spelers goed ontvangen. Naast het verkennen van eilanden had men ook een schip ter beschikking, waarmee niet alleen naar andere gebieden gereisd kon worden, maar waarmee ook scheepsgevechten gehouden konden worden.

Ubisoft heeft dit jaar veel klappen te verduren gekregen op de beurs. De aandelen van het bedrijf zijn in waarde gedaald na berichten over tegenvallende verkopen van Star Wars Outlaws, dalende spelersaantallen voor XDefiant en het uitstel van Assassin's Creed Shadows naar volgend jaar. Sommige aandeelhouders, zoals AJ Investments, hebben dan ook publiekelijk verklaard graag te zien dat Ubisoft niet meer beursgenoteerd is en mogelijk zelfs verkocht wordt. Sinds gisteren gaan er dan ook geruchten dat de grootste aandeelhouders van het bedrijf - de Guillemot-familie en Tencent - de mogelijkheid om het bedrijf te verkopen te onderzoeken, mogelijk aan Tencent zelf.