Voor het fighter-genre is 2023 zonder twijfel een van de meest impactvolle jaren in lange tijd. Vanuit Japan worden we getrakteerd op nieuwe delen van vechtgiganten Street Fighter en Tekken, terwijl het Westen op de proppen komt met de nieuwste telg van het buitensporig gewelddadige Mortal Kombat. Het betreft alweer het twaalfde deel in de reeks, al geeft de naam dat niet weg.

Mortal Kombat 1 is dan ook een ‘soft reboot’ van de serie. Het betreft een vervolg, maar tegelijkertijd ook een nieuw begin. Het verhaal pakt de draad op waar Mortal Kombat 11 stopte: de goddelijk getalenteerde vechtmonnik Liu Kang is nu daadwerkelijk een godheid geworden. Met de krachten die hij daarbij heeft verworven heeft hij een compleet nieuwe tijdlijn gecreëerd.

In deze nieuwe realiteit leiden de grootste slechteriken een betekenisloos bestaan. Daardoor krijgen ze in theorie nooit de kracht die ze oorspronkelijk zo’n gevaar maakte voor de lieve vrede. De voice-over vertelt ons dat dit goed lijkt te werken, maar meteen de eerste gebeurtenis in het verhaal bewijst al het tegendeel. Het kwaad zit nu eenmaal diep in het DNA van Shang Tsung genesteld en al snel zijn de poppen aan het dansen. Het spel heeft immers een reden nodig voor twee vechtersbazen om de ander van hun ruggengraat te ontdoen, dus waarom zou je er ook doekjes om winden?

Het verhaal van Mortal Kombat doet er ergens ook niet toe - het is gewoon de vermakelijke aankleding van een aaneenschakeling aan bloederige gevechten. Daar slaagt Mortal Kombat 1 dan ook heel goed in. De tussenfilmpjes zijn bij vlagen grappig, mooi vormgegeven en kennen zo nu en dan zelfs nog een interessante wending. De personages komen allemaal tot hun recht en bieden voldoende afwisseling tijdens het spelen. Aan het einde van de rit wordt het tempo van het verhaal zo hoog dat het een beetje afgeraffeld voelt, maar de algehele ervaring blijft vermakelijk.

Je bent ook nog eens behoorlijke tijd zoet met het doorlopen van deze verhaallijn: pas na een uur of zeven rollen de credits over je beeldscherm.  Met deze uitgebreide singleplayer doet het spel een aardige handreiking richting het grote publiek en dan zijn er ook nog de Towers- en Invasions-modi. Laatstgenoemde is een uitgebreide modus waarin je je personage steeds sterker maakt. In theorie zit hier veel potentie in, maar de uitwerking is helaas niet helemaal geslaagd. Het is vooral een eentonige herhaling van zetten die je na een uur of twee al weer zat bent.

De kracht van een vechtspel zit uiteindelijk altijd in de gameplay. Gelukkig weet Mortal Kombat 1 zichzelf op dat vlak óók op de kaart te zetten. Naast de vertrouwde spelmechanieken, zoals het uitvoeren van verbeterde speciale technieken en X-Ray-superaanvallen, kun je dit keer ook lange combo’s uitvoeren in de lucht of een korte sprint vlekkeloos laten overgaan in een aanval om zo sneller en met meer bereik toe te slaan. Maar verreweg de briljantste toevoeging aan het spel zijn de Kameo-vechters. Je vecht in Mortal Kombat 1 namelijk nooit alleen, maar altijd met een sidekick aan je zijde. Deze gevechtspartner kun je tijdens een potje knokken oproepen om speciale vaardigheden uit te voeren terwijl je zelf je eigen plan trekt.

Zo kun je bijvoorbeeld Kano tevoorschijn halen om de tegenstander met messen te bekogelen, terwijl je zelf als Reptile een geniepige aanval vanuit de lucht uitvoert. Het is vergelijkbaar met een tag-systeem zoals je dat in bijvoorbeeld de Marvel vs. Capcom-spellen of Dragon Ball FighterZ vindt, maar dan met unieke personages die volledig vrij staan van de speelbare vechters. Elke Kameo-vechter heeft meerdere speciale aanvallen, maakt onderdeel uit van X-Ray-moves en kan zelfs gebruikmaken van een eigen fatality. De manieren waarop Kameo-vechters je mogelijkheden tijdens een potje vergroten zijn nagenoeg eindeloos. Ze maken nieuwe combo’s mogelijk, kunnen de zwaktes van bepaalde personages opvullen of juist de sterke punten nóg dodelijker maken.

