Kena: Bridge of Spirits voelt verfrissend gedateerd
Games van het formaat van Kena: Bridge of Spirits worden niet vaak meer gemaakt. Het is een klassieke action-adventure met een oppervlakkig verhaal, omgevingspuzzels die je aandacht vereisen en een prachtige grafische stijl. In de tien uur die je ongeveer nodig hebt om dit avontuur te doorlopen is er gelukkig meer dan genoeg diepgang te vinden.
Vanaf het eerste moment dat je kennismaakt met de wereld van Kena: Bridge of Spirits, weet je dat je met iets bijzonders te maken hebt. Het eerste dorpje dat je aandoet laat direct zien wat je van de zorgvuldig vormgegeven omgevingen en diens personages kunt verwachten: oogstrelende graphics, zacht en fleurig kleurgebruik, een rustige uitstraling en detailwerk tot op klein niveau. Voor een action-adventure met afgebakende levels en duidelijke puzzelstructuren is dat derhalve belangrijk, omdat de vormgeving van de levels een belangrijke motivatie zijn om te willen blijven spelen. . Hoe mooier de omgevingen zijn, hoe fijner het is in zo’n wereld rond te lopen. Kena: Bridge of Spirits bevat geen uitgestrekte, open spelwereld, maar laat je wel goed verteerbare puzzels oplossen en brengt je zo in een fijne ‘flow’.
©GMRimport
Onrustige geesten
Dat eerste dorp staat centraal in dit third-person avontuur. Dit is waar Kena keer op keer terugkeert, nadat ze levende en overleden mensen in de naburige gebieden heeft geholpen. Als Spirit Guide heb je de taak om overleden mensen de brug naar het hiernamaals te laten oversteken. Kena moet daarvoor puzzels oplossen en relikwieën verzamelen, met als doel de ronddwalende en chaos aanrichtende geesten eindelijk de rust te geven die ze verdienen. Dat is noodzakelijk, aangezien onrustige geesten een spoor van vernieling achterlaten. Samen met je magische staf en de hulp van schattige en liefelijke beestjes genaamd Rot trek je de wereld in om iedereen te helpen.
De Rot helpen je bij het verslaan van vijanden, door ze af te leiden of neer te sabelen. De toegankelijke gevechten doet denken aan Starfox Adventures, waarin je eveneens met een staf rondloopt en slechteriken op hun muil slaat. Je hebt niet veel aanvallen in je arsenaal, maar de enkele upgrades die je ontgrendelt bieden genoeg variatie voor een avontuur van ongeveer tien uur. Mettertijd word je beter in het controleren van grote groepen vijanden, middels een draai-aanval en kun je meerdere pijlen tegelijkertijd schieten.
Kena: Bridge of Spirit overlaadt je niet met vijanden, maar op een hoge moeilijkheidsniveau kan het spel je het behoorlijk lastig maken. Vooral (eind)bazen zijn onvergefelijk en voelen bij vlagen oneerlijk aan. Wanneer ze op je af springen, maken ze op het allerlaatste moment nog een slag naar de richting waarin je opduikt. Dat valt erg op, omdat de animatie van die handeling niet helemaal aansluit op de landing. Upgraden is daardoor essentieel, ook al kan het spel je soms het idee geven dat het weinig uitmaakt in zo’n specifieke situatie. .
©GMRimport
Onduidelijke communicatie
Daarnaast helpen de Rot bij het oplossen van puzzels. Ze verplaatsen objecten, halen hendels over en kunnen de troep opruimen die de prachtige wereld om je heen vervuilt. Hoewel de puzzels over het algemeen goed verteerbaar zijn, kunnen ze zo nu en dan vrij stoef verlopen. Het spel communiceert soms vrij slecht wat het van je verwacht. Daardoor gaat er wat nuance verloren in het oplossen van de puzzels. Na verloop van tijd achterhaal je de oplossing wel (al dan niet met de tipfunctie van PlayStation Plus), maar het lange uitvogelen voelt alsof je bomen omhakt met een botte bijl. De trial and error-gameplay laat hier z'n gezicht zien, wat kenmerkend is voor het ouderwetse genre.
Voor alle puzzels is er namelijk één oplossing beschikbaar. En zie je die oplossing niet, of begrijp je simpelweg niet wat Kena: Bridge of Spirits van je verwacht omdat je iets over het hoofd ziet, dan is dat ook niet op te lossen met een proefneming. Op heel veel plekken zijn onzichtbare muren of zeer gladde oppervlakten geplaatst. En dat frustreert, want veel van die obstakels zijn vaak laag genoeg om overheen of juist op te springen. Het is de aard van het beestje, maar toch het benoemen waard. Want het spel heeft duidelijk twee soorten omgevingen: grote waarin je vrij kunt rondlopen en de nauwe, afgebakende levels waarin je precies moet doen wat er van je verwacht wordt.
©GMRimport
Fijne flow tot het volgende punt
Die gebieden verrassen nog wel eens met puzzelelementen die je niet ziet aankomen. Zo schiet je pijlen af op bergen stenen die daarna een pad vormen. Dat pad blijft tijdelijk beschikbaar, maar hebben soms een extra element waarmee je de positie aanpast. Zo opent zich een extra pad of bereik je juist hetgeen dat je wilde. De grotere gebieden laten Kena: Bridge of Spirits echter schitteren, en niet alleen door de weelderige omgevingen. Tijdens het puzzelen of onderweg naar een volgende puzzel kom je uitdagingen tegen waar je nog niet de juiste vaardigheden voor hebt. Een korte terugreis later opent een aantal nieuwe mogelijkheden, voor bijvoorbeeld verzamelbare objecten.
De open omgevingen bieden kortdurende puzzels, uitdagende gevechten en interesse opwekkende bouwwerken, die je heel intuïtief de wereld laten verkennen. Wanneer je eenmaal in de fijne flow van Kena: Bridge of Spirits terechtkomt, is het lastig de game weg te leggen. De behoefte om toch nog even een paar dingen te doen voordat je de controller neerlegt is constant sterk aanwezig en dat is compleet te danken aan de schoonheid en het benaderbare design van de wereld. Anders dan bij de afgebakende gebieden, krijg je hier wel het idee zelf oplossingen aan te kunnen dragen voor een probleem, maar dat komt deels omdat je op dat punt al bekend bent met de zojuist geïntroduceerde gameplay.
Vanaf het eerste moment dat je kennismaakt met de wereld van Kena: Bridge of Spirits, weet je dat je met iets bijzonders te maken hebt.
-
Niet origineel
Kena: Bridge of Spirits is geen originele game; het spel zit vol met elementen die we vooral kennen uit genregenoten ten tijde van van de PlayStation 2 en GameCube, maar dat is inmiddels twintig jaar geleden. Denk dan aan het eerdergenoemde Starfox Adventures of de Ratchet and Clank-serie. Het neemt niet weg dat dit spel al die mogelijkheden in een zeer fraaie verpakking presenteert, waardoor de kracht van de oude titels behouden blijft. De keerzijde is dat het spel op sommige momenten frustreert met gedateerde gameplay, wat een schaduw op de ervaring werpt. Maar omdat dit genre weinig aandacht krijgt op grote schaal, voelt de game daardoor juist verfrissend aan. Dit tien uur durende avontuur heeft diepgang, variatie en uitdaging en dat maakt hem het spelen waard.
Kena: Bridge of Spirits is nu verkrijgbaar voor PlayStation 5, PlayStation 4 en pc. Voor deze recensie is de PS5-versie gespeeld
