Na het experimentele uitstapje van Far Cry New Dawn keert Ubisofts verhalende shooterfranchise terug naar de kern: soldaatje spelen op een tropisch eiland. Ditmaal betreft het Yara, geïnspireerd door Cuba, waar een fascistisch staatshoofd bijna smeekt om een kopje kleiner gemaakt te worden. Far Cry 6 duwt revolutie en anti-etablissement door je strot, maar Ubisoft blijft ondertussen trouw vastklampen aan diens eigen, oude regime.

Zoals bij Far Cry de regel is, draait de game in essentie om de grote, boze slechterik; het kwaad om gewelddadig omver te werpen. Ditmaal is niemand minder dan Giancarlo Esposito gestrikt. De man die voor velen onherroepelijk gelijkstaat aan Gustavo Fring van Breaking Bad, stapt hier wederom in de schoenen van een gecalculeerde antagonist: Antón Castillo.

‘El Presidente’ wordt nooit een bijzonder complex personage — en Esposito staat duidelijk op de autopiloot — maar onderaan de streep geldt eigenlijk ook maar één ding: deze gast moet heel erg dood. Die bloedlust is wat voor Far Cry telt.

©GMRimport

Een nieuwe stem voor Far Cry

Dat is waar Dani Rojas, de protagonist van Far Cry 6, binnenwandelt als gloednieuwe, Yaraanse guerrillastrijder. Voor het eerst toont de shooter de speelbare personages (in mannelijke of vrouwelijke vorm) vaker vanuit het derdepersoonsperspectief, in zowel de tussentijdse filmpjes als selectieve stukjes gameplay. Het is geinig om bijtijds je gekozen kledingstukken terug te kunnen zien, maar het voegt verder niet bijzonder veel toe aan het verhaal. Far Cry 6 oogt bij vlagen net iets filmischer, waar bijvoorbeeld het volledig in de eerste persoon spelende Far Cry 3 er een meer introspectieve draai aan overhoudt.

Voor de verandering laat Dani ook vaker van zich horen dan recente Far Cry-protagonisten, wat wel degelijk bijdraagt aan de verhalende segmenten. Dani haakt op gevatte manieren in op gesprekken en gebeurtenissen, terwijl het daadwerkelijke acteerwerk overtuigend klinkt. De tussentijdse kreten en snelle responsen zijn typerend droog en sarcastisch, maar ze blijven vrij van ongemakkelijke oneliners.

Ironisch is wel hoe Dani, nu voorzien van een stem, vaak alsnog nietszeggend overkomt in het narratief. Hij of zij belandt per ongeluk en met tegenzin in een wankelende guerrilla-oorlog, maar neemt vervolgens zonder slag of stoot de rol van solistische Rambo-held op zich. Far Cry 6 windt er geen doekjes meer om: slechts een greintje motivatie is genoeg om een ketting van oorlogsmisdaden aan elkaar te rijgen. Voor Dani draait dat ene keer om wraak en eergevoelens en de andere keer om pure lol. Uiteindelijk maakt de intentie bar weinig uit.

©GMRimport

Tussen oorlogsdrama en Saints Row in

Die tweestrijd in toonklank komt vaker terug in het eindproduct. Enerzijds wil Far Cry 6 een gritty guerrillaverhaal met impactrijke gevolgen vertellen, andere keren doet het spel zijn best om juist overdreven luchtig en ludiek over te komen — tot meta-commentaar aan toe. Afhankelijk van hoe je het verhaal en de vele missies trotseert, kunnen die twee tonen elkaar op wrange manieren opvolgen. Vrolijk meeblèren op radiohit Havana direct nadat je een trouwe bondgenoot begraven hebt? Het kan op Yara.

Geheel volgens verwachting zégt Ubisoft wederom niets met het overkoepelende verhaal. De ’lessen der guerrilla’, de kankergenezende Yaraanse tabak, het bestaan van een jonge troonopvolger: het leidt uiteindelijk allemaal naar dezelfde, herkenbare chaos. Zelfs Giancarlo Esposito wordt niet verder benut dan het spelen van de dictatoriale neef van Gustavo Fring. Die verre familie sluit weliswaar prima aan op de Far Cry-formule, maar het voelt toch alsof er opzettelijk potentie ontweken wordt.

