Kazunori Yamauchi, de geestelijk vader van Gran Turismo, noemt de auto “één van de beste gadgets die de mensheid in de twintigste eeuw gemaakt heeft”. Zou dat verklaren waarom het zevende ‘volwaardige’ deel in de reeks bij vlagen ook voelt alsof het destijds gemaakt is? Gelukkig geldt dat bepaald niet voor alle facetten van Gran Turismo 7.

In de afgelopen 25 jaar heeft Yamauchi ongelofelijke dingen gepresteerd. Met de eerste paar Gran Turismo’s maakte hij van gamers autoliefhebbers. Vervolgens liet hij met de racetalentenjacht GT Academy de besten bovendrijven in competities richting échte raceauto’s. En daarna daagde de Japanner alle bekende automerken uit om compleet nieuwe, futuristische modellen te ontwerpen voor zijn racegames. Nú wil hij iedereen - zowel verstokte fans als een complete nieuwe generatie - op het hart drukken waar ‘GT’ ook alweer voor staat: pure autopassie.

Daarom is het eigenlijk des te vreemder dat Gran Turismo 7 vrij nadrukkelijk begint met het curieuze nieuwe speltype Music Rally. Dat is effectief een opgeleukte checkpointrace waarin je op de maat van (te) luide achtergrondmuziek zo ver mogelijk moet zien te komen voor het nummer is afgelopen. En dan ook nog in behoorlijk klassieke, verre van vlotte modellen. Verwacht Yamauchi anno 2022 daarmee écht zowel oudgedienden als nieuwkomers te enthousiasmeren voor zijn favoriete gadget?

©GMRimport

Virtuele autopoets

Gelukkig is één van Gran Turismo’s sterkste USP’s volledig intact en zelfs sterker dan ooit tevoren: de graphics. Los van een enorme lading virtuele autopoets, die resulteert in schitteringen die je tijdens het rijden soms bijna letterlijk verblinden, hebben virtuele auto’s er nog nooit zo prachtig uitgezien als in deze game. Elke van de pakweg vierhonderd modellen ziet er hyperrealistisch uit, van de verlichtingsunits tot aan de stiksels in de bekleding van het dashboard. 

Op PlayStation 5 is het mogelijk om ray-tracing in te schakelen. Dat is alleen merkbaar in bijvoorbeeld replays of de fotografiestand, maar heeft wel een krachtig effect op de manier waarop schaduwen en reflecties in beeld worden gebracht. De (reguliere) performance-stand zorgt daarentegen in alle situaties voor een vrij consistente beeldverversing van zestig frames per seconde. Het zijn echter de 4k-resolutie en de prachtige HDR-weergave die nog het meest bijdragen aan de adembenemende beelden. Op PlayStation 4 komt de game op zich nog redelijk mee, al mist die uitvoering zonder meer de scherpte van de PS5-versie. Inhoudelijk zijn de versies wel vrijwel identiek.

©GMRimport

De enige relatieve omissie in Gran Turismo 7 is het gebrek aan een overtuigend schademodel, een aloud pijnpunt van de hele franchise. Maar dat vergeet je wanneer het tijdens een race langzaamaan donker wordt en de auto’s op enig moment hun lichten ontsteken, en daarmee sponsorborden langs de baan even doen oplichten. Of wanneer een race begint in de stromende regen, met plassen her en der op het parkoers, en de baan gaandeweg opdroogt. Ietwat jammer is dat dit soort wisselingen van weersomstandigheden niet willekeurig danwel door de speler aan te passen zijn (zoals in Project CARS). De zeer goed merkbare invloed van vochtig asfalt op de besturing van je auto maakt echter een hoop goed.

Daarover gesproken: je voelt in elke situatie nog meer dan voorheen wanneer de wielen doorslippen. Dat gaat (mede afhankelijk van de hoeveelheid vermogen van je auto en het wegdek) ook nog eens iets geleidelijker - zonder dat je auto teveel de neiging heeft om te gaan dweilen, zoals in Forza Motorsport nog wel eens gebeurt. Daarmee zet Gran Turismo 7 een nieuwe standaard voor rijgedrag in racegames. In elk geval wat betreft spelcomputers, want de rijeigenschappen in pc-simulaties zoals rFactor 2 en iRacing blijven wat dat betreft van een andere categorie. 

