Ik hou er meestal niet zo van als mensen over een pas verschenen game zeggen: "Dat was een goed spel, ik kan niet wachten op de volgende!" Ik krijg dan altijd medelijden met die ontwikkelaars die net een paar jaar van hun leven hebben gegeven om iets te maken wat wij in een weekend uitspelen, om vervolgens direct te vragen wanneer er meer komt.

Bij Star Wars Jedi: Fallen Order sloot ik me echter bij hoge uitzondering aan bij deze kreet. Het uit 2019 afkomstige spel was overduidelijk een goede game waar een nog geweldigere game in schuilging. Een vervolg zou al die problemen kunnen oplossen, met nog strakkere combat, een beter navigeerbare kaart, een epischer verhaal en minder backtracking. Toch?

Geforceerd

Het korte antwoord is: ja, dat is Survivor inderdaad gelukt. Dit vervolg is op vrijwel alle vlakken beter dan zijn voorganger en lost de belofte van een geweldige Star Wars-game in. Het verhaal lijkt aanvankelijk dezelfde formule te volgen als Fallen Order. Als Cal Kestis, een Jedi die de uitroeiing van zijn Orde heeft overleefd, jaag je weer op een of ander vaag omschreven Jedi-geheim. Je mag het gerust een MacGuffin noemen, al zal ik er verder niet al te veel over spoilen.

Het overkoepelende verhaal is daarmee niet zo bijster interessant, maar het script is veel strakker en aangrijpender geschreven. Dat zit hem met name in de personages en de relaties die je opbouwt. Aan het begin van de game is Cals vaste team uit elkaar gevallen en volgt iedereen zijn eigen pad. Je voelt hoe zwaar Cals lot op zijn schouders drukt. Hoe hard hij ook tegen het kwaadaardige keizerrijk vecht, het lijkt geen enkel verschil te maken. Hij offert zijn leven op voor een gevecht dat hij alleen maar kan verliezen.

Veel van de oude en nieuwe vrienden die je tijdens dit avontuur van ruim twintig uur ontmoet, vragen Cal of hij zijn lightsaber niet beter gewoon aan de wilgen kan hangen. Waar doe je het eigenlijk nog voor? De reis die je samen met hen doormaakt, en de hoop die Cal duidelijk put uit dit nieuwe Jedi-geheim, is goed voelbaar. Het hoofdverhaal en de uiteindelijke ontknoping zijn soms een beetje raar als je er lang over nadenkt, maar de emotionele dialogen en iconische momenten komen wel heerlijk binnen.

Vooral voor de echte Star Wars-fan is hier een schat aan herkenbare, maar vooral ook nieuwe informatie te vinden. De geschiedenislessen over soms onderbelichte tijdperken uit de geschiedenis van dit fictieve heelal zijn een genot om over je heen te laten spoelen. De kenmerkende looks en geluidjes van Star Wars had ontwikkelaar Respawn Entertainment al goed onder de knie, maar nu is ook alle bijbehorende lore op een boeiende manier meegenomen.

Krachtpatser

Ook het vechtsysteem heeft net die lekkere upgrade gehad die het nodig had. Binnen vijf minuten gebruik je al de Force alsof je nooit anders hebt gedaan en duw je Stormtroopers van richels af. De dans van het ontwijken, pareren en slaan met je lightsaber voelt strakker dan in Fallen Order, met een groter gevoel van controle. Er zijn weinig dingen in het leven die zo lekker voelen dan met de Force een schild van een soldaat af te pakken en die terug in zijn gezicht te Force-gooien.

Toch is het nog steeds zo dat je een aanval niet meer kunt annuleren als je hem eenmaal hebt ingezet, zodat je soms weer het gevoel krijgt dat je een klap te verduren krijgt die je met geen mogelijkheid had kunnen ontwijken. Vijanden die zich buiten je zichtveld bevinden, kunnen zo een goedkope opdoffer uitdelen.

