Final Fantasy 14 bevindt zich op een cruciaal moment. Endwalker, het vorige uitbreidingspakket, sloot het tien jaar durende verhaal af waarmee de game ooit begon. Dawntrail start daarom met een schone lei, maar volgt daarmee vooral de al gelegde blauwdruk.

Endwalker was een meesterwerk. De schrijvers wisten alle worldbuilding uit de basisgame en vier uitbreidingen logisch samen te brengen. De verschillende werelden, het magiesysteem en de goden van Eorzea werden in een zinderende climax verklaard, waarbij je het hele universum redde.

Omdat Endwalker weinig losse eindjes overliet, begint Dawntrail een stuk eenvoudiger: dit keer staat niet de gehele schepping op het spel, maar het koningshuis van het afgelegen continent Tural. Wuk Lamat, een van de beoogde heersers, vraagt jou om te helpen in een race die de uiteindelijke troonopvolger zal bepalen.

Ter Land, Ter Zee en in de Lucht

Wat volgt is een soort Ter Land, Ter Zee en in de Lucht met een vleugje Game of Thrones. Deelnemers moeten zich in elke regio bewijzen door opdrachten te voltooien, zoals het vangen van alpaca’s of het bereiden van een lokale delicatesse. Kneuterige activiteiten met vaak een diepere boodschap, waardoor Wuk Lamat steeds meer over haar land leert.

Naast Wuk Lamat doen haar twee broers en een buitenstaander mee aan het toernooi, elk met eigen redenen om de troon te willen bestijgen. Zoraal Ja wil bijvoorbeeld de jarenlange vrede van Tural doorbreken om een keizerrijk te stichten en nabijgelegen landen te veroveren, terwijl Koana buitenlandse innovaties wil inzetten om het land in een industriële gouden eeuw te brengen. Het zijn in eerste instantie tweedimensionale tegenstanders, die gaandeweg steeds beter worden uitgediept.

Langzame start, verrassende wendingen

Het verhaal heeft veel tijd nodig om op gang te komen. Hoewel het een race betreft, blijven personages vaak rustig staan om eindeloos te praten over wat ze nu gaan doen. Dit maakt de eerste uren van Dawntrail tergend langzaam. Wat ook niet helpt, is dat je als speler aan de zijlijn staat: waar je in Endwalker de strijd tegen het grote kwaad leidde, ben je nu een simpele bodyguard die een ander begeleidt.

Halverwege de uitbreiding wordt je geduld beloond. Dan komen alle gelegde lijnen samen en neemt het verhaal wat interessante wendingen. Daarover verklappen we liever niet teveel.

Het niveau van Endwalker wordt niet geëvenaard, maar uiteindelijk vertelt Dawntrail een fijn nieuw verhaal binnen een vertrouwd game-universum, dat zich prima weet te meten met eerdere Final Fantasy-titels.

Bescheiden grafische update

Met Dawntrail heeft de game een grafische update gekregen, voornamelijk zichtbaar in de gebruikte texturen. Deze ogen minder pixelachtig, waardoor pantsers er mooier en moderner uitzien. Het lijkt echter vooral de nieuwste uitrusting te betreffen, waardoor je oude gear er ineens twee generaties ouder uitziet.

Nieuwe lichteffecten zijn ook toegepast en vallen hier en daar op, bijvoorbeeld bij een laaghangende zon of mistige gebieden. Het is allemaal net iets mooier, maar de vraag is hoe lang dat opvalt. Het verschil is, hoewel duidelijk zichtbaar, dermate klein dat je over een paar maanden alweer bent vergeten hoe het er eerder uitzag.

Snelle en simpele Viper

Voor onze recensie speelden we als Viper, een van de twee nieuwe Jobs. Deze krijgers vechten met twee zwaarden en zijn gespecialiseerd in het uitschakelen van gigantische monsters. De Viper speelt razendsnel, met bijna elke aanval gevolgd door extra vaardigheden die in je combo verweven worden. Uniek zijn de knoppen van een Viper, die van functie veranderen terwijl je aanvalt, waardoor veel aanvalsknoppen op je krappe hotbar passen.

Hoewel de Viper snel speelt, is de nieuwe Job ook simpel. De aanvalsrotatie is niet afhankelijk van buffs die eens per twee minuten afgaan, iets wat andere Jobs wel hebben. Dit voegt aan die Jobs een extra meta-laag toe, omdat je sommige aanvallen moet opsparen voor het beste buffmoment. Een Viper kan simpelweg aanvallen wanneer hij wil. Tijdens de tocht naar level 100 was dat niet erg, maar serieuze raiders hopen wellicht op meer complexiteit.

De nieuwe Pictomancer hebben we minder lang kunnen spelen, maar deze Job lijkt meer nuance te bevatten. Met een magisch penseel tekent deze spreuken om mee aan te vallen. Omdat je minder afhankelijk bent van een vaste rotatie, heb je de vrijheid om te kiezen welke spreuken op welk moment het meest gewenst zijn.

Hetzelfde raamwerk

Naast nieuwe Jobs en aanpassingen in bestaande, is het raamwerk van Dawntrail niet veel anders dan bij Endwalker en eerdere uitbreidingen. Je hebt wederom een vast aantal kerkers en Trial-gevechten, endgame-gear om te grinden op level 100, en de belofte van raids en andere content in latere patches. Het is duidelijk dezelfde game die we al veertien jaar spelen, met meer van de content die we kennen. De game speelt ook nog identiek, met een gevechtssysteem dat vooral aan World of Warcraft doet denken.

Dat is niet erg: Final Fantasy 14 was de afgelopen jaren het hoogtepunt op mmorpg-gebied. Dat is onveranderd gebleven, waardoor dit nog steeds de beste mmorpg is die we in afgelopen jaren hebben gespeeld. Dat er niet aan een winnende formule wordt getornd, voelt logisch.

Toch kun je je afvragen of ze hier bij een volgende uitbreiding nog mee wegkomen. Concurrent Blizzard lijkt voor te sorteren op een grote comeback met de terugkeer van Chris Metzen. Als The War Within een onverwachte hit is, dulden Final Fantasy-spelers dan nog steeds de conservatieve content-updates voor Square? Wellicht niet. Maar dat is een zorg voor de recensie van een latere uitbreiding.

Met kleine verschillen

Toch zijn er kleine verschillen ten opzichte van Endwalker en eerdere uitbreidingen. Latere baasgevechten zijn bijvoorbeeld moeilijker dan we gewend zijn, waardoor we vaak meerdere pogingen nodig hadden om ze te verslaan. Dat geldt vooral in de laatste kerkers, waardoor je minder snel het gevoel hebt op de automatische piloot te spelen.

Mogelijk is het een stille belofte voor moeilijkere content, iets dat we de afgelopen jaren in Final Fantasy 14 hebben gemist. Regisseur Naoki Yoshida bevestigde zijn ambities eerder ook hardop: in een recent interview vertelde hij dat baasgevechten in eerdere uitbreidingen eenheidsworst begonnen te worden en dat het team nieuwe, creatieve ideeën hiervoor probeert te verzinnen.

Dawntrail is nu verkrijgbaar voor pc, PlayStation 4, PlayStation 5 en Xbox Series X en S. Een abonnement en het bezit van de basisgame met vorige uitbreidingen zijn vereist.

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.