Silent Hill 2 is binnen het survivalhorrorgenre een ware klassieker die door liefhebbers nog altijd de hemel in wordt geprezen. Het is dan ook geen makkelijke taak om van zo’n geliefde game een remake te maken. Verander je te veel, dan verlies je de waardering van de fans. Maar hoe trek je een nieuw publiek aan als je niets verandert? Bloober Team moet er hun handen vol aan hebben gehad, maar het is ze toch gelukt.

Silent Hill 2 is in eerste opzicht een klassieke survivalhorrorgame, maar onderscheidt zich toch duidelijk van zijn genregenoten. Waar de Resident Evil-spellen of de andere delen in de Silent Hill-reeks vooral draaien om de enge monsters en de overlevingsaspecten van survivalhorror, blinkt  Silent Hill 2 vooral uit op het gebied van sfeer en verhaal. Die monsters en de noodzaak om te overleven zijn weliswaar volop aanwezig, maar zijn uiteindelijk ondergeschikt aan het meeslepende, dramatische narratief en het mysterie van het enge dorpje waarin alles zich afspeelt. Dát is wat Silent Hill 2 zo onderscheidend en zo geliefd maakt, en ook een belangrijke reden waarom juist dit deel nu een remake krijgt, in plaats van bijvoorbeeld de eerste game.

Bij het verschijnen van de eerste beelden van de remake leek het er nog op alsof de focus meer  op actie zou liggen en alsof de remake een andere emotionele toon zou krijgen dat de oorspronkelijke game. Deze angsten blijken nu ongefundeerd. De Silent Hill 2-remake draait absoluut niet om vechten, en de emotionele toon van het spel is nog even complex, zwaar en bij vlagen subtiel als dat het in 2001 was. De ontwikkelaars hebben goed begrepen wat de essentie van de ervaring is en hebben dit op knappe wijze in een nieuw jasje gestoken.

Een rustig oord

Silent Hill 2 draait om de belevingen van James Sunderland, een depressieve weduwnaar die op een dag afreist naar het mistige dorpje Silent Hill, omdat hij een brief heeft gekregen van zijn vrouw Mary met het verzoek haar daar op te zoeken. Dat is op zijn minst curieus, want Mary is drie jaar eerder aan een ziekte overleden. Al snel blijkt dan ook dat Silent Hill geen gewoon dorpje is, maar een bovennatuurlijke en onheilspellende plek waar het doorzettingsvermogen van James voortdurend op de proef wordt gesteld. De spaarzame ontmoetingen met andere personages bieden een ogenblik van opluchting, maar al snel blijken zij om hun eigen onheilspellende redenen aanwezig te zijn in Silent Hill. Stapje voor stapje wordt James gedwongen om te reflecteren op zijn keuzes: die van nu, maar ook die uit het verleden.

De verkenningstocht die volgt ontrafelt langzaam maar zeker een mysterie dat van begin tot eind verbaast, choqueert en emotionele impact heeft. Op sommige momenten is het spannend, op andere momenten diepdroevig, dan weer lichtelijk hoopvol… maar bovenal is het zenuwslopend. Silent Hill is namelijk een oprecht enge plek, zelfs zónder dat we alle monsters in acht nemen. Op de meest rustige momenten is het een volledig verlaten, onopvallend Amerikaans dorpje, waar het voortdurend voelt alsof er iets niet klopt. Straten zijn onverklaarbaar opengebroken en onbegaanbaar, of zonder duidelijke reden versperd met metershoge stellages en witte doeken. Wanneer het dorpje zich echter omtovert tot de zogeheten Other World, kom je als speler terecht in een hel vol roestig ijzer, afbrokkelende muren en ogenschijnlijk bodemloze putten waar je toch écht in moet springen. Silent Hill houdt niet alleen James, maar ook jou als speler volledig in haar ban.

Stil zijn of het zwijgen opleggen?

Hoewel het verhaal de boventoon voert, is Silent Hill 2 nog altijd een survivalhorrorgame, waarbij het fysieke gevaar van monsters een constante factor is. Er lopen in het stadje dan ook meer dan genoeg gedrochten rond die je met alle liefde uit je lijden willen verlossen. Het gaat hierbij niet om zombies of beestachtige monsters, maar om onherkenbaar verwrongen mensachtigen die zo uit je nachtmerries lijken te zijn weggelopen. Het uiterlijk van ieder monster heeft een symbolische, achterliggende reden die op subtiele wijze is verweven met het verhaal van het spel.

