Life is Strange Remastered Collection maakt meer kapot dan je lief is
Een remaster kan een prachtig iets zijn. Een geslaagde opfrisbeurt brengt een wat oudere game naar de huidige tijd, zodat gamers ervan kunnen genieten zonder te worden afgeleid door verouderde graphics. Life is Strange Remastered is niet een van die geslaagde opfrisbeurten.
Het komt sowieso niet vaak voor dat de remaster van een game verschijnt op dezelfde console als waar hij oorspronkelijk op uitkwam. Oké, de eerste Life is Strange kwam tegelijk uit op zowel PS3 en Xbox 360 als PS4 en Xbox One, waardoor de release van deze remaster wat vreemd voelt. Meestal wordt een remaster gebruikt om de extra krachten van een nieuwe consolegeneratie in te kunnen schakelen, maar daar is hier dus niet echt sprake van. Zeker omdat een current gen-patch met 60 frames per seconde nog op zich laat wachten.
©GMRimport
Toch is het geen slechte kandidaat voor een nieuw likje verf. Life is Strange was bij release al niet bijzonder mooi en het voelde een beetje alsof de engine op elk moment uit elkaar kon vallen. De grote verdienste van die game was juist dat het ondanks de wat karige graphics zo’n enorm aangrijpend verhaal wist te vertellen.
Dat het remasteren van dit pareltje niet helemaal wilde vlotten, werd voor het eerst vorig jaar duidelijk. De collectie had eigenlijk rond de release van True Colors uit moeten komen en zat inbegrepen bij de duurste editie van die nieuwste telg in de serie, maar werd uitgesteld naar 2022. Nu blijkt dat de remaster eigenlijk nog wel wat extra ontwikkelingstijd nodig heeft.
Hella-veel bugs
De game zit namelijk vol met grote bugs. Het zijn ook geen verborgen bugs waar je alleen in sommige situaties tegenaan loopt, maar foutjes die direct in het oog springen. Zo is er iets vreemds aan de hand met de randen van het scherm. Ongeveer de helft van de tijd is er een rode, blauwe of groene knipperende lijn te zien aan de rand van de tv, alsof je oled-scherm kapot is gegaan. Dat is enorm afleidend en onverklaarbaar.
De vreemdste boosdoener is toch wel de Engelse ondertiteling. Vanaf aflevering 2 is niet de gesproken tekst onderin beeld te zien, maar de bestandsnaam van de geluidsopname. Van een tekst als Shower_VoiceOver02_Max_020 worden wij niet veel wijzer.
Ook de kleine bugs vliegen je om de oren. We hebben hoofdpersoon Max een paar keer flitsend en hobbelend in haar stoel zien zitten, en ook tijdens het lopen trilde ze een keer op en neer alsof ze een drilboor in haar handen had. Tijdens een gesprek in een café liep de serveerster plotseling door het scherm en keek ze recht in de camera, wat een heel eng schrikmoment opleverde.
Pixelbrij
Het zijn zaken die binnenkort ongetwijfeld met een patch worden verholpen, maar niet alle problemen van deze remaster zullen zo makkelijk weg te patchen zijn. Er worden een aantal vreemde keuzes gemaakt in deze game. Sommige voorwerpen en omgevingen zijn prachtig opgefleurd en zien er een stuk beter uit, terwijl andere zaken onaangetast zijn gebleven. Die lelijke assets springen er daardoor alleen maar harder uit.
Aan het begin van de game maakt Max bijvoorbeeld een foto van een vlinder op een emmer. In de vooraankondiging werd al gemeld dat deze emmer een flinke poetsbeurt heeft gehad. En terecht! Het is werkelijk een prachtige emmer geworden. Maar dertig seconden later drukt Max op een brandalarm, dat plotseling één grote pixel op de muur is die ook nog eens niet beweegt als hij wordt ingedrukt.
©GMRimport
Geen selfie waard
Ook de verbeteringen aan de gezichtsanimaties zijn van wisselende kwaliteit. Hoofdpersonen Max en Chloe hebben duidelijk veel aandacht gekregen van de ontwikkelaars, met duidelijk mooiere gezichten die hun emoties beter overbrengen. Andere personages zijn op de een of andere manier juist lelijker geworden, wat ons toch niet de bedoeling lijkt.
Erger nog is dat subtiele uitdrukkingen op gezichten soms plotseling verdwenen lijken te zijn. Zo geeft klasgenoot Victoria Max een vuile blik nadat zij een vraag van de leraar beantwoordt. In het origineel is de haat in haar ogen te zien, maar in de remaster kijkt ze redelijk neutraal. Het is alsof personages een dikke laag make-up hebben gekregen, waardoor ze wel mooier zijn, maar je door al die plamuur heen hun gezichtsuitdrukkingen mist.
Op sommige punten is deze remaster zeker beter, maar elk pluspunt heeft ook weer een minpunt. De belichting is veel mooier en natuurlijker, maar sommige scènes zijn daardoor nu veel te donker of juist compleet overbelicht. Als je een beetje te dicht bij een raam staat, verandert een gesprek zomaar in een soort witte waas. Het is in ieder geval nog ver verwijderd van de pracht en praal van Life is Strange: True Colors.
©GMRimport
Bestaansrecht
Het is vreemd en een grote gemiste kans. Life is Strange blijft namelijk overeind staan als een geweldig verhaal over tijdreizen, de invloed van je keuzes, volwassen worden, het vinden van liefde en de kracht van vriendschap. De intrigerende opzet van een jonge vrouw die de tijd terug kan draaien en dit gebruikt om haar schooltijd te overleven en een mysterie rond een verdwenen meisje op te lossen, blijft ongelooflijk boeiend. Vooral als het in de tweede helft écht op gang komt en de bovennatuurlijke twists je keihard in je maag stompen.
Misschien vind je een 4 wel te laag voor zo’n goed spel, en het doet deze recensent eerlijk gezegd ook pijn om hem uit te delen (zeker omdat dezelfde recensent deze game in 2015 een 8,5 gaf) . Maar als iemand nu zou vragen of hij het origineel moet spelen of deze remaster, dan is het antwoord niet zonder twijfel te geven. Daarmee verliest deze release totaal zijn bestaansrecht, want dat is de enige reden om een remaster te spelen: een betere versie van een oudere game. Niet een versie die op sommige punten beter en op andere punten juist slechter is.
Misschien is de Remastered Collection beter aan te raden als alle bugs zijn verholpen en de beloofde 60 fps-patch voor de huidige generatie er is. Maar zelfs zonder bugs is het de vraag of je met de onevenwichtige kwaliteit en verlies van bepaalde gezichtsuitdrukkingen kunt leven. Wat ons betreft is het origineel nog altijd goed speelbaar, en waarschijnlijk een stuk goedkoper.
Life is Strange Remastered Collection is op een PlayStation 5 gerecenseerd. De game is nu beschikbaar voor PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X en pc. De Nintendo Switch-versie is uitgesteld naar later dit jaar.
Laatste reviews op Gamer.nl:
Met vreemde en in het oog springende bugs verspeelt Life is Strange Remastered Collection al snel de goede naam van de serie. Maar ook zonder bugs zijn er vreemde keuzes gemaakt die deze fantastische game net een stukje slechter maken.
- Vaak mooier, nog steeds een uitstekend en meeslepend verhaal
- Veel bugs, niet overal even mooi, verbeteringen verpesten soms het origineel
