Ik ben een simpele ziel. Het woord ‘metroidvania’ hoeft maar te vallen of ik zet de game al op mijn wishlist. Als het er dan ook nog eens waanzinnig uitziet, ben ik bij voorbaat verkocht. Maar tuin er niet in: Ultros pakt de wortels van het genre en trekt deze eruit alsof het onkruid is. Wat volgt is een ontmanteling van onze neiging als gamers om alles altijd maar kapot te maken. Of dat succesvol blijkt, hangt af van hoe groen je vingers zijn.

Ultros begint zoals vrijwel iedere metroidvania begint. Al springend en vechtend verken je de omgeving, totdat je een apparaat vindt dat je een tweede keer laat springen. Deze game heeft misschien wel de kortste ‘time until double jump’ van het genre. Zo’n keuze doet vermoeden dat je met een vrij traditionele genregenoot te maken hebt, zij het met een nogal psychedelische look en feel. 99,9 % van al die aankleding is statisch, alleen zo ervaar je het niet. De (achter)grond leeft en het is geen leven dat je ooit eerder hebt gezien.

Hoe vervreemdend dat ook moge zijn, de spelopzet zorgt ervoor dat het toch als bekend terrein voelt. Versla een baas, verkrijg een nieuwe vaardigheid en herhaal dat tot beide grondstoffen voor een op z’n minst degelijke metroidvania op zijn. Die herhaling van zetten neemt Ultros vrij letterlijk. Na iedere vrijgespeelde vaardigheid ‘reset’ de wereld en begin je weer vanaf het begin. Zonder wapen, zonder speciale aanvallen en zonder double jump.

It’s not a loop

Dat klinkt als een doodszonde binnen het genre, wat juist draait om het vergaren van steeds meer vaardigheden. Wat is dit nou weer, een roguelike? We zouden het je vergeven als je dit concludeert na de eerste reset, maar dat is het dus ook niet. Het is geen lus, het is een spiraal. Je wordt weliswaar terug naar je startpositie gezet en alles wat je hebt verzameld wordt je ontnomen, maar de wereld om je heen gaat gewoon verder.

Dat uit zich met name in de planten en bomen die ondertussen verder groeien, een belangrijke spelmechaniek in Ultros. Her en der vind je zaden die je op gezette plekken kunt planten. Van klimop waar je aan kunt slingeren tot een soort palmboom waarmee je jezelf op cartooneske wijze kunt lanceren. Wanneer je ze plant zijn ze vanzelfsprekend nog niet meteen volgroeid. Om er echt maximaal gebruik van te kunnen maken voor het verder verkennen van de map, moet de cyclus een stapje verder zijn.

Heb je weer op de resetknop gedrukt? Dan zul je merken dat je plant nieuwe takken of bloemen heeft gekregen, waardoor jij op plekken kunt komen waar je eerst nog niet bij kon. Aan creativiteit ontbreekt het Ultros niet. Op de double jump na kun je onmogelijk voorspellen welke vaardigheden je nog meer gaat vrijspelen. Van een onkruidwieder tot een soort graafmachine; het wordt allemaal op innovatieve wijze aangewend om je meer van de omgeving te laten ontdekken.

Ultros bewijst zich hiermee als een degelijke metroidvania, die vooral verrast door zijn aankleding en onconventionele manier van verkenning. Het vechten heeft weinig om het lijf en laat zich soms wat eigenaardig besturen, maar dit is dan ook niet het punt. De meeste aanvallen zijn letterlijk forgettable, want na iedere reset ben je de meeste weer vergeten. 

Net werk

Wat het punt dan wel is, wordt halverwege duidelijk. Zonder al te veel te verklappen, legt Ultros je op een gegeven moment een ethisch vraagstuk voor. Is al die vernieling nou echt nodig? Is het niet veel mooier om de wereld met elkaar te verbinden? Alle flora en fauna met organische kabels aan elkaar gekoppeld als een gigantisch levend netwerk.

Het is aan jou als speler om dat te doen. Of niet. Die keuze bepaalt of Ultros een game van tien uur blijft, of een game van dertig uur wordt. Je kunt besluiten om op dezelfde voet door te gaan. Weer een baas verslaan, weer een vaardigheid vrijspelen, weer een nieuwe loop, tot alle bazen en vaardigheden op zijn. Je weet wel, een metroidvania. Het alternatief is een opgave van jewelste, want dat levende netwerk mag je vervolgens grotendeels zelf aanleggen.

Gaandeweg zijn wel een hoop ankerpunten verspreid, maar die bedekken bij lange na niet de hele spelwereldkaart. Je loopt hier doorheen met een soort elastiek van schimmelsporen, dat breekt zodra je te ver van het laatste ankerpunt verwijderd raakt. Je raadt het misschien al, maar de zaadjes die je plant vormen de ontbrekende schakel. Zie het als een soort access points voor je router. Door strategisch de juiste bomen en planten te cultiveren, reikt het netwerk verder en verder. Zo repareer je als het ware het ecosysteem dat je de eerste helft nog zo driftig om zeep hebt geholpen.

