Sinds de eerste Assassin’s Creed zijn we ruim zestien jaar en bijna evenveel hoofddelen in de serie verder. Een game zoals het eerste deel hebben we desondanks nooit meer gezien. De vervolgen werden alsmaar grootser en grootser, en draaiden steeds minder om het spelen van een sluipmoordenaar. Assassin’s Creed Mirage grijpt terug naar de basis van de serie, maar nostalgie blijkt soms een slechte raadgever.

Assassin’s Creed Mirage speelt zich af in Bagdad, aan het einde van de negende eeuw. De hoofdrol is dit keer voor een oude bekende: Basim. Als we hem ontmoeten in Assassin’s Creed Valhalla, is hij al een doorgewinterde sluipmoordenaar met bovendien een dubbele agenda. In Mirage is hij nog een jonge straatrat, die met wat kruimelwerk zijn dagen slijt tot er uiteraard iets gebeurt waardoor hij plotseling toetreedt tot de Hidden Ones. Het lijkt een abc’tje.

Warrige intro voor een bekend fundament

Toch presteert Ubisoft het om de meest warrige intro ooit in de serie te maken. In de eerste paar uur wordt er gesmeten met namen en locaties, en springt de game van de hak op de tak. Vooral de ongemakkelijke ‘coming-of-age’-montage slaat de plank faliekant mis omdat er in de rest van de spelwereld nog geen dag verstreken lijkt te zijn.

Als de game dan eindelijk echt van start gaat, is Assassin’s Creed Mirage als gesneden koek. De game is gebouwd op hetzelfde fundament als Valhalla, Odyssey en Origins, maar dan zonder een heleboel ballast. Dus wél dezelfde besturing en menu’s, maar geen honderdduizend verschillende wapens, skills en vraagtekens op een intimiderend grote landkaart. Dat is zowel een zegen als een vloek.

Detectives en sluipmoordenaars

Zonder bijlen, baarddrachten en boottochten draait Assassin’s Creed weer om sluipmoordenaartje spelen. Het uitroeien van leden van The Order zat natuurlijk nog wel in de recentere delen, maar was eigenlijk meer bijzaak geworden. Hier wordt dat systeem uitvergroot. Ieder doelwit moet je eerst opsporen en ontmaskeren, voordat je kunt toeslaan.

Dat detectivewerk heeft in Mirage meer vlees op de botten dan in de vorige games, al hoef je nog steeds geen Sherlock Holmes te heten om een zaak op te lossen. Het daadwerkelijke omleggen van je doelwit is een soort Hitman light. Er zijn altijd wel een paar verschillende aanvliegroutes om te verkennen, maar uiteindelijk kennen ze allemaal dezelfde afloop.

Bagdad in sneltreinvaart

Assassin’s Creed Mirage houdt daardoor de vaart erin, maar veel moorden voelen door het relatief hoge tempo ook nogal inwisselbaar. Je raast van doelwit naar doelwit, zonder ergens ooit echt bij stil te staan. Een wat langer avontuur in een grote bazaar springt er in positieve zin uit en haalt het beste uit Mirage naar boven. De missie bouwt zorgvuldig op naar het uitschakelen van je doelwit, en speelt zich ook nog eens af op een van de meest authentieke locaties in het spel af.

De kleurrijke specerijen en tapijten in de kraampjes knallen van het verder zandbruine scherm, terwijl chromatische aberratie het geheel een warme, haast dromerige uitstraling geeft. Hoewel de kleurschifting soms wel erg agressief is en we graag de optie hadden gehad om dat te verminderen of uit te schakelen, valt niet te ontkennen dat Bagdad enorm sfeervol is. Framedrops op de drukkere locaties zijn daardoor ook wat makkelijker voor lief te nemen.

Andere missies voelden in vergelijking meer aan als routine, zoals het neersteken van een willekeurige soldaat in de straten van Bagdad. De game had nog wel wat vaker tactisch gas terug mogen nemen, om zo de sfeervolle locaties en de daadwerkelijke sluipmoorden echt voor het voetlicht te brengen.

De geschiedenis herhaalt zich

Het helpt ook niet dat de doelwitten in kwestie ongelooflijk inwisselbaar zijn. Vanaf het begin van de game wordt er heel hard in hun richting gewezen en geroepen ‘dit zijn de badguys, die moeten dood!’, en niemand die er een kritische noot bij plaatst. Als speler moet je die motivatie ook maar uit voorgaande games halen. Het bestaan van de Isu/Those Who Came Before wordt gereduceerd tot een onbenullig gegeven waar niemand echt van opkijkt, en met Basims dubbele agenda uit Valhalla wordt ook al niks gedaan. Het acteertalent van onder andere Shohreh Aghdashloo wordt met zo’n flinterdun verhaal ernstig onderbenut.

