Dat ontwikkelaar Fatshark ervaring heeft met het creëeren van hordes vijanden om neer te slaan blijkt wel uit diens voorgaande games Warhammer: Vermintide en het vervolg. Darktide gooit daar een sci-fi-sausje overheen. De duidelijk door Left 4 Dead geïnspireerde game weet de duistere dystopie van de franchise zoals nooit tevoren naar de voorgrond te brengen. De gevechten kunnen in no-time uitgroeien tot een chaotisch bloedbad. Het is tijd om Tertium te bevrijden, Rejects!

Spelers stappen in Darktide in de schoenen van ‘bevrijde’ gevangenen en krijgen de taak opgelegd om in teams van vier Rejects de biljoenenstad Tertium te reinigen van duistere sektes, groteske monsters en corrupte overlopers. Dit doen ze met behulp van een scala aan unieke wapens en klasse-specifieke vaardigheden, met als doel missies nipt te klaren.

Van de regen in de drup 

Darktide heeft veel weg van de Vermintide-games. Alles draait om het verslaan van grote hordes aan vijanden en van punt A naar punt B af te reizen met allerlei obstakels daartussen. Elke missie geeft een opdracht die op het eerste gezicht simpel lijkt: start een smelter op, vermoord een doelwit of steel bijzondere munitie van de vijand. Tussen de Rejects en hun doel zitten natuurlijk honderden verschillende tegenstanders en tientallen wegen, liften en deuren die eerst geopend moeten worden.

Door de zogenaamde ‘AI-director’ is elke missie net anders. Hoewel de map en het doel hetzelfde blijven, kan de computergestuurde director aspecten als bazen, hordes en nodige pick-ups veranderen. Hierdoor kan elke situatie escaleren: als een missie nét te goed gaat, kan de director roet in het eten gooien. Deze dynamische levelopbouw zorgt ervoor dat elk avontuur nieuw aanvoelt en je soms lachend als een boer met kiespijn terug wordt gestuurd naar het menu als drie bazen je schedel in hebben geslagen. 

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Na een korte introductie waarin spelers hun personage aanmaken en voorzien van een achtergrondverhaal en klasse, worden spelers een deel van de ‘ongediertebestrijding’ van Tetrium, in dienst van een Inquisitor. Dat is een soort van geheime politie. Vanuit een hub-wereld genaamd de Mourningstar gaan spelers op missie met andere Rejects. 

Een duistere atmosfeer

De Mourningstar en alle andere verschillende locaties in Darktide geven een donker, maar prachtig beeld van het Warhammer 40,000-universum. Tijdens bijna elke missie is het mogelijk om ver buiten de speelruimte te kijken en kilometers aan verlaten gebouwen, industrieterreinen en treinwegen te zien. In veel levels is er geen hemel te zien, maar een metalen plafond van de stad Tertrium. Darktide’s graphics maken elk level een lust voor het oog, van sloppenwijken aan de oppervlakte tot een verhitte fabriek waar normaliter tanks elke minuut van de lopende band af rollen.

Deze indrukkende graphics laten tegelijk ook het grootste minpunt zien van Darktide: de technische prestaties. Zelfs met een moderne pc is het een uitdaging om de game stabiel te laten lopen. Technieken als Nvidia’s DLSS zijn bijna noodzakelijk om 60 fps te behalen zonder gigantische uitschieters. Daarnaast kampte Darktide tijdens onze reviewperiode ook met serverproblemen. Bij bijna de helft van alle missies verliezen een of meerdere spelers hun connectie met de server, wat vaak alleen opgelost kan worden door de game compleet af te sluiten en opnieuw op te starten. Het is dan wel mogelijk om weer snel in dezelfde sessie te komen, maar deze instabiliteit en de soms minutenlange laadtijden zorgen ervoor dat Darktide behoorlijk frustrerend kan zijn. 

©GMRimport

Naast de soms veeleisende graphics heeft Darktide nog een andere atmosferische uitblinker: de muziek. Veel Warhammer-games maken gebruik van bombastische, orkestrale muziek om de schaal van het universum en de gevechten te onderstrepen. Darktide heeft dit ook; de kerkorgels en koren zijn vaak aan de voorgrond te vinden. Maar de soundtrack brengt ook elektronische aspecten met zich mee die de adrenaline harder laat pompen tijdens een spannende hinderlaag. 