Ook deeltje zes schreeuwt eigenlijk van begin tot eind dat totalitair regime een slechte zaak is, terwijl het spelers van goedbedoelde B-personages naar de volgende oorlogsmisdaad sleept. Ubisoft gaat ver om uiteindelijk op dezelfde, nietszeggende standpunten aan te komen. Maar we hebben lol.

©GMRimport

Een stukje oud, niet te veel nieuw

Een soms ongebalanceerde toon kan Far Cry 6 immers niet minder Far Cry maken. Op een puur gameplaytechnisch vlak is dit zesde deel Far Cry pur sang. De spelformule is sinds Far Cry 3 nauwelijks aangepast, maar het totaalpakket komt op Yara wel fantastisch uit de verf. Militaire basissen vanuit de jungle besluipen en systematisch schoonvegen is, ook twee consolegeneraties verder, nog steeds vermakelijk. Het plezier is simpel van aard, maar telkens ‘nog één fortje’ blijft verslavend.

Far Cry 6 stapt wijs genoeg terug van de rpg-achtige elementen waar Far Cry New Dawn mee experimenteerde. Deel zes is wederom onderverdeeld in lichtjes geschaalde moeilijkheidsgraden per regio, maar doet sponsachtige tegenstanders weer in de ban.

Castillo’s leger scherpt zogenaamd aan naarmate de speler sterker wordt. In de realiteit merk je daar maar weinig van; headshots zijn weer gewoon headshots. Het stukje crafting en wat passieve uitbreidingen voor je thuisbasissen — ook in New Dawn geïntroduceerd — zijn ditmaal wel overeind blijven staan.

Ubisoft zet flink in op het aanpassen van je kleding, wapens, voertuigen en ander gereedschap, het liefst met allerlei cosmetische, passieve en actieve twists. De grote nieuwe klappers daarin zijn de zogenaamde Supremo’s: rugzakken met ultimate-achtige krachten. Samen met een breed scala aan in elkaar geknutselde wapens voegen de Supremo’s een gepast chaotisch element toe aan de anders vrij doorsnee schietgevechten. Ongeacht enige variatie zijn nagenoeg al deze krachten explosief van aard, wat ze helaas wel pijnlijk irrelevant maakt voor bijvoorbeeld stealth-speelstijlen en wereldverkenning.

©GMRimport

Goedbedoelde touch, ruwe afwerking

Ubisoft maakt grotere meters op het front van toegankelijke instellingen. Far Cry 6 komt (minder valide) spelers direct tegemoet met tal van verschillende hulpmiddelen om naar wens aan te passen. Denk aan schaalbare ondertitels, text-to-voice, een versimpelde verhaalmodus, vermindering van flikkerende beelden en slimme aanpassingen in spelbesturing.

Wel blijft het jammerlijk hoe bijvoorbeeld tussenfilmpjes niet te pauzeren zijn, de game het handmatig herstarten van checkpoints niet toestaat of hoe selecte voertuigen aanvankelijk frustrerend onlogisch bestuurd worden. Dat laatste geldt des te meer voor de pc-versie, waar het overschakelen naar een controller niet altijd werkt. Far Cry 6 oogt en draait weliswaar ontzettend fraai, maar mist op sommige fronten alsnog een laatste laagje afwerking.

Die nazorgen lijken wederom wat instabiliteit rond lancering te voorspellen, meer dan enkel de gebruikelijke imperfecties in de open spelwereld. Far Cry 6 is gedurende een intensieve week spelen circa vijf keer volledig gecrasht — een probleem wat in ieder geval één andere recensent op PlayStation 5 kon beamen. De vele autosaves komen spelers daarin tegemoet, mochten dezelfde crashes ook voorkomen in de uiteindelijke versie.

©GMRimport

Alsnog een sterke Far Cry

Naast een hoger gehalte knutselwerk en de wel-of-niet-politiek beladen ondertoon, is Far Cry 6 ‘gewoon’ weer Far Cry, zonder enige gêne. De tropische wereld van Yara is aanzienlijk groter en visueel gevarieerder, maar de gameplaycyclus is sinds Far Cry 3 nagenoeg onveranderd gebleven. Afgezien van een rijke greep aan unieke (zij)missies komt het spelletje toch vaak neer op hetzelfde systematische neerpoffen van soldaten tegen verschillende achtergronden. De locaties zijn mooier; de AI is nog altijd even voorspelbaar.