Het is een kunst om een goede prequel te maken, daar het eindpunt al vaststaat. Mirage slaat op dat vlak de plank behoorlijk mis en voegt bovenal helemaal niks toe aan het al bestaande canon van Assassin’s Creed. Mirage voegt wél iets toe aan je algemene ontwikkeling: de beknopte geschiedenislessen over bepaalde gebouwen, de stad en de plaatselijke culturen zijn eindelijk weer integraal onderdeel van het spel.

Misschien had Ubisoft zelf ook iets meer naar de geschiedenis moeten kijken. Assassin’s Creed brak immers pas echt door met het tweede deel. De uitgebreidere, interessantere spelwereld en memorabele personages deden de originele game uit 2007 in ieder opzicht verbleken. Met Assassin’s Creed Mirage keert de serie na zestien jaar inderdaad weer eens terug naar diens oorsprong, maar die oorsprong blijkt achteraf bekeken ook wel wat summier.

Assassin’s Creed Mirage is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X/S en pc. In 2024 komt de game ook naar iPhone 15 Pro.

Er zijn screenshots online verschenen van wat een vroege versie van de Star Wars-strategiegame van Respawn Entertainment en Bit Reactor schijnt te zijn.

De screenshots zijn volgens Mp1st afkomstig uit de online portfolio van een Bit Reactor-werknemer en zouden een versie van de game uit 2023 tonen. De game zou intern 'Bruno' als projectnaam dragen.

De screenshots tonen in ieder geval elementen die schering en inslag zijn binnen het turn-based strategiegenre, zoals een isometrisch camerastandpunt. Te zien is hoe Mandalorians en een droid schuilen voor schietende Stormtroopers. Ook zijn er allerlei items die ingezet kunnen worden via de interface te zien.

In 2022 gaven EA en Respawn al eerste details over drie Star Wars-games die in ontwikkeling waren. Een daarvan is deze tactische game, die nog niet officieel aan de buitenwereld is getoond. De game wordt ontwikkeld door Apex Legends- en Star Wars Jedi-studio Respawn Entertainment in samenwerking met Bit Reactor, bestaande uit voormalige Xcom-ontwikkelaars.

Onlangs werd bekendgemaakt dat de Star Wars-strategiegame op 19 april officieel wordt getoond. De onthulling wordt onderdeel van Star Wars Celebration Japan, dat op 18 april begint. Op 19 april wordt de game live op de 'Galaxy Stage' uit de doeken gedaan.

Uitgever Take-Two Interactive meent dat het gebrek aan nieuws rondom Grand Theft Auto 6 "enorme verwachtingen" creëert, en dat het beter is om dichter bij release meer informatie te delen.

De eerste en tot nu toe enige trailer van Grand Theft Auto 6 verscheen eind 2023. Sindsdien is het stil rondom de game. Take-Two heeft alleen meermaals aangegeven dat de game in het najaar van 2025 verschijnt.

In een interview met Bloomberg meldt Take-Two-CEO Strauss Zelnick nu dat de reden voor zo weinig communicatie rondom de game is dat het "enorme verwachtingen" voor Grand Theft Auto 6 creëert. "De verwachtingen voor die game zijn misschien wel de hoogste verwachtingen die ik ooit voor een entertainmentproduct heb gezien. We willen die verwachtingen en het enthousiasme er omheen vasthouden."

Zelnick vergelijkt het met andere bedrijven die soms jaren voordat een game uitkomt er al promotie voor maken. "We zijn er achter gekomen dat het beter is om de marketing relatief vlakbij de release van de game op te voeren, zodat we aan de ene kant enthousiasme creëren, en aan de andere kant ook weer geen onvervulde verwachtingen creëren."

Volgens Zelnick is het feit dat er meer dan twaalf jaar tussen de release Grand Theft Auto 5 en het zesde deel zit, "om onze IP's te laten rusten. Sommige concurrenten brengen heel vaak nieuwe delen uit, soms zelfs jaarlijks. Dat doen wij alleen met onze sportgames." Daarbij zoekt ontwikkelaar Rockstar volgens Zelnick "perfectie in wat ze doen en perfectie is een behoorlijk hoge lat".