Desalniettemin onderscheidt GT7 zich door toepassing van de DualSense-controller, dankzij de sterke haptische feedback van de trekkers en de controllertrilling ter ondersteuning van de visuele feedback. Wil je echter nóg nauwkeuriger - en met nog meer rijplezier - je auto’s over circuits jagen, dan heb je nog altijd een racestuurtje nodig. In beide gevallen zijn er gelukkig nog voldoende hulpmiddelen om minder bekwame stuurlui te assisteren.

©GMRimport

Circuitonwaardige auto’s

Toch knelt de schoen de eerste uren dat je deze game speelt geregeld. Traditiegetrouw begin je het spel met bijna tergend langzame, in dit geval zelfs circuitonwaardige auto’s. Dat verandert al gauw naar instap-sportauto’s, maar daarmee laat GT7 je juist weer wat te vrij, waardoor niets je in de weg staat om met een te snelle machine de zeges aan elkaar te rijgen. Bovendien moet je werkelijk alles in deze game vrijspelen - van circuits tot de splitscreen multiplayer, maar ook mogelijkheden om je auto’s zowel qua onderdelen en prestaties als uiterlijk vertoon naar smaak aan te passen. Dat voelt anno 2022 als betuttelend, bijna knullig gamedesign.

Tegelijkertijd is Kazunori Yamauchi’s gedachte daarachter wel charmant. Centraal in je campagne van auto’s bemachtigen en races winnen staat het Gran Turismo Café, waarin de historie en boeiende details over iconische modellen uit de doeken worden gedaan. Het is een elegante oplossing om een verhaal te vertellen dat daadwerkelijk past bij zo’n racegame. Dat markeert ook een elementair verschil met eerdere delen in de reeks: hier ligt veel meer nadruk op het verzamelen van plukjes auto’s, waardoor je minder gauw een sterke band met één of enkele auto‘s ontwikkeld. Je kunt je echter afvragen of deze hevig sturende manier wel de beste wijze is om gamers te enthousiasmeren voor de rijke geschiedenis van de autowereld. Daarnaast keren ook de verplichte racecursussen en optionele missies terug, nota bene begeleid door semibekende Gran Turismo-coureurs, die onderhoudend genoeg en niet té uitdagend zijn om je goed mee te vermaken.

©GMRimport

Meer auto’s, minder Sport

In nadrukkelijke tegenstelling tot voorganger Gran Turismo Sport is Gran Turismo 7 veel meer gericht op de eenzame speler. De mogelijkheid om überhaupt online tegen anderen te kunnen racen (afgezien van een halfbakken online ‘ontmoetingsplek’ waarin je met anderen vrij rondjes kunt draaien) moet ontgrendeld worden door heel wat uren te spelen. En over het competitieve speltype Sport heeft Polyphony tot nu toe vrijwel geen woord gezegd. Tijdens de reviewperiode was deze modus zelfs niet eens beschikbaar.

Ervaren spelers zal ook opvallen dat de game eigenlijk nauwelijks volledige nieuwe circuits bevat, al is de terugkeer van onder meer Daytona International Speedway en ook de fictieve High Speed Ring, Trial Mountain Circuit en Deep Forest Raceway wel zeer welkom. Ook het aantal auto’s dat we niet eerder in Gran Turismo-games hebben gezien is betrekkelijk beperkt. Toch voelt deze game wel degelijk als veel meer dan een opgeleukte en opgepoetste port van Gran Turismo Sport. Wel jammer: de meest bijzondere, exclusieve auto’s zijn nog altijd écht exclusief, want zo goed als onbetaalbaar. Je kunt ze dus alleen veroorloven door urenlang te blijven spelen óf uit te wijken naar het betalen van echt geld voor in-game valuta.

©GMRimport

Toch mogen we in onze handen knijpen met Gran Turismo 7. Het is, eigenlijk naar oud goed gebruik, weer meer een autogame geworden dan een echte racegame, ook getuige de nadruk op een campagne voor één speler. Yamauchi’s verwoede poging om je onderweg bij te brengen wat voor moois de autowereld te bieden heeft, valt te prijzen. Maar uiteindelijk zijn het vooral de prachtige beelden én het next-level rijgedrag die Gran Turismo 7 tot één van de beste racegames van dit moment maken.

Gran Turismo 7 is vanaf 4 maart verkrijgbaar op PlayStation 5 en PlayStation 4. Voor deze review is de game getest op beide consoles.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."