Rockstars western-meesterwerk Red Dead Redemption is veertien jaar na verschijning op consoles eindelijk beschikbaar op pc. Met ondersteuning van de Britse studio Double Eleven, bekend van Minecraft Dungeons, Rimworld, Rust en Fallout 76, is de PlayStation 4-versie van de game bijgewerkt om te kunnen draaien op moderne pc’s. Het resultaat is een degelijke port die soepel draait, maar voor de rest weinig toevoegt ten opzichte van de ervaring van bijna anderhalf decennium geleden.

Rockstar heeft nooit uit de doeken gedaan waarom Red Dead Redemption in de veertien jaar sinds zijn release nooit een pc-versie heeft gekregen, al zijn er een aantal goede redenen te verzinnen waarom de uitgever deze overzetting nooit heeft gerealiseerd. De game begon als PlayStation 2- en Xbox-spel, maar in de loop van de ontwikkeling werd de beoogde consolegeneratie verschoven naar de PlayStation 3 en Xbox 360.

Het is niet ondenkbaar dat een pc-port ontwikkelen bovenop deze generatieverschuiving te veel gevraagd was van de studio’s die aan de game werkten, maar waarom de port sindsdien is uitgebleven blijft echter gissen. Wat de reden ook geweest is, Red Dead Redemption is nu eindelijk beschikbaar op pc via Steam, Epic Games en de Rockstar Store. De uitbreiding Undead Nightmare en de bonusinhoud uit de GOTY-editie zijn inbegrepen bij de game, maar de multiplayermodus van het origineel is er vakkundig uit gesloopt.

Grafische upgrade

Eén ding is onmiddellijk duidelijk na een paar minuten rondbanjeren in de fictieve westelijke staat waar Red Dead Redemption zich afspeelt: de overzetting naar pc is buitengewoon trouw aan de ervaring op de consoleversies van veertien jaar geleden. Rockstar heeft alle textures, models en gamemechanieken onaangetast gelaten en de game sec overgezet naar pc, met mondjesmaat wat aanpassingen aan de (grafische) instellingen.

De meest noemenswaardige upgrade is te zien aan de hoeveelheid detail in objecten en textures die zich ver van de speler bevinden. Op de zevende generatie consoles waarop de game oorspronkelijk uitkwam was geheugenruimte zeer beperkt, dus was het zaak om zo min mogelijk objecten weer te geven in de gamewereld. Met de 8 GB RAM en 2 GB VRAM die de game als minimum systeemeisen noemt, is er op pc opeens een zee aan mogelijkheden voor het weergeven van gebouwen, bomen, gras en andere prullaria op grote afstand.

Het gevolg is dat de gamewereld, zelfs vergeleken met de PlayStation 4-versie, veel voller en levendiger aanvoelt. Met name het gras dat zich uitstrekt over de prairie zo ver als het oog reikt, is een significante verbetering over de enkele tientallen meters vegetatie die de PlayStation 4 kan weergeven. Helaas is de geometrie van het landschap niet bijgewerkt voor de pc-versie, waardoor heuvels, afgronden en andere opstaande delen van het landschap erg veel scherpe randjes en rechte hoeken hebben, wat de illusie van de spelwereld regelmatig verstoort.

Dat de spelwereld niet is aangepakt is nog begrijpelijk gezien de aard van de port. Omdat de geometrie van het landschap ook samenhangt met het gedrag van de AI, waar je als speler kan bewegen en hoe schaduwen ‘ingebakken’ worden in de textures is het lastig om het terrein aan te passen zonder vergaande gevolgen in andere systemen. Hetzelfde geldt voor de modellen van npc’s, gebouwen, paarden, objecten en natuurlijk de hoofdrolspeler John Marston. Die zijn allemaal onaangetast gebleven vergeleken met de PlayStation 4-versie en ogen erg gedateerd, zeker in de tussenfilmpjes met veel close-ups.

Ook de textures moeten het ontgelden in deze tussenfilmpjes. Op 1080p is het detailniveau van de textures nog acceptabel, maar op 1440p en daarboven is het érg goed te zien dat het een veertien jaar oude game betreft. Met name kleinere oppervlakken op gebouwen, zoals ramen, planken en uithangborden, zien er wazig uit en in het geval van de uithangborden zijn ze lastig te lezen op langere afstanden.