Reinig het dek

Darktide wordt gekenmerkt door chaotische hybride-combat. Spelers beschikken over een mêleewapen en een projectielwapen waas steeds tussen gewisseld moet worden. Doordat er vijanden zijn die op je af rennen en vijanden die vanaf een afstand de Rejects om proberen te leggen, zoek je al snel de balans tussen een lasergeweer en een soort kettingzaagzwaard. Op deze manier zorgt Darktide er op een natuurlijke manier voor dat spelers zich niet alleen richten opéén tak van sport.

Zo voelt het haast als een dans om meteen na het neerschieten van een groep soldaten te wisselen naar een zwaard. Deze gooi je dan weer langs de koppen van zombies om bijna letterlijk schoon schip te maken. Dit is qua gameplay het grootste verschil met de Vermintide-games: door de fantasiesetting van laatstgenoemde games lag de focus erg op mêlee-gevechten, terwijl de sci-fi-setting van Darktide meer ruimte geeft voor geweren en granaten. Deze balans zorgt ervoor dat gevechten dynamischer en leuker zijn.

Naast de vele wapens moet elke speler aan het begin een klasse kiezen die de speelstijl voor het personage zo goed als dicteert dankzij de unieke vaardigheden. Zo heeft de Veteran Sharpshooter toegang tot meer munitie en heeft hij skills die focussen op het snel neerhalen van bijzondere vijanden. De Ogryn Skullbreaker daarentegen heeft als enige klasse toegang tot zware wapens en de mogelijkheid om hele hordes te tackelen. Er is niks beters dan met een team van gemixte klassen hele hordes aan vijanden in secondes te verslaan.

©GMRimport

De echte sterren van de show in Darktide zijn niet de spelersklassen of de hordes aan zombies en soldaten, maar de speciale vijanden. Deze specialisten en monsters zijn verspreid te vinden in elk level dankzij de AI-director. Ze kunnen zich in hordes mengen of juist tussen de grote gevechten langskomen met hun eigen unieke wapens. Zo is er bijvoorbeeld de vaak irritante Scab Sniper die vanaf een grote afstand de helft van iemands HP kan wegvagen. Een andere uitblinker van de speciale vijanden is de Daemonhost. De Daemonhost is vergelijkbaar met de Witch uit Left 4 Dead: een moeilijke minibaas die alleen aanvalt als een speler wordt opgemerkt. Deze speciale vijanden zorgen ervoor dat de game meer is dan louter een mooie horde-shooter; er is daadwerkelijk strategie nodig, wat elke missie aangrijpender maakt.

Lintjes en hoedjes 

Het behalen van deze missies verandert overigens niets aan het plot: er is geen verhaallijn om te volgen en er zijn geen duidelijke consequenties voor de wereld. Om de tijd zijn er filmpjes waarin personages eigenlijk alleen maar vertellen dat je beter moet worden. De enige vorm van vooruitgang is te zien in de spelerspersonages zelf. Het verzamelen van xp en het levelen van personages brengt nieuwe wapens, vaardigheden en de mogelijkheid om missies op hogere moeilijkheidsgraden te spelen met zich mee.

Ook zijn er verschillende uitdagingen te volbrengen, genaamd ‘Penances’, om cosmetica vrij te spelen voor je account en klassen. Hierdoor verandert een Veteran Sharpshooter gekleed in een gevangenisoutfit naar een volwaardige soldaat met pantsercamouflage. Ook zijn er cosmetica te koop in de in-game winkel, waar spelers echt geld kunnen spenderen om hun personages nieuwe kleding te geven. Dit zorgt er voor dat het gevoel van vooruitgang ontbreekt zodra je klaar bent met levelen. Het neemt gelukkig niets weg van de geweldig uitgewerkte combat en de Warhammer-waardig drukkende atmosfeer.

Warhammer 40,000: Darktide is nu beschikbaar op Steam en Game Pass voor pc. Binnenkort komt de game ook naar Xbox Series X en S – die releasedatum is op moment van schrijven nog niet bekend.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."