Riders Republic is vooral een nieuwe Steep
Als je je ogen samenknijpt en een blik op Riders Republic werpt, zie je wat je verwacht te zien van een openwereldgame van Ubisoft. Je kent het wel: een map met icoontjes, een schreeuwende UI, levels en upgrades. Die reflex is niet onterecht, maar Riders Republic is óók een erg onderhoudende extremesportsgame die het verdient gespeeld te worden.
In de kleurrijke en gedetailleerde spelwereld van Riders Republic is er altijd wel ergens iemand aan het sleutelen aan een nieuw record. De map is weliswaar gigantisch, maar het voelt zelden alsof je alleen bent. Spelers suizen af en aan voorbij op ski’s of crossfietsen en regelmatig vliegen ze in wingsuits boven je door. Je hebt daadwerkelijk het gevoel in een door durfals geannexeerd stukje Noord-Amerika te struinen. Dat heeft wel wat.
©GMRimport
Ubisoft heeft niet erg subtiel verschillende stukjes van bestaand natuurgebieden aan elkaar gelijmd. Sneeuw, heide en woestijn liggen soms op een steenworp afstand van elkaar. Al na honderden meters fietsen in de gortdroge en felrode Canyonlands sta je aan de voet van de spierwitte berg Grand Teton, klaar voor een snowboardrun door het knisperende witte poeder. Logisch? Niet bepaald. Vermakelijk? Des te meer.
Sporten
Die gigantische spelwereld faciliteert niet alleen het samenkomen, maar ook een nagenoeg overweldigende hoeveelheid races en stunts, meestal tegen de ghosts van anderen. Des te meer opdrachten je voltooit, des te beter je uitrusting en des te meer nieuwe events je vrijspeelt. Er zijn verschillende moeilijkheidsgraden voor vrijwel ieder event. Je bepaalt dus zelf hoeveel ervaringspunten je verdienen wilt.
De events verschillen enorm van elkaar, en niet alleen vanwege de sportsoort. Sommige opdrachten zijn echte uitputtingsslagen. Er zijn bijvoorbeeld jumps met ski’s waar je je gerust een middag in vast kunt bijten. Ook het navigeren door krappe kliffen met een wingsuit of het naar beneden denderen op ski’s of een mountainbike is uitdagend genoeg om de drang naar een betere score aan te wakkeren. Riders Republic voelt dan echt aan als een klassieke highscoregame.
©GMRimport
Andere events zijn juist jolig van toon, of bestaan enkel bij de gratie van de prachtige graphics. Neem het op zandkliffen denderen op een soort raketski’s, een nachtelijke neonvlucht met een wingsuit of het bezorgen van pakketjes op een omafiets. En dan zijn er nog grote evenementen waarbij je het zowel met ski’s, mountainbike en wingsuit tegen 59 andere spelers opneemt. Tegelijkertijd, in real-time. Riders Republic neemt zichzelf niet altijd serieus.
Gelukkig is Riders Republic wél consequent op het vlak van besturing en gameplay. Of het nou mountainbiken, skiën, wingsuitvliegen of snowboarden is: het laat zich ontzettend fijn en secuur besturen. De gameplay is uiteindelijk meer arcade dan sim, maar Riders Republic deelt zeker geen hokje met SSX of Dave Mirra Freestyle BMX. Je hebt nog steeds te maken met de wetten van de zwaartekracht en moet jezelf bij landingen goed positioneren. De game heeft overigens een systeem dat het landen makkelijker maakt, maar dan verdien je wel minder ervaringspunten.
De gigantische spelwereld faciliteert niet alleen het samenkomen, maar ook een overweldigende hoeveelheid races en stunts
-
Ten opzichte van Steep is het mountainbiken de grootste toevoeging, en meteen ook de leukste. Het gevoel van snelheid is uitstekend en het beheersen van het bochtenwerk is een vermakelijke uitdaging. Ook de events die draaien om het behalen van highscores met tricks zijn leuk - zeker ten opzichte van Steep. Het trick-systeem is véél simpeler, al is het nog steeds niet secuur. Waarschijnlijk heb je geen idee welke trick je van te voren gaat doen. Maar ach, het lukt altijd wel om een goede score neer te zetten, zowel op een snowboard als op je fiets.
