In de trailers van The Gunk zagen we hoe hoofdpersoon Rani met een stofzuigerhandschoen allerlei smerige blubber opruimde op een buitenaardse planeet. Dat zag er heerlijk zen en vermakelijk uit. Nu is de game uit en zijn we vooral smerige blubber aan het opruimen op een buitenaardse planeet, en is het ineens toch niet zo heel vermakelijk.

Het is een vreemd gegeven dat we met het eindproduct precies krijgen waar de trailer ons zo enthousiast voor maakte, maar dat we toch niet echt tevreden zijn. Begrijp ons niet verkeerd: het opzuigen van al die smurrie geeft best een ontspannen gevoel, maar we hadden gehoopt dat The Gunk meer om het lijf zou hebben.

©GMRimport

Verkenningstocht

Jij bestuurt Rani, die samen met haar partner Becks en hun weinig spraakzame robot landen op een onontdekte planeet. Ze zijn bijna blut en zoeken naar iets waardevols dat ze kunnen verkopen, of op zijn minst kunnen ruilen voor brandstof. Met een bijna lege tank kom je niet zo ver in het universum.

Op haar zoektocht stuit Rani op de titulaire Gunk, een soort parasitair gelei dat het leven op de planeet opslurpt. Zodra Rani de smurrie heeft opgeruimd met haar stofzuigende handschoen, keren de planten in één keer terug in het gebied in een explosie van kleur.

Het ziet er prachtig uit om al dat groen tevoorschijn te toveren en dat maakt The Gunk een lust voor het oog. Het verkennen van de planeet is sowieso een van de sterkste punten van de game, al blijft het allemaal wel erg lineair.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Gun(k)-factor

Een ander hoogtepunt is het constante geklets tussen de personages. Becks blijft liever bij het schip terwijl Rani op ontdekkingsreis gaat, maar ze blijven via de radio wel in contact met elkaar. De dialogen zijn uitstekend geschreven, waardoor de relatie tussen de twee heel echt aanvoelt. De avonturiers kennen elkaar al jaren en dat krijg je ook duidelijk mee.

Het is daarom extra vreemd dat het verhaal een plotselinge ruzie tussen de twee introduceert. Zonder veel te spoilen, is het een onenigheid die totaal uit de lucht komt vallen en niet erg logisch lijkt. Als ze even vijf minuten met elkaar zouden praten, zouden ze er samen uit kunnen komen. Het voelt als een geforceerde zet van de ontwikkelaars om iets van spanning in het verhaal te introduceren.

Ook vreemd is dat The Gunk de relatie tussen Rani en Becks niet expliciet wil duiden. Het voelt in alles als een romantische relatie. Becks is duidelijk emotioneel als Rani gevaar loopt, ze noemen elkaar ‘partner’ en het beste dat hen ooit is overkomen, maar echt ‘liefde’ wil The Gunk het niet noemen. Het lijkt alsof de ontwikkelaars wel een lesbische relatie wilden maken, maar dat niet als zodanig durfden te benoemen.

©GMRimport

Sowieso laat de rest van het verhaal ook wat steken vallen. Als je een game maakt waarin je vooral rondloopt en geklets aanhoort, moet het verhaal je wel gelijk pakken. Helaas schiet The Gunk niet echt op in de eerste helft van zijn toch al korte speeltijd van vier uur. Als het verhaal dan eenmaal goed op gang komt, is het eigenlijk wat te laat en verloopt het ook redelijk voorspelbaar.

Hersenloos

Daar zou The Gunk het wel van moeten hebben, want de combat en puzzels hebben eigenlijk weinig om het lijf. Af en toe vecht je tegen kleine Gunk-monsters die je opzuigt en weer wegschiet. Soms komt er een groter wezen voorbij, maar echt tactisch of moeilijk wordt het nooit. De zwakke plekken zijn zeer herkenbaar en het is vrijwel direct duidelijk wat de bedoeling is.

Ook de puzzels vragen niet al teveel van je brein. Ze komen eigenlijk niet veel verder dan ‘haal de hendel over’ of ‘zoek een sleutel om verder te gaan’.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Het verkennen van de prachtige wereld is heerlijk en het is een genot om naar de gesprekken tussen de hoofdpersonen te luisteren, maar uiteindelijk heeft The Gunk te weinig om het lijf om echt tot grote hoogtes te stijgen. Tenzij je echt héél erg van stofzuigen houdt.

The Gunk is verkrijgbaar op pc, Xbox Series X en S en Xbox One. Ook staat de game op Game Pass.

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.