“Het enige waar ik om geef, is Chaos doden. Ik moet het. Het is geen hoop of droom. Het is als een honger. Een dorst.” Dit is daadwerkelijk de drijfveer voor hoofdpersoon Jack om het kwaad in de wereld te verdelgen. Hij heeft zelf geen idee waarom, hij is vooral heel boos. Het internet had gelijk toen ze de trailers van deze game tot memes omtoverden: het verhaal slaat helemaal nergens op.

Jack en zijn strijdmakkers ontmoeten elkaar voor het eerst voor de poorten van de stad Cornelia. Ash en Jed staan plotseling achter hem met donkere kristallen in hun hand. “Jij hebt er ook eentje, toch?” Jack gromt: “Ik weet alleen dat ik Chaos wil vermoorden!” Nou, dat willen Ash en Jed ook wel. Ze doen een krampachtige boks met zijn drieën en zijn voortaan vrienden voor het leven.

Campy

De game is totaal niet te volgen, zeker niet voor mensen die geen kennis hebben van het toch al zo vreemde verhaal van de eerste Final Fantasy uit 1987. Stranger of Paradise vormt daar namelijk een soort van prequel op, waarbij Jack de slechterik uit die legendarische game blijkt te zijn. Dat werd in de reclamecampagne al uitvoerig uit de doeken gedaan, ook al verklapt dat eigenlijk het einde van het spel.

©GMRimport

Het enige voordeel van deze chaos, is dat het regelmatig zó slecht is, dat het bijna goed wordt. Zoals wanneer Jack iemand voor z’n kanis slaat terwijl die het plot probeert uit te leggen. Maar meestal is hij niet uit te staan. Zelfs Squall uit Final Fantasy 8 lijkt nog een gezellige kerel naast Jack.

Het helpt ook niet dat Stranger of Paradise nogal lelijk is. Het oogt als een game die aan het begin van de vorige consolegeneratie uitkwam, met personagemodellen die nauwelijks emoties overbrengen omdat ze bewegen als de Thunderbirds.

Wat wel bijdraagt aan het campy gevoel, is dat de hoofdrolspelers hun volledige uitrusting aanhebben tijdens de tussenfilmpjes. Onze Jack had daarom regelmatig een gleufhoed op tijdens zijn tirades. De lelijk geanimeerde gezichten van zijn teamgenoten werden gelukkig bedekt door een soort motorhelmen.

©GMRimport

Ook de levels zijn niet bijzonder mooi vormgegeven. Elke omgeving zou een ode moeten zijn aan eerdere Final Fantasy-delen, met bijvoorbeeld een grot uit deel 14 en een reactor uit deel 7. Die verwijzingen zijn zo liefdeloos gedaan, dat het sommige fans niet eens op zal vallen. Het is niet veel meer dan een vage achtergrond om je gevechten in af te werken.

Prima knokwerk

En wat schetst onze verbazing na alle bovenstaande klachten? Die gevechten zijn enorm leuk! Eigenlijk zou dat geen verrassing moeten zijn, want de game werd ontwikkeld door Team Ninja, de studio achter Nioh en Ninja Gaiden. Ze hebben hun expertise toegepast om een redelijk diepgaand en afwisselend vechtsysteem door te voeren.

Eerdere geruchten spraken van een Souls-achtige benadering van Final Fantasy, en dat is hier en daar voelbaar. Zo voer je lichte en zware aanvallen uit met R1 en R2, en zijn er savepunten waar je uitrust en je health potions weer aanvult, maar waarmee je verslagen vijanden weer laat respawnen. Ook zijn er uitdagende baasgevechten wiens patronen je moet doorgronden voordat je kans maakt op de overwinning.

©GMRimport

Toch zijn de flitsende actie en snelle combo’s van groter belang en is het meer Devil May Cry dan Demon’s Souls. Naast ontwijken en blocken voegt Stranger of Paradise daar zijn eigen interessante twists aan toe. De Soul Shield is een interessante vondst, een soort schild dat je kort op kunt roepen en aanvallen van tegenstanders automatisch pareert. Dit schild kost wel stamina, dat je weer nodig hebt om te blocken. Dat maakt het een boeiend risico: een succesvolle Soul Shield brengt vijanden uit balans, maar als je hem te vroeg inschakelt blijf je weerloos achter.

Gaan met die baan

Ook de welbekende jobs uit de Final Fantasy-reeks worden hier uitstekend geïmplementeerd. Je neemt twee klassen mee naar elk gevecht en kunt daar razendsnel tussen wisselen. Zo kun je bijvoorbeeld als magiër een vuurbal op je vijanden gooien, om daarna als ridder snel wat klappen uit te delen.

Je levelt vervolgens niet Jack als personage, maar alleen zijn jobs. Elk van die klassen heeft een eigen skill tree, met helemaal onderin de mogelijkheid om een nieuwe (en vaak betere) job vrij te spelen. Je moet meerdere jobs levelen om iets nieuws te ontgrendelen, wat je aanmoedigt om verschillende klassen uit te proberen. Om uiteindelijk een Sage te worden, moet je bijvoorbeeld met zowel de White Mage als de Black Mage gespeeld hebben.

Niet alle ideeën zijn even geslaagd. Door de constante stroom aan nieuwe uitrusting ben je elke vijf minuten nieuwe wapens aan het gebruiken en is het uitgebreide upgradesysteem volkomen overbodig. Ook is het vreemd dat optionele gesprekken met NPC’s verstopt zitten in een submenu. Niet dat je veel mist aan die houterige conversaties.