Hoewel de Kameo-vechters op het gebied van gameplay het hoogtepunt van Mortal Kombat 1 vormen, kleeft er ook een nadeel aan hun aanwezigheid. Ze zijn strikt beperkt tot sidekicks, wat maakt dat ze niet volledig speelbaar zijn. Geliefde oudgedienden zoals Sonya Blade, Kano of Jax maken hierdoor geen deel uit van de selectie beschikbare vechters, omdat ze al als Kameo-vechters dienen. Dit is een bewuste keuze van NetherRealm Studios en slechts enkele personages (bijvoorbeeld Sub-Zero en Scorpion in hun klassieke uiterlijk) zijn hierop een uitzondering.

Het gevolg is dat de basisselectie aan vechters duidelijk een aantal favorieten mist en toch wat onnatuurlijk aanvoelt. De onvermijdelijke toekomstige dlc-pakketten gaan hier mogelijk nog verandering in brengen, maar het is toch zonde dat je nu niet zelf als Kano aan de slag kan. De terugkeer van enkele obscure personages uit de eerdere 3D-delen van Mortal Kombat zijn wel weer een frisse toevoeging, maar maken dit gemis niet helemaal goed. Wat wél een hoop goedmaakt, is dat Johnny Cage na dertig jaar eindelijk het uiterlijk (en de stem) van Jean-Claude van Damme heeft, zoals bedenker Ed Boon het altijd heeft bedoeld. Het is een optioneel bonuskostuum voor het personage, maar dat mag de pret niet drukken.

Voor doorgewinterde fighter-spelers bieden de Kameo-vechters een volledig nieuwe laag aan diepgang, maar gelukkig kunnen ook de minder ervaren spelers genoeg plezier beleven aan het spel. Mortal Kombat 1 is niet per se een simpel spel, maar het is wel vrij toegankelijk. Om de volledige potentie van Kameo-vechters te benutten moet je behoorlijk wat oefenen, maar ook voor een beginner voegt het al snel een hoop toe om ze gewoonweg af en toe op te roepen en wat extra druk op de tegenstander uit te oefenen. Daarnaast zijn de knoppencombinaties voor de meeste specials relatief eenvoudig en vereisen combo’s geen strikte timing. Zolang je de juiste combinatie uit je hoofd kent, kun je de knoppen gewoon achter elkaar indrukken en doet het spel de rest. Die verschillende combinaties kun je vervolgens óók weer aan elkaar plakken en dat kost de nodige oefening, maar dat heb je niet nodig om een lekker potje te knokken. Daarnaast doet een goede uppercut ook al behoorlijk wat schade.

Uiteraard kunnen de beroemde fatalities niet onbenoemd blijven. De franchise heeft zichzelf groot gemaakt met deze volstrekt overdreven, hypergewelddadige moordbewegingen en Mortal Kombat 1 is er niet bepaald milder op geworden. Doordat het spel nu nóg mooier en realistischer oogt dan eerdere delen, zijn deze aanvallen nog gruwelijker en smeriger dan ooit tevoren. Ze zijn niet weggelegd voor spelers met een zwakke maag, maar het is toch bevredigend om je tegenstander na een gevecht nog eens extra van de kaart te vegen, vooral als ze het vuur aan je schenen gelegd hebben. Elk personages heeft er een en kan er nog een extra vrijspelen en dan zijn er ook nog brutalities en speciale fatalities voor de Kameo-vechters. Na een tijd heb je al deze moordcapriolen wel gezien, maar ze zullen toch altijd onlosmakelijk deel uitmaken van Mortal Kombat.

De kwaliteit van de onlineverbinding is overigens uitstekend en levert matches op die perfect speelbaar zijn. Er is een ranked modus voor wie graag zichtbare progressie boekt, maar ook een ‘Kasual’ modus waarin je gewoon zo vaak als jij en je tegenstander willen opnieuw tegen elkaar kunt vechten. Met dit alles biedt Mortal Kombat 1 genoeg kwaliteit om je lange tijd te vermaken, zeker ook om gewoon met vrienden op de bank een potje te matten – het liefst met de klassieke Mortal Kombat soundtrack op de achtergrond.

Mortal Kombat 1 is verkrijgbaar voor pc, Playstation 5, Nintendo Switch en Xbox Series X en S. Voor deze recensie is de Playstation 5-versie getest.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."