‘Subverting expectations’, oftewel het spelen met je verwachtingen, is waar ontwikkelaar Daniel Mullins zijn brood mee verdient. Fans van zijn eerdere werk (Pony Island, The Hex) weten dus al precies dat hun verwachtingen niet worden waargemaakt. Al hadden ze dat dus al verwacht.

Dat geldt trouwens niet voor iedereen: op het Steam-forum van zijn nieuwe game Inscryption zijn meerdere klagende spelers te vinden, die ontevreden zijn omdat de game niet is wat ze werd voorgespiegeld. Wie geen onderzoek doet naar de ontwikkelaar en de trailer met zijn ogen dicht bekijkt, zou naar aanleiding van de Steam-pagina en zijn tags zomaar kunnen denken dat dit inderdaad een ‘gewone’ roguelike deckbuilding escaperoom is.

En dat is het ook, tot op zekere hoogte. Je begint de game aan een tafel in een duistere blokhut, met tegenover je een grimmig figuur die je dwingt tot een potje kaarten. Hij vouwt een routekaart voor je uit die doet denken aan Slay the Spire, waarbij je kiest welke gebeurtenis je tegemoet wilt lopen. Denk aan het uitzoeken van nieuwe kaarten voor je deck, ze speciale krachten meegeven, een gevecht met een vreemde baas of een kampvuur om bij uit te rusten.

©GMRimport

Kaartje leggen

Het kaartspel zelf is simpel, maar zit verrassend stevig in elkaar. Beide spelers hebben vier lege vlakken voor zich, waar ze allerlei figuren uit het dierenrijk op kunnen spelen. Beesten als wolven, slangen en beren vereisen wel een offer om op tafel te kunnen verschijnen. Je begint daarom meestal met een eekhoorn, die je opoffert voor één bloeddruppel waarmee je bijvoorbeeld een hert kunt spelen.

Aan het eind van je beurt vallen al je dieren het vakje tegenover zich aan. Als daar niemand staat om te verdedigen, gaat de schade direct naar je tegenstander op een weegschaal. Een interessant concept: het gaat er niet om hoeveel schade je in totaal doet, maar om het helemaal laten zakken van de weegschaal. Bij 0-5 heb je gewonnen, maar het kan uiteindelijk ook zomaar 20-25 worden.

Al die kaarten hebben verschillende vaardigheden en gedurende het spel worden er steeds meer regels toegevoegd. Vogels vliegen over je verdediging heen, haaien zwemmen onder water als je niet aan de beurt bent en egels prikken terug als ze worden aangevallen. De bonte verzameling beesten resulteert in een tactisch spel, waar je echt even voor moet gaan zitten om het onder de knie te krijgen.

©GMRimport

Diepere laag

Is dat alles? Nee: je kunt ook nog van de speeltafel opstaan om die duistere blokhut te verkennen. De kleine ruimte zit vol met puzzels en vreemde voorwerpen, en een deur waar constant een licht achter knippert. Wat zit er in die koekoeksklok? En hoe maak je de lades van die kast open? Zal iets in deze kamer je helpen om te ontsnappen aan die creep met zijn rare kaartspel?

Is dat dan wel alles? Nee, nog steeds niet! Je krijgt al snel de indruk dat er hier nog veel meer aan de hand is wanneer de kaarten in je deck tegen je beginnen te praten. Inscryption zit vol met twists en rare afslagen, maar het zou zonde zijn om alles in een recensie te verklappen. En ook onnodig: als je Daniel Mullins al kent, dan weet je dat deze game nog veel meer in petto heeft.

©GMRimport

Verwacht het onverwachte

Dat is ook een beetje waar de schoen wringt: dat verbijsterende en verontrustende gevoel van de eerste keer dat je Pony Island speelde, is niet meer na te bootsen. Het is natuurlijk ook een onmogelijke opgave voor Mullins. Hoe verras je een speler die al verwacht om verrast te worden? Het helpt daarbij niet dat hij een aantal trucjes uit zijn vorige games hier weer herhaalt.

Op die paar herhalingen na zijn Mullins en zijn team wel weer een oeverloze bron van creativiteit. Op het moment van schrijven loopt er zelfs een heuse ARG, waarbij spelers uit de community de laatste geheimen van de game proberen te ontrafelen door allerlei puzzels in de echte wereld op te lossen. Twee van hen hadden uiteindelijk zelfs een ontmoeting met Mullins, die hen vervolgens een floppydisk met een hint overhandigde.

Ook als je je daar niet bij aan wilt sluiten, lukt het Inscryption om je meerdere keren op het verkeerde been te zetten. De diepere lagen zijn bijzonder leuk om te volgen, waarbij de game steeds dieper in zijn eigen creepy sfeertje duikt. Nogmaals: we willen niks verklappen, maar de game is niet bang om zeer vreemde keuzes te maken. Ze pakken niet allemaal even goed uit, maar ze zijn in ieder geval wel onverwacht, en dat is al heel knap.

Hoe boeiend het ook is om al die twists te ervaren, uiteindelijk blijft het eerste gedeelte van de game wel het meest beklijven. De opbouw naar het mysterie was leuker dan de ontrafeling ervan, al is het wel een reis die zeer de moeite waard is. Na het verhaal van een uurtje of tien ben je in ieder geval volledig van de kaart.

Inscryption is nu verkrijgbaar op pc.

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.