©GMRimport
Herkenbare open wereld
Verder borduurt Riders Republic voort op de Ubisoft-openwereldformule die je al kent, maar dan met highscores in plaats van Amerikaanse religieuze groeperingen die niet op bestaande religie zijn gebaseerd of Cubaanse toestanden die niet door Cuba zijn geïnspireerd. Riders Republic is immers een heel logisch vervolg op Steep, dat al excelleerde in het plaatsen van een duizelingwekkende hoeveelheid icoontjes op een landkaart.
Het navigeren wordt simpelweg routine in Riders Republic. Je kiest een event op de kaart en je spawnt in de buurt. Je grijpt naar de raketwingsuit (de snelste optie) en je vliegt erheen. Je rondt het event af en je speelt nieuwe varianten vrij. Klaar is Kees, rinse and repeat. De game motiveert je lichtjes om op verkenning te gaan, maar de gebieden die relevant zijn om te ontdekken (bijvoorbeeld omdat je er bijzondere ski’s kunt vinden) zijn gemarkeerd op de kaart. Ook dan spawn je dus gewoon in de buurt en vlieg je naar de marker op je scherm.
©GMRimport
Bijna alle sporten zijn leuk om te doen. Alleen de raketwingsuit voelt als een minder leuke variant van de normale wingsuit. Toch zijn er tal van opdrachten die je met die geaccelereerde wingsuit moet doen. Mogelijk is dat persoonlijk, maar ondergetekende was simpelweg geen fan van die events. Je moet dan door ringen vliegen terwijl je heel erg hard gaat. Bij de normale wingsuit heb je echt het gevoel dat je precies moet timen en veel moet bijsturen. Dat is veel bevredigender dan met een raket als een malloot door het luchtruim scheren.
Beter
Riders Republic doet verder weinig mis. Sterker nog: de game bevat zoveel content dat het best wel een prestatie is dat het spel je niet continu overweldigt. Toch merk je wel een beetje dat Riders Republic niet helemaal weet wat het met alle unlockables en events aanmoet. Met name in het landkaartmenu gebeurt er wel héél erg veel op het scherm. Op zich is dat niet erg - het betekent immers vooral dat de game veel content heeft - maar het kan soms lastig zijn om een precies event te vinden.
De soundtrack is overigens ook niet om over naar huis te schrijven. Er zitten een paar (punk)nummers in die prima passen bij de sfeer van de game, maar te vaak komt er slecht verouderde hiphop of een melancholische cover voorbij. De keuzes zijn overwegend makkelijk en lui. Dat is toch een gemiste kans, zeker voor een extremesportsgame.
Wel moet het niet ‘erger’ worden. Steep was ook een game die enorm werd uitgebreid door Ubisoft. Steeps contenttraject was uitstekend en zelfs toonaangevend, maar de game was drie jaar na release echt een warboel van icoontjes. Wie nu fris aan die game begint, wordt echt overweldigd met informatie. Hopelijk maakt Ubisoft die fout niet nog een keer, want als Riders Republic vergelijkbare ondersteuning als Steep krijgt, verdient deze game het om de komende jaren meermaals te worden opgestart.
Riders Republic is nu verkrijgbaar op Playstation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X/S en pc. Voor deze recensie is de game op PlayStation 5 gespeeld.
Riders Republic is net als Steep op zijn best wanneer je door de game wordt gedwongen om beter je best te doen. Als je bepaalde uitdagingen wilt beheersen, vergt dat oefening en geduld. Dat maakt de game. Net als Steep heeft Riders Republic geen verhaallijn, mooie stijl, belangrijke dialoog of fantastische muziek. Riders Republic is enkel een prachtige spelwereld waarin je halsbrekende uitdagingen aangaat. Dat blijkt genoeg.
- Prachtige spelwereld, leuke uitdagingen, veel variatie
- Drukte in menu’s, geen fan van de raketwingsuit, soundtrack
