Waar oude Final Fantasy-games nostalgische gevoelens opwekken bij Nederlandse gamers, is dat bij Dragon Quest veel minder het geval. Officieel maakte de franchise hier in Europa pas zijn entree met het achtste deel op de PlayStation 2 - eerdere delen verschenen hier enkel in remakevorm. Het inmiddels 36 jaar oude Dragon Quest 3 voelt als een reliek uit je jeugd, door zijn pixelwereld en beurtelingse gevechten, maar de kans is klein dat je deze game als achtjarige op de NES hebt gespeeld.
Nieuwkomers vinden bij deze remake daarom vooral één ding: een oer-jrpg. Dragon Quest definieerde in de jaren tachtig ooit welke kant het genre opging, met zijn anime-achtige stijl en gestroomlijnde gevechtssysteem. Het zijn zaken die ook in dit derde deel aanwezig zijn. Je bent de zoon van een oude held, die in zijn vaders voetsporen moet treden om het land te redden van het kwaad. Met een team bondgenoten reis je stad en land af, los je problemen op en probeer je de boze koning van de demonen te verslaan.
Een sprookje
Andere, modernere jrpg's geven dat verhaal een twist, maar niet Dragon Quest 3: dit is de basislijn waar al die latere games op hebben voortgebouwd. De verhaalformule is puur, maar heeft juist daarom zijn charme. De remake voegt wel wat extra verhaalmomentjes en ingesproken dialoog toe, maar de essentie van het verhaal is onaangetast. Het doorspelen van Dragon Quest 3 voelt als het lezen van een oud sprookje. Je weet vooraf al ruwweg wat er gaat gebeuren, maar die voorspelbaarheid geeft rust. Je hoeft nooit op het puntje van je stoel te zitten, maar kunt daar rustig in wegzakken. Toch vergt dat een bepaald soort speler: wie koste wat kost twists, innovatie en onconventioneel design wil zien, is bij Dragon Quest 3 aan het verkeerde adres.
Dit is een zeer trouwe remake. Square Enix grijpt wederom naar zijn HD 2D-stijl, waarbij pixel art wordt gecombineerd met modern camerawerk, geavanceerde lichteffecten en een hedendaagse aspectratio. Het voelt alsof je een herinnering speelt: dit is hoe oude jrpg's er op de NES en SNES in je herinnering uitzagen, totdat je ze opstart en wordt geconfronteerd met de harde realiteit. Toch is de stijl hier ingetogener dan in bijvoorbeeld Octopath Traveler. Bij die game wordt ook flink met kleurfilters gespeeld, terwijl hier alles op één uniforme wijze wordt belicht. Het helpt de game om zijn identiteit als klassieke jrpg vast te houden.
Sneller en feller
Speltechnisch is aan de oppervlakte weinig veranderd. Dat is vooral merkbaar tijdens de eerste gevechten. Die zijn net als in het origineel beurtelings, waarbij ieder teamlid en elk monster op een tergend langzaam tempo aanvalt. Een welkome toevoeging is daarom de doorspoelknop waarmee je dit proces aanzienlijk kunt versnellen. Het gebruik van die functie voelt haast als een verplichting: die eerste keer dat je onversneld speelt is puur een momentje om jou als speler er op te wijzen hoe tergend gevechten vroeger waren.
In klassieke jrpg-vorm word je tijdens de reis overspoeld met plotselinge gevechten. Die worden door de toevoeging van een automatische vechtoptie veel dragelijker gemaakt. Je drukt simpelweg op de vechtknop, wacht tot je team alle vijanden heeft verslagen en kunt daarna weer vrijelijk door met je reis. Een simpele maar elegante oplossing: het zorgt dat je nog wel de klassieke ervaring meekrijgt, maar neemt veel van de bijbehorende ergernis weg.
In de details
Verder zitten de verbeteringen in de details. Je team kan wederom van vocation wisselen, zoals een magiër, ridder of genezer, maar ditmaal is ook de zogeheten Monster Wrangler toegevoegd. Deze kan aanvallen van monsters leren om tijdens gevechten te gebruiken. Tijdens je reis kun je bovendien monsters temmen, om met ze te vechten in de Monster Arena. Het is een extraatje dat in latere Dragon Quests werd geïntroduceerd, maar retroactief in deze remake is toegevoegd. Waar krijgers in vroegere delen alleen domweg konden slaan, hebben ze in de remake vaardigheden die gevechten voor hen gevarieerder maken.
Verder kun je nu bijvoorbeeld de zoom-spreuk binnen gebruiken om ergens heen te gaan, zodat je makkelijk kerkers kunt ontsnappen. Voortgang raakt minder snel verloren door de toevoeging van autosaves. Het zijn kleine toevoegingen die van deze game de beste manier maken om een oude klassieker te spelen. Maar dat blijft het ook: een oude klassieker.
Met dat in het achterhoofd zijn er maar weinig genregenoten die aan Dragon Quest 3 HD-2D Remake kunnen tippen. Dit is de klassieke formule in zijn geperfectioneerde vorm. Nooit kakt het tempo in, dialoog blijft altijd charmant. Het is een spel dat continu een glimlach op je gezicht weet te toveren - maar je ook uitdaagt met het vinden van nieuwe strategieën om moeilijke bazen te verslaan. Dit is de graadmeter voor waar een klassieke rpg zich aan moet meten.
Dragon Quest 3 HD-2D Remake is vanaf 14 november verkrijgbaar voor pc, PlayStation 5, Xbox Series X en S en Nintendo Switch. Voor deze review is de game op pc gespeeld.
Dragon Quest 3 HD-2D Remake doet het als remake eigenlijk perfect. Deze game weet de oorspronkelijke ervaring te herpakken om je dat oude gevoel te geven, maar dan in een modern jasje. Het team is daarmee hondstrouw gebleven aan het origineel. Enerzijds is dat uitstekend nieuws, want het maakt dit de beste manier om deze klassieker te spelen. Maar daarmee is het ook echt een game gemaakt voor jrpg-fans van het eerste uur. Voor die groep gamers die diep in de nacht achter een NES of een SNES zat, langzaam afreizend door een kerker op weg naar de eindbaas. Het is heel fijn dat deze trouwe remake bestaat voor die specifieke groep oudgediende gamers, naast vergaande remakes zoals die van Final Fantasy 7.
- Zeer trouwe remake
- Welkome quality of life
- Visueel prachtig
- Oertraditionele stijl moet je liggen