Redfall bijt zich stuk
Reviews

Redfall bijt zich stuk

Techniek zuigt ons het bloed onder de nagels vandaan

Het fictieve dorpje Redfall is overspoeld door vampiers en de overgebleven bevolking heeft zich óf aangesloten bij sektes die hen aanbidden, óf zit verschanst in een van de laatste veilige locaties. Toch zijn de vampiers niet het grootste probleem waar Redfall mee te kampen heeft.

De game barst namelijk van de slecht doordachte keuzes en ongeïnspireerde ontwerpen. Dat is frappant als je bedenkt dat deze studio, Arkane Austin, eerder Dishonored en Prey ontwikkelde. Het échte Arkane-dna treedt sporadisch naar buiten, maar tegen die tijd is het kwaad al geschied.

Identiteitscrisis

Het grootste probleem is dat Redfall probeert een singleplayer- en multiplayergame in één te zijn, maar op beide fronten enorme steken laat vallen. In de kern is Redfall een typische looter shooter, waarin je vanuit een veilige uitvalbasis steeds korte missies onderneemt in het gelijknamige stadje om zo de vampiers uit te schakelen.

Op papier is het vooral een multiplayergame. Zo kun je kiezen uit vier verschillende personages, die allemaal hun eigen speciale krachten hebben. Jacob kan bijvoorbeeld een bovennatuurlijke sniper oproepen en de omgeving scouten met een raaf, terwijl Layla met telekinetische krachten een schild kan optrekken. Het is allemaal niet heel extravagant, maar tot zover voldoende.

Het schoentje knelt echter bij de progressie. In Redfall worden voltooide missies alleen toegeschreven aan de host. De rest verdient wel wapens, xp en het hele circus, maar boekt dus geen progressie in het verhaal. Daardoor wordt je praktisch gedwongen om de gehele game van begin tot eind met dezelfde party te spelen. Het is onbegrijpelijk dat Arkane daar geen oplossing voor heeft gevonden, aangezien ze daarvoor alleen maar naar genregenoten hadden hoeven kijken.

Daar komt bij dat Redfall merkwaardige aan coöp gerelateerde bugs heeft. Er liggen bijvoorbeeld overal briefjes en boeken die je kunt lezen. Als iemand in jouw sessie een briefje al heeft gelezen, gebeurt het regelmatig dat jij het briefje niet meer kunt openen. Dan kun je het bericht wel terugvinden in je menu ergens, maar wie neemt daar dan de tijd voor tijdens een coöppotje?

Als singleplayergame is Redfall niet veel beter, want dan heb je juist heel veel ‘last’ van het feit dat het spel bedoeld is als multiplayergame. Nog buiten de overweldigende eindbazen zijn er tal van praktische zaken die hun oorsprong vinden in de multiplayeropzet. Het is bijvoorbeeld een beetje raar dat je personage van alles in het luchtledige roept. Pas echt onhandig is dat je de game geen moment kunt pauzeren. Als je in de menu’s zit, blijft de wereld doorgaan en ben je dus kwetsbaar. Vooral omdat niemand op jou kan passen.

Niet dat het erg is als je doodgaat, want ook dan gaat de wereld door. De game herstart dus niet bij een vorige checkpoint, je wordt alleen verplaatst naar het dichtstbijzijnde spawnpunt. Vanuit daar hoef je maar een stukje te lopen om je strijd onvermoeid voort te zetten. Je hoeft dus echt totaal niet op je hoede te zijn voor bijvoorbeeld boobytraps. Als de hele zwik afgaat en je om het leven komt bij de explosie, loop je gewoon terug naar de locatie en zijn alle explosieven (en met wat geluk zelfs een aantal vijanden) lekker opgeruimd. 

Ondode boel

Goed, Redfall is Arkane’s eerste coöperatieve game, dus wellicht zouden zulke ontwerpfouten te vergeven zijn als ze hun ware kracht wél tonen. Helaas is dat niet het geval. De studio, die de prachtige werelden van Dishonored en Prey vormgaf, slaat ditmaal de plank mis met een generiek dorp waar maar weinig te beleven valt.

