De wereld is bevroren. Een nieuwe ijstijd heeft de mensheid zo goed als uitgeroeid. De laatste overlevenden proberen warmte en bescherming te zoeken, en het is aan jou om dat te realiseren. Wat volgt is een stedenbouwsimulator waarin overleven het allerbelangrijkst is. De eerste Frostpunk was al een leuk huwelijk tussen survival en stedenbouw, en dit vervolg vergroot de schaal en diept de spelwereld uit.

In de filosofie bestaat een gedachte-experiment dat het trolleyprobleem wordt genoemd. Er ligt een stuk rails met een splitsing naar twee sporen. Een tram dendert over de rails richting de wissel. Eén persoon bepaalt of de tram over spoor A of spoor B verder gaat. Het probleem? Op spoor A ligt één persoon vastgebonden en op spoor B liggen er twee. Over welk spoor laat je de tram rijden? Oké, dat was misschien makkelijk. Maar nu ligt op spoor A een baby en op spoor B jouw moeder. Wat doe je? De ethische keuzes worden in dit experiment steeds moeilijker. Waarom dit verhaal? Omdat Frostpunk 2 één groot trolleyprobleem is, waarbij de gevolgen van je acties steeds onherroepelijk vreselijk zijn voor een deel van de bewoners van je stad.

Tijdsdruk

Het doel van het spel is om een stad op te bouwen in een bevroren hel om zoveel mogelijk mensen bescherming te bieden en hen te laten overleven. Hiervoor moet je noodzakelijke grondstoffen vinden, zoals olie en bouwmaterialen. Ook moet je voedsel produceren en woonruimte plaatsen. In tegenstelling tot stedenbouwers zoals Cities: Skylines of Sim City is dit geen ontspannen creatieve bezigheid. Er is namelijk altijd een ramp op komst, zoals een zware periode van kou waarin je niet kan bouwen en geen voedsel meer kan produceren. Dit geeft je constante tijdsdruk om bepaalde doelen te halen.

Hierbij heb je als beheerder van de stad verregaande bevoegdheden die ervoor zorgen dat je heel drastische beslissingen kunt nemen. In de eerste fases van het spel lijkt dat nog mee te vallen. Zo kun je bijvoorbeeld bepalen dat de voedselproductie sneller moet, en dat je daarom je arbeiders dubbele diensten laat draaien. Het gevolg is wel dat je werknemers eerder ziek worden en doodgaan. Maar als je dat niet doet, heb je misschien niet genoeg voedsel in voorraad voor de komende white out (zware vorst), waardoor je bevolking van honger omkomt.

Kind in de kolenmijn

Dit soort beslissingen worden steeds dramatischer. Bejaarden die opeens aanbieden zelfmoord te plegen om de kolonie niet te belasten - doe je dat om de jongeren te redden? Er is een optie om kinderen de kolenmijnen in te sturen om de productie op te schroeven, met het risico dat ze in een instorting omkomen. Doe je dat om de warmtegenerator op gang te houden?

Nog wat verder in het spel krijg je te maken met de verschillende politieke facties die zich binnen de stad vormen. Dan moet je opeens rekening houden met hun specifieke wensen om jouw eigen beslissingen uit te kunnen voeren. Dat betekent kiezen welke factie je probeert te paaien met beslissingen die je misschien zelf vreselijk vindt, maar die je toch neemt om dat extra beetje productie uit de werknemers te persen.

Frostpunk 2 laat je via dit concept constant proberen het beste te maken van een rampzalige situatie. De game vuurt daarbij ook nog eens constant allerlei kleinere ethische en praktische problemen op je af waar je helemaal niet op hebt gerekend. Wat dat betreft doet het wel een beetje denken aan de grand strategy-games zoals Stellaris en Europa Universalis, waarbij willekeurige gebeurtenissen als pop-ups verschijnen die weer andere keuzes forceren.

Breekpunten

Hoewel dit alles een enorm sfeervolle game oplevert met constante spanning over het maken van keuzes en een race tegen de klok, zijn er ook wat zaken die de ervaring wat omlaag halen. Zo kun je niet zomaar gebouwen neerzetten waar je dat wil. Voor je iets kan bouwen moet je de grond voorbereiden met frost-breaking. Je moet dus mensen en materiaal aan het werk zetten om de grond bouwrijp te maken alvorens je nieuwe huizen kan plaatsen. Maar ook als je grondstoffen wil bemachtigen, moet je de route naar die grondstoffen frost-breaken.

