De sfeervolle puzzel-platformers Limbo en Inside staan nog altijd in ons geheugen gegrift. De voormalig CEO en oprichter van de ontwikkelaar achter die games heeft de nieuwe studio Jumpship opgericht en waagt zich met debuuttitel Somerville aan een vergelijkbare formule.

Somerville begint met een gezin - bestaande uit vader, moeder, zoon en hond - dat thuiskomt met de auto. Eenmaal met z’n allen voor de televisie in slaap gevallen lijkt er geen vuiltje aan de lucht, maar de rust wordt abrupt verstoord door een ogenschijnlijk buitenaardse aanval. Er storten roodgloeiende stenen op aarde die gepaard gaan met onverklaarbare lichtflitsen- en stralen. De vader raakt buiten bewustzijn.

Wanneer hij wakker wordt, blijkt zijn gezin verdwenen en beschikt hij ineens over een lichtgevende arm waarmee hij licht kan besturen om de roodgloeiende stenen te laten smelten. Het begin laat weinig aan de verbeelding over, maar gaandeweg ontvouwt zich een mysterie dat de fantasie prikkelt. Er wordt verder namelijk niets uitgelegd over het verhaal. Spelers kunnen dat gedeeltelijk zelf uitvogelen en er zo achter komen welke rol ze spelen binnen de gebeurtenissen. Dat resulteert in een climax die wellicht meer vragen oproept dan beantwoordt. 

Houdt je handje vast

Waar het verhaal de speler nauwelijks sturing geeft, wordt er op gameplaygebied juist teveel gestuurd. De puzzels roepen namelijk nauwelijks vragen op. De oplossingen zijn vrij eenvoudig te vinden en de voorwerpen waarmee je interactie kunt hebben zijn telkens geelgekleurd. Daardoor blijft er weinig ruimte over om te experimenteren. Probeersels met voorwerpen die niet geel zijn leveren alleen af en toe een geinige interactie op. De vrijheid is daarmee erg beperkt en dat vormt een schril contrast met het verhaal. 

©GMRimport

Ook qua variatie laat Somerville wat te wensen over. Nagenoeg alle puzzels zijn op hetzelfde principe gestoeld. De neergestorte stenen kunnen met een druk op de linker trigger zacht gemaakt worden en met de rechter trigger maak je ze weer hard. Dat principe wordt eindeloos herhaald. Verder zijn er segmenten waar je uit het zicht van vijanden moet blijven, alsmede korte vluchtsequenties. In dit korte avontuur van drie tot zes uur is dat geen enorm probleem, maar een paar extra mechanieken hadden het geheel interessanter kunnen maken.

Je komt enkel vast te zitten wanneer je details mist. Zo zagen wij een lichtknopje over het hoofd, waardoor een puzzel niet opgelost kon worden. Ook ga je regelmatig dood bij de vluchtsequenties die vooral op trial-and-error zijn gebaseerd. Als je op zoek bent naar een (eerlijke) uitdaging, dan ben je bij Somerville aan het verkeerde adres.  

Sfeervol

De sfeer van de game maakt gelukkig een hoop goed en dat is waarom we Somerville toch kunnen aanraden. Je verkent niet enkel het stadje Somerville, maar ook nabijgelegen weilanden, de riolering en een tentenkamp. Alle omgevingen stralen daarbij dood en verderf uit. Ingestorte bruggen, stilstaande auto’s en verlaten straten tekenen een wereld die is getroffen door het ergst denkbare kwaad. Jumpship heeft goed door hoe je een sfeervolle spelwereld neerzet. Daarbij worden spelers niet overduidelijk gewezen op de talloze details, maar is het aan henzelf om deze op natuurlijke wijze te ontdekken.

Ook de audio draagt enorm bij aan de sfeer. De subtiele geluiden van regen en het gedonder van bliksem in de verte zijn daar goede voorbeelden van. Maar ook de vader die in huilen uitbarst of kreunend ten onder gaat maakt indruk. Somerville is ondanks het gebrek aan dialoog verrassend goed in het overbrengen van emotie. Emotionele scènes worden begeleid door pianoklanken, waardoor ze harder binnenkomen. Het narratief is wellicht ongrijpbaar, maar de uitgebeelde emoties zijn voor iedereen herkenbaar. Iedereen begrijpt het belang van familie en Somerville laat je daarmee niet onberoerd. Verwacht niet het emotionele niveau van een The Last of Us, maar de game laat je met geen mogelijkheid volledig koud.

©GMRimport

Immersie

Enkele kleine oneffenheden vormen soms een smet op geheel. Soms zakken je voeten door de vloer of beklim je een object dat er helemaal niet staat, waardoor je kort in de lucht zweeft. Soms wil de besturing ook niet helemaal meehelpen. Geregeld blijf je achter objecten hangen of beland je zelfs op plekken waar je met geen mogelijkheid weg kunt. Het spel opnieuw opstarten is dan de enige oplossing. Dat laatste gebeurt gelukkig zelden. Het blijft voornamelijk bij kleine oneffenheden, waardoor de immersie over het algemeen intact blijft.

Die immersie is de kern van Sommerville. De game laat je verdrinken in een prachtige, sfeervolle wereld waarin een onbegrijpelijk mysterie zicht ontvouwt. Dat klinkt voor spelers van Inside en Limbo ongetwijfeld bekend in de oren. Somerville maakt net zoals die games indruk, maar bereikt helaas niet dezelfde hoogtes.

Somerville is nu beschikbaar op Xbox Series X en S, Xbox One, pc en Xbox Game Pass. Voor deze review is de game op pc gespeeld.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."