Waar oude Final Fantasy-games nostalgische gevoelens opwekken bij Nederlandse gamers, is dat bij Dragon Quest veel minder het geval. Officieel maakte de franchise hier in Europa pas zijn entree met het achtste deel op de PlayStation 2 - eerdere delen verschenen hier enkel in remakevorm. Het inmiddels 36 jaar oude Dragon Quest 3 voelt als een reliek uit je jeugd, door zijn pixelwereld en beurtelingse gevechten, maar de kans is klein dat je deze game als achtjarige op de NES hebt gespeeld.

Nieuwkomers vinden bij deze remake daarom vooral één ding: een oer-jrpg. Dragon Quest definieerde in de jaren tachtig ooit welke kant het genre opging, met zijn anime-achtige stijl en gestroomlijnde gevechtssysteem. Het zijn zaken die ook in dit derde deel aanwezig zijn. Je bent de zoon van een oude held, die in zijn vaders voetsporen moet treden om het land te redden van het kwaad. Met een team bondgenoten reis je stad en land af, los je problemen op en probeer je de boze koning van de demonen te verslaan.

Een sprookje

Andere, modernere jrpg's geven dat verhaal een twist, maar niet Dragon Quest 3: dit is de basislijn waar al die latere games op hebben voortgebouwd. De verhaalformule is puur, maar heeft juist daarom zijn charme. De remake voegt wel wat extra verhaalmomentjes en ingesproken dialoog toe, maar de essentie van het verhaal is onaangetast. Het doorspelen van Dragon Quest 3 voelt als het lezen van een oud sprookje. Je weet vooraf al ruwweg wat er gaat gebeuren, maar die voorspelbaarheid geeft rust. Je hoeft nooit op het puntje van je stoel te zitten, maar kunt daar rustig in wegzakken. Toch vergt dat een bepaald soort speler: wie koste wat kost twists, innovatie en onconventioneel design wil zien, is bij Dragon Quest 3 aan het verkeerde adres.

Dit is een zeer trouwe remake. Square Enix grijpt wederom naar zijn HD 2D-stijl, waarbij pixel art wordt gecombineerd met modern camerawerk, geavanceerde lichteffecten en een hedendaagse aspectratio. Het voelt alsof je een herinnering speelt: dit is hoe oude jrpg's er op de NES en SNES in je herinnering uitzagen, totdat je ze opstart en wordt geconfronteerd met de harde realiteit. Toch is de stijl hier ingetogener dan in bijvoorbeeld Octopath Traveler. Bij die game wordt ook flink met kleurfilters gespeeld, terwijl hier alles op één uniforme wijze wordt belicht. Het helpt de game om zijn identiteit als klassieke jrpg vast te houden.

Sneller en feller

Speltechnisch is aan de oppervlakte weinig veranderd. Dat is vooral merkbaar tijdens de eerste gevechten. Die zijn net als in het origineel beurtelings, waarbij ieder teamlid en elk monster op een tergend langzaam tempo aanvalt. Een welkome toevoeging is daarom de doorspoelknop waarmee je dit proces aanzienlijk kunt versnellen. Het gebruik van die functie voelt haast als een verplichting: die eerste keer dat je onversneld speelt is puur een momentje om jou als speler er op te wijzen hoe tergend gevechten vroeger waren.

In klassieke jrpg-vorm word je tijdens de reis overspoeld met plotselinge gevechten. Die worden door de toevoeging van een automatische vechtoptie veel dragelijker gemaakt. Je drukt simpelweg op de vechtknop, wacht tot je team alle vijanden heeft verslagen en kunt daarna weer vrijelijk door met je reis. Een simpele maar elegante oplossing: het zorgt dat je nog wel de klassieke ervaring meekrijgt, maar neemt veel van de bijbehorende ergernis weg.

In de details

Verder zitten de verbeteringen in de details. Je team kan wederom van vocation wisselen, zoals een magiër, ridder of genezer, maar ditmaal is ook de zogeheten Monster Wrangler toegevoegd. Deze kan aanvallen van monsters leren om tijdens gevechten te gebruiken. Tijdens je reis kun je bovendien monsters temmen, om met ze te vechten in de Monster Arena. Het is een extraatje dat in latere Dragon Quests werd geïntroduceerd, maar retroactief in deze remake is toegevoegd. Waar krijgers in vroegere delen alleen domweg konden slaan, hebben ze in de remake vaardigheden die gevechten voor hen gevarieerder maken.

Verder kun je nu bijvoorbeeld de zoom-spreuk binnen gebruiken om ergens heen te gaan, zodat je makkelijk kerkers kunt ontsnappen. Voortgang raakt minder snel verloren door de toevoeging van autosaves. Het zijn kleine toevoegingen die van deze game de beste manier maken om een oude klassieker te spelen. Maar dat blijft het ook: een oude klassieker.

Met dat in het achterhoofd zijn er maar weinig genregenoten die aan Dragon Quest 3 HD-2D Remake kunnen tippen. Dit is de klassieke formule in zijn geperfectioneerde vorm. Nooit kakt het tempo in, dialoog blijft altijd charmant. Het is een spel dat continu een glimlach op je gezicht weet te toveren - maar je ook uitdaagt met het vinden van nieuwe strategieën om moeilijke bazen te verslaan. Dit is de graadmeter voor waar een klassieke rpg zich aan moet meten.

Dragon Quest 3 HD-2D Remake is vanaf 14 november verkrijgbaar voor pc, PlayStation 5, Xbox Series X en S en Nintendo Switch. Voor deze review is de game op pc gespeeld.

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.