Had Until Dawn, een bijna tien jaar oude game, echt een remake nodig voor moderne hardware? Dat is eigenlijk de belangrijkste vraag als je deze nieuwe versie van de horrorgame onder de loep neemt. Met de technologie van Unreal Engine 5, een nieuwe soundtrack en een paar nieuwe lore- en gameplaytoevoegingen lijkt ontwikkelaar Ballistic Moon in ieder geval ook terugkerende spelers over te willen halen.

Het oorspronkelijke Until Dawn kan gezien worden als een cultklassieker binnen het virtuele horrorgenre, hoewel het eigenlijk meer speelt als een enge kies-je-eigen-avonturengame. Dit in tegenstelling tot andere horrorgames die het genre in 2015 domineerden. Supermassive Games creëerde direct zijn eigen niche op de horrormarkt met Until Dawn, dankzij het innovatieve idee om een interactieve slasherhorrorfilm te presenteren waarbij jij de touwtjes volledig in handen hebt.

Wanneer je de twee games naast elkaar legt, is de remake zeker een prachtig grafisch hoogstandje in tegenstelling tot de versie uit 2015. Het heeft een hoge herspeelbaarheidsfactor en is binnen negen uur makkelijk te doorlopen. Maar met zo weinig veranderingen in keuzes, gameplay en spelmechanieken, is er vrij weinig spanning en sensatie om fans van het originele spel weer aan de haak te slaan.

Campy horror

Until Dawn wordt door haast iedereen gezien als het beste spel in het repertoire van Supermassive Games, dus het zou bijna onmogelijk zijn voor Ballistic Moon – de studio die de remake op zich heeft genomen – om het spel te verpesten. Gelukkig doen ze dat ook niet. Integendeel: op het gebied van graphics, muziek en hier en daar zelfs binnen het narratief heeft de studio indrukwekkende en boeiende elementen toegevoegd aan deze campy horrorklassieker.

Keuzes maken is het belangrijkste spelmechaniek van Until Dawn, gevolgd door collectibles verzamelen door de omgeving goed te verkennen en het correct uitvoeren van quick-time events en de Niet Bewegen-secties waarbij je de controller absoluut niet mag bewegen. Helaas zijn de keuzes die gemaakt kunnen worden amper verandert in de remake, dus als je dit spel al door en door kent, zul je hier amper spanning uit halen.

Wel zijn er veel nieuwe lore-items en een aantal nieuwe gebieden toegevoegd om te verkennen. Ook de camera heeft een update gekregen in de vorm van een third person-camera die achter de schouders van het personage hangt, waarmee je eindelijk goed om je heen kunt kijken. Dit in tegenstelling tot de voormalige vaste cameraperspectieven, die soms nog steeds effectief ingezet worden voor jumpscares.

Meer tijd met personages

Het toevoegen van meer lore en meer tijd die je met de verschillende personages doorbrengt is één van de betere aspecten van de remake, naast de prachtige grafische en muzikale upgrades. Je speelt nog steeds als hetzelfde groepje tieners: de stoere klassenvoorzitter Mike, coole klimster Sam, betweterige Emily, hitsige Jessica, ‘nice guy’ Matt, clown Chris, introverte Ashley en de gecompliceerde Josh. Het verbeterde realisme van de remake komt de jeugdigheid van deze personages overigens niet ten goede. In plaats van dat de veelal oudere acteurs lijken op tieners van rond de achttien jaar, zorgen gedetailleerde rimpels en poriën ervoor dat ze eerder voor zesentwintigjarigen doorgaan.

Na een tragisch ongeluk waarbij de jongere tweelingzussen van Josh om het leven komen, nodigt Josh een jaar na de tragedie zijn vriendengroep weer uit naar de plek waar het allemaal gebeurde om het verlies een plekje te geven en verder te kunnen met hun levens. Het proloog waarin dit allemaal gebeurd is iets verlengd. Hierdoor speel je langer als zusjes Hannah en Beth en ervaar je meer hun emoties. Je ervaart bijvoorbeeld Hannahs vreugde en euforie, mede dankzij nieuwe muziek, en je krijgt een betere inkijk in de acute paniek en schaamte die ze voelt door het verraad van haar vrienden. Dit verklaart haar fatale wegrenactie ook een stuk beter dan de versie uit 2015.