Slechts sporadisch sijpelt door dat Arkane echt wel weet hoe het een goede game maakt, met toffe omgevingen die je even stil laten staan en om je heen laten kijken. Maar het merendeel van Redfall bestaat uit generieke huisjes met dezelfde inrichting – als je überhaupt al naar binnen kunt. Verder heeft Redfall een overdaad aan briefjes die in coöp dus allerlei problemen geven, maar ook niet erg boeien. Alsof ze met ChatGPT in de weer zijn geweest om opvulsel te schrijven.

De grafische stijl van Redfall is fraai en heeft - net als eerder werk van Arkane - subtiele cel-shaded invloeden, maar wordt ontsierd door technische malheur. Zoals bekend draait de game op Xbox Series X uitsluitend op 30 fps, maar dat zou nog tot daar aan toe zijn als de framerate stabiel was. Zeker als vampiers teleporteren, verandert de game tijdelijk in een diashow. Op de rustigere momenten wanneer de game wel stabiel loopt, wordt Redfall bovendien geplaagd door een overdaad aan pop-in. Op de Series S is de ervaring overigens vergelijkbaar, alleen dan logischerwijs in een lagere resolutie.

Staak het vuren

Is er dan niets positiefs te melden? Toch wel: het schieten voelt verrassend goed. Dat is niet onbelangrijk, want zoals het een goed shooter looter betaamt bestaat de game nou eenmaal vooral uit schieten, schieten en nog eens schieten.

Vaak is het ongrijpbaar waarom een schietspel zo lekker voelt. Ook bij Redfall is het moeilijk de vinger er exact op te leggen. Redfall is weliswaar niet zo snel en responsief als competitieve schietspellen, maar wie games als Prey of recenter nog Deathloop heeft gespeeld, weet dat er een bepaalde charme zit in het hanteren van grote wapens die zwaar aanvoelen. Deze wapens hebben echt impact. Daarnaast is het wapenarsenaal goed gebalanceerd. Met een sniper kun je een heel andere strategie hanteren dan met een shotgun. Als kers op de taart zijn er ook nog wat originelere schietijzers te vinden, zoals een wapen dat houten staken afvuurt.

In je eentje kun je al drie wapens tegelijk dragen, waardoor je je prima kunt bewapenen tegen de meeste situaties. Toch merk je ook hier weer dat de game vooral bedoeld is als coöperatieve game, waarin iedereen andere wapens kiest en elkaar aanvult. Uiteindelijk is alles leuker met vrienden en Redfall is daar geen uitzondering op, maar laten we verder niet omheen draaien: er zijn genoeg betere, leukere coöpgames te vinden om je hoektanden in te zetten.

Redfall is nu beschikbaar voor Xbox Series X en S en pc. Voor deze review is de game getest op Xbox Series X en S.

Conclusie

Redfall voldoet bij lange na niet aan de standaard die we van Arkane Studios gewend zijn. Het spel zit verrassend ondoordacht in elkaar, weet maar sporadisch de fantasie te prikkelen en loopt technisch ook nog eens ondermaats. De game schiet oké weg en heeft een aantal toffe wapens, maar daar is alles mee gezegd.

Plus- en minpunten
  • Schieten voelt goed, toffe wapens
  • Weet single- noch multiplayergame te zijn, fantasieloze wereld, framerate en pop-in om van te huilen

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
Death Stranding door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld
Nieuws

Death Stranding door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld

Dat zijn een hoop bezorgde pakketjes

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

View post on X

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
The Last of Us-bedenker: 'Joel maakte de juiste keuze'
Nieuws

The Last of Us-bedenker: 'Joel maakte de juiste keuze'

Ontwikkelaar geeft zijn mening over het einde van de eerste game

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!