©GMRimport

De actievolle gevechten weten Stranger of Paradise te redden van de ondergang, maar dat kan niet voorkomen dat het toch als een herhalingsoefening gaat voelen. De lineaire levels bieden weinig verwondering en het gebrek aan variatie in vijanden begint na een paar uur al op te vallen. De beschikbare zijmissies veranderen daar weinig aan. Dat zijn gewoon dezelfde levels met dezelfde vijanden, maar dan in een andere volgorde. De imposante baasgevechten zorgen nog voor de nodige spanning, maar lang voordat de credits na twintig uur rollen, is de klad er al wel ingekomen.

Er is wel genoeg content beschikbaar voor wie het vechtsysteem tot in de puntjes wil leren beheersen, met steeds hogere moeilijkheidsgraden die je tot het uiterste dwingen. Dan moet je wel nog langer Jack en zijn onuitstaanbare persoonlijkheid kunnen verdragen.

Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin is vanaf 18 maart beschikbaar op pc, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X|S. Voor deze recensie is de game gespeeld op een PlayStation 5.

Deep Silver en Warhorse Studios hebben bekendgemaakt welke content Kingdom Come Deliverance 2-spelers in de loop van het jaar voor de game kunnen verwachten.

Zo zal aankomende lente een aantal gratis updates verschijnen, waaronder een 'kappersfeature' om het uiterlijk van het hoofdpersonage te veranderen, een Hardcore-modus voor nog meer uitdaging en paardenraces. Gedurende de rest van het jaar zullen er diverse gratis updates uitkomen om de game te verbeteren.

In de loop van de zomer verschijnt de betaalde uitbreiding 'Brushes with Death'. Hierin helpt hoofdpersonage Henry een artiest met een twijfelachtig verleden. Ook in het najaar volgt een betaalde uitbreiding, ditmaal met de naam 'Legacy of te Forge', waarin spelers de smidsafkomst van Henry verkennen. Tot slot zal ook volgende winter een betaalde uitbreiding verschijnen in de vorm van 'Mysteria Ecclesia', waarin spelers de intriges van het Sedlec-klooster achterhalen.

De hierboven genoemde betaalde uitbreidingen maken onderdeel uit van de uitbreidingspas van de game, die ook bij de Gold Edition van het spel zit. Deze Gold Edition kost 79,99 euro.

Kingdom Come Deliverance 2 is het vervolg op de in 2018 verschenen eerste game en laat spelers terugkeren naar het Centraal Europa van de vijftiende eeuw - de game speelt zich na het eerste deel af. Spelers besturen Henry, de zoon van een smid, die in een duizelingwekkend verhaal van wraak, bedrog en zelfontdekking terechtkomt.

De game speelt zich af in het Boheems Paradijs, een echte locatie die nog altijd bezocht kan worden in de Tsjechische Republiek. Zo zijn er het majestueuze Kasteel Trosky en de mijnstad Kutná Hora. Het gameplayconcept van het origineel, waarin de wereld realistisch op de acties van de speler reageert, blijft intact. Wel is het vechtsysteem op de schop gegaan, en zijn er nu ook nieuwe wapens voor op afstand, zoals kruisbogen en vroege vuurwapens.

Kingdom Come Deliverance 2 komt op 4 februari naar pc (Steam en Epic Games Store), PlayStation 5 en Xbox Series X en S. Onlangs bleek nog dat het spel volgens de makers het langste script voor een game ooit heeft.

Marvin Toepoel ging onlangs aan de slag met de game, zoals te lezen valt in de preview: "De rijke natuur van Bohemen komt nog veel beter tot zijn recht dan in het eerste deel, met dank aan sterk verbeterde graphics en belichting. Het geheel draait op PS5 soepel op 60 fps. Vanaf minuut één is ook duidelijk dat Warhorse Studios KCD2 een stuk beter heeft afgewerkt dan zijn voorganger. Npc’s bewegen natuurlijker en het handjevol bugs dat we tegenkomen is zo minimaal dat je goed op moet letten om er überhaupt iets van mee te krijgen (op twee crashes na). Waar deel één na zijn release nog maanden aan patches nodig had, lijkt het vervolg al voor release in een betere staat te verkeren."

Het importtarief dat de Verenigde Staten op in Mexico gemaakte producten gaat leggen, kan er voor zorgen dat de prijs van games gaat stijgen - uiteindelijk mogelijk zelfs globaal.

De huidige Amerikaanse president Donald Trump heeft aangegeven vanaf februari een handelstarief van 25 procent op producten uit Canada en Mexico te leggen die in de VS verkocht worden. Dat zou kunnen betekenen dat deze producten qua prijs gaan stijgen in dat land, om er voor te zorgen dat bedrijven deze tarieven kunnen betalen zonder in te leveren op hun verdiensten.

Mat Piscatella, de over het algemeen goed geïnformeerde executive director van gamemarketonderzoeksinstelling Circana (NPD), claimt dat deze importtarieven een negatief effect op gameprijzen kunnen hebben. Veel fysieke games die in de Verenigde Staten worden verkocht, worden namelijk in Mexico samengesteld.

Dit zou dus als effect kunnen hebben dat gameprijzen omhoog gaan - zowel voor fysieke als digitale games, aangezien gamebedrijven de prijzen van digitale games mogelijk gelijk zullen willen houden met fysieke games. Om de situatie overal gelijk te houden, is het mogelijk dat uitgevers de prijzen wereldwijd verhogen. De importtarieven kunnen er volgens Piscatella ook voor zorgen dat er minder games fysiek zullen uitkomen.