Had Until Dawn, een bijna tien jaar oude game, echt een remake nodig voor moderne hardware? Dat is eigenlijk de belangrijkste vraag als je deze nieuwe versie van de horrorgame onder de loep neemt. Met de technologie van Unreal Engine 5, een nieuwe soundtrack en een paar nieuwe lore- en gameplaytoevoegingen lijkt ontwikkelaar Ballistic Moon in ieder geval ook terugkerende spelers over te willen halen.

Het oorspronkelijke Until Dawn kan gezien worden als een cultklassieker binnen het virtuele horrorgenre, hoewel het eigenlijk meer speelt als een enge kies-je-eigen-avonturengame. Dit in tegenstelling tot andere horrorgames die het genre in 2015 domineerden. Supermassive Games creëerde direct zijn eigen niche op de horrormarkt met Until Dawn, dankzij het innovatieve idee om een interactieve slasherhorrorfilm te presenteren waarbij jij de touwtjes volledig in handen hebt.

Wanneer je de twee games naast elkaar legt, is de remake zeker een prachtig grafisch hoogstandje in tegenstelling tot de versie uit 2015. Het heeft een hoge herspeelbaarheidsfactor en is binnen negen uur makkelijk te doorlopen. Maar met zo weinig veranderingen in keuzes, gameplay en spelmechanieken, is er vrij weinig spanning en sensatie om fans van het originele spel weer aan de haak te slaan.

Campy horror

Until Dawn wordt door haast iedereen gezien als het beste spel in het repertoire van Supermassive Games, dus het zou bijna onmogelijk zijn voor Ballistic Moon – de studio die de remake op zich heeft genomen – om het spel te verpesten. Gelukkig doen ze dat ook niet. Integendeel: op het gebied van graphics, muziek en hier en daar zelfs binnen het narratief heeft de studio indrukwekkende en boeiende elementen toegevoegd aan deze campy horrorklassieker.

Keuzes maken is het belangrijkste spelmechaniek van Until Dawn, gevolgd door collectibles verzamelen door de omgeving goed te verkennen en het correct uitvoeren van quick-time events en de Niet Bewegen-secties waarbij je de controller absoluut niet mag bewegen. Helaas zijn de keuzes die gemaakt kunnen worden amper verandert in de remake, dus als je dit spel al door en door kent, zul je hier amper spanning uit halen.

Wel zijn er veel nieuwe lore-items en een aantal nieuwe gebieden toegevoegd om te verkennen. Ook de camera heeft een update gekregen in de vorm van een third person-camera die achter de schouders van het personage hangt, waarmee je eindelijk goed om je heen kunt kijken. Dit in tegenstelling tot de voormalige vaste cameraperspectieven, die soms nog steeds effectief ingezet worden voor jumpscares.

Meer tijd met personages

Het toevoegen van meer lore en meer tijd die je met de verschillende personages doorbrengt is één van de betere aspecten van de remake, naast de prachtige grafische en muzikale upgrades. Je speelt nog steeds als hetzelfde groepje tieners: de stoere klassenvoorzitter Mike, coole klimster Sam, betweterige Emily, hitsige Jessica, ‘nice guy’ Matt, clown Chris, introverte Ashley en de gecompliceerde Josh. Het verbeterde realisme van de remake komt de jeugdigheid van deze personages overigens niet ten goede. In plaats van dat de veelal oudere acteurs lijken op tieners van rond de achttien jaar, zorgen gedetailleerde rimpels en poriën ervoor dat ze eerder voor zesentwintigjarigen doorgaan.

Na een tragisch ongeluk waarbij de jongere tweelingzussen van Josh om het leven komen, nodigt Josh een jaar na de tragedie zijn vriendengroep weer uit naar de plek waar het allemaal gebeurde om het verlies een plekje te geven en verder te kunnen met hun levens. Het proloog waarin dit allemaal gebeurd is iets verlengd. Hierdoor speel je langer als zusjes Hannah en Beth en ervaar je meer hun emoties. Je ervaart bijvoorbeeld Hannahs vreugde en euforie, mede dankzij nieuwe muziek, en je krijgt een betere inkijk in de acute paniek en schaamte die ze voelt door het verraad van haar vrienden. Dit verklaart haar fatale wegrenactie ook een stuk beter dan de versie uit 2015.

Nieuwe functies en gebieden

Hoewel belangrijke keuzes en vertakkingen in het verhaal amper zijn veranderd, zijn er wel meer toegankelijkheidsopties en verkenningselementen toegevoegd aan de remake. Zo ziet het menu er een stuk interessanter uit, kun je QTE-acties meer personaliseren naar jouw wensen en gewenste moeilijkheidsgraad, kun je de mate van aanwezige gore aanpassen én heb je de optie om interactiepunten feller te laten glimmen zodat je ze haast niet over het hoofd kunt zien. Ook is er in het Totem-menu, waarin je gevonden toekomstvisies kunt terugkijken, een Events of the Past-element toegevoegd wat wel interessant is. Dit is in feite een cinematische samenvatting van alle lore van het vervloekte Blackwell Mountain. Hoe meer totems je vindt, des te duidelijker deze recap wordt.