Groene en gele vingers

Een gewaagde keuze, die ook zeker aan het denken zet. Waarom zijn alle ‘werkwoorden’ in games altijd zo vijandig, zo destructief? Schieten, vechten, doden, verslaan, vernietigen: de lijst gaat maar door. Waarom gaat het zo weinig over nieuw lezen in iets blazen? Alles moet stuk, want dat is nu eenmaal het vocabulaire van de meeste makers en spelers.

Toegegeven: het alternatief is veel mooier, maar mijn hemel wat kost het veel tijd en moeite. De planten hebben allemaal zo hun eigen ‘wil’ en groeien niet per se de kant op die je voor ogen hebt. Sowieso moet je ze allemaal van compost voorzien als je wilt dat ze direct volgroeid zijn. Anders moet je handmatig op de resetknop drukken om de volgende fase van de cyclus in te luiden.

Met iedere lus verlies je weer al je verzamelde zaadjes, dus het liefst plant je meteen de hele omgeving vol. Alleen is het ook nog een hele klus om te ontdekken welke soort plant je precies nodig hebt. Ze hebben allemaal zo hun eigen eigenschappen en eigenaardigheden. Er zijn wel wat mechanieken om bijvoorbeeld hun groeirichting te manipuleren, zoals een gieter en een plantenstekker, maar het blijft veel tijd en moeite kosten. Ook daarin schuilt ongetwijfeld een boodschap. Creatie kost doorgaans veel meer tijd dan destructie.

Tijd die ik er niet in wilde stoppen, moet ik toegeven. Geef mij maar creatieve destructie.

Ultros is nu verkrijgbaar op pc, PlayStation 5 en PlayStation 4. Voor deze recensie is de game op PlayStation 5 getest.

Update: Jason Schreier heeft laten weten dat de werknemers van Bend Studio en Bluepoint Games nog voordat het nieuws over de annulering van hun liveservicegames naar buiten kwam verwittigd werden.

Dat liet de journalist via social media weten. Schreier brak vorige week ook het nieuws over de annuleringen van de games. De onderstaande claim van Jeff Grubb dat werknemers het nieuws over de annuleringen via het nieuwsbericht te horen kregen, blijkt dus onjuist.

Oorspronkelijk bericht:
De werknemers van Bluepoint Games en Bend Studio zouden via de nieuwsberichten die naar buiten kwamen hebben gehoord over de annulering van de liveservicegames waar ze aan werkten.

Vorige bleek dat Sony twee onaangekondigde liveservicegames heeft geannuleerd - een van Bluepoint Games en een van Bend Studio. Een van de games was een God of War-spel.

Journalist Jeff Grubb claimde in zijn Game Mess-podcast dat de werknemers van bovengenoemde studio's niet van te voren op de hoogte waren gesteld van de annuleringen, maar dit tegelijk met gamers wereldwijd hoorden via het Bloomberg-artikel.

Grubb: "Ik heb het uitgezocht en het is waar. De twee studio's kwamen er tegelijk met iedereen achter. Dus mensen kwamen op hun werk aan en vroegen zich af wat de volgende stappen waren. Ze zullen een nieuw idee aan Sony moeten pitchen, en het landschap van wat mogelijk is, is drastisch veranderd."

In dezelfde podcast gaf Grubb ook aan dat de games deels geannuleerd zijn door het falen van Concord vorig jaar. "Dit is gebeurd vanwege Concord. Dat zou duidelijk moeten zijn, het is wat ik heb gehoord. Sony was geschokt vanwege Concord en ze gaan nu langs elke studio en herwaarderen elk project. Zeker wanneer het om een liveservicegame gaat is er veel frictie aanwezig (vanuit Sony), waardoor er minder kans is dat het uitkomt."

Electronic Arts stopt op 17 april voorgoed met de Origin-launcher. Alle gebruikers moeten dan overstappen op de bestaande EA-launcher.

De Origin-launcher voor pc werd in 2011 geïntroduceerd en konden via het programma de games van EA beheren. In 2020 bracht het bedrijf echter de vervangende EA-app uit, gevolgd door de volledige release twee jaar later.

Aangezien er alleen maar een 32-bit-versie van Origin beschikbaar is en Microsoft stopt met het ondersteunen van 32-bit-software op Windows, moet iedereen dus overstappen naar de EA-app waar wel een 64-bit-versie van beschikbaar is.

Mensen die Origin nog gebruiken kunnen volgens EA moeiteloos overstappen naar de EA-app. Nadat men is aangemeld kan men daar alle games en geboekte voortgang vinden. Mogelijk zullen echter niet alle oudere mods ondersteund worden in de EA-app.