De conclusie boven deze tekst overdrijft niet. Hi-Fi Rush is écht heel erg cool. En ook heel erg goed. Dit is zo’n game waarover je als recensent eerder een liefdesbrief wilt schrijven. En wie had dat ooit verwacht? Nou, niemand, want Hi-Fi Rush is een complete verrassing. Niet alleen omdat het spel uit het niets werd aangekondigd en daarna meteen te spelen was, maar ook omdat Hi-Fi Rush uit de talentenstal van Shinji Mikami komt.

De geprezen horrorkoning richtte na het verlaten van Capcom zijn eigen studio op, Tango Gameworks, maar heeft daar al jaren geen game meer geregisseerd. Mikami fungeerde de afgelopen jaren meer en meer ter ondersteuning van het talent dat hij onder zijn vleugel nam. Na The Evil Within (2014) leidde dat vooral tot nog meer horrorgames, waaronder het recente Ghostwire: Tokyo. Maar het leidt nu blijkbaar ook tot een… kleurrijke ritmegame? Oké, nou, prima.

Hi-Fi Rush is sowieso een vreemde eend in de bijt. Dit spel is met veel games te vergelijken, maar tegelijkertijd met geen enkele game. Hi-Fi Rush is een samenraapsel van Jet Set Radio Future, Devil May Cry en Guitar Hero. Het is kleurrijk en jeugdig, maar nostalgisch en traditioneel. Die symbiose ademt liefde voor het medium die zich moeilijk met een pen laat beschrijven. Hier zit passie in, en dat merk je vanaf de allereerste seconde. 

©GMRimport

Ritme

Hi-Fi Rush is in de kern een actiegame met platformensegmenten in kleine lineaire levels die in structuur veel op elkaar lijken. Gangetje, arena, beetje platformen, gangetje, arena, eindbaas: je kent het wel. Wat deze game onderscheidt is stijl en ritme, en hoe consistent de ontwikkelaar die twee combineert. Van de Devil May Cry-waardige combo’s tot de deinende reclameborden in de spelwereld. Alles beweegt op de maat.

In de game speel je Chai, een naïeve dagdromer die zichzelf een rockster ziet worden maar geen gitaar kan spelen. Het lot wil dat hij superkrachten heeft gekregen na een mislukte medische ingreep door een kapitalistisch megabedrijf, en in de game is het de bedoeling dat jij het met kersverse vrienden opneemt tegen, nou ehm, dat kapitalistische megabedrijf. Oh, en je hebt een compagnon, 808. Deze kat heeft letterlijk en figuurlijk stalen ballen.

Alle gevechten in de game vinden op de maat plaats. Een lichte aanval doe je precies op de maat, een zware aanval voer je uit ‘om’ de maat. Door die twee te combineren met pauzes, dashes, een ketting waarmee je jezelf naar vijanden toe kunt trekken én de krachten van je vrienden, kun je talloze combo’s aan elkaar rijgen. Omdat je die combo’s (meestal) op de maat moet doen, maar ook vijanden op de maat moet ontwijken, ontstaat een heerlijke flow.

Het vechten is niet alleen ritmisch maar ook verrassend diepgaand. De vergelijking met Devil May Cry is niet overtrokken. Het is heerlijk om te experimenteren in de training room en daar los te gaan met het steeds verder uit te breiden arsenaal aan combo’s. Tegelijkertijd is de actie toegankelijk. Als je niet zo goed bent in het aanhouden van ritme, straft de game dat niet per se af. Je kunt nog steeds de combo’s doen en Chai raakt nooit uit de maat.

Je doet wel meer schade als je op het juiste moment de actieknoppen indrukt. Deze game wordt ook wel echt beter als je het ritme aan weet te houden. Dat is immers waar iedere confrontatie, en eigenlijk de hele spelwereld, omheen gebouwd is. Chai loopt, rent en klaagt zelfs op de maat. ‘De maat’ is het centrale thema van Hi-Fi Rush en er gaat geen seconde voorbij waarin de game je daar niet aan herinnert. 

©GMRimport

Prachtig

Hetzelfde geld voor de stijl van deze game, want Hi-Fi Rush is stijl. Het spel leent veel van de populaire film Spider-Man: Into the Spider-Verse: sommige animaties hebben een andere, vaak tragere framerate dan de 60 fps waarin het spel consistent draait. Combineer dat met het bonte kleurgebruik en de werkelijk fenomenale animaties, en het resultaat spreekt voor zich. Hiervoor gaat Hi-Fi Rush awards winnen.

Dat komt ook door het oog voor detail. Er zijn zoveel voorbeelden. De idle-animatie van Chai is een heerlijk geanimeerde fingersnap, die altijd in ritme is. Je kat loopt met de bravoure van een Frank Sinatra. De overgangen tussen shots doen denken aan die uit het geprezen Persona 5. De levels deinzen bovendien helemaal mee in het ritme, met schoorstenen die rook ritmisch uitblazen, en zelfs complete huizenblokken of rotsformaties die meebewegen.

Dat wil niet zeggen dat alles koek en ei is. De soundtrack is bijvoorbeeld bijzonder lekker, maar had wat steviger gekund. Soms miste ondergetekende een beetje herrie, metal bijvoorbeeld, al is dat natuurlijk erg persoonlijk. Gelukkig is de niet-gelicenceerde muziek ook erg puik, en past deze goed bij de geluiden die Chai en zijn vijanden maken tijdens de gevechten.