Experimenteren met customized wapens, Supremo’s, co-op — welke nagenoeg identiek is aan de opzet in Far Cry 5 — of een van de handvol dierenvrienden biedt daarin enige variatie, maar de powertrip van Far Cry 6 bereikt al vrij snel een plateau. Wie eenmaal een paar voor de speelstijl relevante wapens vindt, hoeft vrijwel nooit meer om te kijken naar de vele craftingmenu’s en -mogelijkheden. Na de eerste uren waarin nog gehint lijkt te worden naar vernieuwing, ben je na nog geen twee uur terug in een cyclus die wel erg bekend aanvoelt. Drie snelle headshots en een dynamietstaaf; er is weer een rood vlaggetje van de wereldkaart verdwenen. En zo voort.

Voor velen doet dit nauwelijks iets aan de ervaring af. Als je meer Far Cry wilt, dan biedt deel 6 het in overdaad. Heel vernieuwend of veelzeggend is het inmiddels niet meer, maar er is op Yara genoeg moois te vinden om je een flink aantal avonden te vermaken. De kundig opgesplitste verhaallijnen houden je, zonder goedkoop grind-festijn, makkelijk twintig tot dertig uur in de weer. Daarbovenop komen nog tal van geinige speurtochtjes, raceparcours en legio optionele verhalen om verder uit te pluizen.

Far Cry 6 is vanaf 7 oktober verkrijgbaar op PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X en S, pc (Ubisoft Connect en Epic Games Store) en is te streamen via Google Stadia. Voor deze review werd een pc-versie verstrekt vanuit Ubisoft.

©GMRimport

Sega heeft een PlayStation 2-versie van de allereerste Shenmue gemaakt die nooit is uitgebracht.

Dat blijkt uit een Famitsu-interview met programmeurs Takeshi Hirai en Makoto Wada (via ResetEra). Eerstgenoemde: "Ik heb een PS2-versie van de eerste game gemaakt. Die is nooit uitgekomen, maar intern bestond er een versie die op de PS2 draaide. We hebben ook een Xbox-versie gemaakt, maar alleen Shenmue 2 kwam uit in Noord-Amerika."

De eerste Shenmue verscheen oorspronkelijk op de Dreamcast in 2000. Pas in 2018 kwam de game naar PlayStation, Xbox en pc. Het spel staat bekend om de vrijheid die gamers krijgen in een open spelwereld.

Overigens liet Eigo Kasahara, de planning director van Shenmue, in het interview weten dat hij de makers van de Like a Dragon-reeks wel zou toevertrouwen met het maken van een nieuwe Shenmue-game. "Als Ryu Ga Gotoku Studio het zou maken, zou het volgens mij een erg toffe Shenmue worden." Het meest recente deel in de reeks, Shenmue 3, kwam in 2019 uit.

Een afgelopen week uitgekomen trailer van het aankomende Two Point Museum draait om de expedities die spelers kunnen organiseren.

Toen de game werd aangekondigd werd al duidelijk gemaakt dat deze expedities worden gehouden om nieuwe stukken te vinden om in het museum tentoon te stellen. Denk bijvoorbeeld aan het opgraven van botten van dinosauriërs.

De trailer toont dat spelers een locatie voor een expeditie moeten kiezen, en er moet ook een werknemer op de klus worden gezet. Het is daarbij belangrijk om deze werknemers te trainen. Daarbij moeten spelers soms keuzes maken tijdens deze - in tekst weergegeven - expedities.

Spelers kunnen in Two Point Museum hun eigen museum bouwen en runnen. Logischerwijs bestaat een museum uit meer dan tentoonstellingen. Er moet ook een cadeauwinkel zijn en gasten moeten de mogelijkheid hebben om naar het toilet te gaan en eten en drinken aan te schaffen. Ook moeten ze kennis op kunnen doen over alle stukken die tentoon worden gesteld, en deze stukken moeten ook goed onderhouden worden.

Two Point Museum verschijnt op 4 maart voor pc (Steam), PlayStation 5 en Xbox Series X en S.