De lage resolutie van de textures is extra voelbaar wanneer de game opgeschaald wordt middels FXAA, AMD FSR 3 of NVIDIA DLSS. Alle opschaaltechnieken in de pc-versie van Red Dead Redemption doen aanzienlijk af aan de scherpte van de game, wat de problemen met de textures alleen maar verder uitlicht:

Alle technieken slagen er wel ruimschoots in om de kartelrandjes (aliasing) - met name zichtbaar op de balken van de veranda - weg te werken, maar FSR 3 weet daarbij de meeste scherpte te behouden. DLSS geeft hier verreweg het meest ‘zachte’ beeld, wat goed te zien is op de outfit van John Marston: bijna al het detail op zijn riem en gesp zijn gladgetrokken en zien er merkbaar platter uit dan zonder enige opschaling of anti-aliasing. Voor spelers die de aliasing niet storend vinden, of op een hogere resolutie spelen, valt het aan te raden om eerst de game uit te proberen zonder enige opschaling.

Prestaties

Het goede nieuws is dat opschalen vanaf een lagere resolutie op de meeste systemen niet nodig zal zijn, want Double Eleven heeft een uitstekende geoptimaliseerde overzetting afgeleverd. De game draait, niet geheel ondanks zijn leeftijd, buitengewoon goed op moderne systemen. De ‘ultra’ voorinstelling op 1440p met opschalen uitgeschakeld is absoluut geen probleem voor een RTX 3070, met een gemiddelde framerate van 130 beelden per seconde.

Met wat aanpassingen aan de voorinstellingen is er vrijwel geen enkel systeem uit de laatste paar generaties dat deze game niet kan draaien op een verdienstelijke resolutie. De officiële minimale systeemeisen noemen een GTX 960 of R7 360 als videokaart; beide kaarten zijn bijna tien jaar oud. De rest van de eisen zijn eveneens mild, met een i5-4670/FX-9590 voor de cpu, 8 GB RAM en 12 GB aan opslag – ruim twaalf keer minder dan de hoeveelheid opslag die Red Dead Redemption 2 opeist.

De overzetting is bovendien erg stabiel, er zijn geen gebieden in de game waar de framerate meer dan een paar procent lager ligt dan op de open prairie. Bugs en crashes zijn vrijwel volledig afwezig, met uitzondering van een paar filmpjes waar de belichting niet klopt of ontbreekt, iets wat Double Eleven vermoedelijk met toekomstige patches kan verhelpen.

Ondersteuning en toegankelijkheid

De instellingen zijn over het algemeen goed geregeld. Zo is er ondersteuning voor controllers en muis- en toetsenbordbesturing en het toewijzen van andere knoppen voor beide invoermethoden. De grafische instellingen zijn ook dik in orde, met ondersteuning voor breedbeeldmonitoren en een flink scala aan schuifjes en opties om de graphics naar wens aan te passen.

De aansturing met muis en toetsenbord werkt prima en alle standaard knoptoewijzingen voelen logisch aan, met als enige uitzondering dat de shift-toets herhaaldelijk ingedrukt moet worden om te galopperen op een paard – iets wat onherroepelijk de beruchte plaktoetsdialoog oproept in Windows. Gelukkig is er ook een mogelijkheid om te galopperen door shift ingedrukt te houden, wat aanzienlijk comfortabeler is dan de shift-toets continu moeten aanslaan.

Waar de instellingen wel schromelijk tekortschieten is op het gebied van toegankelijkheid. De enige optie die onder deze categorie geschaard kan worden is de mogelijkheid om ondertiteling aan te zetten en de grootte hiervan te wijzigen, maar veel andere courante opties voor toegankelijkheid, zoals compensatie voor kleurenblindheid, motorische beperkingen of andere zichtbeperkingen zijn nergens te bekennen.

Een laatste puntje over ondersteuning is het feit dat de game niet direct vanuit Steam of Epic Games kan worden opgestart, want tussen de game en respectievelijke client zit eerst nog de Rockstar Launcher. Dat zal voor de voorzienbare toekomst geen probleem vormen, maar het is niet ondenkbaar dat deze tussenstap op de lange termijn de game onspeelbaar maakt. Pc-spelers van GTA 4 zullen zich Games For Windows Live nog herinneren: het offline gaan van die dienst vorig jaar heeft het inmiddels onmogelijk gemaakt om GTA 4 in multiplayermodi te spelen zonder externe programma’s.

Conclusie

De pc-versie van Red Dead Redemption kent slechts een handjevol noemenswaardige verbeteringen ten opzichte van de consoleversie die het veertien jaar geleden voorging. Dat is op zichzelf geen kwalijke zaak, want de game is nog steeds het narratieve meesterwerk dat het al die jaren geleden was, maar dat Rockstar daar vijftig euro voor vraagt is lastig te verdedigen. Met name het feit dat de multiplayermodus eruit is gehaald en er geen gebruik is gemaakt van deze kans om de game toegankelijker te maken voor mensen met een beperking of om ingebouwde ondersteuning voor mods toe te voegen is teleurstellend.

Red Dead Redemption is nu beschikbaar via Steam, Epic Games Store en Rockstar Launcher, alsmede PlayStation 4, PlayStation 3, Xbox 360 en Nintendo Switch

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.