De impact van Resident Evil 4 is enorm; op het survival-horrorgenre, maar ook op dat van third-person actiegames in het algemeen. Het camerastandpunt waarbij de speler direct over de schouder van de hoofdpersoon meekeek, zette een nieuwe standaard binnen het genre. De recente remakes van Resident Evil 2 en 3 maakten dankbaar gebruik van dit voorwerk, maar nu is het de beurt aan de grondlegger zelf om van een nieuw likje verf te worden voorzien.

Getraumatiseerde politieagent Leon Scott Kennedy reist ook in de remake weer af naar een afgelegen en bijzonder achtergesteld deel van Spanje om de vermiste dochter van de Amerikaanse president te redden. Zoals het een Resident Evil-game betaamt, komen daarbij de nodige megalomane complotten en gemuteerde gedrochten om de hoek kijken. Daardoor moet Leon zich continu een weg door even bloedstollende als ridicule situaties vechten – tenminste, zolang de kogelvoorraad strekt. Het is immers wel een survival-horrorgame...

Spaans benauwd

Het oorspronkelijke Resident Evil 4 bevatte al flink meer actie dan zijn meer beperkte en claustrofobische voorgangers. In de remake is hier niet zoveel aan veranderd. Het survivalelement is wel aanwezig, maar vaak ondergeschikt aan hevige vuurgevechten met bezeten dorpelingen of gehersenspoelde monniken. Kogels zijn niet echt schaars en er zijn zelfs voorraden te verzamelen om in een handomdraai extra ammunitie bij te maken als dat nodig is. Mocht het toch zover komen dat je bij het overhalen van de trekker voor een teleurstelling komt te staan, dan is Leon altijd nog behoorlijk behendig met zijn mes. Hiermee kan hij zijn belagers eenvoudig pareren en zelfs in één keer uitschakelen als hij ze ongezien weet te besluipen.

Tóch voelt het alsof deze remake meer inspeelt op een gevoel van angst en overleven. Zo zijn vijanden wat sneller en gevaarlijker, waardoor het belangrijker is om elke kogel te laten tellen. Je mes is een prima back-up om op terug te vallen, maar kan wel maar beperkt worden ingezet. Gebruik je het te vaak, dan gaat het kapot en moet je het zien te repareren. Je hebt weliswaar meer manieren om je te verdedigen, maar die heb je ook absoluut nodig.

Daarnaast heeft Capcom ook zijn best gedaan om het spel veel onheilspellender en griezeliger te maken. Leon moet regelmatig naar zijn zaklamp grijpen om de duisternis te trotseren en de algehele sfeer van de omgevingen is heel wat grimmiger dan in de oorspronkelijke game. De Los Illuminados-sekte houdt er echt lugubere praktijken op na en komt veel meer over als een serieuze bedreiging dan de toch wat cartooneske vertoning die hen eerder kenmerkte. En hebben we het nog niet eens gehad over de doodenge Regeneradors, maar laten we dat vooral zo houden.  

Alle remmen Los Illuminados

Het spel maakt meer gebruik van survivalelementen en heeft duidelijk een scherper horror-randje, maar dat wil niet zeggen dat het spel terughoudend is op gebied van actie. Sterker nog, het tempo ligt in de remake misschien zelf nog iets hoger dan in de oorspronkelijke game. Bijna het hele avontuur is een aaneenschakeling van spectaculaire en intense scenes die voortdurend om je aandacht vragen. Deze herhaaldelijke adrenalineschoten worden wel afgewisseld met sfeervolle rustmomentjes en hier en daar zelfs een aardige puzzel, zodat je de tijd krijgt om weer op adem te komen.

Wat het tempo van de game vooral ten goede komt, is dat Capcom ervoor kiest om de beste elementen uit Resident Evil 4 in volle glorie terug te laten keren, terwijl de saaiere stukken onder handen zijn genomen. Quick-time events zijn niet langer nadrukkelijk aanwezig, behalve om hier en daar de aanval van een vijand mee te ontwijken. Een van de tofste gevolgen van deze verandering heeft betrekking op een zeker man-tot-man-gevecht. In de remake mag je deze confrontatie helemaal zelf uitvechten, en wel op het scherpst van de snede.

Op andere momenten worden oorspronkelijke stukken vervangen met volledig nieuwe (en best wel toffe) segmenten, maar soms ook gewoon geheel achterwege gelaten. Meestal is dat de juiste keuze, bijvoorbeeld bij het weglaten van die vervelende kabelbaanrit vroeg in de oorspronkelijke game. Toch zijn er ook momenten verdwenen die we liever wel hadden teruggezien – om geen spoilers te geven laten we dit voor nu aan je verbeelding over.

Leons missie is overigens niet bepaald kort; het duurt aanzienlijk langer om zijn avontuur tot een einde te brengen dan bij de vorige remakes het geval was. Er zijn dit keer ook meerdere optionele zijmissies die de speeltijd op kunnen krikken, hoewel die van wisselende kwaliteit zijn. Na het uitspelen is er ook nog eens de optie om een New Game+ te beginnen, wat absoluut de moeite waard is. Het is wel een gemis dat er daarbuiten geen extra spelstanden zijn vrij te spelen. Van Ada’s avonturen is elk spoor op dit moment bijster en de verslavende Mercenaries-modus wordt pas op een later moment toegevoegd als gratis DLC. Dit is geen regelrechte ramp, maar toch een beetje spijtig voor een remake van een game die al deze opties achttien jaar geleden wél gewoon had.

Dit keer Spanje niet de kroon

Op alle andere vlakken is Resident Evil 4 een oerdegelijke en redelijk trouwe remake met hier en daar een fris randje. Voor alle liefhebbers van het origineel is het de ideale manier om deze klassieker opnieuw te beleven, terwijl nieuwkomers op spectaculaire wijze worden getrakteerd op een nieuw survival-horroravontuur. De ervaring is vergelijkbaar met die van de remake van Resident Evil 2 en sluit daar verhaaltechnisch ook nog eens goed op aan. Toch is er een behoorlijk groot verschil tussen die laatstgenoemde en deze game. Resident Evil 2 wist namelijk écht een oude klassieker naar nieuwe hoogten te tillen. Resident Evil 4 lukt dat eigenlijk niet – daarvoor is Capcom toch veel te dicht bij de oude formule gebleven.

Dat kon ook bijna niet anders, want de oorspronkelijke Resident Evil 4 vormde nou juist de blauwdruk voor het succes van die andere remakes. In zekere zin gebruikt deze moderne kijk op deel vier precies dezelfde strategie, maar dit keer is dat niet zo vernieuwend ten opzichte van het origineel. Ergens is dat jammer. Wat zou het tof geweest zijn als de stap richting horror nog iets groter was geweest, door bijvoorbeeld elementen te gebruiken uit de vroege betaversie van Resident Evil 4 (die met Hook Man). Het is daarom onwaarschijnlijk dat we deze game over tien jaar nog net zo op handen dragen als we dat met het origineel doen. Gelukkig maakt dat deze versie niet minder de moeite waard. 

Resident Evil 4 verschijnt op 24 maart voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en pc.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."