Een goede uitbreiding bestaat doorgaans uit het beste van de hoofdgame, mét een kleine twist. Ook de uitbreiding op Horizon Forbidden West is volgens dat beproefde recept gemaakt. Gebouwd op de schouders van een reus, maar voorzien van nieuwe locaties, missies, vijanden en wapens, heeft Burning Shores op papier alles aan boord om weer een uur of tien te boeien.

Burning Shores speelt zich direct na het einde van Forbidden West af. Je moet het hoofdverhaal dus ook eerst uitgespeeld hebben, voordat je aan de uitbreiding kunt beginnen. Ben je eenmaal zover, dan kun je een belletje verwachten van Sylens, een van de laatste rollen van de recent overleden Lance Reddick. Op zijn advies reist Aloy af naar de ‘brandende kust’ van Californië.  

Oplopende temperaturen

Het gebied rondom wat nu Los Angeles heet, is in de wereld van Horizon haast onherkenbaar veranderd door eeuwen aan aardverschuivingen en vulkanische activiteit. Te midden van ruïnes en lavastromen broeit een nieuw kwaad. Het is uiteraard weer aan Aloy om dat met wortel en tak uit te roeien.

Eenmaal daar aangekomen, broeit er echter ook nog iets heel anders. Aloy ontmoet al snel Seyka, een gestrande Quen. Ze hebben het gemeenschappelijke doel om vermiste stamgenoten van Seyka terug te vinden, maar het duurt niet lang voor er meer tussen de twee ontstaat. Het is leuk om eens een andere kant van de zo stoïcijnse, heldhaftige Aloy te zien, maar het is de vraag of deze uitbreiding daar de beste plek voor is. 

Gehaast

Aloy en Seyka hebben namelijk best wat tijd nodig om te ontdooien, maar zoveel tijd is er niet in deze uitbreiding. Bijna alle missies zijn daarom onderdeel van één doorlopend verhaal om de twee dames maar zoveel mogelijk schermtijd te gunnen, maar zelfs dan voelt hun verhaalboog gehaast aan. Een specifiek bezoek aan een vergaan pretpark voelt bovendien aan als een pagina die rechtstreeks uit het script van The Last of Us: Part 2 komt. Maar dan met dialogen die nog weleens worden afgekapt of worden verstoord doordat Seyka per ongeluk ergens achterblijft. Horizon is wat enscenering betreft nou eenmaal geen The Last of Us.

Horizon is wél weer goed in hele andere dingen, zoals de gevechten met gigantische robots. Maar ook dat wordt een beetje naar de achtergrond gedrukt in Burning Shores. Er zijn nauwelijks nieuwe vijanden en daardoor ook nauwelijks uitdagende confrontaties. Het is alsof de game zijn kruit bewaart voor het eindgevecht, dat dan weer zo bombastisch is dat je bij vlagen alleen maar kan ontwijken en hopen op een goede uitkomst.

Dit laatste gevecht is ook het enige moment dat een beetje verantwoordt waarom Burning Shores alleen op PlayStation 5 verschijnt, en niet net als de hoofdgame ook op PS4. Wie door die exclusiviteit een soort next-gen Horizon verwacht, zal teleurgesteld zijn.

Less is niet altijd more

Andere activiteiten zijn letterlijk op een hand te tellen. Het is niet erg dat er gesnoeid is in de overdaad aan generieke icoontjes op de map. Metal Flowers en Firegleam kunnen we bijvoorbeeld missen als kiespijn. Maar er komt ook niets voor in de plaats. Er is daarom bijna geen enkele reden om het landschap te verkennen.

Sterker nog, zelf de boel verkennen wordt actief tegengewerkt doordat bepaalde regio’s ontoegankelijk zijn gemaakt totdat je ze bezoekt voor een verhaalmissie. Burning Shores is daardoor haast een lineair avontuur geworden. Het is een enorm contrast met Forbidden West, waar hoofd- en zijmissies juist heerlijk in balans waren en je veel vrijheid genoot.

Weinig schokkends

Zodoende ga je in vogelvlucht door de beschikbare missies heen en heb je na een uur of twaalf al het onderste uit de kan geschraapt. Burning Shores is niet slecht, want het is gebouwd op het ijzersterke fundament van Forbidden West en profiteert daardoor van een vloeiend vechtsysteem en oogstrelende graphics, zeker als een bergwand onheilspellend verlicht wordt door een kolkende lavastroom. Maar waar The Frozen Wilds nog een soort snelkookpanversie van Horizon Zero Dawn was, met alle ingrediënten in een extra hoge concentratie, voelt Burning Shores uit balans.