Totems moet je nu trouwens inspecteren om te zoeken naar mogelijke toekomstuitkomsten. Dit is een nutteloze toevoeging; het kost alleen maar meer tijd en is er puur om de designs wat langer te bewonderen. Daarnaast is het ook erg jammer dat de remake geen jog- of renfunctie heeft toegevoegd. Leuk en aardig dat er meer verzamelobjecten zijn om te vinden en een paar nieuwe gebieden, maar met de constante trage pas van de loont het niet altijd om van het hoofdpad af te dwalen.

Mike stuit in het sanatorium bijvoorbeeld op een aantal nieuwe, kleine gebieden, zoals een geïmproviseerde begraafplaats voor gesneuveld medisch personeel en een dokterspraktijk waar je een bijzonder lijk kunt inspecteren. Niet alle spelers zullen vanwege de trage pas die personages er inhouden het geduld hebben dit allemaal te verkennen, wat soms best zonde is. Neem daarbij dat de besturing soms nog te wensen over laat - vooral wanneer personages moeten draaien - en de meeste spelers zullen liever direct naar het volgende doel gaan.

Geheim einde

Hoewel we deze review spoilervrij houden, kunnen we wel verklappen dat er een nieuw einde aan de game is toegevoegd. Je krijgt dit einde alleen te zien als écht iedereen alles heelhuids overleefd. Dit einde ontdekken is een van de meest spannende en intrigerende toevoegingen aan de remake, want het hint mogelijk naar een vervolg op Until Dawn. Dat is natuurlijk altijd gewenst, maar onthult ook gelijk het grootste probleem met deze remake.

Zijn een handjevol kleine, extra gebieden, prachtige omgevingen en muziek, toegankelijkheidsupdates, meer lore voor de liefhebber, gedetailleerdere personages en één nieuw einde genoeg om terugkerende fans tevreden te stellen? Het antwoord is helaas nee. De remake is zeker aan te raden voor mensen die Until Dawn nooit gespeeld of gezien hebben, want dit biedt een prima opgepoetste en iets uitgebreidere versie van een toch al sterke horrorgame. Maar voor grote fans die Until Dawn door en door kennen, biedt de remake te weinig nieuwe keuzes, consequenties en mechanieken om het fris, effectief en spannend te houden. Een goedkope upgrade voor eigenaren van de versie uit 2015 had dan ook geen overbodige luxe geweest.

Until Dawn is nu te spelen op PlayStation 5 en pc. Voor deze review is de game op PlayStation 5 gespeeld.

Billy Mitchell, de voormalige recordhouder in Donkey Kong, heeft een rechtszaak gewonnen van de Australische YouTuber Karl Jobst. De rechter bepaalde dat er sprake was van smaad.

Jobst claimde in meerdere YouTube-video's dat Mitchell vals had gespeeld om de hoogste highscore in Donkey Kong te behalen. Mitchell verzet zich al jaren tegen dergelijke claims. Jobst claimde in zijn video's ook dat YouTuber Ben Smith (Apollo Legend) zelfmoord pleegde omdat Mitchell in 2020 een rechtszaak van hem won.

Mitchell klaagde Jobst aan voor smaad en heeft van rechter Ken Barlow in Brisbane gelijk gekregen. Jobst moet Mitchell 300.000 Australische dollar (173.881,50 euro) in schadevergoeding betalen, en nog eens 50.000 Australische dollar voor een andere video waarin Jobst de spot dreef met Mitchells aanklacht.

Jobst verontschuldigde zich op social media richting zijn fans. Sommigen van hen hebben meebetaald aan de kosten verbonden aan de rechtszaak. "De rechter achtte Billy een geloofwaardige getuige en geloofde alles. Vanaf dat moment kon ik niets meer doen om mijzelf te redden. Ik ga mijn opties overwegen." Mitchell gaf op social media aan "van de geur van winst in de avond te houden" en bedankte iedereen die hem steunde.

Mitchell werd vooral bekend in de jaren tachtig en negentig dankzij highscores in games als Donkey Kong en Pac-Man. In de documentaire The King of Kong: A Fistful of Quarters werd hij afgeschilderd als de aardsvijand van Steve Wiebe, de de highscore van Mitchell probeerde te verslaan. Tegenwoordig heeft Robbie Lakeman de hoogste score in Donkey Kong.

Mensen kunnen vanaf vandaag de PlayStation Plus Essential-games van april claimen.

Zoals vorige week werd bekendgemaakt, gaat het om drie spellen, waaronder Robocop: Rogue City. Die game verscheen oorspronkelijk in het najaar van 2023 en werd goed ontvangen door critici en fans. In de first-person game moeten spelers als de robotagent de straten van Old Detroit misdaadvrij houden. De game is alleen op PlayStation 5 speelbaar.

De andere games die nu geclaimd kunnen worden zijn The Texas Chain Saw Massacre (PS5 en PS4) en Digimon Story: Cyber Sleuth - Hacker's Memory (voor PS4, maar ook op PS5 speelbaar). Alle drie de games kunnen tot 5 mei door alle PlayStation Plus-leden geclaimd worden. Hieronder zijn meer beelden van alle drie de games te zien.