Cal kan dit keer een hoop trucjes met zijn veelzijdige lichtzwaard. Gebruik het als een enkel zwaard, als een dubbelzijdige met een lightsaber aan elk uiteinde, of trek hem uit elkaar om in elke hand een wapen te hebben. In totaal leer je zes van dit soort houdingen, die je speelstijl nogal veranderen. Het dubbelzijdige zwaard kan bijvoorbeeld heel effectief lasers terugkaatsen, maar voor vijanden op afstand kun je ook kiezen om in je ene hand een blaster te houden en zelf wat kogels te schieten. Dit geeft de gevechten een hoop veelzijdigheid en zorgt ervoor dat ieder een eigen aanpak kan verzinnen.

Het is wel een nogal rare designkeuze dat Cal maar twee van die houdingen tegelijk kan gebruiken. Bij de bekende meditatiepunten, waar je kunt uitrusten en skills vrijspeelt, kies je telkens twee van die houdingen. Je kunt er dus niet vrij tussen wisselen, wat narratief nergens op slaat. Hoezo zou Cal vergeten hoe hij moet staan met een geweer in zijn handen? Het maakt het bovendien net iets lastiger om vrij met alle houdingen te experimenteren, terwijl ze nou juist bedoeld zijn om de combat lekker flexibel te maken.

Handvaten

Een andere designkeuze die weer in volle hevigheid terug is, is de enorme hoeveelheid aan cosmetische beloningen die je overal vindt. Het handjevol planeten dat je bezoekt is werkelijk bezaaid met geheimen en puzzels die je naar hartenlust kunt verkennen, maar de beloning is vrijwel altijd een cosmetisch prulletje dat je waarschijnlijk niet zoveel boeit. Joepie, mijn lightsaber heeft een ander handvat! Wat heb je daaraan als je dat toch niet kunt zien?

Leuker is dat je dit keer ook het uiterlijk van je robotvriendje BD-1 kan aanpassen, al deed het wel pijn in mijn hart om zijn iconische look te veranderen. Soms zaten er best leuke opties tussen, maar uiteindelijk bleef ik toch trouw aan zijn bekende snuit. Vreemder is dat Cal baarden voor zichzelf ontdekt in kisten. Hoe werkt zoiets? Je opent een kistje en ineens heb je een sikje? Games hoeven van mij echt niet alles narratief perfect te kunnen verklaren, maar dit rekt de geloofwaardigheid wel erg op.

Eindelijk fast travel

Gelukkig is het verkennen van de semi-open werelden ook zonder beloningen een genot. Het aantal planeten in Survivor is verrassend klein, maar er is wel veel meer te doen. Als je alle zijmissies en andere extraatjes af wilt gaan, kun je de speelduur zomaar verdubbelen. Wat ook enorm helpt, is dat je nu snel tussen je vrijgespeelde meditatiepunten kunt reizen. Je hoeft dus niet oneindig vaak dezelfde paadjes te bewandelen om je verkenningstocht voort te zetten, maar kunt gewoon teleporteren.

Bovendien krijg je een heuse thuisbasis in de vorm van een kroeg, waar je altijd binnen kunt vallen voor een praatje met een van de vele zijpersonages. Het is mooi dat Survivor je zo'n ankerpunt geeft, waardoor je toch een centrale plek hebt gedurende je intergalactische avonturen.

Dat zorgt er alleen wel voor dat het verhaal steeds weer nieuwe redenen moet verzinnen om je weer terug naar dezelfde planeet te sturen. Survivor houdt de metroidvania-achtige opzet van zijn voorganger aan, waarbij je steeds vaardigheden vrijspeelt waarmee je weer nieuwe paden kunt openen. De game wil je alleen steeds weer bij die thuisbasis in de buurt krijgen en laat je daardoor een beetje tussen dezelfde planeten pingpongen. Dat is niet heel kwalijk, maar het haalt je soms wel een beetje uit het verhaal.