Zowel Aloys persoonlijke ontwikkeling als haar ontdekkingen vormen heus een belangrijke opmaat naar Horizon 3, en bovendien is het fijn nog één keer Lance Reddick als Sylens te zien. Voor fans is dat al reden genoeg om af te reizen naar het zuiden. Maar met een omgeving zo interessant als de vulkanische ruïnes van Los Angeles, verwacht je toch wat meer spreekwoordelijke aardverschuivingen. 

Horizon Forbidden West: Burning Shores is nu verkrijgbaar voor PlayStation 5

Takahisa Taura, de regisseur van Astral Chain en ontwerper van Nier: Automata, lijkt een nieuwe ontwikkelstudio te hebben opgericht.

Eind vorig jaar bleek al dat diverse prominente ontwikkelaars van PlatinumGames de naam van de ontwikkelaar uit hun biografieën op social media hadden gehaald. Taura was er daar één van.

Inmiddels heeft Taura de naam van zijn werkplek op zijn Facebook-pagina veranderd naar het onbekende 'Eel Game Studio'. Hoewel niet bekend wat dit precies voorstelt, gaat het mogelijk om een nieuwe studio die de ontwikkelaar heeft opgericht. Meer informatie is er op moment van schrijven nog niet, behalve dat in een lijst met Japanse bedrijven wordt gemeld dat het om een nieuw bedrijf gaat (via VGC).

Ondanks dat diverse werknemers bij PlatinumGames lijken te zijn vertrokken - en Bayonetta-bedenker Hideki Kamiya al enige tijd weg is - lijkt de Japanse ontwikkelaar toch door te gaan met het ontwikkelen van games. Gisteren werd immers Ninja Gaiden 4 onthuld, dat de studio samen met Team Ninja ontwikkelt.

Het overgrote deel van Bioware-werknemers die betrokken waren bij de ontwikkeling van Dragon Age: The Veilguard, werkt naar het schijnt nog niet aan de nieuwe Mass Effect.

Dat heeft Mark Darrah laten weten. Darrah werkte 23 jaar bij Bioware aan de Dragon Age-reeks en is al enige tijd vertrokken bij het bedrijf, al werd hij wel ingehuurd om mee te werken aan Dragon Age: The Veilguard. Hij heeft dus hoogstwaarschijnlijk goed zicht op hoe Bioware precies in elkaar steekt.

Nu The Veilguard uit is gekomen - en volgens EA tegenviel qua verkoop - hoopten veel fans dat de meeste mensen binnen het bedrijf aan de slag gingen met de nieuwe Mass Effect, maar Darrah laat in onderstaande video weten dat het er in werkelijkheid anders aan toegaat bij de studio.

"Mass Effect is nog niet klaar voor een team van 250 tot 300 mensen die er aan werken. In het verleden werkte Bioware met één groot project, zoals Anthem of The Veilguard, en wanneer dat project volledig op snelheid kwam kreeg het alle mogelijke middelen en absorbeerde het alles. Dat gebeurt niet (met Mass Effect 5). Dat zie je ook op de socialmediaprofielen van werknemers. Sommige mensen die aan The Veilguard werkten stappen nu over naar Mass Effect, maar andere verhuizen naar andere delen binnen de EA-organisatie omdat Mass Effect er nog niet klaar voor is."

De ontwikkeling van de nieuwe Mass Effect is al een tijd aan de gang, maar het is aannemelijk dat de ontwikkeling dus nog niet dusdanig vergevorderd is dat een groot team er aan werkt. Dat Bioware zich tegenwoordig echter vooral op één game tegelijkertijd richt, is volgens Darrah vooral een voorbeeld. "Dat betekent dat Bioware alle aandacht op een enkel project kan richten met één doel: de best mogelijke Mass Effect maken."

Veel details over de nieuwe Mass Effect zijn er nog niet - er is zelfs nog geen officiële naam bekend. Eind 2023 werd er wel een korte teaser uitgebracht, waarin een personage is te zien met een outfit met het N7-logo erop. Het jaar daarvoor werd er ook al een teaser getoond met daarin een Mass Relay onder constructie. Er gaan daarnaast geruchten dat Commander Shepard uit de oorspronkelijke trilogie terugkeert. Verder is duidelijk dat een aantal mensen die aan de originele trilogie heeft gewerkt, ook meehelpt aan de nieuwe game.