De impact van Resident Evil 4 is enorm; op het survival-horrorgenre, maar ook op dat van third-person actiegames in het algemeen. Het camerastandpunt waarbij de speler direct over de schouder van de hoofdpersoon meekeek, zette een nieuwe standaard binnen het genre. De recente remakes van Resident Evil 2 en 3 maakten dankbaar gebruik van dit voorwerk, maar nu is het de beurt aan de grondlegger zelf om van een nieuw likje verf te worden voorzien.

Getraumatiseerde politieagent Leon Scott Kennedy reist ook in de remake weer af naar een afgelegen en bijzonder achtergesteld deel van Spanje om de vermiste dochter van de Amerikaanse president te redden. Zoals het een Resident Evil-game betaamt, komen daarbij de nodige megalomane complotten en gemuteerde gedrochten om de hoek kijken. Daardoor moet Leon zich continu een weg door even bloedstollende als ridicule situaties vechten – tenminste, zolang de kogelvoorraad strekt. Het is immers wel een survival-horrorgame...

Spaans benauwd

Het oorspronkelijke Resident Evil 4 bevatte al flink meer actie dan zijn meer beperkte en claustrofobische voorgangers. In de remake is hier niet zoveel aan veranderd. Het survivalelement is wel aanwezig, maar vaak ondergeschikt aan hevige vuurgevechten met bezeten dorpelingen of gehersenspoelde monniken. Kogels zijn niet echt schaars en er zijn zelfs voorraden te verzamelen om in een handomdraai extra ammunitie bij te maken als dat nodig is. Mocht het toch zover komen dat je bij het overhalen van de trekker voor een teleurstelling komt te staan, dan is Leon altijd nog behoorlijk behendig met zijn mes. Hiermee kan hij zijn belagers eenvoudig pareren en zelfs in één keer uitschakelen als hij ze ongezien weet te besluipen.

Tóch voelt het alsof deze remake meer inspeelt op een gevoel van angst en overleven. Zo zijn vijanden wat sneller en gevaarlijker, waardoor het belangrijker is om elke kogel te laten tellen. Je mes is een prima back-up om op terug te vallen, maar kan wel maar beperkt worden ingezet. Gebruik je het te vaak, dan gaat het kapot en moet je het zien te repareren. Je hebt weliswaar meer manieren om je te verdedigen, maar die heb je ook absoluut nodig.

Daarnaast heeft Capcom ook zijn best gedaan om het spel veel onheilspellender en griezeliger te maken. Leon moet regelmatig naar zijn zaklamp grijpen om de duisternis te trotseren en de algehele sfeer van de omgevingen is heel wat grimmiger dan in de oorspronkelijke game. De Los Illuminados-sekte houdt er echt lugubere praktijken op na en komt veel meer over als een serieuze bedreiging dan de toch wat cartooneske vertoning die hen eerder kenmerkte. En hebben we het nog niet eens gehad over de doodenge Regeneradors, maar laten we dat vooral zo houden.  

Alle remmen Los Illuminados

Het spel maakt meer gebruik van survivalelementen en heeft duidelijk een scherper horror-randje, maar dat wil niet zeggen dat het spel terughoudend is op gebied van actie. Sterker nog, het tempo ligt in de remake misschien zelf nog iets hoger dan in de oorspronkelijke game. Bijna het hele avontuur is een aaneenschakeling van spectaculaire en intense scenes die voortdurend om je aandacht vragen. Deze herhaaldelijke adrenalineschoten worden wel afgewisseld met sfeervolle rustmomentjes en hier en daar zelfs een aardige puzzel, zodat je de tijd krijgt om weer op adem te komen.

Wat het tempo van de game vooral ten goede komt, is dat Capcom ervoor kiest om de beste elementen uit Resident Evil 4 in volle glorie terug te laten keren, terwijl de saaiere stukken onder handen zijn genomen. Quick-time events zijn niet langer nadrukkelijk aanwezig, behalve om hier en daar de aanval van een vijand mee te ontwijken. Een van de tofste gevolgen van deze verandering heeft betrekking op een zeker man-tot-man-gevecht. In de remake mag je deze confrontatie helemaal zelf uitvechten, en wel op het scherpst van de snede.

Op andere momenten worden oorspronkelijke stukken vervangen met volledig nieuwe (en best wel toffe) segmenten, maar soms ook gewoon geheel achterwege gelaten. Meestal is dat de juiste keuze, bijvoorbeeld bij het weglaten van die vervelende kabelbaanrit vroeg in de oorspronkelijke game. Toch zijn er ook momenten verdwenen die we liever wel hadden teruggezien – om geen spoilers te geven laten we dit voor nu aan je verbeelding over.

Leons missie is overigens niet bepaald kort; het duurt aanzienlijk langer om zijn avontuur tot een einde te brengen dan bij de vorige remakes het geval was. Er zijn dit keer ook meerdere optionele zijmissies die de speeltijd op kunnen krikken, hoewel die van wisselende kwaliteit zijn. Na het uitspelen is er ook nog eens de optie om een New Game+ te beginnen, wat absoluut de moeite waard is. Het is wel een gemis dat er daarbuiten geen extra spelstanden zijn vrij te spelen. Van Ada’s avonturen is elk spoor op dit moment bijster en de verslavende Mercenaries-modus wordt pas op een later moment toegevoegd als gratis DLC. Dit is geen regelrechte ramp, maar toch een beetje spijtig voor een remake van een game die al deze opties achttien jaar geleden wél gewoon had.