©GMRimport

Wat betreft het verhaal laat Hi-Fi Rush weinig te wensen over, maar het onderbreekt soms de actie en dat is een beetje ergerlijk. Hoewel de geschreven dialoog beter is dan je zou verwachten en tussenfilmpjes meestal prachtig zijn om naar te kijken, halen ze je wel uit de geprezen flow van de combat. Dit is eigenlijk ook niet het type game voor expositie middels geschreven dialoog, iets waar de game wel veel gebruik van maakt.

Tot slot: de game heeft geen renknop. Dit is waarschijnlijk omdat de voetstappen van Chai in het ritme moeten blijven. Maar het is wel een beetje irritant, zeker als je grote stukken moet overbruggen. Dan wil je gewoon kunnen rennen zodat je in die vlotte pacing blijft. Zelfs richting het einde van de game probeerde ik nog steeds de renknop ingedrukt te houden, wat lastig is zonder renknop.

 Blij dat het bestaat 

Hi-Fi Rush gaat garant heel hoog eindigen in de Gamer.nl Top 25 van 2023. En dat in een jaar waarin de concurrentie abnormaal hoog lijkt te worden. Het is Tango Gameworks en Xbox gegund. Niemand kan bestrijden dat Hi-Fi Rush met liefde gemaakt is. Dit is een game waarvan je enkel blij kan zijn dat-ie bestaat, en net als met Pentiment, dat-ie op Game Pass staat. Ja mensen, videogames zijn cool.

Hi-Fi Rush is beschikbaar op en pc en Xbox Series S/X (ook via Gamepass). Voor deze recensie zijn de pc- en Series X-versie getest. 

Als het aan acteur Idris Elba ligt wordt er een liveactionfilm gebaseerd op Cyberpunk 2077 gemaakt en krijgt hij daar zelf een rol in.

Dat meldde hij aan Screen Rant. Hoewel het interview vooral draait om zijn rol als Knuckles in de aankomende film Sonic the Hedgehog 3, liet hij zich ook enthousiast uit over zijn rol als Solomon Reed in de Cyberpunk 2077-uitbreiding Phantom Liberty.

Toen Idris werd gevraagd of een film gebaseerd op Cyberpunk 2077 zou kunnen werken, waas hij in ieder geval zeer positief: "Als er ergens een liveactionversie van gemaakt zou kunnen worden, is het (Cyberpunk 2077) wel. Ik denk dat (Keanu Reeves') personage en mijn personage samen 'whoa' zouden zijn. Dus laten we zorgen dat dit gebeurt."

Vorig jaar werd al aangekondigd dat er wordt gewerkt aan een liveactionproject rondom Cyberpunk, al werd toen nog niet duidelijk of het om een film of serie gaat. Toen eerder dit jaar een nieuw Cyberpunk-animatieproject voor Netflix werd aangekondigd, heeft CD Projekt Red aangegeven dat het liveactionproject zich nog in een vroeg stadium bevindt. "We zijn er nog niet klaar voor om het concept aan potentiële streamers of studio's voor te stellen."

Amir Satvat, die voor zijn werk binnen de game-industrie tijdens The Game Awards een Game Changer-award kreeg uitgereikt, ontvangt sindsdien allerlei hatelijke berichten op internet.

Afgelopen week werd voor het eerst de Game Changer-award uitgedeeld tijdens The Game Awards. Deze award is bedoeld voor mensen werkzaam in de game-industrie die op wat voor manier dan ook een verschil maken.

Amir Satvat was de winnaar van de award. Die ontving hij omdat hij meerdere jaren online een overzicht bijhoudt van ontslagen mensen uit de game-industrie en ze op die manier probeert te helpen aan nieuw werk. Dat doet hij kosteloos. Hij reageerde tijdens de prijsuitreiking dankbaar en met merkbare emotie.

Satvat heeft inmiddels via LinkedIn laten weten dat hij sinds de gewonnen award het doelwit is van hatelijke berichten via internet en social media. Ook zijn vrouw en andere familieleden ontvangen dergelijke berichten. Satvat wordt door sommigen als fraudeur bestempeld, omdat hij werkzaam is bij Tencent en dit niet werd gemeld tijdens de awardshow. Ook ontvangt hij antisemitische berichten - ook al is hij zelf niet Joods - en wordt hij spottend autistisch genoemd.

Satvat benadrukt in zijn bericht op LinkedIn dat de complottheorieën dat zijn werk bij Tencent expres verborgen werd gehouden, of dat hij zelfs verantwoordelijk is voor ontslagrondes, nergens op gebaseerd zijn. Hij laat ook weten dat hij zijn pogingen om ontslagen gameontwikkelaars te helpen al voordat hij bij Tencent aan de slag ging ondernam. Daarbij geeft hij aan dat hij niet aan fusies of overnames bij Tencent - of zijn vorige werkplek Amazon - heeft gewerkt.

"Ze hebben mijn werk bij Tencent niet bij The Game Awards benoemd omdat het niets te maken heeft met de gemeenschap die ik heb opgebouwd, en ze wilden zich richten op hoe we dit uit onszelf hebben gedaan." Ergens anders binnen zijn LinkedIn-bericht vertelt hij: "Ik heb in mijn carrière nooit een contract getekend of onderdeel uitgemaakt van een deal dat heeft geresulteerd in ontslagrondes."

De website van Amir Satvat, waar hij mensen aan een baan in de game-industrie probeert te helpen, kan hier bezocht worden. Hieronder is de prijsuitreiking van vorige week te zien.