Dit kost voornamelijk tijd en het betekent dat je heel vaak alleen maar kan wachten tot de frost-break-ploegen klaar zijn met hun werkzaamheden vóór je weer verder kan. Dit haalt echt de vaart eruit en voelt een beetje als overbodig werk. Het helpt ook niet dat je het resultaat van het frost-breaken niet kan zien op de overzichtskaart. Als je nou tijdens het proces bijvoorbeeld wegen zou aanleggen, zou het nog visueel interessant kunnen zijn. Maar nu lijkt de game vooral te zeggen: “O, je wil wat bouwen? Pech, eerst wachten en naar het scherm staren!”

Een ander probleem zit hem in dat idee van een constant ‘trolleyprobleem’: elke keuze die je maakt heeft nagenoeg altijd wel vreselijke gevolgen voor iemand. Omdat het spel je constant duidelijk maakt dat de hele bevolking op het spel staat, is het best makkelijk om snel gevoelloos te worden voor al dat door jou veroorzaakte leed. Want als je eerst al tientallen keren een pop-up kreeg van wéér zoveel mensen die zijn doodgevroren, is de beslissing om wat kinderen een kolenmijn in te sturen om de warmtegenerator op gang te houden een stuk minder ethisch ingewikkeld.

Het zou wellicht helpen als je wat meer contact had met de bewoners. Het grootste deel van de game kijk je naar de landkaart. Alleen als je inzoomt op gebouwen zie je mensen rondlopen. Hierdoor blijft de bevolking nogal abstract.

Dat betekent overigens niet dat het niet spannend is. Het opbouwen en in leven houden van de bevolking is regelmatig een zenuwslopende bezigheid, waarbij de schaal steeds groter wordt. Dat komt ook omdat de spelwereld best enorm is en je de invloed van je stad tot ver buiten je stadsgrenzen uitbreidt. Ook hier voelt Frostpunk 2 meer als een grand strategy-game van Paradox dan als Cities: Skyline.

Frostpunk 2 is nu verkrijgbaar op pc. Op een later moment komt de game ook naar PlayStation 5 en Xbox Series X en S.

Er zijn gameplaybeelden van een geannuleerde derde game in de klassieke Star Wars Battlefront-franchise online verschenen.

Het gaat om een derde deel in de reeks waarvan begin dit millennium games uitkwamen, en dus niet te verwarren met de Battlefront-shooters die afgelopen decennium uitkwamen.

Free Radical Design - bekend van de Timesplitters-games - werkte aan Star Wars Battlefront 3. De game werd in 2008 uiteindelijk geannuleerd. Het spel had op de Wii, PlayStation 3, Xbox 360 en pc uit moeten komen.

Inmiddels is er dus gameplay te zien van het nooit uitgekomen spel. De beelden zouden daarbij afkomstig zijn van een versie van de game een week voordat deze geannuleerd werd. Het gaat daarbij specifiek om de Wii-versie van het spel.

Er gaat gewerkt worden aan een televisieserie gebaseerd op het eerder dit jaar uitgekomen Pacific Drive.

Variety meldt dat Atomic Monster, het productiebedrijf van Saw-medebedenker James Wan, de rechten op een televisieserie gebaseerd op de game in handen heeft. Hij zal als executive producer meewerken aan de film, al is er nog geen netwerk of streamingdienst bevestigd.

In elk potje van Pacific Drive maken spelers een unieke tocht door een griezelig gebied genaamd de Olympic Exclusion Zone. Belangrijk is dat de auto gedurende speelsessies blijft lopen, omdat er anders erge dingen kunnen gebeuren.

Het is aan de speler om de auto te upgraden en kapotte onderdelen te fixen. Daarvoor moeten spelers soms ook uit de auto stappen en de omgeving afspeuren naar nieuwe onderdelen.

Pacific Drive is verkrijgbaar op Steam, Epic Games Store en PlayStation 5.