Dit keer Spanje niet de kroon

Op alle andere vlakken is Resident Evil 4 een oerdegelijke en redelijk trouwe remake met hier en daar een fris randje. Voor alle liefhebbers van het origineel is het de ideale manier om deze klassieker opnieuw te beleven, terwijl nieuwkomers op spectaculaire wijze worden getrakteerd op een nieuw survival-horroravontuur. De ervaring is vergelijkbaar met die van de remake van Resident Evil 2 en sluit daar verhaaltechnisch ook nog eens goed op aan. Toch is er een behoorlijk groot verschil tussen die laatstgenoemde en deze game. Resident Evil 2 wist namelijk écht een oude klassieker naar nieuwe hoogten te tillen. Resident Evil 4 lukt dat eigenlijk niet – daarvoor is Capcom toch veel te dicht bij de oude formule gebleven.

Dat kon ook bijna niet anders, want de oorspronkelijke Resident Evil 4 vormde nou juist de blauwdruk voor het succes van die andere remakes. In zekere zin gebruikt deze moderne kijk op deel vier precies dezelfde strategie, maar dit keer is dat niet zo vernieuwend ten opzichte van het origineel. Ergens is dat jammer. Wat zou het tof geweest zijn als de stap richting horror nog iets groter was geweest, door bijvoorbeeld elementen te gebruiken uit de vroege betaversie van Resident Evil 4 (die met Hook Man). Het is daarom onwaarschijnlijk dat we deze game over tien jaar nog net zo op handen dragen als we dat met het origineel doen. Gelukkig maakt dat deze versie niet minder de moeite waard. 

Resident Evil 4 verschijnt op 24 maart voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en pc.

Het Poolse CD Projekt Red - bekend van The Witcher en Cyberpunk 2077 - is een samenwerking met Scopely aangegaan voor de ontwikkeling van een game.

Dat heeft het bedrijf laten weten tijdens het delen van zijn fiscale jaarcijfers. De samenwerking met Scopely is voor een game gebaseerd op een IP van CD Projekt Red, maar verder zijn er nog geen details aangekondigd.

Scopely is vooral bekend van mobiele games als Monopoly Go, Stumble Guys en Marvel Strike Force. Onlangs bleek nog dat het de gamedivisie van Niantic en games als Pokémon Go en Monster Hunter Now had opgekocht. Scopely maakt sinds 2023 onderdeel uit van Savvy Games Group. Dat is weer een divisie van het Public Investment Fund van Saoedi-Arabië, dat in het leven is geroepen om Saoedi-Arabië minder afhankelijk van winst gebaseerd op olie te maken.

Gezien de ervaring van Scopely is het een goede mogelijkheid dat het bedrijf aan een mobiele game werkt gebaseerd op een van CD Projekts franchises, zoals The Witcher of Cyberpunk. Dit is op moment van schrijven echter niet bevestigd.

Overigens bevestigde CD Projekt Red tijdens de bekendmaking van zijn jaarcijfers ook dat The Witcher 4 niet voor 2027 uitkomt.

Clair Obscur: Expedition 33 is onlangs 'goud gegaan'. Dat betekent dat de ontwikkeling zo goed als afgerond is.

Dat liet ontwikkelaar Sandfall Interactive weten op social media en in een nieuw artikel. De term 'goud gaan' houdt in dat er een nagenoeg afgewerkte versie van de game klaarligt om gedrukt en/of gedistribueerd te worden. Tegenwoordig is het echter geen garantie dat het werk van ontwikkelaars er helemaal op zit; vaak wordt er nog gewerkt aan diverse patches.

Dat de ontwikkeling ver afgerond is, maakt het zo goed als zeker dat de game de geplande releasedatum van 24 april haalt. Dan verschijnt de game op Xbox Series-consoles, PlayStation 5 en pc, zo werd eerder dit jaar tijdens de Xbox Developer Direct aangekondigd. Het spel komt ook meteen op Xbox Game Pass te staan.

Aan Eurogamer heeft de ontwikkelaar overigens laten weten dat er geen minimaps in de game zitten. "We willen dat spelers de spelwereld op dezelfde manier als de personages ontdekken." Wel is er een kompas, zodat spelers in combinatie met de overkoepelende wereldkaart een idee krijgen van waar ze naartoe reizen.

Clair Obscur: Expedition 33 is de debuutgame van Sandfall Interactive en speelt zich af in een wereld waar een mysterieuze entiteit genaamd de Paintress de wereld elk jaar opnieuw 'schildert'. Ze plaatst daarbij een vervloekt cijfer op een monoliet waardoor iedereen van die leeftijd in één keer verdwijnt. Het nummer gaat elk jaar omlaag, waardoor steeds jongere mensen verdwijnen.

Vlak voor de jaarlijkse sessie waarbij de Paintress het nummer '33' gaat schilderen, trekt een groep er op uit om haar te stoppen. Deze groep wordt geleid door een man genaamd Gustave. De game biedt turn-based gevechten in een wereld geïnspireerd door de Belle époque-periode. De menu's van de turn-based gevechten worden daarbij op flitsende wijze in beeld gebracht. De spelwereld stelt een fantasievolle en soms haast surrealistische versie van Frankrijk voor.

Overigens wordt er een live-actionfilm gemaakt gebaseerd op de game, zo kwam begin februari naar buiten.