Nieuwe functies en gebieden

Hoewel belangrijke keuzes en vertakkingen in het verhaal amper zijn veranderd, zijn er wel meer toegankelijkheidsopties en verkenningselementen toegevoegd aan de remake. Zo ziet het menu er een stuk interessanter uit, kun je QTE-acties meer personaliseren naar jouw wensen en gewenste moeilijkheidsgraad, kun je de mate van aanwezige gore aanpassen én heb je de optie om interactiepunten feller te laten glimmen zodat je ze haast niet over het hoofd kunt zien. Ook is er in het Totem-menu, waarin je gevonden toekomstvisies kunt terugkijken, een Events of the Past-element toegevoegd wat wel interessant is. Dit is in feite een cinematische samenvatting van alle lore van het vervloekte Blackwell Mountain. Hoe meer totems je vindt, des te duidelijker deze recap wordt.

Totems moet je nu trouwens inspecteren om te zoeken naar mogelijke toekomstuitkomsten. Dit is een nutteloze toevoeging; het kost alleen maar meer tijd en is er puur om de designs wat langer te bewonderen. Daarnaast is het ook erg jammer dat de remake geen jog- of renfunctie heeft toegevoegd. Leuk en aardig dat er meer verzamelobjecten zijn om te vinden en een paar nieuwe gebieden, maar met de constante trage pas van de loont het niet altijd om van het hoofdpad af te dwalen.

Mike stuit in het sanatorium bijvoorbeeld op een aantal nieuwe, kleine gebieden, zoals een geïmproviseerde begraafplaats voor gesneuveld medisch personeel en een dokterspraktijk waar je een bijzonder lijk kunt inspecteren. Niet alle spelers zullen vanwege de trage pas die personages er inhouden het geduld hebben dit allemaal te verkennen, wat soms best zonde is. Neem daarbij dat de besturing soms nog te wensen over laat - vooral wanneer personages moeten draaien - en de meeste spelers zullen liever direct naar het volgende doel gaan.

Geheim einde

Hoewel we deze review spoilervrij houden, kunnen we wel verklappen dat er een nieuw einde aan de game is toegevoegd. Je krijgt dit einde alleen te zien als écht iedereen alles heelhuids overleefd. Dit einde ontdekken is een van de meest spannende en intrigerende toevoegingen aan de remake, want het hint mogelijk naar een vervolg op Until Dawn. Dat is natuurlijk altijd gewenst, maar onthult ook gelijk het grootste probleem met deze remake.

Zijn een handjevol kleine, extra gebieden, prachtige omgevingen en muziek, toegankelijkheidsupdates, meer lore voor de liefhebber, gedetailleerdere personages en één nieuw einde genoeg om terugkerende fans tevreden te stellen? Het antwoord is helaas nee. De remake is zeker aan te raden voor mensen die Until Dawn nooit gespeeld of gezien hebben, want dit biedt een prima opgepoetste en iets uitgebreidere versie van een toch al sterke horrorgame. Maar voor grote fans die Until Dawn door en door kennen, biedt de remake te weinig nieuwe keuzes, consequenties en mechanieken om het fris, effectief en spannend te houden. Een goedkope upgrade voor eigenaren van de versie uit 2015 had dan ook geen overbodige luxe geweest.

Until Dawn is nu te spelen op PlayStation 5 en pc. Voor deze review is de game op PlayStation 5 gespeeld.

De tweede grote update voor de early access-versie van Hades 2 is uitgekomen, genaamd Warsong Update.

Een van de grootste toevoegingen van de update is een nieuwe Olympian in de vorm van de god van de oorlog, oftewel Ares. Spelers kunnen diverse moves van dit personage overnemen en gebruiken. Ares kwam ook al in de eerste Hades voor, maar is van een redesign voorzien in het vervolg.

Verder is er een zogeheten 'Final Confrontation' toegevoegd voor mensen die het oppervlak bereiken aan het einde van de game. "Kom er achter wat er voorbij de Guardian of Olympus ligt... als je durft!"

Verder zijn er meer dan tweeduizend nieuwe ingesproken zinnen toegevoegd, is de Altar of Ashes verbeterd met nieuwe art en Arcada-effecten en zijn er diverse nieuwe details en interacties in de game te vinden, waaronder de mogelijkheid om een duet te zingen in de Crossroads.

Een compleet overzicht van alle inhoud van de update is op Steam te vinden, en hieronder kan een trailer worden bekeken waarin de nieuwe content ook wordt uitgelicht. Afgelopen oktober verscheen de eerste grote update voor de game.