The bugs are strong with this one

Erger zijn de vele bugs en technische mankementen die de game plagen. Ik heb veel last gehad van framedrops, vooral in de Performance-modus. Survivor lijkt de 60 frames per seconde gewoon niet stevig vast te kunnen houden. Ook is er veel pop-in, niet alleen in de uitgestrekte werelden, maar ook bijvoorbeeld tijdens tussenfilmpjes. Bij het binnenwandelen van eerder genoemde kroeg zie je vaak dat alles nog snel even ingeladen moet worden. Eén kamer presteerde het om in een volle zes seconden alle textures in te laden.

Andere technische problemen zijn vijanden wiens benen plotseling niet meer bewegen, of die overeind blijven staan als je ze hebt verslagen. Cals haar wordt een gloeiend Super Saiyan-oranje als de zon erop schijnt, de overgang naar cutscenes verloopt vaak schokkerig en deuren blijven soms zo lang gesloten terwijl de content erachter wordt geladen, dat ik meerdere malen dacht dat ze gewoon op slot zaten.

Er is een vroege patch die wat dingen zou moeten verbeteren, maar het lijkt mij te veel om in één patch op te lossen. Het is in ieder geval duidelijk dat deze game echt vlak voor de deadline klaar was, getuige ook het feit dat ik hem zonder HDR moest reviewen omdat dat 'nog niet af was’. Mocht daar nog wat mis zijn met de kleuren, dan heb ik dat dus niet kunnen testen. Hoe dan ook is Survivor, net als zijn voorganger, over een paar maanden waarschijnlijk een stuk beter dan nu.

Het mag de pret niet al te veel drukken: Survivor is een geweldig spel, en zeker een fantastisch Star Wars-spel. Fans van het universum hier ver, ver vandaan gaan hier absoluut van genieten, en ook als je geen fanaat bent is dit gewoon een heel erg vermakelijke game. De gevechten zijn heerlijk, de werelden herbergen allerlei geheimen om te ontdekken en de personages blijven je nog lang bij. De belofte is ingelost: we hoeven niet meer te wachten op een volgend deel. Al zou die natuurlijk wel welkom zijn.

Star Wars Jedi: Survivor is vanaf 28 april verkrijgbaar op PlayStation 5, Xbox Series X en S en pc. Voor deze recensie is de game getest op een PlayStation 5. 

Er zijn gameplaybeelden van een geannuleerde derde game in de klassieke Star Wars Battlefront-franchise online verschenen.

Het gaat om een derde deel in de reeks waarvan begin dit millennium games uitkwamen, en dus niet te verwarren met de Battlefront-shooters die afgelopen decennium uitkwamen.

Free Radical Design - bekend van de Timesplitters-games - werkte aan Star Wars Battlefront 3. De game werd in 2008 uiteindelijk geannuleerd. Het spel had op de Wii, PlayStation 3, Xbox 360 en pc uit moeten komen.

Inmiddels is er dus gameplay te zien van het nooit uitgekomen spel. De beelden zouden daarbij afkomstig zijn van een versie van de game een week voordat deze geannuleerd werd. Het gaat daarbij specifiek om de Wii-versie van het spel.

Er gaat gewerkt worden aan een televisieserie gebaseerd op het eerder dit jaar uitgekomen Pacific Drive.

Variety meldt dat Atomic Monster, het productiebedrijf van Saw-medebedenker James Wan, de rechten op een televisieserie gebaseerd op de game in handen heeft. Hij zal als executive producer meewerken aan de film, al is er nog geen netwerk of streamingdienst bevestigd.

In elk potje van Pacific Drive maken spelers een unieke tocht door een griezelig gebied genaamd de Olympic Exclusion Zone. Belangrijk is dat de auto gedurende speelsessies blijft lopen, omdat er anders erge dingen kunnen gebeuren.

Het is aan de speler om de auto te upgraden en kapotte onderdelen te fixen. Daarvoor moeten spelers soms ook uit de auto stappen en de omgeving afspeuren naar nieuwe onderdelen.

Pacific Drive is verkrijgbaar op Steam, Epic Games Store en PlayStation 5.