Uiteraard krijg je tijdens het spelen verschillende wapens tot je beschikking waarmee je je tegen deze wezens kunt beschermen. Er zijn in Silent Hill redelijk veel munitie en geneesmiddelen te vinden, maar vaak moet je daarvoor steegjes of gebieden verkennen die worden bewaakt door een aantal monsters. Het loont daarom vaak om monsters niet te bevechten, maar om er zo goed mogelijk voorbij te sluipen.

Als je dan toch met een monster in gevecht raakt, komt het er geregeld op neer dat je ook in gevecht raakt met de camera. Zeker in nauwe ruimtes en gangen zorgen omgevingselementen er herhaaldelijk voor dat je zicht op de vijand wordt belemmerd. Aanvallen met bijvoorbeeld je loden pijp hebben veel meer bereik dan je verwacht, maar daardoor is het soms juist moeilijk in te schatten of je een vijand kunt raken of niet. Je hebt daarnaast beschikking tot een ontwijkingsmanoeuvre die in theorie goed werkt, maar waarvan de timing soms niet helemaal intuïtief aanvoelt.

In de praktijk komt het er vaak op neer dat je een vijand aanvalt, vervolgens ontwijkt, en dan weer een aanval kunt uitvoeren. Het werkt, maar wordt vlug saai. Zeker omdat de vijanden wél heel gevaarlijk zijn en James al snel in een kritieke toestand kunnen brengen, is het vermijden van nodeloze gevechten de slimste keuze. Omdat Silent Hill niet om vechten draait is dit geen groot probleem, maar het gevechtssysteem is ondanks de poging tot verbetering niet bijster interessant.

Goed, niet sprakeloos

Gelukkig zijn er ook veel aspecten die in deze remake wél verbeterd zijn. In de eerste plaats zijn dat natuurlijk de grafische beelden. Het spel ziet er prachtig uit, en de personages zijn stuk voor stuk overtuigend. Ze worden daarbij geholpen door het steengoede stemmenwerk, dat met recht een verbetering genoemd mag worden ten opzichte van de oorspronkelijke game. De stemmen uit 2001 hadden een zekere charme, maar de nieuwe stemacteurs weten emotioneel de juiste snaar te raken. Zeker James en Angela, bij wie de emotionele nuances ontzettend belangrijk zijn, zijn heel goed.

Ook zijn er verschillende nieuwe puzzels aan het spel toegevoegd, die bij oude fans voor een aangename verrassing zullen zorgen en tegelijkertijd ook veel knipogen geven naar het bronmateriaal. Puzzels die wel behouden zijn hebben vaak enkele uitbreidingen gekregen of bevatten raadsels die een net iets andere insteek hebben. In beide gevallen zijn het toffe toevoegingen die iets nieuws bieden, zonder dat ze de essentie van het oorspronkelijke spel aantasten.

Had Silent Hill 2 écht een remake nodig? Het antwoord is op die vraag luidt: ‘waarschijnlijk niet’. De klassieker uit 2001 is ondanks de ouderwetse randjes nog steeds ijzersterk. De remake tilt deze formule eigenlijk ook niet echt naar grotere hoogten, zoals bijvoorbeeld de remake van Resident Evil 2 dat wél deed. Maar door trouw te blijven aan het verhaal en vooral qua beeld en geluid een flinke sprong vooruit te maken, is de Silent Hill 2-remake absoluut een toffe game geworden die met recht naast de klassieker uit 2001 kan bestaan.

Zeker voor spelers die het oorspronkelijke spel nooit hebben gespeeld, biedt deze remake een prima mogelijkheid om het verhaal te ervaren op een manier die past bij de hedendaagse verwachtingen van videospellen. Liefhebbers van het oorspronkelijke spel zullen eveneens met plezier terug afreizen naar het stille dorpje, wetende dat hun zo geliefde ervaring intact is gebleven.

Silent Hill 2 is verkrijgbaar voor PlayStation 5 en pc. Voor deze recensie is de game getest op een PlayStation 5.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."