Over Hades 2 gesproken: er ontstond eerder deze week enige controverse toen stemacteur Marin Miller, die de stem van Athena in beide Hades-game inspreekt, ontwikkelaar Supergiant Games min of meer beschuldigde van het recasten van het personage in verband met de huidige acteursstaking in de game-industrie. Hoewel niet direct de ontwikkelaar werd genoemd, werd er wel naar gehint met woorden als 'super' en 'giant' in caps lock geschreven. Supergiant Games bracht een beknopte reactie naar buiten waarin het bedrijf meldt dat er geen sprake is van een recast en dat het bedrijf wil blijven samenwerken met alle stemacteurs.

Hades 2 speelt zich in hetzelfde universum af als de eerste game, maar heeft ditmaal een vrouwelijk hoofdpersonage in de vorm van Melinoë. Dit is de zus van Zagreus - ze wordt ook wel de prinses van de onderwereld genoemd. Ze heeft als doel om Chronos te doden, de god van de tijd. Melinoë kan onder andere van hekserij gebruikmaken. Het vervolg op de succesvolle game is als early access-spel verkrijgbaar via Steam en Epic Games Store.

De zogeheten 'Friend Pass' voor Split Fiction, waarmee een tweede persoon de game gratis mee kan spelen, bevat cross-play-functionaliteit. Het maakt dus niet uit op welk systeem de tweede persoon speelt.

Dat werd via een FAQ en onderstaande trailer onthuld. Net zoals It Takes Two, de vorige game van Hazelight Studios, wordt Split Fiction geleverd met een Friend Pass. Omdat de game alleen in co-op speelbaar is, hoeft maar één speler het spel aan te schaffen. De bijgeleverde Friend Pass kan vervolgens met een andere speler gedeeld worden om de game samen te doorlopen.

Nu is dus duidelijk dat het niet uitmaakt op welk systeem de betreffende vriend of vriendin speelt - de Friend Pass is geheel cross-play en werkt dus op alle platforms. Wanneer men de game samen doorloopt, maakt het dus niet uit wie er op pc, PlayStation 5 of Xbox Series-consoles speelt. Wel heeft iedereen een EA-account nodig om de game te spelen.

De FAQ onthult nog een interessant feitje over de Friend Pass: deze kan oneindig worden gebruikt met een onbeperkt aantal vrienden. Hoewel het niet aan meerdere spelers tegelijk uitgedeeld kan worden, betekent dit wel dan iemand die de game koopt, het spel eerst met iemand kan doorlopen en daarna weer met iemand anders. Het dus dus niet een code die maar eenmalig werkt.

Aangezien de persoon die de game heeft gekocht bepaalt vanaf en tot waar gespeeld wordt, kunnen er zelfs verschillende vrienden ingeroepen worden voor verschillende secties van de game. Mensen die de game via de Friend Pass spelen, slaan hun progressie wel op, mochten ze ooit bijvoorbeeld zelf de game aanschaffen en verder willen spelen. Trophies en Achievements worden echter alleen ontgrendeld door eigenaren van de game.

Tot slot kan Split Fiction ook geheel offline in co-op gespeeld worden op hetzelfde systeem als daar behoefte aan is. Daar is de Friend Pass logischerwijs niet voor nodig.

Hazelight specialiseert zich in het ontwikkelen van games die coöperatief gespeeld moeten worden. Split Fiction is dan ook een coöperatieve game: twee spelers besturen Mio en Zoe, twee schrijvers die worden ingehuurd om verhalen te creëren voor een technologie die deze verhalen kan simuleren. Het bedrijf dat ze inhuurt vangt de vrouwen echter in deze simulaties om hun ideeën te stelen.

Dankzij dit concept schakelen spelers in Split Fiction telkens tussen de twee verhalen van de hoofdpersonages. Een van de settings is futuristisch, terwijl het verhaal van het andere hoofdpersonage een fantasiesetting betreft. Natuurlijk moeten de personages - en dus de spelers - samenwerken om de verschillende uitdagingen te overkomen. Er zijn zwevende voertuigen, draken en spelers kunnen zich oprollen in magnetische ballen om puzzels vergelijkbaar met die uit Metroid Prime te klaren.

Split Fiction verschijnt op 6 maart voor pc (Steam), PlayStation 5 en Xbox Series X en S.